Çok teşekkür ederim Allah razı olsunMalesef bu hayatta ölüm acısı kadar zor hiçbir şey yok. Doğmamış olması da hiçbir şey değiştirmiyor siz onu sevdiniz ve hissettiniz. Yeni bebeğe hazır hissetmemek de gayet normal. Öncelikle hamilelik topiklerine girmemeye çalışın. Olanla ölene maalesef çare yok kendinizi suçlu hissetmeyin sizin elinizde olan bir şey değildi. Ben belki anne değilim ama bebek kardeşimi kaybettim onunla anne gibi bağ kurmadım hormonlarım değişmedi ama yaşadığım acıyı üzüntüyü hala aşmış değilim. Zaman verin kendinize. Doğru zamanı gelince bebeğinizi kucağınıza alırsınız umarım.
Amin çok teşekkür ederimKeşke kimse evladı ile sınanmasa ama maalesef hayatın akışında her şey bizler için. Allah sabrınızı arttırsın.
İnşallah zamanı geldiğinde olacağımHayır hayır cesaret olmalı. Yapmayın. Lütfen size bunu hatırlatacak şeylerden bir süre uzak durun. Mail, instagram ve bu site. Bu duruma inşallah alışırsınız . Eminim ki yeniden anne olacaksınızumudunuz kaybetmeyin çok tanıdığım kişi bebeğini kaybedip yeniden anne oldu. Sizin onlardan hiç bir eksiğiniz yok
Benim de birkaç ay arayla iki kaybım oldu, yalnız olmadığını söylemek için geldim sadeceArkadaşlar merhaba.
Birçoğunuz beni az çok tanıyor, kürtajım. Hamile kalmaya çalışmam. Birçoğuna burda şahit oldunuz. Zorunlu bir kürtaj yaşadım 2.5 ay önce.
Demiştim ki ölmek istedim o an.
Arkadaşlar aşamıyorum. Acım dinmiyor, bazen gülüyorum eğleniyorum yada ben eğlendiğimi sanıyorum. Sonra pıt bir anda ağlamaya başlıyorum. Eşim destekçim. O olmasa zaten bu 2.5ayı bile geçiremezdim. Şuanda benimle beraber hamile kalan üyeleri görüyorum. Cinsiyetleri öğrenmişler, hazırlık yapıyorlar. İçim acıyor. Durup dururken bi an geliyor böyle kalbimi biri tutup parçalamış gibi acıyor. Sebepsiz gözlerim doluyor. Bunlar normal günlük sohbet ortamlarında oluyor. Psikolojik desteği de denedim. Geçecek, yeniden olacak vs vs vs bir ton boş söz.
Mail kutuma arada bakıyorum. Primadan mail geliyor, 20.haftanız kutlu olsun bebeğiniz sağlıkla büyüyor ediyor vs. Ama büyümüyor işte. herşeyden mi acı çeker insan. Çekiyorum, eşime artık yansıtmamaya çalışıyorum. Eşim halimden korkar duruma geldi. Yeniden cesaret edemiyorum. Aynı şeylerden geçmeye korkuyorum. Korunmayı bırakmaya korkuyorum. Bazen de o kadar çok ağlıyorum ki eşime, lütfen diyorum bırakalım korunmayı acım geçmiyor. İçim içimi yiyor. Hamilelik topiğine girdiğimde göğsüm sızlıyor. Buraya defalarca yazdım yazdım sildim. Dedim ki ya insanlar ne acı çekti seninki de acı mı. Sonra dedim evet benimde acı benimde kayıp. Aldığım herşeyi dağıttım. Başkalarına verdim gözüm görmesin istedim. Birtek kalp atışının olduğu ultrasonu atamadım. İçim el vermedi. Allah rızası için, bu kaybı yaşayıp devam edebildiniz mi? Ben devam edemiyorum. Her saniye ölmek istiyorum. Nasıl başa çıkacağım ben bu acıyla?
Başın sağolsun, çok teşekkür ederimBenim de birkaç ay arayla iki kaybım oldu, yalnız olmadığını söylemek için geldim sadece
Öncelikle geçmiş olsun. Kaybın için başın sagolsun.Arkadaşlar merhaba.
Birçoğunuz beni az çok tanıyor, kürtajım. Hamile kalmaya çalışmam. Birçoğuna burda şahit oldunuz. Zorunlu bir kürtaj yaşadım 2.5 ay önce.
Demiştim ki ölmek istedim o an.
Arkadaşlar aşamıyorum. Acım dinmiyor, bazen gülüyorum eğleniyorum yada ben eğlendiğimi sanıyorum. Sonra pıt bir anda ağlamaya başlıyorum. Eşim destekçim. O olmasa zaten bu 2.5ayı bile geçiremezdim. Şuanda benimle beraber hamile kalan üyeleri görüyorum. Cinsiyetleri öğrenmişler, hazırlık yapıyorlar. İçim acıyor. Durup dururken bi an geliyor böyle kalbimi biri tutup parçalamış gibi acıyor. Sebepsiz gözlerim doluyor. Bunlar normal günlük sohbet ortamlarında oluyor. Psikolojik desteği de denedim. Geçecek, yeniden olacak vs vs vs bir ton boş söz.
Mail kutuma arada bakıyorum. Primadan mail geliyor, 20.haftanız kutlu olsun bebeğiniz sağlıkla büyüyor ediyor vs. Ama büyümüyor işte. herşeyden mi acı çeker insan. Çekiyorum, eşime artık yansıtmamaya çalışıyorum. Eşim halimden korkar duruma geldi. Yeniden cesaret edemiyorum. Aynı şeylerden geçmeye korkuyorum. Korunmayı bırakmaya korkuyorum. Bazen de o kadar çok ağlıyorum ki eşime, lütfen diyorum bırakalım korunmayı acım geçmiyor. İçim içimi yiyor. Hamilelik topiğine girdiğimde göğsüm sızlıyor. Buraya defalarca yazdım yazdım sildim. Dedim ki ya insanlar ne acı çekti seninki de acı mı. Sonra dedim evet benimde acı benimde kayıp. Aldığım herşeyi dağıttım. Başkalarına verdim gözüm görmesin istedim. Birtek kalp atışının olduğu ultrasonu atamadım. İçim el vermedi. Allah rızası için, bu kaybı yaşayıp devam edebildiniz mi? Ben devam edemiyorum. Her saniye ölmek istiyorum. Nasıl başa çıkacağım ben bu acıyla?
Allah razı olsun. İnşallah olacakÖncelikle geçmiş olsun. Kaybın için başın sagolsun.
3 sene sonunda hamile kalabilmis akabinde 19 haftalık gebeligi düşükle sonuclanmis , 2 sene sonunda tüp bebek tedavisi ile 2. gebeliği baslamis ve yine akabinde gelismeyen gebelikle ve düşük, kurtajla sonuclanan 40 yasinda 7 yıllık ve 1.5 yildir tüp bebek tedavisinde olan biri olarak yazıyorum bunu size.
Allah nasip ettiyse dünyaya gelir o yavrular.
Hayat devam etmek zorunda hepimiz için.
Sizin, bizim bilmediklerimizi O biliyor.
Bolca dua , çokça şükür ve sonsuz güven ile teslimiyet.
Benim de 8 haftalıkken kaybım oldu. Bana yakın zamanda gebe kalan bir tanıdığımın süreci devam etti hatta geçen ay doğum yaptı. Düşündüm ki bu düşüğümün bana öğreteceği bir şey olmalı. Yaşadığımız her olay bize bir şeyler öğretmek için geliyor. Yakınımın sağlıkla ilerleyen sürecini düşünüp kahrolmak ya da ondan haber almamaya çalışmak yerine dedim ki inşallah sağlıkla onun doğumu olsun, ben bebeğim için elimden geleni yaptım ama olmadı ise bunun bir nedeni vardır şu an veya belki hiç göremeyeceğim. Bu acınızdan ders çıkarmayı size de tavsiye ediyorum. Psikolojik destek 3 hafta alınacak bir şey değil. Benim de kendimi suçlama eğilimim oldu, kendimi onarmaya çalıştım. Başaramasaydım ilaç dahil doktor ne önerirse terapi alırdım. Şimdi tekrar gebeyim. Hiç olamasam bile hayata devam etmem gerekecekti. Veya bu durumu takıntı haline getirmişken gebe kalsam belki sağlıksız bir anne olacaktım. Bir şeyi istiyor olmamız ona hazır olduğumuz anlamına gelmez. İnşallah siz de bu olayı en güzel şekilde sindirip ders çıkarın, sonra diğer basamak gelecektir. En hayırlısı olsun.Arkadaşlar merhaba.
Birçoğunuz beni az çok tanıyor, kürtajım. Hamile kalmaya çalışmam. Birçoğuna burda şahit oldunuz. Zorunlu bir kürtaj yaşadım 2.5 ay önce.
Demiştim ki ölmek istedim o an.
Arkadaşlar aşamıyorum. Acım dinmiyor, bazen gülüyorum eğleniyorum yada ben eğlendiğimi sanıyorum. Sonra pıt bir anda ağlamaya başlıyorum. Eşim destekçim. O olmasa zaten bu 2.5ayı bile geçiremezdim. Şuanda benimle beraber hamile kalan üyeleri görüyorum. Cinsiyetleri öğrenmişler, hazırlık yapıyorlar. İçim acıyor. Durup dururken bi an geliyor böyle kalbimi biri tutup parçalamış gibi acıyor. Sebepsiz gözlerim doluyor. Bunlar normal günlük sohbet ortamlarında oluyor. Psikolojik desteği de denedim. Geçecek, yeniden olacak vs vs vs bir ton boş söz.
Mail kutuma arada bakıyorum. Primadan mail geliyor, 20.haftanız kutlu olsun bebeğiniz sağlıkla büyüyor ediyor vs. Ama büyümüyor işte. herşeyden mi acı çeker insan. Çekiyorum, eşime artık yansıtmamaya çalışıyorum. Eşim halimden korkar duruma geldi. Yeniden cesaret edemiyorum. Aynı şeylerden geçmeye korkuyorum. Korunmayı bırakmaya korkuyorum. Bazen de o kadar çok ağlıyorum ki eşime, lütfen diyorum bırakalım korunmayı acım geçmiyor. İçim içimi yiyor. Hamilelik topiğine girdiğimde göğsüm sızlıyor. Buraya defalarca yazdım yazdım sildim. Dedim ki ya insanlar ne acı çekti seninki de acı mı. Sonra dedim evet benimde acı benimde kayıp. Aldığım herşeyi dağıttım. Başkalarına verdim gözüm görmesin istedim. Birtek kalp atışının olduğu ultrasonu atamadım. İçim el vermedi. Allah rızası için, bu kaybı yaşayıp devam edebildiniz mi? Ben devam edemiyorum. Her saniye ölmek istiyorum. Nasıl başa çıkacağım ben bu acıyla?
Allah yardımcınız olsun inşallahöncelikle başınız sağolsun. herkesin imtihanı çok farklı. daha acınız da çok yeni, 2 buçuk ay kısa bir süre. kendinizi hazır hissettiğinizde bence tekrar deneyin, ben yeni bir hamileliğin size iyi gelebileceğini düşünüyorum aslında tabii tekrar aynı şeyler olacak düşüncesini kafanızdan atabilirseniz. konunuzda bile görüyorsunuz, defalarca kürtaj olmuş insanlar var hepsinin ikinci hamileliği de aynı geçmemiş. olacak bir şeyi zaten engelleyemeyiz, sadece bize sabretmek kalıyor.
4 yıldır hamile kalmak için uğraşan biri olarak yazıyorum. şu anda da tüp bebek sürecindeyim
çok ağır bir 15 gün yaşadım, yumurta toplama sonrası su topladığı için hemşire bile doğum yapmış kadar oldun dedi. transferim 2 ay ertelendi, hatta ertelenmesinin üstüne bir de şu an 2 aydır regl olamıyorum ikinci adet söktürücü kutumdayım. bu ay da hayırlı değilmiş demek ki diye diye günlerimi geçiriyorum ve üzülsem de bir nevi üzüldüğümü kendime bile gösteremiyorum. çevremde bu sürecimi soran iyi niyetli insanlara bile bazen cevap veresim gelmiyor inanın. ama bunların da elbet geçeceğini biliyorum. Allah dermansız dert vermesin.
Çok teşekkür ederimBenim de 8 haftalıkken kaybım oldu. Bana yakın zamanda gebe kalan bir tanıdığımın süreci devam etti hatta geçen ay doğum yaptı. Düşündüm ki bu düşüğümün bana öğreteceği bir şey olmalı. Yaşadığımız her olay bize bir şeyler öğretmek için geliyor. Yakınımın sağlıkla ilerleyen sürecini düşünüp kahrolmak ya da ondan haber almamaya çalışmak yerine dedim ki inşallah sağlıkla onun doğumu olsun, ben bebeğim için elimden geleni yaptım ama olmadı ise bunun bir nedeni vardır şu an veya belki hiç göremeyeceğim. Bu acınızdan ders çıkarmayı size de tavsiye ediyorum. Psikolojik destek 3 hafta alınacak bir şey değil. Benim de kendimi suçlama eğilimim oldu, kendimi onarmaya çalıştım. Başaramasaydım ilaç dahil doktor ne önerirse terapi alırdım. Şimdi tekrar gebeyim. Hiç olamasam bile hayata devam etmem gerekecekti. Veya bu durumu takıntı haline getirmişken gebe kalsam belki sağlıksız bir anne olacaktım. Bir şeyi istiyor olmamız ona hazır olduğumuz anlamına gelmez. İnşallah siz de bu olayı en güzel şekilde sindirip ders çıkarın, sonra diğer basamak gelecektir. En hayırlısı olsun.
Birkaç ay daha geçtiğinde yavaş yavaş cesaret ederim umarımKorkmayın
Umut her zaman vardır
Başınız sağolsun bende bır ay önce kaybettim ikiz kızlarımı çok zor benimde 21haftalik erken doğum olduCanımm çok üzüldümm. Benim de 6 sene önce 20 haftalık ikiz kaybım oldu.. Ve inan hâlâ geçmedi. Rahim ağzı yetmezliği şüphem var. Şuan 5+3üm ama aklımda hâlâ korkularım var. Yine de o zamanın şartlarını düşünüyorum, yaşadığım ortamı.. Olmaması cidden hayırlı oldu. Hep hayırlısını diledim rabbimden, hâlâ da hayırlısını diliyorum. Ben onlardan sonra bir daha hamile kalamayacağımı düşündüm. Şuan bile içim içimi yiyor, tedbir amaçlı progestan kullanıyorum. Ama hep dua ediyorum. Neden aynı şeyleri yaşayacakmışım ki diyorum. Vardır bir hayır diyorum. Ki o zaman yaşadığım ortamda doğsalardı büyük ihtimalle onları tek başıma büyütmeye çalışıyor olacaktım. Rabbimin vardır bir bildiği. Sadece güzel düşünmeye çalış. Benim doğum denilince bile gözümün önüne hastanede yer olmadığı için doğum hanede 2 gün sancı çekip kucağıma bile alamadığım, onları toprağa gömdüğüm anlar geliyor. Çok zor. Ama ya benim gibi 20.haftada kaybetseydin.. Her şeyde vardır bir hayır. Bundan sonra her şey çok güzel olacak, sadece Rabbine sığın, inan. Pozitif ol ki hayat sana mucizelerle gelsin. Kocaman sarılıyorum sana ve acını paylaşıyorum. Her zaman benimle iletişime geçebilirsin.
Sizin de başınız sağ olsunBaşınız sağolsun bende bır ay önce kaybettim ikiz kızlarımı çok zor benimde 21haftalik erken doğum oldu
hepimiz bebegi kaybettik ama hayattayiz :) , gerekirse aglayin icin rahatlasin. Ben bebegimi kaybettim bunun üstüne 2 ay sonra daha toparlayamadan kedimi de kalp kriziden vefati gördüm benim kendimi toparlamam 7-8 ayimi aldi ve bunun üzerine bi kez daha darbe aldim o da ayrilik acisi 1 sene sürdü daha uzun sürebilirdi. Biz yasamaya mecburuz onlar cennette bizi bekliyor böyle düsünün gercekten. Bizim evladimiz bizi bekliyor, bebegin bu kadar üzülmeni istemez. Acini yasa ama sonra silkenen toparlanmaya basla olur mu? Duygularini gercekten dizginleyemiyorsan psikiyatriye gitmen gerekir o ilaci sana özelden söylerim onu doktorunla konus sana yan etki yapmazsa ic(ben bilerek tamami icmiyorum kirip yarim iciyordum bagimli kalmamak icin oda duygularima bi kismi da olsa irade güclenmem icindi) , o sana verilen ilaclari 3 ayda belki iki ayda belkide 6 ay kisiden kisiye degisiyor sonra iyi hissediyorum dediginde birakirsin ilacini. Basiniz sagolsun cok iyi bak kendine yemegini eksik etmeArkadaşlar merhaba.
Birçoğunuz beni az çok tanıyor, kürtajım. Hamile kalmaya çalışmam. Birçoğuna burda şahit oldunuz. Zorunlu bir kürtaj yaşadım 2.5 ay önce.
Demiştim ki ölmek istedim o an.
Arkadaşlar aşamıyorum. Acım dinmiyor, bazen gülüyorum eğleniyorum yada ben eğlendiğimi sanıyorum. Sonra pıt bir anda ağlamaya başlıyorum. Eşim destekçim. O olmasa zaten bu 2.5ayı bile geçiremezdim. Şuanda benimle beraber hamile kalan üyeleri görüyorum. Cinsiyetleri öğrenmişler, hazırlık yapıyorlar. İçim acıyor. Durup dururken bi an geliyor böyle kalbimi biri tutup parçalamış gibi acıyor. Sebepsiz gözlerim doluyor. Bunlar normal günlük sohbet ortamlarında oluyor. Psikolojik desteği de denedim. Geçecek, yeniden olacak vs vs vs bir ton boş söz.
Mail kutuma arada bakıyorum. Primadan mail geliyor, 20.haftanız kutlu olsun bebeğiniz sağlıkla büyüyor ediyor vs. Ama büyümüyor işte. herşeyden mi acı çeker insan. Çekiyorum, eşime artık yansıtmamaya çalışıyorum. Eşim halimden korkar duruma geldi. Yeniden cesaret edemiyorum. Aynı şeylerden geçmeye korkuyorum. Korunmayı bırakmaya korkuyorum. Bazen de o kadar çok ağlıyorum ki eşime, lütfen diyorum bırakalım korunmayı acım geçmiyor. İçim içimi yiyor. Hamilelik topiğine girdiğimde göğsüm sızlıyor. Buraya defalarca yazdım yazdım sildim. Dedim ki ya insanlar ne acı çekti seninki de acı mı. Sonra dedim evet benimde acı benimde kayıp. Aldığım herşeyi dağıttım. Başkalarına verdim gözüm görmesin istedim. Birtek kalp atışının olduğu ultrasonu atamadım. İçim el vermedi. Allah rızası için, bu kaybı yaşayıp devam edebildiniz mi? Ben devam edemiyorum. Her saniye ölmek istiyorum. Nasıl başa çıkacağım ben bu acıyla?
Bende kaybettim bebeğimi düşük yapmıştı m çok zordu ozamanlar bide ben yıllar sonra oldu çok sevindim ama maalesef doktor hatası yüzünden oldu...aradan 1sene geçti hiç beklemediğim biranda hamile kaldım sonra 1 sene sonra birdaha yani demem o ki kesinlikle umutsuzluğa kapılma canım Allahim veriyor sabrını inşallah sende sağlıkla hamile kalırsın kötü düşünme ilk gebeliklerde oluyormus düşükArkadaşlar merhaba.
Birçoğunuz beni az çok tanıyor, kürtajım. Hamile kalmaya çalışmam. Birçoğuna burda şahit oldunuz. Zorunlu bir kürtaj yaşadım 2.5 ay önce.
Demiştim ki ölmek istedim o an.
Arkadaşlar aşamıyorum. Acım dinmiyor, bazen gülüyorum eğleniyorum yada ben eğlendiğimi sanıyorum. Sonra pıt bir anda ağlamaya başlıyorum. Eşim destekçim. O olmasa zaten bu 2.5ayı bile geçiremezdim. Şuanda benimle beraber hamile kalan üyeleri görüyorum. Cinsiyetleri öğrenmişler, hazırlık yapıyorlar. İçim acıyor. Durup dururken bi an geliyor böyle kalbimi biri tutup parçalamış gibi acıyor. Sebepsiz gözlerim doluyor. Bunlar normal günlük sohbet ortamlarında oluyor. Psikolojik desteği de denedim. Geçecek, yeniden olacak vs vs vs bir ton boş söz.
Mail kutuma arada bakıyorum. Primadan mail geliyor, 20.haftanız kutlu olsun bebeğiniz sağlıkla büyüyor ediyor vs. Ama büyümüyor işte. herşeyden mi acı çeker insan. Çekiyorum, eşime artık yansıtmamaya çalışıyorum. Eşim halimden korkar duruma geldi. Yeniden cesaret edemiyorum. Aynı şeylerden geçmeye korkuyorum. Korunmayı bırakmaya korkuyorum. Bazen de o kadar çok ağlıyorum ki eşime, lütfen diyorum bırakalım korunmayı acım geçmiyor. İçim içimi yiyor. Hamilelik topiğine girdiğimde göğsüm sızlıyor. Buraya defalarca yazdım yazdım sildim. Dedim ki ya insanlar ne acı çekti seninki de acı mı. Sonra dedim evet benimde acı benimde kayıp. Aldığım herşeyi dağıttım. Başkalarına verdim gözüm görmesin istedim. Birtek kalp atışının olduğu ultrasonu atamadım. İçim el vermedi. Allah rızası için, bu kaybı yaşayıp devam edebildiniz mi? Ben devam edemiyorum. Her saniye ölmek istiyorum. Nasıl başa çıkacağım ben bu acıyla?
Tekrar olur demeleri boş söz değil ki.doğru. neredeyse her kadının başına gelen bir durum kürtaj.tekrar olur ve zaman herşegin ilacı demekten başka çare yok zaten.acınız var şuan anlayamıyorsunuz ama hamilelik bu.bizim gibiler gibi çocuğu opmayan tayfadan değilseniz, 2,3 ay sonra yeniden tutar ne olacak ki? Ölümcül hastalık falan değil ki bu ? Onlarca kez hamile kalabilirsiniz.bak bizim hiç olmuyor bile.o acıyı, yeni gelecek olanın umudunu bile yaşayamıyoruz.Arkadaşlar merhaba.
Birçoğunuz beni az çok tanıyor, kürtajım. Hamile kalmaya çalışmam. Birçoğuna burda şahit oldunuz. Zorunlu bir kürtaj yaşadım 2.5 ay önce.
Demiştim ki ölmek istedim o an.
Arkadaşlar aşamıyorum. Acım dinmiyor, bazen gülüyorum eğleniyorum yada ben eğlendiğimi sanıyorum. Sonra pıt bir anda ağlamaya başlıyorum. Eşim destekçim. O olmasa zaten bu 2.5ayı bile geçiremezdim. Şuanda benimle beraber hamile kalan üyeleri görüyorum. Cinsiyetleri öğrenmişler, hazırlık yapıyorlar. İçim acıyor. Durup dururken bi an geliyor böyle kalbimi biri tutup parçalamış gibi acıyor. Sebepsiz gözlerim doluyor. Bunlar normal günlük sohbet ortamlarında oluyor. Psikolojik desteği de denedim. Geçecek, yeniden olacak vs vs vs bir ton boş söz.
Mail kutuma arada bakıyorum. Primadan mail geliyor, 20.haftanız kutlu olsun bebeğiniz sağlıkla büyüyor ediyor vs. Ama büyümüyor işte. herşeyden mi acı çeker insan. Çekiyorum, eşime artık yansıtmamaya çalışıyorum. Eşim halimden korkar duruma geldi. Yeniden cesaret edemiyorum. Aynı şeylerden geçmeye korkuyorum. Korunmayı bırakmaya korkuyorum. Bazen de o kadar çok ağlıyorum ki eşime, lütfen diyorum bırakalım korunmayı acım geçmiyor. İçim içimi yiyor. Hamilelik topiğine girdiğimde göğsüm sızlıyor. Buraya defalarca yazdım yazdım sildim. Dedim ki ya insanlar ne acı çekti seninki de acı mı. Sonra dedim evet benimde acı benimde kayıp. Aldığım herşeyi dağıttım. Başkalarına verdim gözüm görmesin istedim. Birtek kalp atışının olduğu ultrasonu atamadım. İçim el vermedi. Allah rızası için, bu kaybı yaşayıp devam edebildiniz mi? Ben devam edemiyorum. Her saniye ölmek istiyorum. Nasıl başa çıkacağım ben bu acıyla?
En azından kaybetseniz bile hamile kalabiliyorsunuz.biz de o da yokBenim de birkaç ay arayla iki kaybım oldu, yalnız olmadığını söylemek için geldim sadece
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?