Benim de iki tane bebeğim var. Biri 6 yaşında köpeğim, biri de gözleri kör 2 yaşında kedim. İkisinden de vazgeçemem. Pekmez (köpeğim) benimle uyur hep. Hatta geceleri uyanıp arada bi nefesini kontrol ederim, Helva (kedim) kör olmasına rağmen görüyor gibi hareket ediyor. Onlar zaten bir süre sonra aileden biri gibi oluyor.. Şu hayattaki en büyük korkularımdan biri de onları kaybetmek.. Hatta bazen bu düşünce yüzünden ağladığım oluyor.Tam 1 ay oldu
Kaskatı kesilmiş, çığlık atarken bulduğum onu..
Patır kütür sesler geldi içeriden ve yerde buldum onu
Bir çığlık koparıp hemen kucağıma aldım
Ağlaya ağlaya kafasını okşadım
Sakinleşti hemen
Ama başından ayrılamadım
Sabaha karşı tekrar bir kriz geldi
Yine ağlaya ağlaya göğsümün üstüne bastırdım
Sabah ilk iş veterinere koşturdum, evet
Kafasını bir yerlere çarptığını söylediler
İğnesini vurulup eve döndük
Her şey iyi gibiydi
Yiyordu içiyordu, oynuyordu benimle
Akşam saati tekrar bir kriz
Geceyarısı kucağımda oğluşumla
Koşa koşa nöbetçi veteriner aradım
Dolaştım defalarca döndüm durdum
Yoktu kahrolasıca şehirde, bir tane nöbetçi veteriner yoktu!
Sahaya bırakınca pıtır pıtır koşturdu
Düzeliyor mu acaba diye ümitle bekledim
48 saat oldu uyuyamamıştım ama gözümü üstünden ayırmıyordum
Dışarı çıkartıyordum hoplayıp zıplayıp koşuyordu
Eve geliyorduk ve sanki bana küsüyordu
Hiç kıpırdamadan duruyordu
Yemiyordu, içmiyordu
Sabaha kadar kaç kriz geçti bilmiyorum öyle
Her seferinde kucağıma aldım
Lütfen diye diye ağladım
Sabah oldu zorla aldılar kucağımdan
Doğal bir ortama bırakmamızın daha iyi olacağını söylediler
Kendi gibi arkadaşlarının yanına
Ben gidemedim, son kez kafasını öptüm
Kulaklarını okşadım sadece
Her zaman yatırıp göbeğinden öperdim güzel oğluşumu
Kim demiş tavşanlar pis kokar diye?
Mis gibi kokardı benim oğlum.
Sabahları gelir yastığıma zıplardı
"Git bakayım." dedim mi kapının önünde durur orada yatardı
Oradan bana bakardı
Çok özledim
Gözlerimi aralayıp onun orda uyuduğunu görmeyi özledim
Elimle onu beslemeyi özledim
Evin içinde peşimden koşturmasını özledim
Kulaklarından gıdıklamayı
Göbüşünü öpmeyi özledim
Göğsümün üstüne yatırıp onu uyutmayı özledim
Buzdolabını açtığımda içine zıplamasını özledim şapşiğin
Her yediğime, pizzama bile ortak olmasını özledim
Bana küsüp trip atmasını özledim
Ona kızdığım her an için o kadar pişmanım ki
Bir aydır defalarca kendimi suçladım
Kullandığım damladan mı oldu
Kardeşime bırakıp 5 gün gittim yoksa ondan mı
Bana küstün mü annecim
Yoksa hatayı en başta onu evde yaşatmaya çalışarak mı yaptım..
Belki depresyona soktum güzelliği..
Elimden fazlası gelir miydi
Engel olabilir miydim diye düşüne düşüne kaç kez ağladım
Her gece uyumadan önce zaten ağlıyorum
Fotoğraflarını gördüğümde
Sol tarafımda bir boşluk hissediyorum
Koskoca bir boşluk
Tavşanla ilgili şeylerden kaçıyorum
Belki çoğunuza basit gelecek ama o benim evcil hayvanım değildi
Can yoldaşım, yarenim olmuştu
Üstüne titreyerek, bebek gibi baktım ona
Eşimden ayrıldığımda bu kadar dokunmadı bana
Ama onun masumluğunu hatırladıkça içime fenalıklar basıyor
Ben mi kıydım ona neden aldım onu getirdim eve diye kahroluyorum
İlk geldiği günü hatırlıyorum
Başından ayrılmadan onu izlemiştim saatlerce
O da o kadar korkmuştu ki gelip küçük poposunu duvara dayamış beni seyretmişti
1 aydır hiç haber almadım ondan
Umarım gittiğin yerde mutlusundur ve yaşıyorsundur
Umarım ölmemişsindir
Ama nolur affet anneni
Bilmeden bir zarar verdiysem affet beni güzel fıstığım, güzel oğlum affet
Annen bilemedi, aptallık etti
Ama seni hiç unutmadı ve çok özledi
bu da güzelliğin resmi... acısı nasıl diner bilmiyorum
ama bir daha evcil hayvan mı
yok tövbe..
Benim de iki tane bebeğim var. Biri 6 yaşında köpeğim, biri de gözleri kör 2 yaşında kedim. İkisinden de vazgeçemem. Pekmez (köpeğim) benimle uyur hep. Hatta geceleri uyanıp arada bi nefesini kontrol ederim, Helva (kedim) kör olmasına rağmen görüyor gibi hareket ediyor. Onlar zaten bir süre sonra aileden biri gibi oluyor.. Şu hayattaki en büyük korkularımdan biri de onları kaybetmek.. Hatta bazen bu düşünce yüzünden ağladığım oluyor.İnşallah gittiği yerde iyidir fıstık.. Kedi, köpek, kuş sahiplenmeyi denesen belki bir faydası olur..
Bir kuşum vardı Çıtır'dı ismi. Ben de ona bebek gibi bakmıştım.. Kafese bile kapatmıyordum, cam açık omuzlarımda gezdiriyordum.Umarım iyidir çünkü götürmüyorlar yanına ben de sadece hayal etmekle yetiniyorum iyi olduğunu
Daha önce hiç bir evcil hayvanını yitirdin mi?
Nasıl geçer diye tavsiye isteyecektim de..
Bazıları abarttığımı düşünüyorlar ama ben ona hayvan gibi değil benim bebeğimmiş gibi davrandım
Öyle üstüne titredim
Ben de geceleri kalkar kontrol ederdim
İyi mi suyunu içmiş mi yemiş mi diye
Son yaşananlar bende travma etkisi yarattı
Acı çektiğini görüyorsun ama elinden bir şey gelmiyor
O çekeceğine ben çekeyim dedim gerçekten çünkü o halde görmeye dayanamadım onu
Benden habersiz her şeyini kaldırdılar ben görmeyeyim diye ama arada gidip gelip onun köşesine bakıyorum
Eşyalarının önceden durduğu yere bakıyorum
İçimi bir boşluk kaplıyor
Bunları yazarken de ağlayıp duruyorum zaten
Kısacası çok zor
Hele onunla arana sınır koymadıysan evladın gibi davrandıysan çok zor
Çok can yakıyor anlatamam
Bir kuşum vardı Çıtır'dı ismi. Ben de ona bebek gibi bakmıştım.. Kafese bile kapatmıyordum, cam açık omuzlarımda gezdiriyordum.
O kadar bebek gibiydi ki elektrik süpürgesi sesinden korkardı, odadan odaya taşırdık onu ev temizlerken..
Bir gün tatile gittiğimizde enişteme emanet edip gittik, o da elektrik süpürgesini çalıştırınca kaçmış Çıtır'ım.
Tarif edilemez bir acı seni çok çok iyi anlıyorum.
Hemen Pekmez'i bulmuştum, onunla avundum.
Aşırı bir hayvan sevgisi var bende de.
Onlara birşey olacak diye ödüm kopuyor.
Kesinlikle yeni bir evcil hayvan sahiplenmeni tavsiye ediyorum..
İlaç gibi gelecek emin ol :)
Bunlarda benim yavrularımın resimleri..
yavrularına bayıldım
benim için mıncıkla onları
isimleri de çok manidar
tatlıyı çok seviyorsun herhalde :)
ben de her canlıyı severim
böcekleri bile öldüremiyorum
kağıdın üstüne koyup camın ya da kapının önüne çıkarıyorum
ben çok kararsızım canım emin misin yeni bir hayvan edinmenin iyi geleceğine
tekrar aynı şeyler olacak diye çok korkuyorum
gerçekten gözümün önünden de gitmiyor fıstığın o halleri
ama belki de babamın da dediği gibi evcil hayvan tercihim yanlış
tavşan ev hayatına gelemez diye çok dediler burda da
evde olsa bile arada bir bahçeye toprağa çıkması gerekirmiş
belki o yüzden böyle oldu
kendimi affedemiyorum
onun yerine başka bir hayvanı koyabilir miyim onu da bilmiyorum ki
ona ihanet gibi geliyor
of keşke gidip geri alabilsem ama tekrar aynıları olur
eve girdi mi küsüyordu bana ama dışarı bıraktığımda kaçmak istiyordu sanki özgür kalmak ister gibi..
bana hangi hayvanı önerirsin..
Mıncıkladım ikisini de senin içinn
Canım, tavşan bakımı evde gerçekten çok zor.
Toprak istiyor o hayvanlar..
Köpek, kedi, kuş gibi değil.
Kediyi salarsın dışarı, döner dolaşır gelir tekrar sana, köpeği günde 1-2 kere dışarı çıkartsan yeter zaten.
Kuşu al kafese koy, birkaç zaman sonra alışır. (rüzgar olmayan bir yerde durması lazım, çok çabuk hastalanıyorlar)
Fakat tavşan gerçekten tam olarak evcilleşemeyen bir hayvan..
Bence o şuan çok daha mutludur eminim..
Ben kesinlikle yeni bir hayvan sahiplenmen taraftarıyım.
Kedi sahiplenebilirsin bence.
Minik, küçük patili düşünsenee.
Hem kedi sahiplenerek küçük fıstığa ihanet etmezsin,
Hele ki bir de sokaktan bir kedi bulursan, sahipsiz bir hayvanı sahiplenirsen, fıstık da kedi de sana dua eder
Hem bir hayvana sokaktan kurtulma mucizesini yaşatmış olursun, hem de yeni bir arkadaş, dost, evlat edinirsin.. :)
Cok guzellerBir kuşum vardı Çıtır'dı ismi. Ben de ona bebek gibi bakmıştım.. Kafese bile kapatmıyordum, cam açık omuzlarımda gezdiriyordum.
O kadar bebek gibiydi ki elektrik süpürgesi sesinden korkardı, odadan odaya taşırdık onu ev temizlerken..
Bir gün tatile gittiğimizde enişteme emanet edip gittik, o da elektrik süpürgesini çalıştırınca kaçmış Çıtır'ım.
Tarif edilemez bir acı seni çok çok iyi anlıyorum.
Hemen Pekmez'i bulmuştum, onunla avundum.
Aşırı bir hayvan sevgisi var bende de.
Onlara birşey olacak diye ödüm kopuyor.
Kesinlikle yeni bir evcil hayvan sahiplenmeni tavsiye ediyorum..
İlaç gibi gelecek emin ol :)
Bunlarda benim yavrularımın resimleri..
Bir kuşum vardı Çıtır'dı ismi. Ben de ona bebek gibi bakmıştım.. Kafese bile kapatmıyordum, cam açık omuzlarımda gezdiriyordum.
O kadar bebek gibiydi ki elektrik süpürgesi sesinden korkardı, odadan odaya taşırdık onu ev temizlerken..
Bir gün tatile gittiğimizde enişteme emanet edip gittik, o da elektrik süpürgesini çalıştırınca kaçmış Çıtır'ım.
Tarif edilemez bir acı seni çok çok iyi anlıyorum.
Hemen Pekmez'i bulmuştum, onunla avundum.
Aşırı bir hayvan sevgisi var bende de.
Onlara birşey olacak diye ödüm kopuyor.
Kesinlikle yeni bir evcil hayvan sahiplenmeni tavsiye ediyorum..
İlaç gibi gelecek emin ol :)
Bunlarda benim yavrularımın resimleri..
Tam 1 ay oldu
Kaskatı kesilmiş, çığlık atarken bulduğum onu..
Patır kütür sesler geldi içeriden ve yerde buldum onu
Bir çığlık koparıp hemen kucağıma aldım
Ağlaya ağlaya kafasını okşadım
Sakinleşti hemen
Ama başından ayrılamadım
Sabaha karşı tekrar bir kriz geldi
Yine ağlaya ağlaya göğsümün üstüne bastırdım
Sabah ilk iş veterinere koşturdum, evet
Kafasını bir yerlere çarptığını söylediler
İğnesini vurulup eve döndük
Her şey iyi gibiydi
Yiyordu içiyordu, oynuyordu benimle
Akşam saati tekrar bir kriz
Geceyarısı kucağımda oğluşumla
Koşa koşa nöbetçi veteriner aradım
Dolaştım defalarca döndüm durdum
Yoktu kahrolasıca şehirde, bir tane nöbetçi veteriner yoktu!
Sahaya bırakınca pıtır pıtır koşturdu
Düzeliyor mu acaba diye ümitle bekledim
48 saat oldu uyuyamamıştım ama gözümü üstünden ayırmıyordum
Dışarı çıkartıyordum hoplayıp zıplayıp koşuyordu
Eve geliyorduk ve sanki bana küsüyordu
Hiç kıpırdamadan duruyordu
Yemiyordu, içmiyordu
Sabaha kadar kaç kriz geçti bilmiyorum öyle
Her seferinde kucağıma aldım
Lütfen diye diye ağladım
Sabah oldu zorla aldılar kucağımdan
Doğal bir ortama bırakmamızın daha iyi olacağını söylediler
Kendi gibi arkadaşlarının yanına
Ben gidemedim, son kez kafasını öptüm
Kulaklarını okşadım sadece
Her zaman yatırıp göbeğinden öperdim güzel oğluşumu
Kim demiş tavşanlar pis kokar diye?
Mis gibi kokardı benim oğlum.
Sabahları gelir yastığıma zıplardı
"Git bakayım." dedim mi kapının önünde durur orada yatardı
Oradan bana bakardı
Çok özledim
Gözlerimi aralayıp onun orda uyuduğunu görmeyi özledim
Elimle onu beslemeyi özledim
Evin içinde peşimden koşturmasını özledim
Kulaklarından gıdıklamayı
Göbüşünü öpmeyi özledim
Göğsümün üstüne yatırıp onu uyutmayı özledim
Buzdolabını açtığımda içine zıplamasını özledim şapşiğin
Her yediğime, pizzama bile ortak olmasını özledim
Bana küsüp trip atmasını özledim
Ona kızdığım her an için o kadar pişmanım ki
Bir aydır defalarca kendimi suçladım
Kullandığım damladan mı oldu
Kardeşime bırakıp 5 gün gittim yoksa ondan mı
Bana küstün mü annecim
Yoksa hatayı en başta onu evde yaşatmaya çalışarak mı yaptım..
Belki depresyona soktum güzelliği..
Elimden fazlası gelir miydi
Engel olabilir miydim diye düşüne düşüne kaç kez ağladım
Her gece uyumadan önce zaten ağlıyorum
Fotoğraflarını gördüğümde
Sol tarafımda bir boşluk hissediyorum
Koskoca bir boşluk
Tavşanla ilgili şeylerden kaçıyorum
Belki çoğunuza basit gelecek ama o benim evcil hayvanım değildi
Can yoldaşım, yarenim olmuştu
Üstüne titreyerek, bebek gibi baktım ona
Eşimden ayrıldığımda bu kadar dokunmadı bana
Ama onun masumluğunu hatırladıkça içime fenalıklar basıyor
Ben mi kıydım ona neden aldım onu getirdim eve diye kahroluyorum
İlk geldiği günü hatırlıyorum
Başından ayrılmadan onu izlemiştim saatlerce
O da o kadar korkmuştu ki gelip küçük poposunu duvara dayamış beni seyretmişti
1 aydır hiç haber almadım ondan
Umarım gittiğin yerde mutlusundur ve yaşıyorsundur
Umarım ölmemişsindir
Ama nolur affet anneni
Bilmeden bir zarar verdiysem affet beni güzel fıstığım, güzel oğlum affet
Annen bilemedi, aptallık etti
Ama seni hiç unutmadı ve çok özledi
bu da güzelliğin resmi... acısı nasıl diner bilmiyorum
ama bir daha evcil hayvan mı
yok tövbe..
Tam 1 ay oldu
Kaskatı kesilmiş, çığlık atarken bulduğum onu..
Patır kütür sesler geldi içeriden ve yerde buldum onu
Bir çığlık koparıp hemen kucağıma aldım
Ağlaya ağlaya kafasını okşadım
Sakinleşti hemen
Ama başından ayrılamadım
Sabaha karşı tekrar bir kriz geldi
Yine ağlaya ağlaya göğsümün üstüne bastırdım
Sabah ilk iş veterinere koşturdum, evet
Kafasını bir yerlere çarptığını söylediler
İğnesini vurulup eve döndük
Her şey iyi gibiydi
Yiyordu içiyordu, oynuyordu benimle
Akşam saati tekrar bir kriz
Geceyarısı kucağımda oğluşumla
Koşa koşa nöbetçi veteriner aradım
Dolaştım defalarca döndüm durdum
Yoktu kahrolasıca şehirde, bir tane nöbetçi veteriner yoktu!
Sahaya bırakınca pıtır pıtır koşturdu
Düzeliyor mu acaba diye ümitle bekledim
48 saat oldu uyuyamamıştım ama gözümü üstünden ayırmıyordum
Dışarı çıkartıyordum hoplayıp zıplayıp koşuyordu
Eve geliyorduk ve sanki bana küsüyordu
Hiç kıpırdamadan duruyordu
Yemiyordu, içmiyordu
Sabaha kadar kaç kriz geçti bilmiyorum öyle
Her seferinde kucağıma aldım
Lütfen diye diye ağladım
Sabah oldu zorla aldılar kucağımdan
Doğal bir ortama bırakmamızın daha iyi olacağını söylediler
Kendi gibi arkadaşlarının yanına
Ben gidemedim, son kez kafasını öptüm
Kulaklarını okşadım sadece
Her zaman yatırıp göbeğinden öperdim güzel oğluşumu
Kim demiş tavşanlar pis kokar diye?
Mis gibi kokardı benim oğlum.
Sabahları gelir yastığıma zıplardı
"Git bakayım." dedim mi kapının önünde durur orada yatardı
Oradan bana bakardı
Çok özledim
Gözlerimi aralayıp onun orda uyuduğunu görmeyi özledim
Elimle onu beslemeyi özledim
Evin içinde peşimden koşturmasını özledim
Kulaklarından gıdıklamayı
Göbüşünü öpmeyi özledim
Göğsümün üstüne yatırıp onu uyutmayı özledim
Buzdolabını açtığımda içine zıplamasını özledim şapşiğin
Her yediğime, pizzama bile ortak olmasını özledim
Bana küsüp trip atmasını özledim
Ona kızdığım her an için o kadar pişmanım ki
Bir aydır defalarca kendimi suçladım
Kullandığım damladan mı oldu
Kardeşime bırakıp 5 gün gittim yoksa ondan mı
Bana küstün mü annecim
Yoksa hatayı en başta onu evde yaşatmaya çalışarak mı yaptım..
Belki depresyona soktum güzelliği..
Elimden fazlası gelir miydi
Engel olabilir miydim diye düşüne düşüne kaç kez ağladım
Her gece uyumadan önce zaten ağlıyorum
Fotoğraflarını gördüğümde
Sol tarafımda bir boşluk hissediyorum
Koskoca bir boşluk
Tavşanla ilgili şeylerden kaçıyorum
Belki çoğunuza basit gelecek ama o benim evcil hayvanım değildi
Can yoldaşım, yarenim olmuştu
Üstüne titreyerek, bebek gibi baktım ona
Eşimden ayrıldığımda bu kadar dokunmadı bana
Ama onun masumluğunu hatırladıkça içime fenalıklar basıyor
Ben mi kıydım ona neden aldım onu getirdim eve diye kahroluyorum
İlk geldiği günü hatırlıyorum
Başından ayrılmadan onu izlemiştim saatlerce
O da o kadar korkmuştu ki gelip küçük poposunu duvara dayamış beni seyretmişti
1 aydır hiç haber almadım ondan
Umarım gittiğin yerde mutlusundur ve yaşıyorsundur
Umarım ölmemişsindir
Ama nolur affet anneni
Bilmeden bir zarar verdiysem affet beni güzel fıstığım, güzel oğlum affet
Annen bilemedi, aptallık etti
Ama seni hiç unutmadı ve çok özledi
bu da güzelliğin resmi... acısı nasıl diner bilmiyorum
ama bir daha evcil hayvan mı
yok tövbe..
Gitmen ve eger hastaligi varsa en azindan iyilesene kadar ilgilenmek gerekirdi just...
Ne oldugunu detayini da bilemem, ama bebegim gibiydi diyorsun ya, bebek olsa hasta olsa onun iyiligi icin "belki" fedakarlik yapardin ama pesini birakmazdin...
Ben abarttigini dusunmuyorum, cunku o bagi cok iyi biliyorum, sadece gidip iyi oldugundan emin olana kadar ilgilenmeni beklerdim, umarim iyidir...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?