Tam 1 ay oldu
Kaskatı kesilmiş, çığlık atarken bulduğum onu..
Patır kütür sesler geldi içeriden ve yerde buldum onu
Bir çığlık koparıp hemen kucağıma aldım
Ağlaya ağlaya kafasını okşadım
Sakinleşti hemen
Ama başından ayrılamadım
Sabaha karşı tekrar bir kriz geldi
Yine ağlaya ağlaya göğsümün üstüne bastırdım
Sabah ilk iş veterinere koşturdum, evet
Kafasını bir yerlere çarptığını söylediler
İğnesini vurulup eve döndük
Her şey iyi gibiydi
Yiyordu içiyordu, oynuyordu benimle
Akşam saati tekrar bir kriz
Geceyarısı kucağımda oğluşumla
Koşa koşa nöbetçi veteriner aradım
Dolaştım defalarca döndüm durdum
Yoktu kahrolasıca şehirde, bir tane nöbetçi veteriner yoktu!
Sahaya bırakınca pıtır pıtır koşturdu
Düzeliyor mu acaba diye ümitle bekledim
48 saat oldu uyuyamamıştım ama gözümü üstünden ayırmıyordum
Dışarı çıkartıyordum hoplayıp zıplayıp koşuyordu
Eve geliyorduk ve sanki bana küsüyordu
Hiç kıpırdamadan duruyordu
Yemiyordu, içmiyordu
Sabaha kadar kaç kriz geçti bilmiyorum öyle
Her seferinde kucağıma aldım
Lütfen diye diye ağladım
Sabah oldu zorla aldılar kucağımdan
Doğal bir ortama bırakmamızın daha iyi olacağını söylediler
Kendi gibi arkadaşlarının yanına
Ben gidemedim, son kez kafasını öptüm
Kulaklarını okşadım sadece
Her zaman yatırıp göbeğinden öperdim güzel oğluşumu
Kim demiş tavşanlar pis kokar diye?
Mis gibi kokardı benim oğlum.
Sabahları gelir yastığıma zıplardı
"Git bakayım." dedim mi kapının önünde durur orada yatardı
Oradan bana bakardı
Çok özledim
Gözlerimi aralayıp onun orda uyuduğunu görmeyi özledim
Elimle onu beslemeyi özledim
Evin içinde peşimden koşturmasını özledim
Kulaklarından gıdıklamayı
Göbüşünü öpmeyi özledim
Göğsümün üstüne yatırıp onu uyutmayı özledim
Buzdolabını açtığımda içine zıplamasını özledim şapşiğin
Her yediğime, pizzama bile ortak olmasını özledim
Bana küsüp trip atmasını özledim
Ona kızdığım her an için o kadar pişmanım ki
Bir aydır defalarca kendimi suçladım
Kullandığım damladan mı oldu
Kardeşime bırakıp 5 gün gittim yoksa ondan mı
Bana küstün mü annecim
Yoksa hatayı en başta onu evde yaşatmaya çalışarak mı yaptım..
Belki depresyona soktum güzelliği..
Elimden fazlası gelir miydi
Engel olabilir miydim diye düşüne düşüne kaç kez ağladım
Her gece uyumadan önce zaten ağlıyorum
Fotoğraflarını gördüğümde
Sol tarafımda bir boşluk hissediyorum
Koskoca bir boşluk
Tavşanla ilgili şeylerden kaçıyorum
Belki çoğunuza basit gelecek ama o benim evcil hayvanım değildi
Can yoldaşım, yarenim olmuştu
Üstüne titreyerek, bebek gibi baktım ona
Eşimden ayrıldığımda bu kadar dokunmadı bana
Ama onun masumluğunu hatırladıkça içime fenalıklar basıyor
Ben mi kıydım ona neden aldım onu getirdim eve diye kahroluyorum
İlk geldiği günü hatırlıyorum
Başından ayrılmadan onu izlemiştim saatlerce
O da o kadar korkmuştu ki gelip küçük poposunu duvara dayamış beni seyretmişti
1 aydır hiç haber almadım ondan
Umarım gittiğin yerde mutlusundur ve yaşıyorsundur
Umarım ölmemişsindir
Ama nolur affet anneni
Bilmeden bir zarar verdiysem affet beni güzel fıstığım, güzel oğlum affet
Annen bilemedi, aptallık etti
Ama seni hiç unutmadı ve çok özledi
bu da güzelliğin resmi... acısı nasıl diner bilmiyorum
ama bir daha evcil hayvan mı
yok tövbe..