• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Acaba benmi acele ediyorum

Bana göre kadının en önemli görevi anneliktir. ( Tabi anne olmak istiyorsa. Konu sahibi istediğini söylüyor .) Çünkü annelik en kutsal meslektir insanlığın şekillenmesi öncelikle anneler eliyle olmaktadır. Ve ilk öğretmenlerimiz annelerimizdir.
Hanımefendi klişe cümleleri sıralamışsınız , bu forumda anne olamayan bir sürü insan var.Ne biçim şeyler yazıyorsunuz? Her kadın anne olmak zorunda değil.Kadın adamın part time çalıştığını bilerek evlendiyse şimdi bu düşünceleri eşine haksızlık.Hormonları bebek diyormuş tamam da hormonlarımıza göre mi yaşıyoruz hayatı? Mantık ve izan diye bir şey de var.
 
Ben çalışmayan bir kadın değilim. Öğretmenim. Ama çalışmak zorunda değilim. Çünkü öncelikle anneyim. Şuan ikinci bebegimi büyütüyorum. İlk bebegimde olduğu gibi şuanda ara verdim. Ücretsiz izin hakkımı sonuna kadar kullanıyorum.
Evin geçimi bana bağlı olsaydı bunu yapamazdim.
O yüzden bence erkek evi tek başına gecindirebilecek yeterlilikte olmalı.
Bu benim fikrim.
Ve ben benim gibi düşünmeyen insanların zihniyetini yeryüzünden kazimayi hiç düşünmedim ve istemedim.
Farklı düşünceler duymak ve bunları hazmedebilmek ufkunuzu geliştirir .
Tavsiye ederim.
O zaman az maaş alan erkekler hiç evlenmesin çünkü evi tek başına gecindirmesi zor, herkes üniversite okusun-erkekler- iyi maaşlı bir işe girsin...Çünkü bir bebeği yetiştirmek için para da lazım her şey annelikte bitmiyor bir sürü değişken var .
 
Ben arkadaşlarımızın çoçukları oluyor yarışa girelim kıskandım bizimde olsun diye Çoçuk istiyorum düşüncesine kapılmadım.
İşim gereği hergün bebeklerleyim ve bebek bakımından eğitimine kadar tüm bilgilere fazlasıyla sahibim. Çoçuğumu sefil yoksul şartlarda da büyümesine izin vermeyecek kadar Akla sahip bir bireyim. Ben evlenmeden önce de çalışıyordum ve bir takım birikimler yaptım. Ceyiz icin ayrı ,eşya icin ayrı vs vs gibi birikimlerim oldu.
Yani çoçuğumuzun nerdeyse ilk 2-3 yıl icin gereken masraflarını karşalayabilecek bir birikimim var kenarda bunu eşim de biliyor. Ben eşimin durumunu bilerek ve kabul ederek evlendim.
Bu konu hiç sorun olmadı aramızda ,
Ama bazen tüm maddi yük bende olduğu için bocalıyorum doğal olarak ve benim empati kurduğum kadar bana empati kurulmadığını düşünüyorum.

Tüm iyi kötü mesajlarınız icinde hepinize teşekkür ederim.
 
Ben arkadaşlarımızın çoçukları oluyor yarışa girelim kıskandım bizimde olsun diye Çoçuk istiyorum düşüncesine kapılmadım.
İşim gereği hergün bebeklerleyim ve bebek bakımından eğitimine kadar tüm bilgilere fazlasıyla sahibim. Çoçuğumu sefil yoksul şartlarda da büyümesine izin vermeyecek kadar Akla sahip bir bireyim. Ben evlenmeden önce de çalışıyordum ve bir takım birikimler yaptım. Ceyiz icin ayrı ,eşya icin ayrı vs vs gibi birikimlerim oldu.
Yani çoçuğumuzun nerdeyse ilk 2-3 yıl icin gereken masraflarını karşalayabilecek bir birikimim var kenarda bunu eşim de biliyor. Ben eşimin durumunu bilerek ve kabul ederek evlendim.
Bu konu hiç sorun olmadı aramızda ,
Ama bazen tüm maddi yük bende olduğu için bocalıyorum doğal olarak ve benim empati kurduğum kadar bana empati kurulmadığını düşünüyorum.

Tüm iyi kötü mesajlarınız icinde hepinize teşekkür ederim.

Ablacım yukarda yine konu sapmış abuk subuk mesajlar girmiş araya ama...taa ilk sayfada biri yazmış ki çocuk istiyorsan öğrenci adamla evlenmeyecektin. Doğru demiş. Neden dersen çocuk=stabilite. Geliriniz, hayat şartlarınız, iş durumlarınız, mümkünse konut durumunuz stabil olmalı. Şimdi çocuğu yaptınız ama ya kocan iş bulamazsa mesela? Sen de aynı şeyi düşünüyorsun ki ikilemdesin ve konu açmışsın. Haklısın da. Ben maddi şartlarınızı stabil görmedim açıkçası yine de sen bilirsin tabi.
 
Evlenir evlenmez bebek dusunuyorsaniz o zaman ogrenci bi adamla evlenmeyecektiniz.
Ben anlamiyorum kadin milletini gercekten, erkekler nasil anlasin.
Bebek de bebek herkes tutturmuş bir bebek gidiyor.
Buna şartiniz musait degil hayir adam tamam yapalim dese ne yapacaksiniz.
Evlenirken bu sekilde kabul ettiniz simdi bebek isteyip de neden adamin gururunu kiriyorsunuz, neden kendini eksik hissettiriyorsunuz?
Evet ya. Herkes bebek diyor başka demiyor. Ben yapmıyorum istemiyorum deyince de bi şoklar bi kalp krizleri filan...
 
Kadın erkek rolleri degismis . Evin yükü neden sizin üzerinizde !
Evini gecindiremeyecek olan erkek evlenmesin karısının parasına güvenip. Böyle olunca ne oluyor ?
Kadınlar doğası gereği annelik özlemi çekiyor fakat ya bunu ertelemek zorunda kalıyor ya da zor şartlar altında annelik yapmaya çalışıp bin parçaya bölünüyor.

O zaman erkeklerin %90ı evlenmesin hayat şartları çok zor çünkü. Sizinki evlilik değil zengin koca avı/sponsor arama/yediğini içtiğini başkasına ödetme/kendini yıkma oluyor
 
Ben çalışmayan bir kadın değilim. Öğretmenim. Ama çalışmak zorunda değilim. Çünkü öncelikle anneyim. Şuan ikinci bebegimi büyütüyorum. İlk bebegimde olduğu gibi şuanda ara verdim. Ücretsiz izin hakkımı sonuna kadar kullanıyorum.
Evin geçimi bana bağlı olsaydı bunu yapamazdim.
O yüzden bence erkek evi tek başına gecindirebilecek yeterlilikte olmalı.
Bu benim fikrim.
Ve ben benim gibi düşünmeyen insanların zihniyetini yeryüzünden kazimayi hiç düşünmedim ve istemedim.
Farklı düşünceler duymak ve bunları hazmedebilmek ufkunuzu geliştirir .
Tavsiye ederim.
Gerçekten ufkumu gelistirmemden bahsediyor olamazsiniz, epey guldum:KK45:
 
Evet ya. Herkes bebek diyor başka demiyor. Ben yapmıyorum istemiyorum deyince de bi şoklar bi kalp krizleri filan...
‘Ne demek bebek istemiyorum? Şimdi böyle dersin ama zamanı gelince sen de isteyeceksin.’

‘E sen çocuk istemiyorsan evlenmene de gerek yok bence.’

‘Yok yok biyolojik saatin gelmemiş daha senin, o yüzden böyle diyosun.’

Hep aynı laflar. Çünkü herkes aynı şekilde düşünmek zorunda. Çünkü kadının en önemli görevi annelik. Çünkü herkes çocuk sahibi olabiliyor.
 
Merhaba Arkadaşlar,
Ben yaklaşık 1 senedir evliyim.
Eşim Üniversite öğrencisi ve part time işte çalışıyor ben ise Full time olmak üzere çalışıyorum.
Bu şartlar gereği zor bir evlilik süreci geçirdik ama atlattık çok şükür, yuvamızı kurduk.
Ben bu sene 29 yaşıma gireceğim ve yavaş yavaş bebek konusunu acmaya başladım Eşime. Arkadaş cevremizin ilk bebişleri yolda ve hepsi bizim yaşlarımızda olan insanlar.
Ne zaman Bebek konusunu açsam Eşim bana ya kulak vermiyor ,yada daha zamanı var hele bi Üniv. Bitsin sende Sözleşmeni 2 yıl daha uzat bakarız diyor. Gecimimizin büyük kısmını benim kazançımla sağladığımız için benim çalışmamı şart görüyor gibi ve bebek olunca ilk yılı çalışmayacağımı bildiği içinde hep geçiştiriyor konuyu.
Ben ise Anne olmak istiyorum.
Mezun olmak için çokca bir çaba sarfetmediğini düşünüyorum bazen. Tüm Maddi sorumluluklar benim üzerimde olduğu için Anne olma hayalimden uzak kalmak bana içten içe dokunuyor. Tamam haklı yönleride var ama kendisi de biraz çaba gösterse veya empati kursa keşke. Konu ablasının oğlu olduğu zaman akan sular duruyor çıldırıyor onun icin, bense içimden keşke bizim bebeğimiz olsada onun içinde böyle çıldırsan sevsen vs diye geçiriyorum.
Abartıyorsam haksızlık yapıyorsam gözümü acın kızlar. Bazen gercekten saçmalıyorsun burcu diyorum kendime çıkmazda gibiyim bu konuda. Tek taraflı bir bebek isteği ile de evlat sahibi olmak istemem zaten. Olacaksa iki tarafın kararı ve isteği ile olması gerek.
Nolur akıl verin bana

Ben arkadaşlarımızın çoçukları oluyor yarışa girelim kıskandım bizimde olsun diye Çoçuk istiyorum düşüncesine kapılmadım.
İşim gereği hergün bebeklerleyim ve bebek bakımından eğitimine kadar tüm bilgilere fazlasıyla sahibim. Çoçuğumu sefil yoksul şartlarda da büyümesine izin vermeyecek kadar Akla sahip bir bireyim. Ben evlenmeden önce de çalışıyordum ve bir takım birikimler yaptım. Ceyiz icin ayrı ,eşya icin ayrı vs vs gibi birikimlerim oldu.
Yani çoçuğumuzun nerdeyse ilk 2-3 yıl icin gereken masraflarını karşalayabilecek bir birikimim var kenarda bunu eşim de biliyor. Ben eşimin durumunu bilerek ve kabul ederek evlendim.
Bu konu hiç sorun olmadı aramızda ,
Ama bazen tüm maddi yük bende olduğu için bocalıyorum doğal olarak ve benim empati kurduğum kadar bana empati kurulmadığını düşünüyorum.

Tüm iyi kötü mesajlarınız icinde hepinize teşekkür ederim.

Siz eşinize empati kurmuyorsunuz.
Eşiniz size okul bitsin sende 2 yıl kendini ayarla bakarız diyor, siz buna empati kurmuyorsunuz.
Ve 2.mesajda hep maddiyattan bahsetmişsiniz.Çocuk hem maddi hem manevi sorumluluktur.Ve bu sorumluluk yıllarca sürecek.
Belki eşiniz hem okul, hem iş, hem bebek, hem evlilik yürütemeyecek. Maddi ve manevi olarak altından kalkamayacak. Ondan da şu an kendini hazır hissetmiyor.(Bence çok haklı)

Bu arada ablasının çocuğu farklıdır. Neden?
Çünkü sorumluluk eşinizde değil. Eşiniz yeğenini öper, sever, arada hediye alır, parka götürür. O kadar.
7/24 uğraşmaz. Ondan yeğeni konusunda farklı düşünür, çünkü kendi çocuğu değil.
Benim de kuzenlerimin çocukları var, bende yeğenlerim konusunda böyleyim çünkü onları ben dünyaya getirmedim.
Sorumluluğum yok ki. Sadece arada ilgilenirim, o kadar.
Bence gerçekten empati kurmaya çalışın, ben konunuzda empati göremedim.
Şu an anne olmak için sadece kendinize yoğunlaşmışsınız.
Benim gördüğüm bu oldu.
 
Ben çalışmayan bir kadın değilim. Öğretmenim. Ama çalışmak zorunda değilim. Çünkü öncelikle anneyim. Şuan ikinci bebegimi büyütüyorum. İlk bebegimde olduğu gibi şuanda ara verdim. Ücretsiz izin hakkımı sonuna kadar kullanıyorum.
Evin geçimi bana bağlı olsaydı bunu yapamazdim.
O yüzden bence erkek evi tek başına gecindirebilecek yeterlilikte olmalı.
Bu benim fikrim.
Ve ben benim gibi düşünmeyen insanların zihniyetini yeryüzünden kazimayi hiç düşünmedim ve istemedim.
Farklı düşünceler duymak ve bunları hazmedebilmek ufkunuzu geliştirir .
Tavsiye ederim.

Çok açıldı ufkum adeta bir İsveç bir Norveç kafasındayım şu an:KK70:
 
Merhaba Arkadaşlar,
Ben yaklaşık 1 senedir evliyim.
Eşim Üniversite öğrencisi ve part time işte çalışıyor ben ise Full time olmak üzere çalışıyorum.
Bu şartlar gereği zor bir evlilik süreci geçirdik ama atlattık çok şükür, yuvamızı kurduk.
Ben bu sene 29 yaşıma gireceğim ve yavaş yavaş bebek konusunu acmaya başladım Eşime. Arkadaş cevremizin ilk bebişleri yolda ve hepsi bizim yaşlarımızda olan insanlar.
Ne zaman Bebek konusunu açsam Eşim bana ya kulak vermiyor ,yada daha zamanı var hele bi Üniv. Bitsin sende Sözleşmeni 2 yıl daha uzat bakarız diyor. Gecimimizin büyük kısmını benim kazançımla sağladığımız için benim çalışmamı şart görüyor gibi ve bebek olunca ilk yılı çalışmayacağımı bildiği içinde hep geçiştiriyor konuyu.
Ben ise Anne olmak istiyorum.
Mezun olmak için çokca bir çaba sarfetmediğini düşünüyorum bazen. Tüm Maddi sorumluluklar benim üzerimde olduğu için Anne olma hayalimden uzak kalmak bana içten içe dokunuyor. Tamam haklı yönleride var ama kendisi de biraz çaba gösterse veya empati kursa keşke. Konu ablasının oğlu olduğu zaman akan sular duruyor çıldırıyor onun icin, bense içimden keşke bizim bebeğimiz olsada onun içinde böyle çıldırsan sevsen vs diye geçiriyorum.
Abartıyorsam haksızlık yapıyorsam gözümü acın kızlar. Bazen gercekten saçmalıyorsun burcu diyorum kendime çıkmazda gibiyim bu konuda. Tek taraflı bir bebek isteği ile de evlat sahibi olmak istemem zaten. Olacaksa iki tarafın kararı ve isteği ile olması gerek.
Nolur akıl verin bana
cok haklisinz. benimde yasim 29 ve 4. ye hamileyim 3 cocugumdada calistim zor donemlerde atlattim siz yerden goge haklisinz. esiniz tek taraflu dusunuyor yada bencilce.. dedigim seyi lutfen yanlis anlamayin cocuk yapmak istiyorsanZ iki tarafinda istemesi lazim birde insanin yasi gecince zor oluyor. . cocuk yapmak umarim esiniz bir an once ikna olur sizin istemenizle olmuyor
 
Şuan ki imkanlarınız bebek için pek uygun değil gibi duruyor hani onu da mağdur etmemek lazım. Masrafları çok biliyorsunuz. Eşinizin bitirmesine çok mu var daha? Ne okuyor ki 2.bi üniversite mi? Aileniz yardım etmiyor mu?
 
Bebek konusunda kesinlikle eşiniz haklı.. Acele etmeyin hem daha evliliğiniz 1 senelik.. Biraz toparlanın maddi manevi kendinize gelin.. Emin olun, çocuk sahibi olmak öyle kolay değil. Tamam ben hazırım diyorsun; ama daha doğmadan bile öyle bir sorumluluk yükleniyor ki.. Bazen daha vakti varmış aslında dediğiniz bile oluyor.
Hem hayat müşterek; bugün maddi sorumluluk tamamen sizin üzerinizdeyken ileride tam tersi de olabilir. Bu konulara çok takılmayın, hiç sağlıklı değil..
 
İstemiyoruz daha diyince de olmuyor mu diye soruyorlar.Tövbe est. :olamaz::olamaz:
Ben kaza kurşunh hamile kaldım ama düştü bebiş. Şimdi akraba soruyor canım düşükten sonra denemeye devam ettiniz mi :))))) hayır yatak odası detayını mı verim ne istiyon mübarek dicem olmayacak.
 
cok haklisinz. benimde yasim 29 ve 4. ye hamileyim 3 cocugumdada calistim zor donemlerde atlattim siz yerden goge haklisinz. esiniz tek taraflu dusunuyor yada bencilce.. dedigim seyi lutfen yanlis anlamayin cocuk yapmak istiyorsanZ iki tarafinda istemesi lazim birde insanin yasi gecince zor oluyor. . cocuk yapmak umarim esiniz bir an once ikna olur sizin istemenizle olmuyor
Aynı yaştayız dört çocuk ve çalışan anne...eminim çok çok zor olmuştur benim iki tane var eşim iki üç yıla uçuncuyu istiyor ben çok seviyorum bebekleri ama diyorum bu ikinci çocuğun okulu var( biri iki ye biri ana sınıf) gelecekleri var ilgi, sevgi, ya var oğlu var işte üçüncü olsa ne enerjim kalır ne hepsine yetecek kadar ilgim ben bunlardan çok korkuyorum gerçekten lütfen yanlış anlamayın nasıl geçiyor bir gününüz. Mesela hiç keşke olmasaydı diyor musunuz hiç pes ettiğiniz oldu mu. Çocuk candır ciğerdir tabii ama insanın sinirleri ve sınırları çok zorlanabiliyor. Sorularımın dışında Rabbim her konuda kolaylık versin size inş hayırlı bir evlat olurlar hepsi ayaklarına bile taş değmesin...inş
 
Bence esin senn üstünden geçinmeye alışmış. Çocuk olursa gelir düşecek ve kendi bişeyler yapmak zorunda kalcak buda onun zoruna gidio gibi
 
Ben kaza kurşunh hamile kaldım ama düştü bebiş. Şimdi akraba soruyor canım düşükten sonra denemeye devam ettiniz mi :))))) hayır yatak odası detayını mı verim ne istiyon mübarek dicem olmayacak.
Eşimin annesi sordu bi' de dışarıdan görsen böyle kültürlü , aklı başında , modern görünür.Ama söz konusu bebek oldu mu herkes bir merak içinde.Sorduktan sonra o da pişman oldu da ağzından çıkıverdi bir anda.Eşim benim olmadığım bir zaman haddini bildirmiş heralde bir daha konusu bile açılmadı.Hadlerini bilmeleri lazım.Kimsenin hayat planına , cinsel hayatına karışmamaları gerektiğini anlamalılar.
 
Back
X