Abartıyor muyum?

Biz de çok seviyoruz, eski sevgilim Elif okuyup Türkçe öğrenirdi ben ona kelimeleri verirdim, o cümle içinde anlamlandırmaya çalışırdı. Ama işte ne kadar adı Elif olsa da insan okudukça bizim kültürümüzden olmadığını fark ediyor, aynı Ayşegül kitapları gibi. Elif de Ayşegül de klasik bir Türk çocuğundan çok daha özgür yetişen, merak duygusunu giderebilen, kesfedilmesine izin verilen çocuklar.
Malesef çok sevmek çok korumak zannediliyor bizim ülkede. Benim annem de böyle birisi. Ama çok yanlış. Çocuğu biraz serbest bırakmak onun özgüvenine de katkı saglar.
Mesela bir akşam ananesi onu yatıya davet etse, kendi çantasını hazırlasa, içine sevdiği oyuncaklari, pijemasini koyup gitse kendini bir şey başarmış gibi hissetmez mi?
 
Çocuğa ve bakacak olan anneye bağlı.
Çocuk alışkın ve gitmek istiyorsa,annede bakma taraftarıysa olabilir,nefes alırsınız.
Küçük oğlum hiç kalmadı bir gün dahi ben olmadan bir yere gitmemek için direniyor.
Büyük olan 2 yaştan itibaren annemde kaldı iki üç haftada bir.
Anneme gitmek için ağlıyordu ve aynı binada oturuyorduk o zamanlar.
Ama ben biraz annemi darladığım ve aklım kaldığı için illa sonu annemle kavgayla biterdi

Fazla pimpirikli miyiz neyiz bilmiyorum ama bence kalabilir ikisi de isterse,şuan benimkileri alsalar 2-3 gün dua ederim ama artık senin oğlanlar kapı duvar tırmanıyor yetişemiyorum diye bakmaktan baya korkuyorlar.
Cidden borulara tırmanıp tavana kadar çıkıyorlar,bakan yok.

Bakan olursa bir hafta kafa tatili yapmanı tavsiye ederim.
Büyüyünce böyle bir şans kalmayabilir.
 
Mecburiyet yoksa çocuk isteyecek yaşa gelene kadar uygun bulmuyorum.

Ama acil durumlar için ailelere de alışık olması iyi olur.
Ben de sizin gibi düşünüyorum.

Evet acil bir durum olsa hiç bir plan yok kızım ağlamaktan bi hal olur galiba hiç alışık olmadığı için.
 
Ben sadece anneme ablama kız kardesime bıraka bilirim gözü gibi bakarlar ama yinede içim rahat etmez aklımdan çıkmaz
Yaa işte ben de öyleyim bıraksam bile ağlıyor mu yedi mi uyudu mu bıraktığımdan da bir şey anlamam gibi geliyor.
 
Üst katta oturan ev sahibim iki torununa bakıyor aile çalıştığı için.
Alışık çocuklar ona.
Yatılı da bırakıyorlar gürültüden anlıyorum ben kendi de söylüyor zaten.
10 gibi getiriyorlar belki nöbete gidiyordur doktor çünkü çocuğu.
Güvendikten sonra ve çocuk anane veya babaanneye alıştıktan sonra neden olmasın.
Ben de bıraktım anneme ve babama bazen.
Önce iki saat sonra üç sonra altı derken alışır eğer torunu ile bağ kuran bir büyükanne-babanne varsa ne olacak yani.
Ben annemin benim hassasiyetimle bakacağına baya eminim mesela.
Kızım 12 yaşında tatili bugün başladı beni ananeme götür demeye bugün ananesini arayıp sana geleceğim demeye başladı bile.
Ben çok seviniyorum bu duruma benim bile anlamayacağım bir bağ var aralarında benim anlaştığımdan daha çok anlaşıyor annem ile
Ebeveynliği bu şekilde yargılamak doğru değil bence
 
Evet alıştırmak önemli olan galiba. Biz de 3,4 saat bırakınca mutlu oluyor aslında ama kalmayı hiç konuşmadık.
 
Benim bebeğim 4 aylık, sizinkilerin yaşına gelince öyle bir imkanım olsa (ailem uzakta), düşünürdüm.

İlla yatılı olmak zorunda değil bir akşam bırakıp bir tiyatroya bir konsere gidebilirsiniz dönüşte alırsınız. Çok kötü birşey değil bence. Anneanne babaanne gecesi, çocukla birlikte eğleniyorlarsa, çocuğa eğlenceli bile gelebilir
 
İkinizde de bir yanlışlık yok bence uzatılacak bir durum da yok tabi :) ama bence sizin dediğiniz gibi yatılı değil de birkaç saatlik bırakmak en iyisi bencede
Bir kafam karışıyor ama ben de hala öyle düşünüyorum galiba
 
Annemle altı ay ayni şehirde oluyoruz, o süreçte bırakıyorum çocuklarımı fırsat buldukça. Her hafta olacak sıklıkta değilse de ayda bir kendinize plan yaptık bu kış. 2 gün yakın şehirde minik bir tatilde yaptık hatta. Bizim çocuklar 8 ve 5 yaşında biraz daha büyükler ama önceki iki sene de yapmıştık benzer şeyler. Çocuk kalmada sıkıntı yapmıyorsa arada es vermek iyi oluyor.
 
Aslında en büyük sıkıntılardan biri de şu; kızım bensiz uyumadı hiç. Bu kısmı da düşündürüyor. Bir de benim için başka evde kalmak zor geliyor ya kızım da aynısını yaşarmış gibi geliyor ne alakaysa
 
Çiftin rahatlıgndan istiyorum ya 3 yaşında oğlum keyfi daha hiçbir yere bırakamadım bide kaldı ki yatılı hayatta dayanamam :/
 
Bence çocuğun gittiği tarafta kendini güvenli alanda hissedip hissetmemesiyle de alakalı. Orayı güvenli alan olarak gören ve annesiyle güvenli bağlanma yaşayan bir çocukta bu şekilde bir tepki görülmesi daha düşük ihtimal.
 
Sanırım burda kriter aradaki sıklığı iyi ayarlamak. Ben aileyi tanımadığım için çocuk nasıl tepki veriyor bilmiyorum tabi ama 2 yaş bence haftada 2 kalmak için küçük gibi. Üzüldüm o çocuğu da. Evet ayda bir iki oluyor genelde 3,4 saat bırakıyoruz iyi geliyor.
 
Aynı anda hem sizsiz hem de başka bir evde uyuması kızınız için kötü bir deneyim olabilir. Bence yavaş yavaş alıştırarak yapmak gerekiyor. Önce 2 saatliğine bırakıp eşinizle kahve içmeye gidersiniz. Sonraki hafta 4 saat bırakıp yemek yemeye, sonraki hafta 6 saat bırakıp gezmeye o şekilde hem kızınız tepkilerini de gözlemlersiniz ona göre eğer kötü hissetmezse ortama alışırsa gece de bırakırsınız. Ama ilk defa ayrı uyuyacak olması onu ekstra etkileyebilir.
 
Aileyi tanımıyorsunuz,çocuğu tanımıyorsunuz,ananeyi tanımıyorsunuz ama çocuğu üzülüyorsunuz.
Belki çocuk mutlu oluyordur orda geçirdiği zamanlarda ve anne,baba da evliliklerini sağlamlaştırıyordur kendine ayırdıkları zaman ile.
Bakın belki diyorum ben de bilmiyorum çünkü ama direkt çocuğa üzülmek ne alaka.
Güven 7/24 yan yana olmakla mı kuruluyor sanki.
 
Bı çok ihtimal var ama her hafta aynı şekilde bırakılması da etkiliyordu bence. Ayda bir olsa olabilir ama her hafta iki gün küçük çocuk için fazla gibi geliyor bana
 
Anane falan efsane iyi insanlar ellerinden geldikçede iyi bakıyorlardı ama 2-3 yaşından itibaren haftada iki gün bırakıldı bı yerden sonra çocuk kendini ifade etmeye başladıkça isyana bağladı. Nerdeyse 5 yaşına kadar böyle devam ettiler. Ayda bir olsa problem olmazdı belki
 
Evet ilk Elif kitabını okuduğumda anlamıştım ben de dediğiniz gibi bizim kültürden farklı

Kendimle ilgili düşündüğüm şey de bu; acaba çok mu üstüne düşüyorum. Özgüveni zedelenir mi ama elimde değil içten geliyor maalesef. Mesela haber izlemeyi okumayı bıraktım çünkü kötü etkilendiğimi ve kızıma yansıttığımı farkettim yani koruma içgüdüsünün artması sürekli olumsuzluk düşünme vs. Neyse derin konular

Belki kızım mutlu olur hiç sormadım ama 3,4 saatliğine gittiğinde hoşuna gidiyor tabi anlıyorum ve tek başına orda vakit geçirmek bile bir şey başarmak gibi geliyordur ona belki de.
 
Micarken bile yanımdalar kapı kolumuz yalama oldu hatta bugun kızım diyorki WC girince kapıyı sakın kitleme olur mu bende gelicemyani bir an düşündüm şöyle eşimle başbaşa kalmayı ama sonra gerçekler tokat gibi çarptı yüzumeşaka bir yana ben çok isterdim aileler yakın olsa arada bıraksak yada çok bunaldigimizda ama maalesef yok...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…