her canlı olumu tadacaktır canım
Tam 1 ay oldu
Kaskatı kesilmiş, çığlık atarken bulduğum onu..
Patır kütür sesler geldi içeriden ve yerde buldum onu
Bir çığlık koparıp hemen kucağıma aldım
Ağlaya ağlaya kafasını okşadım
Sakinleşti hemen
Ama başından ayrılamadım
Sabaha karşı tekrar bir kriz geldi
Yine ağlaya ağlaya göğsümün üstüne bastırdım
Sabah ilk iş veterinere koşturdum, evet
Kafasını bir yerlere çarptığını söylediler
İğnesini vurulup eve döndük
Her şey iyi gibiydi
Yiyordu içiyordu, oynuyordu benimle
Akşam saati tekrar bir kriz
Geceyarısı kucağımda oğluşumla
Koşa koşa nöbetçi veteriner aradım
Dolaştım defalarca döndüm durdum
Yoktu kahrolasıca şehirde, bir tane nöbetçi veteriner yoktu!
Sahaya bırakınca pıtır pıtır koşturdu
Düzeliyor mu acaba diye ümitle bekledim
48 saat oldu uyuyamamıştım ama gözümü üstünden ayırmıyordum
Dışarı çıkartıyordum hoplayıp zıplayıp koşuyordu
Eve geliyorduk ve sanki bana küsüyordu
Hiç kıpırdamadan duruyordu
Yemiyordu, içmiyordu
Sabaha kadar kaç kriz geçti bilmiyorum öyle
Her seferinde kucağıma aldım
Lütfen diye diye ağladım
Sabah oldu zorla aldılar kucağımdan
Doğal bir ortama bırakmamızın daha iyi olacağını söylediler
Kendi gibi arkadaşlarının yanına
Ben gidemedim, son kez kafasını öptüm
Kulaklarını okşadım sadece
Her zaman yatırıp göbeğinden öperdim güzel oğluşumu
Kim demiş tavşanlar pis kokar diye?
Mis gibi kokardı benim oğlum.
Sabahları gelir yastığıma zıplardı
"Git bakayım." dedim mi kapının önünde durur orada yatardı
Oradan bana bakardı
Çok özledim
Gözlerimi aralayıp onun orda uyuduğunu görmeyi özledim
Elimle onu beslemeyi özledim
Evin içinde peşimden koşturmasını özledim
Kulaklarından gıdıklamayı
Göbüşünü öpmeyi özledim
Göğsümün üstüne yatırıp onu uyutmayı özledim
Buzdolabını açtığımda içine zıplamasını özledim şapşiğin
Her yediğime, pizzama bile ortak olmasını özledim
Bana küsüp trip atmasını özledim
Ona kızdığım her an için o kadar pişmanım ki
Bir aydır defalarca kendimi suçladım
Kullandığım damladan mı oldu
Kardeşime bırakıp 5 gün gittim yoksa ondan mı
Bana küstün mü annecim
Yoksa hatayı en başta onu evde yaşatmaya çalışarak mı yaptım..
Belki depresyona soktum güzelliği..
Elimden fazlası gelir miydi
Engel olabilir miydim diye düşüne düşüne kaç kez ağladım
Her gece uyumadan önce zaten ağlıyorum
Fotoğraflarını gördüğümde
Sol tarafımda bir boşluk hissediyorum
Koskoca bir boşluk
Tavşanla ilgili şeylerden kaçıyorum
Belki çoğunuza basit gelecek ama o benim evcil hayvanım değildi
Can yoldaşım, yarenim olmuştu
Üstüne titreyerek, bebek gibi baktım ona
Eşimden ayrıldığımda bu kadar dokunmadı bana
Ama onun masumluğunu hatırladıkça içime fenalıklar basıyor
Ben mi kıydım ona neden aldım onu getirdim eve diye kahroluyorum
İlk geldiği günü hatırlıyorum
Başından ayrılmadan onu izlemiştim saatlerce
O da o kadar korkmuştu ki gelip küçük poposunu duvara dayamış beni seyretmişti
1 aydır hiç haber almadım ondan
Umarım gittiğin yerde mutlusundur ve yaşıyorsundur
Umarım ölmemişsindir
Ama nolur affet anneni
Bilmeden bir zarar verdiysem affet beni güzel fıstığım, güzel oğlum affet
Annen bilemedi, aptallık etti
Ama seni hiç unutmadı ve çok özledi
bu da güzelliğin resmi... acısı nasıl diner bilmiyorum
ama bir daha evcil hayvan mı
yok tövbe..
Hastaliginin ne oldugunu veteriner daha iyi bilecektir ama eger durum caresizse o zaman hayvan icin durum daha aci,,
hasta ve terkedilmis hissedecek..
Aynen boyle dusunuyorum..Evladın sorununu yukarıda yazdım, epilepsi yani sara hastası, dediğim gibi çaresi yok sadece kullanılabilecek bir kaç ilaçla yaşam kalitesi arttırılıp krizlerin daha az sayıda yaşanması hedeflenebiliyor bunun dışında epilepsinin çözümü gerek insan, gerek hayvanlar için bulunamadı. Ama ben olsam, gerekli ilaçları tedarik eder evde bakmaya devam ederdim çünkü dışarıda olması şu an daha tehlikeli,belki konu sahibimiz fikrini değiştirir belli mi olur...
Konu sahibi arkadaşım İstanbul'da yaşıyorsan yardıma açığım.
Aynen boyle dusunuyorum..
Valla hangi sehir bilmiyorum ama alip tavsanciga benim bakasim geldi o derece icim acidi ya
Tam 1 ay oldu
Kaskatı kesilmiş, çığlık atarken bulduğum onu..
Patır kütür sesler geldi içeriden ve yerde buldum onu
Bir çığlık koparıp hemen kucağıma aldım
Ağlaya ağlaya kafasını okşadım
Sakinleşti hemen
Ama başından ayrılamadım
Sabaha karşı tekrar bir kriz geldi
Yine ağlaya ağlaya göğsümün üstüne bastırdım
Sabah ilk iş veterinere koşturdum, evet
Kafasını bir yerlere çarptığını söylediler
İğnesini vurulup eve döndük
Her şey iyi gibiydi
Yiyordu içiyordu, oynuyordu benimle
Akşam saati tekrar bir kriz
Geceyarısı kucağımda oğluşumla
Koşa koşa nöbetçi veteriner aradım
Dolaştım defalarca döndüm durdum
Yoktu kahrolasıca şehirde, bir tane nöbetçi veteriner yoktu!
Sahaya bırakınca pıtır pıtır koşturdu
Düzeliyor mu acaba diye ümitle bekledim
48 saat oldu uyuyamamıştım ama gözümü üstünden ayırmıyordum
Dışarı çıkartıyordum hoplayıp zıplayıp koşuyordu
Eve geliyorduk ve sanki bana küsüyordu
Hiç kıpırdamadan duruyordu
Yemiyordu, içmiyordu
Sabaha kadar kaç kriz geçti bilmiyorum öyle
Her seferinde kucağıma aldım
Lütfen diye diye ağladım
Sabah oldu zorla aldılar kucağımdan
Doğal bir ortama bırakmamızın daha iyi olacağını söylediler
Kendi gibi arkadaşlarının yanına
Ben gidemedim, son kez kafasını öptüm
Kulaklarını okşadım sadece
Her zaman yatırıp göbeğinden öperdim güzel oğluşumu
Kim demiş tavşanlar pis kokar diye?
Mis gibi kokardı benim oğlum.
Sabahları gelir yastığıma zıplardı
"Git bakayım." dedim mi kapının önünde durur orada yatardı
Oradan bana bakardı
Çok özledim
Gözlerimi aralayıp onun orda uyuduğunu görmeyi özledim
Elimle onu beslemeyi özledim
Evin içinde peşimden koşturmasını özledim
Kulaklarından gıdıklamayı
Göbüşünü öpmeyi özledim
Göğsümün üstüne yatırıp onu uyutmayı özledim
Buzdolabını açtığımda içine zıplamasını özledim şapşiğin
Her yediğime, pizzama bile ortak olmasını özledim
Bana küsüp trip atmasını özledim
Ona kızdığım her an için o kadar pişmanım ki
Bir aydır defalarca kendimi suçladım
Kullandığım damladan mı oldu
Kardeşime bırakıp 5 gün gittim yoksa ondan mı
Bana küstün mü annecim
Yoksa hatayı en başta onu evde yaşatmaya çalışarak mı yaptım..
Belki depresyona soktum güzelliği..
Elimden fazlası gelir miydi
Engel olabilir miydim diye düşüne düşüne kaç kez ağladım
Her gece uyumadan önce zaten ağlıyorum
Fotoğraflarını gördüğümde
Sol tarafımda bir boşluk hissediyorum
Koskoca bir boşluk
Tavşanla ilgili şeylerden kaçıyorum
Belki çoğunuza basit gelecek ama o benim evcil hayvanım değildi
Can yoldaşım, yarenim olmuştu
Üstüne titreyerek, bebek gibi baktım ona
Eşimden ayrıldığımda bu kadar dokunmadı bana
Ama onun masumluğunu hatırladıkça içime fenalıklar basıyor
Ben mi kıydım ona neden aldım onu getirdim eve diye kahroluyorum
İlk geldiği günü hatırlıyorum
Başından ayrılmadan onu izlemiştim saatlerce
O da o kadar korkmuştu ki gelip küçük poposunu duvara dayamış beni seyretmişti
1 aydır hiç haber almadım ondan
Umarım gittiğin yerde mutlusundur ve yaşıyorsundur
Umarım ölmemişsindir
Ama nolur affet anneni
Bilmeden bir zarar verdiysem affet beni güzel fıstığım, güzel oğlum affet
Annen bilemedi, aptallık etti
Ama seni hiç unutmadı ve çok özledi
bu da güzelliğin resmi... acısı nasıl diner bilmiyorum
ama bir daha evcil hayvan mı
yok tövbe..
Aglattin beni arkadasim.ölen tavsanimi hatirlattin.sanki hayatimdaki en yakinimi kaybetmisim gibi aci yasadim.19 ocak acimin her tazelendigi tarih olarak kaldiTam 1 ay oldu
Kaskatı kesilmiş, çığlık atarken bulduğum onu..
Patır kütür sesler geldi içeriden ve yerde buldum onu
Bir çığlık koparıp hemen kucağıma aldım
Ağlaya ağlaya kafasını okşadım
Sakinleşti hemen
Ama başından ayrılamadım
Sabaha karşı tekrar bir kriz geldi
Yine ağlaya ağlaya göğsümün üstüne bastırdım
Sabah ilk iş veterinere koşturdum, evet
Kafasını bir yerlere çarptığını söylediler
İğnesini vurulup eve döndük
Her şey iyi gibiydi
Yiyordu içiyordu, oynuyordu benimle
Akşam saati tekrar bir kriz
Geceyarısı kucağımda oğluşumla
Koşa koşa nöbetçi veteriner aradım
Dolaştım defalarca döndüm durdum
Yoktu kahrolasıca şehirde, bir tane nöbetçi veteriner yoktu!
Sahaya bırakınca pıtır pıtır koşturdu
Düzeliyor mu acaba diye ümitle bekledim
48 saat oldu uyuyamamıştım ama gözümü üstünden ayırmıyordum
Dışarı çıkartıyordum hoplayıp zıplayıp koşuyordu
Eve geliyorduk ve sanki bana küsüyordu
Hiç kıpırdamadan duruyordu
Yemiyordu, içmiyordu
Sabaha kadar kaç kriz geçti bilmiyorum öyle
Her seferinde kucağıma aldım
Lütfen diye diye ağladım
Sabah oldu zorla aldılar kucağımdan
Doğal bir ortama bırakmamızın daha iyi olacağını söylediler
Kendi gibi arkadaşlarının yanına
Ben gidemedim, son kez kafasını öptüm
Kulaklarını okşadım sadece
Her zaman yatırıp göbeğinden öperdim güzel oğluşumu
Kim demiş tavşanlar pis kokar diye?
Mis gibi kokardı benim oğlum.
Sabahları gelir yastığıma zıplardı
"Git bakayım." dedim mi kapının önünde durur orada yatardı
Oradan bana bakardı
Çok özledim
Gözlerimi aralayıp onun orda uyuduğunu görmeyi özledim
Elimle onu beslemeyi özledim
Evin içinde peşimden koşturmasını özledim
Kulaklarından gıdıklamayı
Göbüşünü öpmeyi özledim
Göğsümün üstüne yatırıp onu uyutmayı özledim
Buzdolabını açtığımda içine zıplamasını özledim şapşiğin
Her yediğime, pizzama bile ortak olmasını özledim
Bana küsüp trip atmasını özledim
Ona kızdığım her an için o kadar pişmanım ki
Bir aydır defalarca kendimi suçladım
Kullandığım damladan mı oldu
Kardeşime bırakıp 5 gün gittim yoksa ondan mı
Bana küstün mü annecim
Yoksa hatayı en başta onu evde yaşatmaya çalışarak mı yaptım..
Belki depresyona soktum güzelliği..
Elimden fazlası gelir miydi
Engel olabilir miydim diye düşüne düşüne kaç kez ağladım
Her gece uyumadan önce zaten ağlıyorum
Fotoğraflarını gördüğümde
Sol tarafımda bir boşluk hissediyorum
Koskoca bir boşluk
Tavşanla ilgili şeylerden kaçıyorum
Belki çoğunuza basit gelecek ama o benim evcil hayvanım değildi
Can yoldaşım, yarenim olmuştu
Üstüne titreyerek, bebek gibi baktım ona
Eşimden ayrıldığımda bu kadar dokunmadı bana
Ama onun masumluğunu hatırladıkça içime fenalıklar basıyor
Ben mi kıydım ona neden aldım onu getirdim eve diye kahroluyorum
İlk geldiği günü hatırlıyorum
Başından ayrılmadan onu izlemiştim saatlerce
O da o kadar korkmuştu ki gelip küçük poposunu duvara dayamış beni seyretmişti
1 aydır hiç haber almadım ondan
Umarım gittiğin yerde mutlusundur ve yaşıyorsundur
Umarım ölmemişsindir
Ama nolur affet anneni
Bilmeden bir zarar verdiysem affet beni güzel fıstığım, güzel oğlum affet
Annen bilemedi, aptallık etti
Ama seni hiç unutmadı ve çok özledi
bu da güzelliğin resmi... acısı nasıl diner bilmiyorum
ama bir daha evcil hayvan mı
yok tövbe..
Merhaba
Konuya tesadufen denk geldim canim..
Hayvan sevgisi bambaska bi duygu,,tek arkadasim evladim olan kusumu kaybettikten sonra mahvoldumm..
Aylarca veterinere gittik iyi olmadi..
Seni iyi anliyorum ancak hikayende eksik seyler var..
Amacim yargilamak degil,, ben olsam tavsandan anlayan bi hekime danisip onun birak demesiyle birakirdim..
Hastaliginin tedavisi vardi belki,,ertesi gun daha kotulesti belki?? hasta bir sekilde ertesi gunu birakmak bana dogru gelmedi
Sayfalari okurken tedavisini yaptirip sonra dogasina biraktigini okumayi bekledim
Lutfen evladindan bunu esirgeme,hayvan evlatlarimiza bunu borcluyuz, onu gormeye gidip tedavi ettirmelisin...
Neyse ki yasiyor ; bir gun olurse ona gereken tedaviyi yaptirmadigin icin yasayacagin vicdan azabi daha buyuk olur canim
Bilmeden hayvanina kotuluk etmis olma ihtimali de var sonucta..
Hayvan hasta bir sekilde dogasina dahi olsa terkedilmemeli diye dusunuyorum..
Umarim yanlis anlasilmamisimdir...
Burdan gelismeleri okumayi diliyorum...
NOT:Hayvanlari dogasina birak diyerek cok bildigini zanneden kisileri ben pek ciddiye almiyorum
cunku o hayvanlar bizleri anne arkadas gibi goruyor,,kisacik omurlerinde bizimle cok mutlu oluyorlar.. ve biz onlari terkettigimizde buyuk uzuntuler yasiyorlar mutlu olmuyorlar...
Evladın sorununu yukarıda yazdım, epilepsi yani sara hastası, dediğim gibi çaresi yok sadece kullanılabilecek bir kaç ilaçla yaşam kalitesi arttırılıp krizlerin daha az sayıda yaşanması hedeflenebiliyor bunun dışında epilepsinin çözümü gerek insan, gerek hayvanlar için bulunamadı. Ama ben olsam, gerekli ilaçları tedarik eder evde bakmaya devam ederdim çünkü dışarıda olması şu an daha tehlikeli ama eninde sonunda vefat edecek bunu kabullenmek gerek yine de belki konu sahibimiz fikrini değiştirir belli mi olur...
Konu sahibi arkadaşım İstanbul'da yaşıyorsan yardıma açığım.
neyi amaçlıyorsunuz anlamadım
acımı daha fazla deşerek
elimden gelen oydu gecenin 3ünde kalkıp da veteriner aramazdım herhalde zaten yeterince vicdan azabı çektim bir de şimdi bu şekilde suçlanmak istemiyorum
bir karar vermem gerekiyordu
48 saat başında uyumadan beklemezdim herhalde
serum yedikten sonra iyiydi aşısını oldu
dışarı çıktığında da gayet iyiydi ama eve girdiğimizde bana küsüyordu
dönem dönem ereksiyon olup homurdanıyordu bana küsüyordu hatta elimi itiyordu
napsaydım ordan evet kolay görünüyor ama herkes baskı yaptı veteriner, babam, ailem
hayvanı evde öldürüyorsun burda 2 gün mü yaşasın orada kendi gibi tavşanlarla 2 ay mı dediler evet ağlaya ağlaya bıraktım
amanın da çok vicdansızım
o an öylesi mantıklı göründü bana
üstünden geçmiş 3 ay şimdi içimi sızlatacak şeyler yazıyorsunuz
çok hoş mükemmel
Hayır uzulecek bişey yok ortada sakın uzulme, veterinerler bilir gerekeni söyler, sen gerekeni yapmışsın.
Ben sadece neden titrediğini merak ettim, bende almayı duşunmuştum ondan sordum.
Limon vardı kuşum, bi gün sabah 6 gibi ötmeye başladı ama susmadı hep yapar çünkü uzun sürünce odaya koştuk ailecek. Biz girer girmez kendini salıncaktan yere atıp can verdi o an o sesini duymasaydım görmeseydim bu kadar üzülmezdim belki haftalarca aklımdan çıkmadı suçuda kendimde aradım hala bilmiyorum neden oldu annemler hemen gidip bi yavru kuş daha aldılar şimdi yazarken tekrar anladım onun yeri hep ayrı....
neyi amaçlıyorsunuz anlamadım
acımı daha fazla deşerek
elimden gelen oydu gecenin 3ünde kalkıp da veteriner aramazdım herhalde zaten yeterince vicdan azabı çektim bir de şimdi bu şekilde suçlanmak istemiyorum
bir karar vermem gerekiyordu
48 saat başında uyumadan beklemezdim herhalde
serum yedikten sonra iyiydi aşısını oldu
dışarı çıktığında da gayet iyiydi ama eve girdiğimizde bana küsüyordu
dönem dönem ereksiyon olup homurdanıyordu bana küsüyordu hatta elimi itiyordu
napsaydım ordan evet kolay görünüyor ama herkes baskı yaptı veteriner, babam, ailem
hayvanı evde öldürüyorsun burda 2 gün mü yaşasın orada kendi gibi tavşanlarla 2 ay mı dediler evet ağlaya ağlaya bıraktım
amanın da çok vicdansızım
o an öylesi mantıklı göründü bana
üstünden geçmiş 3 ay şimdi içimi sızlatacak şeyler yazıyorsunuz
çok hoş mükemmel
zannedersem çiftleşme dönemiyle ilgili bir şey
travmatize olduğunu söyledi veteriner de evde bakamazsın buna dedi
eğer bahçen yoksa aman diyim meyracım alma sakın alma sonrası daha üzücü
Tamamen yanlış anlamışsın, amacım seni suçlamak veya vicdansız olduğunu söylemek değildi ki kendince doğru olanı yapmışsın zaten ve farkındaysan yapabileceğin bir şey olmadığını ve bu hastalığın bir tedavisi olmadığını söyleyen benim.Durumdan ötürü hassassın şu an bu da normal bir durum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?