Selam arkadaşlar, konuya nasıl gireceğimi inanın bilmiyorum, çok hassas bir konu, belki yazacaklarıma birçok kişi tepki gösterecek ama yine de içimi dökeceğim... çalışan bir ablam var, iki de çocuğu. Çocuklarını annem büyüttü, ben üniversite okuyordum bu yüzden yardımcı olamıyordum anneme. sonra Annem bel fıtığı ameliyatı oldu bu yüzden bir süre ara verdi çocuklara bakmaya. Yaklaşık 2 yıl ablam bakıcı tuttu ama annem ayağa kalkınca ablam bakıcıyı bırakıp tekrar bize getirmeye başladı çocukları. Başta kabul etmedik, annenin artık eski gücü yok dedim ablama ama yapabileceğim bir şey yok, mecburum dedi.. (hiçbir mecburiyeti yok, bakıcısından da çok memnundu) benim üniversite bitti tabii KPSS çalışıyorum evde. Artık bunun rahatlığı mıdır nedir ama açık açık söylememize rağmen yine de getiriyorsa ne denilebilir ki? Çocuklar 1 Aydır yeniden bizde. Annem sürekli halsiz, kıyamıyorum ona bütün evin işi bende bu yüzden. KPSS çalışamıyorum. Dersaneye başlayayım dedim ama annem ne yapacak tek başına. Bu kadar iş yaparsa ağrıları artar. Kendime de zaman ayıramıyorum... yeğenlerimi inanın öyle seviyorum ki onlar benim canım. Ama bu süreçte çok asabi oldum, yorgunluk, gelecek kaygısı filan bayağı sinirlendiriyor beni.. ablam işten gelir 5te ama çocuklarını alıp eve gitmez oturur yemeğini yer, çayını içer, hatta eniştemi de çağırır gel yemek ye. (Eniştem de bir gün eve gidelim artık demedi ya) Yemek pişmediği günler trip atar anneme. Ama bir bardak deseniz kaldırmaz. Her şey önüne gelir gider.. sonra uyuma vakti gelince kalkar eve gider. Evi sadece uyumak için kullanıyorlar. Bazen gitmeyin artık nasıl olsa 8de buradasınız sabah diyorum sıcak bakıyorlar :)) Her gün ama hergün böyle. Haftasonları dahil. başta gözüme batmıyordu bunlar sonuçta aileyiz biz Ablam da yoruluyor diyordum .. hergün ama hergün bu döngüyü yaşadığımız için artık tahammülüm kalmadı. anneme söylüyorum ne yapacağız bu şekilde olmaz diye.. o da çaresiz, kızım ne yapalım Bir şey desek küser bir daha gelmez, sabırlı ol diyor. Annemin sabrı bende yok.. ne kadar ablam da olsa bu kadar insana yüklenilmez ya. Benim artık dayanacak gücüm kalmadı. Bazen dile de getiriyorum ama değişen hiçbir şey yok.. lütfen yargılamadan bana bir çözüm gösterin... benim düşüncelerim yanlışsa da nasıl daha pozitif bakabilirim sizce