Ağlama krizine girdiğim bir evlilik yıl dönümü..

Herkese Merhaba,

Evliliğim ile ilgili konumun linkini bırakıyorum. İsteyen okuyabilir.

İçimdeki öfkeyi bitiremiyorum, lütfen fikir istiyorum.

Bu konuyu ağlamaktan şişmiş gözlerle yazıyorum. Çok kısaca özetlemem gerekirse çekişmeli boşanma sürecindeyim. Eşim beni sevmeden evlenmiş, hep yıllarım evliliğim için mücadele ederek geçti. 3 yıllık evli iken birden fazla kadınla aldatıldığımı öğrendim. Daha bunu sindiremeden eşim yakalandığını anlayıp bana çok ağır iftiralar atarak çekişmeli boşanma davası açtı.

1 hafta içinde sinir krizleri geçirerek evimi boşalttım.(kayınpederin eviydi). İşimden ayrılmak durumunda kaldım. İşyerinde birden fazla kere fenalık geçirdim, hastaneye kaldırıldım. Çok ama çok zor bir yıl geçirdim. Çok ciddi travmalarım var. Anlatsam sayfalar yetmez. En ufak bir tetiklenmede travmalarım hortluyor. Şimdi evliliğimde 4.yıl dönümü geldi çattı ve ben çekişmeli boşanıyorum.

Kendimi inanılmaz kötü hissediyorum. Gene bir ağlama krizi geldi.İşten eve gelip ağlama krizine girdim. Öfkem geçmiyor. Kaybım çok büyük. Anne olma şansım yok. Artık kimseye inancım yok. Hayata inancım kırıldı. Eşime sadece iyilik yaptım, ona tüm benliğimle sevgi, sadakat verdim; başıma gelmeyen kötülük kalmadı. Benden bir özür bile dilemedi, benden bir helallik bile istemedi. Aldattığı yetmemiş gibi bir de insan onuruna hakaret olan iftiralara uğradım. Bu 1 yılda hayatımın en kötü yılını yaşadım. 38 yılda, bu yıl kadar zorlandığım hiç olmamıştı.

Herkese sormak istiyorum. Bunun nasıl üstesinden geleceğim? Yapılanı hala hazmedemiyorum. 1 yıl geçti ama öfkem hala taze. Yapılan kötülükler çok fazla geldi. İçimde inanılmaz bir hayata kırgınlık var. İçimdeki bu öfke bana zarar verir diye korkuyorum. Siz biten ilişkileriniz veya evliliklerinizde ne zaman nötr oldunuz?

Daha duruşmalar başlamadı. Eşimi ve ailesini görüp daha ne tetiklenmeler yaşayacağım kimbilir. Adliyede öfke patlaması yaşamaktan da korkuyorum. Herkes kapat artık konuyu diyor ama kapatamıyorum. Kendimi sakinleştiremiyorum. Bana ne tavsiye edersiniz? Bu öfke, kırgınlık ne zaman dinecek? 1 yıl geçti öfkem dinmedi, daha ne kadar travmalarım tetiklenecek?

Okuyan ve mesaj yazan herkese teşekkür ediyorum.

öncelikle geçmiş olsun. Anne olma şansım bitti falan diye düşünmeyin. Bu tarz ahlak yoksunu bi insandan çocuğunuz olmadığı için şükredin. En azından boşanınca hiçbir bağınız kalmayacak. Yaşadıklarınız çok ağır gelmiş çok normal ama bi kişi böyle çıktı diye herkesi aynı düşünmeyin. Belli mi olur karşınıza sizi hakeden biri çıkar ve mutlu olursunuz. Çocuğunuz da olur daha yaşınız genç. Tabi ki yeniden birine güvenmek zor olur ama imkansız değil. Allah gönlünüze göre versin. Kurtuldum diye şükredin. Hala hiçbi şey öğrenmeyip sahte bi evliliğin içinde olabilirdiniz. Zararın neresinden dönerseniz kardır

Anne olma sansiniz neden bitti?
Eger yastan dolayi diyorsaniz bunu kafanizdan silin.
Kuzenim 40 yasinda evlendi, evlenir evlenmez cocugu oldu, cocuk 1 yasini doldurmadan da ikinci cocuguna hamile kaldi.

Bu arada tahminim onceleri bisuru defa aglama krizine gireceksiniz, uykulariniz kacacak, yediginizden ictiginizden tat almayacaksiniz.
Ardindan gunluk hayatin akisinda akliniza daha az geldigini fark edeceksiniz.
Sonra bir gun biri ile karsilasip heyecan hissedeceksiniz. O ilk heyecan mutluluk filan sizi yeniden hayata dondurecek. Ve dusuneceksiniz ki, "ben o acilari bosuna yasamisim, aslinda hayat guzelmis, ben de sevilmeye degermisim, iyi ki de bitmis, ohhhh beeee"

Çok üzüldüm be kozmosom inşallah atlatırsın çok daha fazla yıpranmadan
Hakkında hayırlısı olsun inşallah
Ama emin ol hayatta hersey geliyor geçiyor bitiyor yeterki sağlığın yerinde olsun psikolojik destek almanı tavsiye ediyorum
İlk başlarda zor olucak hayattan bıkmış gibi olursun ama toparlanırsın eminim hersey gönlünce olur umarım

Kendınıze bii iyilik yapın ve içinizdeki öfkeden kurtulun yoksa kendınızı daha çok hasta edeceksınız ,taze tuttugunuz sürece sadece size zarar verecek çünkü

Daha duruşma olmamış ama mahkeme de sakin olun fevri hareketler konuşmalar yapmayın
İmkan varsa avukat tutup yüzyüze bile gelmeyin .

Hemen yumurtalarini dondurtuyorsun, bir daha da kimseye eyvallah etmiyorsun. Evlilik dedigin sirket gibi. Ortaklar faydasina calisirsa yurur. Bir ortak parasini, enerjisini, aklini rakip.sirkete akitsa nasil.ortakli.bozulur, bu da oyle. Niyeti bozuklara en iyi cevap ogrenilmis caresizlikten kurtulup, cabucak bosanip, gerekirse dogru esi bulana kadar 10 kere evlenmek. Ve fakat cocuk yapilacaksa da iyice ince eleyip sk dokumak. Soyle ki ben bu adami birakip gidersem bu adam bu cocuga iyi babalik yaoar mi, ailesi sahip.cikar mi.vb vs.. 38 yas cok guzel bir yas. Ortada paylasacak cok mal yoksa saliver gitsin. Ozgurlugun anahtarini cebine koymak uzeresin , kurban rolunden cik, bu da ogrenilmis bir davranis bicimi. Bence.

Konunuzu hatırlıyorum. Kendinizi üzmeyin daha fazla. Kötü bir insanla sınanmışsınız, vardır bir hayır diyip önünüze bakın. En çokta böyle bir adamdan çocuğunuz yok diye şükredin. Ayrıca yaşınız daha genç, millet 35 ten sonra evleniyor zaten.
Dava bitene kadar üzülmeye ağlamaya devam etseniz bile boşandıktan sonra rahatlarsınız. Şuan böyle hissetmeniz normal, hala o adamla evlisiniz, bu sizi yıpratıyor haliyle.

MakrokozmosileMikroKozmos .!.:

Herkese Merhaba,

Evliliğim ile ilgili konumun linkini bırakıyorum. İsteyen okuyabilir.

İçimdeki öfkeyi bitiremiyorum, lütfen fikir istiyorum.

Bu konuyu ağlamaktan şişmiş gözlerle yazıyorum. Çok kısaca özetlemem gerekirse çekişmeli boşanma sürecindeyim. Eşim beni sevmeden evlenmiş, hep yıllarım evliliğim için mücadele ederek geçti. 3 yıllık evli iken birden fazla kadınla aldatıldığımı öğrendim. Daha bunu sindiremeden eşim yakalandığını anlayıp bana çok ağır iftiralar atarak çekişmeli boşanma davası açtı.

1 hafta içinde sinir krizleri geçirerek evimi boşalttım.(kayınpederin eviydi). İşimden ayrılmak durumunda kaldım. İşyerinde birden fazla kere fenalık geçirdim, hastaneye kaldırıldım. Çok ama çok zor bir yıl geçirdim. Çok ciddi travmalarım var. Anlatsam sayfalar yetmez. En ufak bir tetiklenmede travmalarım hortluyor. Şimdi evliliğimde 4.yıl dönümü geldi çattı ve ben çekişmeli boşanıyorum.

Kendimi inanılmaz kötü hissediyorum. Gene bir ağlama krizi geldi.İşten eve gelip ağlama krizine girdim. Öfkem geçmiyor. Kaybım çok büyük. Anne olma şansım yok. Artık kimseye inancım yok. Hayata inancım kırıldı. Eşime sadece iyilik yaptım, ona tüm benliğimle sevgi, sadakat verdim; başıma gelmeyen kötülük kalmadı. Benden bir özür bile dilemedi, benden bir helallik bile istemedi. Aldattığı yetmemiş gibi bir de insan onuruna hakaret olan iftiralara uğradım. Bu 1 yılda hayatımın en kötü yılını yaşadım. 38 yılda, bu yıl kadar zorlandığım hiç olmamıştı.

Herkese sormak istiyorum. Bunun nasıl üstesinden geleceğim? Yapılanı hala hazmedemiyorum. 1 yıl geçti ama öfkem hala taze. Yapılan kötülükler çok fazla geldi. İçimde inanılmaz bir hayata kırgınlık var. İçimdeki bu öfke bana zarar verir diye korkuyorum. Siz biten ilişkileriniz veya evliliklerinizde ne zaman nötr oldunuz?

Daha duruşmalar başlamadı. Eşimi ve ailesini görüp daha ne tetiklenmeler yaşayacağım kimbilir. Adliyede öfke patlaması yaşamaktan da korkuyorum. Herkes kapat artık konuyu diyor ama kapatamıyorum. Kendimi sakinleştiremiyorum. Bana ne tavsiye edersiniz? Bu öfke, kırgınlık ne zaman dinecek? 1 yıl geçti öfkem dinmedi, daha ne kadar travmalarım tetiklenecek?

Okuyan ve mesaj yazan herkese teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Geçmiş olsun canım. Bende daha önce 16 yıllık evliliğimi bitirdim. Kafamda herşeyi bitirmenin rahatlığı ile hiçbir talebim olmadan tek celsede boşandım. Adliyeden çıkıp gökyüzüne bakarak aldığım nefes, bir bebeğin ilk nefes alışı gibi gelmişti bana. İnan 'bana neler yaptılar, ne iftiralar attılar, ben ne fedakarlıklar yaptım, bunları haketmedim' gibi düşüncelerin kimseye faydası yok. Bu insanlardan kurtuluyorsun. Sadece bunu düşün lütfen. Buna odaklan. Mutlaka bu süreçte psikolojik destek al. Maddi imkanın varsa tatile git. Avukat tut. Duruşmalara sadece gerekli oldugunda, avukatın gelmen gerek dediğinde katıl. Eski eş ailesiyle ortak tanıdıkların olduğu bir sosyal medya hesabı kullanma. Yaptığın hiçbir şeyi duysunlar, görsünler diye yapma. Bu hikayenin baş rol oyuncusu sensin. Sen ne istiyorsan o olsun. Başka hiçbir şey düşünme. Boşanma aşaması bir hastalık sürecine benziyor. İyileşeceksin. Belki moral olur diye söylemek istiyorum. Ben ikinci kez evlendim. 39 yaşımda doğum yapıcam. Rabbım senin içinde daha güzel bir kapı açacak buna inan

MakrokozmosileMikroKozmos .!.:

Herkese Merhaba,

Evliliğim ile ilgili konumun linkini bırakıyorum. İsteyen okuyabilir.

İçimdeki öfkeyi bitiremiyorum, lütfen fikir istiyorum.

Bu konuyu ağlamaktan şişmiş gözlerle yazıyorum. Çok kısaca özetlemem gerekirse çekişmeli boşanma sürecindeyim. Eşim beni sevmeden evlenmiş, hep yıllarım evliliğim için mücadele ederek geçti. 3 yıllık evli iken birden fazla kadınla aldatıldığımı öğrendim. Daha bunu sindiremeden eşim yakalandığını anlayıp bana çok ağır iftiralar atarak çekişmeli boşanma davası açtı.

1 hafta içinde sinir krizleri geçirerek evimi boşalttım.(kayınpederin eviydi). İşimden ayrılmak durumunda kaldım. İşyerinde birden fazla kere fenalık geçirdim, hastaneye kaldırıldım. Çok ama çok zor bir yıl geçirdim. Çok ciddi travmalarım var. Anlatsam sayfalar yetmez. En ufak bir tetiklenmede travmalarım hortluyor. Şimdi evliliğimde 4.yıl dönümü geldi çattı ve ben çekişmeli boşanıyorum.

Kendimi inanılmaz kötü hissediyorum. Gene bir ağlama krizi geldi.İşten eve gelip ağlama krizine girdim. Öfkem geçmiyor. Kaybım çok büyük. Anne olma şansım yok. Artık kimseye inancım yok. Hayata inancım kırıldı. Eşime sadece iyilik yaptım, ona tüm benliğimle sevgi, sadakat verdim; başıma gelmeyen kötülük kalmadı. Benden bir özür bile dilemedi, benden bir helallik bile istemedi. Aldattığı yetmemiş gibi bir de insan onuruna hakaret olan iftiralara uğradım. Bu 1 yılda hayatımın en kötü yılını yaşadım. 38 yılda, bu yıl kadar zorlandığım hiç olmamıştı.

Herkese sormak istiyorum. Bunun nasıl üstesinden geleceğim? Yapılanı hala hazmedemiyorum. 1 yıl geçti ama öfkem hala taze. Yapılan kötülükler çok fazla geldi. İçimde inanılmaz bir hayata kırgınlık var. İçimdeki bu öfke bana zarar verir diye korkuyorum. Siz biten ilişkileriniz veya evliliklerinizde ne zaman nötr oldunuz?

Daha duruşmalar başlamadı. Eşimi ve ailesini görüp daha ne tetiklenmeler yaşayacağım kimbilir. Adliyede öfke patlaması yaşamaktan da korkuyorum. Herkes kapat artık konuyu diyor ama kapatamıyorum. Kendimi sakinleştiremiyorum. Bana ne tavsiye edersiniz? Bu öfke, kırgınlık ne zaman dinecek? 1 yıl geçti öfkem dinmedi, daha ne kadar travmalarım tetiklenecek?

Okuyan ve mesaj yazan herkese teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Hala aynı noktadasınız , 1 adım ilerlememiş olmanıza üzüldüm. Balayında sizi sevmediğini söyleyen adamla evli kalmak için kişiliğinizden , özsaygınızdan , karakterinizden vazgeçmişsiniz. Ben bu konuda kocanızı suçlamanızı, tüm yükü ona atmanızı doğru bulmuyorum . Siz eşek olursanız , semer vuran kötü insan, beni beden kraliçe yapmadı da semer vurdu , ben bunu haketmedin diyemezsiniz. Hala çok fedakarlık yaptım , evliliğim yürüsün diye uğraştım diyorsunuz ama sizi sevmediğini açıkça söyleyen bir adamı evde tutmak için 40 takla atmışsınız.
Sizin davranışlarınızı sevgi, sadakat , fedakarlık olarak yorumlama devam ediyorsunuz ama bu gerçek değil , siz aman kocam beni terketmesin diye köle oldunuz, aman kocam boşanmasın diye para verdiniz, aman kocam başka kadına gitmesin diye insan onuru ile bağdaşmayan davranışlarıda bulundunuz.
Bence kocanız sizi aldatmış olsa bile gel barışalım dese barışır aynı davranışlara devam ederdiniz. Tek sorunu artık köle olmanız, kişiliğinizden vazgeçmiş olmanız, kendine saygı duymayan bir insan olmanız kocanıza çekilmez gelmeye başladı. Siz ne kadar köle olursanız olun, kocanız sizinle köle olduğunuz için kalmayacaktı.
Kocanızı suçluyorsunuz ama bence asıl sorun sizde gerçekleri görmemek , hala bu evliliğin içinde kalma çabanız aslında karakterinizin ne kadar zayıf , kendine ne kadar güvensiz bir insan olduğunuzu kanıtlıyor. Gerçekleri kabullenip , onları anlamadığınız sürece 10 yıl ben çok sevdim de fedakarlık yaptım da , neden beni sevmedi de diye ağlama kirizlerine girer çıkarsınız.
Kocanız napıyor bu arada, bence sizi çoktan unutup , yeni aşklara yelken açmıştır. Sizi , varlığınızı bile unutmak üzeredir.
Siz ise bu evliliğe öyle sıkı bağlarla tutunmuşsunuz ki , hiç bırakasınız yok.
Ben önceki konunuzda da yazmıştım, ama bakıyorum da hala değişmemişsiniz, değişmek için çana bile göstermiyorsunuz. 1 yıldır görmediğiniz adam için sinir krizi geçiriyorsunuz. Hala evlilik yıldönümünü bile hatırlayıp, üzülüyorsunuz.
Üzgünüm ama dürüst olacağım, sizin iyileşmek gibi bir isteğiniz yok, si acıya öfkeye yapışmış bir şekilde yaşamak istiyorsunuz, hiç 1 yıldır görmediğiniz kocanızı suçlamayın, sorun sizde.

Eski konunuzdaki yorumlarınızı okudum siz hem iyi bir insansınız hem de algısı çok yüksek bir insansınız ancak çok yaralı olduğunuz için süreci yönetemiyorsunuz. Sizin iyi bir avukattan daha çok iyi bir terapiste ihtiyacınız var, işinin uzmanı olmalı kolay şeyler yaşamamışsınız. Böyle bir arayışınız oldu mu? Yaprak gibi savruluyorsunuz şuan size çok acil profesyonel destek lazım. Profesyonel destek anlamında şu güne kadar neler yaptınız?

Sizi aldatan adam size neden çekişmeli boşanma davası açtı? Karşı taraf da boşanmak istediğine göre neden anlaşmalı boşanıp kendi yolunuzda gitmiyorsunuz? Travmalarınızdan bahsetmişsiniz. Dava süreci devam ettikçe travmalarınız tetiklenecek. Evlilik defterini bir daha açılmamak üzere tek seferde kapatmanızı ve yola iyi bir terapistle devsm etmenizi öneririm. Çok gençsiniz henüz. Yeni başlangıçlar için önce bitişler gerekir. Bu sarmaldan çıktığınızda hayatın çok güzel olduğunu yeniden fark edeceksiniz.

Bir cok yorum yapılabilir ama sizin sorunuza cevap vereyim bana iyilik yapmak iyi gelir sokakta bi cocuga bi yasliya gücüm yettigi kadar baskalarina dokunmak iyi hissettirir ve aslında dünyaya gelme nedenimizin eski esiniz kadar beleş insanlar olmadigini hatirlatir kendimce insanlara iyilik yaptikca rahatlarim hafiflerim beni üzen insanlarin zamanla gözümde .oka benzedigini farkederim

Nive8 .!.:

Bence kocanız sizi aldatmış olsa bile gel barışalım dese barışır aynı davranışlara devam ederdiniz

Genişletmek için tıkla...

zaten öğrendiğinde hiç bir aksiyon almamış
ben daha sindiremeden diyor yazısında
sindirip devam edecekti zaten
adam ayıldı da aksiyona girdi
bir de adamı dinlemek lazım aslında

Siz dramdan besleniyorsunuz bence ya. Kaç kişi size anne olmak istiyorsanız yapmanız gerekenleri söyledi önceki konunuzda ama asla yapmayacak ve sadece bu konu hakkında şikayet edeceksiniz. Belki anne olmak bile istemiyor sadece bunun dramını yapmak istiyorsunuzdur hatta. Sizi sevmedigi ilk günden belli olan birine sımsıkı sarılıp o kadar sene vakit geçirip bu kadar şok olmanız da ilginç. Umarım sakin kafayla verilen önerilere uyar, istiyorsanız yeni bir evlilik ve cocuk da yaparsınız ne diyelim.

Dante .!.:

zaten öğrendiğinde hiç bir aksiyon almamış
ben daha sindiremeden diyor yazısında
sindirip devam edecekti zaten
adam ayıldı da aksiyona girdi
bir de adamı dinlemek lazım aslında

Genişletmek için tıkla...

Öğrendiğimde aksiyon aldım. Kuzenimi aradım kendisi iyi bir avukat. Sadece şoktaydım. Devam edeceğimi nereden çıkardınız? Bana kalsaydı protokol hazırlanıp anlaşmalı olmalıydı. Çekişmeli davaya hiç gerek yoktu. Kuzenim kıdemli avukat. Bu dava istinaf ile en az 4 yıl sürer dedi. Benim de 4 yılım gidecek onun da. O benden büyük.

Size bir sorum var, eşimi dinlemek istiyorsunuz ya. Dava sürecinde olmasam tüm kanıtlar bende, kadınlarla yazışmaları, paralar göndermesi, arkamdan dedikleri hepsini iletirim ama şu an sürecimi baltalar kimseyle paylaşamam.

Diyelim lanet bir kadınım. Bir kadın ne yapmış olursa olsun aldatılmayi hak mı eder? Sizin Allah korusun böyle bir konunuz olsaydı aldatıldım vs yazsaydınız bir de eşini dinlemek lazım mı yazılmalıydı? Bu ne kadar yaralayıcı bir yorum. Ben aldatilmayi mi hak ettim yani? Gerçekten dürüst, ahlaklı, iyi niyetli bir adam madem eşini istemiyorsa alır karşısına konuşur ve evliliği bitirir. Ben evliliğim için mücadele ettim ama kanıtları gördüğümü anlayınca ve kaybedeceğini anlayınca boşanma davası açtı. Niyeti birini bulup beni öyle bırakmaktı. Kadınlara yazmış.

Burada yıllardır üyeyim. Çok konu okudum ama aldatılan bir kadına bir de kocasını dinlemek lazım demek çok ayıp. Ona iyilikten başka bir şey yapmadım. Ki yapsaydım bile kimse ne yapmış olursa olsun aldatılmayı hak etmez. Birini istemiyorsan onu aldatmadan çekip gidersin. Ki eski eşimin gitmesi çok kolaydı beni sevmiyormuş. Sevgi bağı yoktu. Sadece maymun misali bir dalı tutmadan diğerini bırakmak istememiş. Olay bu.

adam sizden bir şey talep ediyor mu? Kuzeninizle konuşmuşsuzdur mutlaka ama tekrar hatırlatmak isterim. İyi bir protokol hazırlatıp anlaşmalı boşanmaya çalışın. İyileşebilmek için bu adamı en kısa sürede bir daha muhatap olmamak üzere hayatınızdan çıkarmanız gerek bence.

kerkenes .!.:

Siz dramdan besleniyorsunuz bence ya. Kaç kişi size anne olmak istiyorsanız yapmanız gerekenleri söyledi önceki konunuzda ama asla yapmayacak ve sadece bu konu hakkında şikayet edeceksiniz. Belki anne olmak bile istemiyor sadece bunun dramını yapmak istiyorsunuzdur hatta. Sizi sevmedigi ilk günden belli olan birine sımsıkı sarılıp o kadar sene vakit geçirip bu kadar şok olmanız da ilginç. Umarım sakin kafayla verilen önerilere uyar, istiyorsanız yeni bir evlilik ve cocuk da yaparsınız ne diyelim.

Genişletmek için tıkla...

Önceki konumda da yazdım gene yazayım. Olay artık eski eşim değil ki. Öfkem için konu açtım. Ağlayıp eski eşim geri gelsin diye değil. Öfkemi bitiremiyorum ne yapayım diye konu açtım.

Eski eşime iyi duygularımın hepsi biteli çok oldu. Artık onu hayatımda istemiyorum. Onu sevmiyorum da. Sadece öfke duygumu yenemiyorum. 1 yıl geçti, kinim, öfkem devam ediyor. Diyelim eski eşim gelse ben artık onu istemem. Bitti o iş. Artık eski ben değilim. Artık ona zerre güvenmiyorum. Sadece evlilik yıl dönümü geldi diye tetiklenme yaşadım. Ondan konu açtım.

Dram olmaması için çok şey yapıyorum. Terapi aldım. Kitaplar okuyorum. Kişisel gelişim çalışıyorum. Kendimle uğraşıyorum. Sadece daha bu konuya tamamen nötr olamadım. Beni sevmiyormuş ama sözde seviyorum dedi..bende duygularım olduğu için gözüm kör oldu göremedim. Veya beni sevmediğini görmek istemedim. Artık olayım kendimle.

Aslında bu konu kendimle alakalı. Kendimi tamir etmeye uğraşıyorum. Öfkem için konu açtım. Öfke örtük bir duygudur. Altında hayal kırıklığı, haksızlık, pişmanlık vs duyguları var. Size göre drama Queen isem o da sizin yorumunuz. Olabilir öyle görüyorsanız okeydir. Beni nasıl gördüğünüz sizinle alakalı benimle ilgili değil. Sadece neden bu öfke geçmiyor onu irdeliyorum.

Dante .!.:

zaten öğrendiğinde hiç bir aksiyon almamış
ben daha sindiremeden diyor yazısında
sindirip devam edecekti zaten
adam ayıldı da aksiyona girdi
bir de adamı dinlemek lazım aslında

Genişletmek için tıkla...

Ben kendisine saygısı olmayan insanın, başkalarından saygı görmesinin mümkün olmadığını düşünüyorum. Konu sahibinin kocası sa sıkılmıştır artık , evli kalmak her şeyi kabul eden karısından.

Benim bir huyum var karşımdaki insanın bir şeyi haketmediğine inanırsam öfkemi bile layık görmem.
Sizde düşünün bakalım bu insanlar öfkenize layık mı?