yani ben görüşme diyenlere katılmıyorum. trip atsan görüşmesen bak kıskanıyor diyecekler. bence iliskiyi surdur, yüzüne sahte gülümsemeni tak, relaksdavran ki senin üstünden ego tatmin etmesinler
yani ben görüşme diyenlere katılmıyorum. trip atsan görüşmesen bak kıskanıyor diyecekler. bence iliskiyi surdur, yüzüne sahte gülümsemeni tak, relaksdavran ki senin üstünden ego tatmin etmesinlerMerhaba,
Yaklaşık 2 yıldır bebek istememize rağmen olmuyor. Dusuk yasiyorum ya da bebekler ölüyor.
Yine bir tup bebek sürecine girdik. Bunu da tum ailem biliyor. Kimseden bunu saklamadik.
Yalniz canımı sıkan bazi sorunlar oldu. Artik ailemle bu durumu paylaştığım için pişman oldum. Kardesimin cocugu var. Bizimle bir şekilde iletişim kurmak istemiyorlar. Onceden alınganlık mi yapiyorum diye dusunuyordum. Bir yıldır gitmek istediğimizde turlu turlu bahaneler sundular ve bizle gorusmediler. Yigenimin dogum gününe cagirmadilar.
Babam beni arayıp kızım çocuğun olmuyor diye üzülme komplekse girme diyor. Acikcasi boyle seyleri dusunmuyorum bile. Sonucta ben bir insanim olur ya da olmaz bu benim seçimim degil. Olaya da bakış açım bu sekilde. Neden komplekse gireceğimi dusunuyorlar da bunu soyluyorlar diye üzülüyorum.
Annem zaten ben kendimi bildim bileli kardeşime cok duskun. Ben ne yaparsan yapayim ne fedakarlıklar yaparsam yapayım bu hic bir zaman değişmedi. Evlenirken dahi hic yuk olmak istemedim aileme. Tek bir eşya bile aldirmadim. Hatta elimden ne gelirse onlar ixin yaparim.
Gecen hafta anbem beni aradığında kardeşimin 5 aylik hamile olduğunu söyledi. Cok sevindim neden söylemediniz dedim. Sen üzülme diye soylemedik dedi. Neden üzüleceğim ki dedim. Anlam veremedim.
Sonra taşları birlestirince farkettim ki zaten aylardır kardeşime gitmek istesem de gitmemem icin sebepler üretiyorlar yaklaşık da 1 bucuk yıldır gorusmuyorlar. Orta da hic bir sebep de yok. Zaten gorusme olursa biz gidiyoruz evimize toplasam 3 defa ancak gelmişlerdir 3 yılda. O da bizlerin cagirmasiyla olmuştur. Genelde biz arayip surekli gitmek isteriz. Ama bir yıldır her aradığımda bir sebep sunulunca artik ben de geleyim diyemiyorum.
Cok uzuldum. Kac gundur uyuyamıyorum. Kendimi dışlanmış önemsiz biri gibi hissediyorum. En çok zoruma giden de sanki ben yigenlerime nazar degdircem vebali biriymişim gibi bana davranılması.
Sizce ne yapmiyim?
Teyze oldugu icin onunda soz hakki oldugunu biliyorsunuzdur umarim, benim kiz kardesim de boyle bir sey soyledigim zaman "beni umursamiyor siz mudahale etmeyin" diyor ki ben o cocuga bebekliginden beri bakiyorum. Eline telefonu alir cocukla ilgilenmezz kac kez soyledim telefondan abuk subuk seyler izletmesin diye hala sacma sapan cizgi filmler izletiyor inadina. ben neden cocugun duygusal olarak istismar edilmesine goz yumayim çok yanlis dusunuyorsunuz. Tabi ki annesi ve babasi bilir ama daha iyi bildigini kimse soyleyemez. Cunku ben bunun egitimini aldim. Cocuga daha dune kadar ust komsusu kendi cocuguna tokat atiyor diye o da tokat atiyordu ben mudahale ettim de birakti. Kusura bakmayin yanlisa yanlis demek gerekiyor. Cocuk yapmakla olmuyor maalesef, can tasiyorlar. Belki o onlarin goremedigi bir seyleri fark ediyordur.Siz iyi niyetli olabilirsiniz yeğeninize kendinizce birşeyler öğretmek istiyor olabilirsiniz ama o çocuğun bir annesi babası var.müdahale edilmesi gereken bir durum varsa onlar etmeli siz değil,sizden birşey öğretmenizi rica ederlerse öğretirsiniz,ısırma vb konularda vermeye çalıştığımız terbiyeye yardım et derlerse edersiniz.anasının babasının yanında ufacık bi sıkamazsınız.çocuk yaşıtlarından geri kaldı çok üzülüyorum diyorsunuzda anası babası bilmiyormu gerimi ilerimi.üzülüyorum dediğiniz çocuğun ebeveynleri var.çocukları için doğru zamanın ne zaman olduğunu en iyi onlar bilir ve gerekeni öğretir.onların sistematiğini bilmiyorsunuz,hangi şekilde çocuklarını eğitmeyi doğru buluyorlarsa öyle yaparlar,teyze olmak size müdahale hakkı vermiyor.yaptığınız buradan bakıldığında işgüzarlık üstüne vazife olmayan şeylere karışmak olarak gözüküyor.hiçbir anne babanın çocuğunu eğitmesine büyütmesine karışmam,kendime de kim olursa olsun karıştırtmam.bence siz de böyle olmalısınız.
Acaba gerçekten siz uzulmeyesiniz diyemi cagirmiyorlar doğum gününe falan ama niye siz kendiniz görüşmek istiyorsunuz zaten bu durumda uzulmediginizi belirtmissiniz..ama diğer turluyse durum gerçekten çok çirkin ve çok saçma ..sizde mesafenizi koyun bence öncelik kardeşinizle..bu arada kayıplarıniza üzüldüm bende yaşadım iki kez ustuste..rabbim kucağınızi boş bırakmasın inşallah en kısa sürede gebe kalirsinizMerhaba,
Yaklaşık 2 yıldır bebek istememize rağmen olmuyor. Dusuk yasiyorum ya da bebekler ölüyor.
Yine bir tup bebek sürecine girdik. Bunu da tum ailem biliyor. Kimseden bunu saklamadik.
Yalniz canımı sıkan bazi sorunlar oldu. Artik ailemle bu durumu paylaştığım için pişman oldum. Kardesimin cocugu var. Bizimle bir şekilde iletişim kurmak istemiyorlar. Onceden alınganlık mi yapiyorum diye dusunuyordum. Bir yıldır gitmek istediğimizde turlu turlu bahaneler sundular ve bizle gorusmediler. Yigenimin dogum gününe cagirmadilar.
Babam beni arayıp kızım çocuğun olmuyor diye üzülme komplekse girme diyor. Acikcasi boyle seyleri dusunmuyorum bile. Sonucta ben bir insanim olur ya da olmaz bu benim seçimim degil. Olaya da bakış açım bu sekilde. Neden komplekse gireceğimi dusunuyorlar da bunu soyluyorlar diye üzülüyorum.
Annem zaten ben kendimi bildim bileli kardeşime cok duskun. Ben ne yaparsan yapayim ne fedakarlıklar yaparsam yapayım bu hic bir zaman değişmedi. Evlenirken dahi hic yuk olmak istemedim aileme. Tek bir eşya bile aldirmadim. Hatta elimden ne gelirse onlar ixin yaparim.
Gecen hafta anbem beni aradığında kardeşimin 5 aylik hamile olduğunu söyledi. Cok sevindim neden söylemediniz dedim. Sen üzülme diye soylemedik dedi. Neden üzüleceğim ki dedim. Anlam veremedim.
Sonra taşları birlestirince farkettim ki zaten aylardır kardeşime gitmek istesem de gitmemem icin sebepler üretiyorlar yaklaşık da 1 bucuk yıldır gorusmuyorlar. Orta da hic bir sebep de yok. Zaten gorusme olursa biz gidiyoruz evimize toplasam 3 defa ancak gelmişlerdir 3 yılda. O da bizlerin cagirmasiyla olmuştur. Genelde biz arayip surekli gitmek isteriz. Ama bir yıldır her aradığımda bir sebep sunulunca artik ben de geleyim diyemiyorum.
Cok uzuldum. Kac gundur uyuyamıyorum. Kendimi dışlanmış önemsiz biri gibi hissediyorum. En çok zoruma giden de sanki ben yigenlerime nazar degdircem vebali biriymişim gibi bana davranılması.
Sizce ne yapmiyim?
Ah canim ya. Biz 3 ablayiz. Çok sukur 5 çocuk teyzesiyim. Ben bebeklerimi kaybettim 4 aylikken. Hamilelikde. 2 senemiz doldu evliliğimizin. Ama asla ve asla oyle şeyler dusunmediler. Her ne olsa zaten ilk onlara derim. Hatta ben bebek konusunda biraz sıkıntiya dusunce alip çocuklarini gelirler. ben onlara kendi çocuğum gibi davraniyorum. Canlarim onlar benim. Çocuklar da beni çok seviyorlar. Hatta 4 yaşinda olan gece uyurken Allahim teyzeme bebe ver diye dua ediyor. Ablam öğretti. Masum bebeklerin duasi daha bir guzel olur diye. Ben bebeklerimi kaybettiğimde kendimi belki 3-5 gun iyi hissetmişimdir o da ablalarim bize gelince. Canlarimla nefes aliyorum hiçbir zaman da kiskançlik aklima gelmez. Size çok ayip etmişlerMerhaba,
Yaklaşık 2 yıldır bebek istememize rağmen olmuyor. Dusuk yasiyorum ya da bebekler ölüyor.
Yine bir tup bebek sürecine girdik. Bunu da tum ailem biliyor. Kimseden bunu saklamadik.
Yalniz canımı sıkan bazi sorunlar oldu. Artik ailemle bu durumu paylaştığım için pişman oldum. Kardesimin cocugu var. Bizimle bir şekilde iletişim kurmak istemiyorlar. Onceden alınganlık mi yapiyorum diye dusunuyordum. Bir yıldır gitmek istediğimizde turlu turlu bahaneler sundular ve bizle gorusmediler. Yigenimin dogum gününe cagirmadilar.
Babam beni arayıp kızım çocuğun olmuyor diye üzülme komplekse girme diyor. Acikcasi boyle seyleri dusunmuyorum bile. Sonucta ben bir insanim olur ya da olmaz bu benim seçimim degil. Olaya da bakış açım bu sekilde. Neden komplekse gireceğimi dusunuyorlar da bunu soyluyorlar diye üzülüyorum.
Annem zaten ben kendimi bildim bileli kardeşime cok duskun. Ben ne yaparsan yapayim ne fedakarlıklar yaparsam yapayım bu hic bir zaman değişmedi. Evlenirken dahi hic yuk olmak istemedim aileme. Tek bir eşya bile aldirmadim. Hatta elimden ne gelirse onlar ixin yaparim.
Gecen hafta anbem beni aradığında kardeşimin 5 aylik hamile olduğunu söyledi. Cok sevindim neden söylemediniz dedim. Sen üzülme diye soylemedik dedi. Neden üzüleceğim ki dedim. Anlam veremedim.
Sonra taşları birlestirince farkettim ki zaten aylardır kardeşime gitmek istesem de gitmemem icin sebepler üretiyorlar yaklaşık da 1 bucuk yıldır gorusmuyorlar. Orta da hic bir sebep de yok. Zaten gorusme olursa biz gidiyoruz evimize toplasam 3 defa ancak gelmişlerdir 3 yılda. O da bizlerin cagirmasiyla olmuştur. Genelde biz arayip surekli gitmek isteriz. Ama bir yıldır her aradığımda bir sebep sunulunca artik ben de geleyim diyemiyorum.
Cok uzuldum. Kac gundur uyuyamıyorum. Kendimi dışlanmış önemsiz biri gibi hissediyorum. En çok zoruma giden de sanki ben yigenlerime nazar degdircem vebali biriymişim gibi bana davranılması.
Sizce ne yapmiyim?
Sonra taşları birlestirince farkettim ki zaten aylardır kardeşime gitmek istesem de gitmemem icin sebepler üretiyorlar yaklaşık da 1 bucuk yıldır gorusmuyorlar. Orta da hic bir sebep de yok. Zaten gorusme olursa biz gidiyoruz evimize toplasam 3 defa ancak gelmişlerdir 3 yılda. O da bizlerin cagirmasiyla olmuştur. Genelde biz arayip surekli gitmek isteriz. Ama bir yıldır her aradığımda bir sebep sunulunca artik ben de geleyim diyemiyorum.
Merhaba,NOT: Konu da baya eskiymis aslinda, umarim cozulmustur. Mesaj silmek yazak diye asagidaki yorumumu silmedim.
burayi tam anlamadim,
kardesinizle 1.5 yildir fiziken gorusmediniz, evlendiginizden beri de sizin 5 dakika uzakliktaki evinize sadece 3 kez mi geldiler?
dogru anladi isem, zaten hamile oldugunu soyledi/soylemediden once sizin kardeslik iliskinizde baya bir kopma olmus, evleriniz bu kadar yakinken bu denli az gorusmus olmanizin baska aciklamasi yok bence. Bu durumda da ister o bahane ile ister bakas bahane ile olsun hamile oldugunu size soylememis olmasi cok sasirtmiyor. Aslina bakarsaniz anneler gununde sizin telefonla aramaniza ben daha cok sasirdim. Zaten cok iyi bir iliskiniz yokken neden bu sekilde kendinizden verme egilimindesiniz siz surekli ?
Canim bizim kardeşimle ilişkimiz asla iyi olmayacağını anladim. Kardesim buyuk bir manipülasyon altında ve zaten her zaman etki altında kalmış biriydi. Dusuncem hep bu yöndeydi.Ablam 1 aşılama 3 tüp bebek denedi olmadı. Küçük ablam anlamdan sonra evlenmişti hemen hamile kaldı. Ablam yeğenime bri sürü şey aldı. Her fırsatta geldi sevdi . Biz de hep sarıldık hep dua ettik. ..
Yani çok garip. Bazen küçük ablam da üzülürdü ablam için ama böyle saklama görüşmeme demek ne demek yaa çok ayıp etmişler.
Küçük ablam dogurduktan 3 ay sonra büyük ablam da hamile kaldır çok şükür,. Hem de normal bir gebelik. Tüp bebek falan değil ama tedavisi için bir ilaca başlamıştı. O süreçte.
İki yeğenim arasında tam 1 yaş var...
Rabbim yüreğinize ferahlık versin inşallah. Sağlıklı bir bebeği de hayırlısıyla nasip etsin inşallah...
Ailenizle konuşun demek istiyorum ama bu kadar saçma ve geri düşünenlere sanki derdini anlatamazsın gibi hissetttim. Ama umarım yanılıyorumdur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?