Popüler Konu 90 Kilo Üzerindekiler Birlikte Zayıflıyor!

Özlemcigim senin yazdiklarina kayıtsız kalamadım.
Ben, 2006nın ortalarından 2008in baslarina kadar çok çok çok çok zor bir dönem geçirdim. Sonrasindada 1 yil kadar boderline tedavisi gördüm. Yani sınırda yasam hayata hiç gri yok. hersey ya var ya yok, ya çok mutlusun ya en diptesin gibi gibi...
teshisin konulması 2 ay kadar sürdü... bir ton test sonrasinda teshis konuldu.
1yilim hafdada 2gün psikolog hafdada bir günü psikiyatrist ziyaretleri ile baya maliyetli sonuçlandı. Kullangidim ilaçta kilo almamı destekledi. Birde fiziksel ratasizliğimda kilo aldıran bir olay olduğu için baya sorun oldu benim için. Ben gerçekten insanlarla yeni yeni görüsmeye başliyorum. ve size en komik olayida söyliyim erkek arkadasimla psikolog randavu saatlerimiz tutuyordu orada tanistik...Oda çok geç askere gitmis ve çok zor bir askerlik geçirmis bir devlet zede olarak tedavi görüyordu...
suan burada bunları yazmak yazabilmek bile benim için müzice. biraz tuhaf oldum geçmise falan gittim ama olsun..
 

geçmişte olanlar için geçmiş olsun canım.
dedem bazen derki; insanoğlunun ayağına değmedik taş, başına gelmedik iş kalmaz.
gerçekten öyle bencede.
 

sanada çok geçmiş olsun canım bir daha yaşanmasın inşallah kolay değil yaşadıkların çok zor günler geçirmişsin ama hayata tutunmuşsun...boşver unut o günleri hayat bir gündür oda bugündür....
 

geçmiş olsun canım. zor şeyler yaşamışsın, umarım bir daha yaşamazsın.
 
nuhanım aslında hepimiz zaman zaman aynı şeyleri yada benzerlerini yaşıyoruz ama önemseyip yardım almadığımız için durumumuza bir ad konamıyor.böyle yaşamımıza devam ediyoruz..zaten zaman zaman çok sağlıklı beyinlere sahip olamayabiliyoruz ki,en basiti kilo alıyoruz..kilolar da bazı şeylerin bastırılmış hali aslında ve bize bu şekilde yansıması.başkaları da ,belki sebepsiz zayıflıyordur,,işte adı konmadığı için bilemiyoruz.
 



çok çokkkk doğru....
 

Canım çok geçmiş olsun
Rabbim bir daha kimseye öyle bir durum yaşatmasın...aminnnnn
Ne güzel nişanlınla böyle tatsız bir dönemde birbirinizi bulup destek olmuş hayatlarınızı birleştirmeye karar vermişsiniz
RAbbim size herşeyin en güzelini nasip etsin ...aminnnnnnnnnn
 

Ayşe abla bazen adının konması, yardım bir işe yaramıyor zaten. insan bu sefer kendini iyice anormal görmeye başlıyor. o durumdan çıkabilmesine yardım edecek kişi yine insanın kendisi oluyor. babamın annemden başanacığını duyduğum zaman kafasına bir sürahi su döküp evden çıkmışım. ağlaya ağlaya kmlerce yürümüşüm. kendime geldiğimde evden çok uzaktaydım. bir arkadaşımı aramıştım da gelip beni almıştı. babama fırlattığım suyu annem söylemese birkaç ay önce hatırlamıyordum ben. o günden itibaren canım sıkıldıkça marketten şekerleme, kuruyemiş alarak kendimi rahatlattım. bu böyle 30a yakın kilo alarak devam etti. bir gün kardeşim artık kendime gelmem gerektiğini, hayatın sadece benim için zor olmadığını hatırlattı bana hem de çok acı bir şekilde. ben ondan 2 yıl önce üniye başlamışken o okulunu bitirdi ve çalışmaya bile başlamıştı. bense kendimi eve kapamıştım. şimdi düşünüyorum da beni doktora götürmeyi teklif ettiler ve ben doktora gitsem kendime daha da yabancılaşacaktım. hayatı sevmeyen insan ilaçlarla sevemez. sadece hayatı algılaması değişecektir. ben ilaçlardan ziyade sevdiği insanların insana daha iyi geleceğini düşünüyorum. bazen travmalar, bazen ruhsal dengesizlikler insanı böyle bunalımlara sokuyor. bazılarımız gerçekten çok zor şeyler yüzünden (hastalıklar, ölümler, ayrılıklar vs.) bu duruma düşüyoruz, bazılarımız da tamamen nedensiz. işte o nedensiz olanlarda durum daha kolay değişebilir gibi geliyor bana, çünkü değişmesi gereken sadece mantalite, olaylar değil... umarım herkesin ruh sağlığı bir an önce normale döner. zaten ruhsal sıkıntı yaşamayan şişko görmedim desem yeridir ne acı ki.
 

Ben aslinda, normal koşullarda böyle düzenli psikoloğa gidenleri biraz tuhaf karşılıyorum. Çünkü, gidiyorsun anlatıyorsun anlatıyorsun, diniliyor diniliyor.... bazi pisikloglar sadece diniliyor, baziları, soru sorarak sana doğruyu bulmanı sağlıyor... Bazen bu düzenli pisiklog olayı bana göre gereksiz maliyet. ama ciddi sorunlarda ben olaya kesinlikle ilaç tedavisi, psikiyatrist olayi diye bakiyorum. Benim çok fazla psikologa inancim yok.
Bende çok komigim özlemcigim diye başlamisim anlatıp bitirmisim..:)
devam edeyim,
özlemcigim kendini ölç bilç...küçük bir depreyon yaşadigini düşünüyorsan öyle pisikologlara para bayılma... ama durumu çok ciddi değerelendiriyorsan bence bir psikiyatrist'e git. Örneğin, inithara yatkinmisin? Hergangi bir bağımlığı yatkınmısın? gibi...
Bütün depresyonların ble tedavisi olamadan ömrü bir yılmıs... Depresyon kesinilikle kalıcı bir rahatsızılk değil..
 

Nuhancığım okurken gözlerim doldu gerçekten. Gerçekten çok güçlü bir kadınsın. Senin gibi hayat dolu biri bile bu rahatsızlığı geçirebiliyormuş demekki, geçmiş geçmişte kaldı ama sana çok güzel bir hediyesi olmuş o yaşadıklarının. Yakında eşin olacak kişiyle tanışmışsın. Sonu mutlu biten bir hikaye.
 

Nuhan ablacım çok geçmiş olsun ama hepsi geçti gitti çok şükür sen öyle güçlü bi kadınsın ki ben sana hayranlıkla bakıyorum valla ulennnn ben hepinizi çok seviyorum yaaaaa a
 

Nuhancığım bende düzenli psikoloğa gidecek para nede Yok hayatım ben psikiyatrist'e gidicem, bakırköy ruh ve sinir hastalıklarında, tabiiki insan depresyonla kendi de baş edebilir ama bazen de bir noktadan sonra bir uzmana danışmak lazım, intihara meyilli olma durumum yok ama bazen pat diye ölsem diye düşündüğüm de oluyor, kendi kendime de teşhis koymam doğru olmaz sonuçta, en azından kendim için birşey yapmış olurum, bir de dikkat dağınıklığı feci seviyede, birşey okurken birden kafam gidiyor gözüm dalıyor,bakalım doktor ne diyecek
 

Ben aslinda, senin iş sorunun çözülse hersey yoluna girecek gibi geliyor. Hani yazdin ya ya çok mutluyum yada çok mutsuz. iste ondan böyle yaziverdim...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…