Hayırlı bayramlar ablalarım :)
Bu konuda bazılarınız benim akıl hastası olduğumu düşünebilirsiniz,ben de neyseki aksini iddia etmeyeceğim.Yaşım 16.Tek çocuğum.
Size ailemden bahsedeyim.
Bana çok düşkün olan,iyiliğimi her şeyden çok isteyen (bunun için Allaha gerçekten şükürler olsun ve çok minnettarım.) Aynı zamanda da biraz baskıcı,muhafazakar yaşamaya çalışan,ve malesef ki beni hala bi bebek gibi gören ailem var.
El bebek gül bebek rahat yetiştirilen,100 yıl geçse de sen hala bizim için çocuksun denilenler gibi değil bu.Benimkiler tamamen farklı bir boyut.
Tüm sülaleye ben bebekmişim imajı veriyorlar.Hatta diğer insanlara karşı bile.
En basitinden arkadaşımla buluşacağım "anne ben xlere gidiyorum tamam mı" diyorum "tamam oynarsınız xle" diyor.Oynamak derken bile hala bebek olduğumu vurguluyor yani.
Veya ben bir şeye yardım etmek istediğimde bir şey yapmak istediğimde "sen yapamazsın onu ellerin tutmaz daha bebeksin" diyor alay eder gibi.Oysaki rahatlıkla yapabileceğim bir şeyi söylüyorum.10 yaşındaki çocuk bile yapar.
Ya da akrabalar arasında (anne tarafı bu akrabalar) ben biriyle konuşuyorum tüm herkes gülmeye başlıyor ben konuştukça.Ama komik bir şey olmuş da gülünüyor gibi değil böyle küçük çocuklar konuşunca gülerler ya büyükler aynen o şekil
Bir tane de küçük kuzenim var ailenin en küçüğü onda bile böyle olmuyor.Yaşıtım olan kuzenlerim zaten çok farklı muamele görüyor.Çünkü benim annem herkese farklı bi imaj veriyor.
Kuzenim bile söyledi bunu (aynı yaştayız).Salata yapmaktan bahsediyorduk kendisi yapmıştı kuzenim bana "sen domates soyamazsın ki" dedi ben de şaşırdım biraz "yoo soyarım" dedim o da "haa o zaman yarım saatte bir tane" dedi.Ben de "hayır normal sürede soyuyorum" dedim.
Sonra iki kuzenimle oturuyorduk kendi aralarında şöyle bi muhabbet geçti.Biri bana döndü "Biz o kadar iş yaptık adventurede anca yedi hiç yardım etmedi" dedi gülerek.
Sonra diğeri " O hiçbir şey yapmaz ki her şey hazır adventurenin önüne gelecek.Teyzemin bizde oluşturduğu imaj bu yani." Dedi.
Başka bir zaman da yine bu kuzenle marketten eve bir şeyler alacaktık onların mahallesinde onların evindeydik.Çıkarken annem parayı verdi kuzenime benimle ilgili de bir sürü talimat verdi sonra teyzem de ona katıldı.en sonunda kuzenim "tamam teyze merak etme sanki adventure kundaktaki bebek" dedi.
Daha yazamadığım bir sürü şey var.Ailem beni sevdiği için,en azından oldukları için bile çok mutluyum.Bu yüzden sadece 1-2 kere ciddi konuştum anlamadılar sesimi çıkarmamaya başladım.
Ama bu durum da canımı sıkıyor artık.Ailemin yanında çok çok utanıyorum her ortamda.Çok geriliyorum istemsiz bir şekilde.Ama onlarla alakasız ortamlarda çok rahatım bambaşka biriyim.Başımın çaresine bakıp sorunlarımı çözüyorum.Utangaç içine kapanık biriyim ama kendime güveniyorum.
Dayım beni "adventure bebeek" diye seviyor.Annem "senin pipini yiyem" diyor.Annemle başka birinden konuşurken "o senin pipini yesin" diyor.(Ben bir kızım ve pipiyi 6 harfli küfürlü olanından söylüyor y ile başlayanı)
Annem kendi ailesine de "siz kurban olun ona onun pipisini yiyin" diyor.Dünyanın en değerlisi en güzelinin ben olduğumu söylerken bile "diğer çocuklar pistir tek sen güzelsin" diyor.
"Öyle deme anne günah herkese kendi evladı en güzel" diyorum." Yok tek benim çocuğum güzel diğerleri pis" diyor.Sevmesi hoşuma gidiyor ama aşırı abartıyor.Ya bu sonsuza kadar böyle mi devam edecek.Haksızsam ne yapmalıyım nasıl düzelebilirim? Psikiyatriste gitmek istiyorum ama onlar bilsin istemiyorum gizli yapmam lazım gidersem de.Çok ihtiyacım var çünkü.
Bir yandan da baskıcılar.Instagram kullanmam bile yasak.Hevesim olduğu için demiyorum zaten üni sınavına hazırlanmaya başlayacağım.Ama o bile yasak.Açık giyinenlere o..u diyen bir annem var.Tacizi tecavüzü hak ettiklerini düşünüyor.(Çok açık giyimi ben de uygun bulmuyorum,ama kimse tecavüzü tacizi hak etmez.)
Amcamın kızı dans ediyor istanbulda gösteriler yapıyor."Dans etmek o..uluktur tabi kadınlı erkekli ortamda o ne öyle azmış mı o kız" diyor.
Ne olur akıl verin çok uzun oldu ama ya benim ya onların ya da hepimizin değişmesi lazım.
Bence bir an önce annene bir psikologa gitmek istediğini söyle. Neyin olduğunu sorarlarsa psikologla konusmak istiyorum o sizinle konuşur de ve gitmeye ikna et.Keşke bi kardeşim olsaydı da bana destek çıksaydı,tek başına olmak da çok zor ama her seferinde dile getireceğim işin peşini bırakmayacağım.
Böyle bir düşüncesi olmasının sebebinin yetişkin olunca gelen sorumlulukların kendisine ağır gelmesinden ve aynı sorunla senin karşılaşmandan korkmasından veya küçük kızının büyümesinden korkmasından olduğunu düşünüyorum bence acilen bir psikiyatrist ile görüştür.Keşke bana da öyle davransalardı diyor annem.
Kucuk cocuga bile buyuk muamelesi yapilmali bence. Ozelliklede konusurken. Karsindaki onemsendigini hissetmeli.Hayırlı bayramlar ablalarım :)
Bu konuda bazılarınız benim akıl hastası olduğumu düşünebilirsiniz,ben de neyseki aksini iddia etmeyeceğim.Yaşım 16.Tek çocuğum.
Size ailemden bahsedeyim.
Bana çok düşkün olan,iyiliğimi her şeyden çok isteyen (bunun için Allaha gerçekten şükürler olsun ve çok minnettarım.) Aynı zamanda da biraz baskıcı,muhafazakar yaşamaya çalışan,ve malesef ki beni hala bi bebek gibi gören ailem var.
El bebek gül bebek rahat yetiştirilen,100 yıl geçse de sen hala bizim için çocuksun denilenler gibi değil bu.Benimkiler tamamen farklı bir boyut.
Tüm sülaleye ben bebekmişim imajı veriyorlar.Hatta diğer insanlara karşı bile.
En basitinden arkadaşımla buluşacağım "anne ben xlere gidiyorum tamam mı" diyorum "tamam oynarsınız xle" diyor.Oynamak derken bile hala bebek olduğumu vurguluyor yani.
Veya ben bir şeye yardım etmek istediğimde bir şey yapmak istediğimde "sen yapamazsın onu ellerin tutmaz daha bebeksin" diyor alay eder gibi.Oysaki rahatlıkla yapabileceğim bir şeyi söylüyorum.10 yaşındaki çocuk bile yapar.
Ya da akrabalar arasında (anne tarafı bu akrabalar) ben biriyle konuşuyorum tüm herkes gülmeye başlıyor ben konuştukça.Ama komik bir şey olmuş da gülünüyor gibi değil böyle küçük çocuklar konuşunca gülerler ya büyükler aynen o şekil
Bir tane de küçük kuzenim var ailenin en küçüğü onda bile böyle olmuyor.Yaşıtım olan kuzenlerim zaten çok farklı muamele görüyor.Çünkü benim annem herkese farklı bi imaj veriyor.
Kuzenim bile söyledi bunu (aynı yaştayız).Salata yapmaktan bahsediyorduk kendisi yapmıştı kuzenim bana "sen domates soyamazsın ki" dedi ben de şaşırdım biraz "yoo soyarım" dedim o da "haa o zaman yarım saatte bir tane" dedi.Ben de "hayır normal sürede soyuyorum" dedim.
Sonra iki kuzenimle oturuyorduk kendi aralarında şöyle bi muhabbet geçti.Biri bana döndü "Biz o kadar iş yaptık adventurede anca yedi hiç yardım etmedi" dedi gülerek.
Sonra diğeri " O hiçbir şey yapmaz ki her şey hazır adventurenin önüne gelecek.Teyzemin bizde oluşturduğu imaj bu yani." Dedi.
Başka bir zaman da yine bu kuzenle marketten eve bir şeyler alacaktık onların mahallesinde onların evindeydik.Çıkarken annem parayı verdi kuzenime benimle ilgili de bir sürü talimat verdi sonra teyzem de ona katıldı.en sonunda kuzenim "tamam teyze merak etme sanki adventure kundaktaki bebek" dedi.
Daha yazamadığım bir sürü şey var.Ailem beni sevdiği için,en azından oldukları için bile çok mutluyum.Bu yüzden sadece 1-2 kere ciddi konuştum anlamadılar sesimi çıkarmamaya başladım.
Ama bu durum da canımı sıkıyor artık.Ailemin yanında çok çok utanıyorum her ortamda.Çok geriliyorum istemsiz bir şekilde.Ama onlarla alakasız ortamlarda çok rahatım bambaşka biriyim.Başımın çaresine bakıp sorunlarımı çözüyorum.Utangaç içine kapanık biriyim ama kendime güveniyorum.
Dayım beni "adventure bebeek" diye seviyor.Annem "senin pipini yiyem" diyor.Annemle başka birinden konuşurken "o senin pipini yesin" diyor.(Ben bir kızım ve pipiyi 6 harfli küfürlü olanından söylüyor y ile başlayanı)
Annem kendi ailesine de "siz kurban olun ona onun pipisini yiyin" diyor.Dünyanın en değerlisi en güzelinin ben olduğumu söylerken bile "diğer çocuklar pistir tek sen güzelsin" diyor.
"Öyle deme anne günah herkese kendi evladı en güzel" diyorum." Yok tek benim çocuğum güzel diğerleri pis" diyor.Sevmesi hoşuma gidiyor ama aşırı abartıyor.Ya bu sonsuza kadar böyle mi devam edecek.Haksızsam ne yapmalıyım nasıl düzelebilirim? Psikiyatriste gitmek istiyorum ama onlar bilsin istemiyorum gizli yapmam lazım gidersem de.Çok ihtiyacım var çünkü.
Bir yandan da baskıcılar.Instagram kullanmam bile yasak.Hevesim olduğu için demiyorum zaten üni sınavına hazırlanmaya başlayacağım.Ama o bile yasak.Açık giyinenlere o..u diyen bir annem var.Tacizi tecavüzü hak ettiklerini düşünüyor.(Çok açık giyimi ben de uygun bulmuyorum,ama kimse tecavüzü tacizi hak etmez.)
Amcamın kızı dans ediyor istanbulda gösteriler yapıyor."Dans etmek o..uluktur tabi kadınlı erkekli ortamda o ne öyle azmış mı o kız" diyor.
Ne olur akıl verin çok uzun oldu ama ya benim ya onların ya da hepimizin değişmesi lazım.
Çok uzun cnm ya özet yazsan iyiydiHayırlı bayramlar ablalarım :)
Bu konuda bazılarınız benim akıl hastası olduğumu düşünebilirsiniz,ben de neyseki aksini iddia etmeyeceğim.Yaşım 16.Tek çocuğum.
Size ailemden bahsedeyim.
Bana çok düşkün olan,iyiliğimi her şeyden çok isteyen (bunun için Allaha gerçekten şükürler olsun ve çok minnettarım.) Aynı zamanda da biraz baskıcı,muhafazakar yaşamaya çalışan,ve malesef ki beni hala bi bebek gibi gören ailem var.
El bebek gül bebek rahat yetiştirilen,100 yıl geçse de sen hala bizim için çocuksun denilenler gibi değil bu.Benimkiler tamamen farklı bir boyut.
Tüm sülaleye ben bebekmişim imajı veriyorlar.Hatta diğer insanlara karşı bile.
En basitinden arkadaşımla buluşacağım "anne ben xlere gidiyorum tamam mı" diyorum "tamam oynarsınız xle" diyor.Oynamak derken bile hala bebek olduğumu vurguluyor yani.
Veya ben bir şeye yardım etmek istediğimde bir şey yapmak istediğimde "sen yapamazsın onu ellerin tutmaz daha bebeksin" diyor alay eder gibi.Oysaki rahatlıkla yapabileceğim bir şeyi söylüyorum.10 yaşındaki çocuk bile yapar.
Ya da akrabalar arasında (anne tarafı bu akrabalar) ben biriyle konuşuyorum tüm herkes gülmeye başlıyor ben konuştukça.Ama komik bir şey olmuş da gülünüyor gibi değil böyle küçük çocuklar konuşunca gülerler ya büyükler aynen o şekil
Bir tane de küçük kuzenim var ailenin en küçüğü onda bile böyle olmuyor.Yaşıtım olan kuzenlerim zaten çok farklı muamele görüyor.Çünkü benim annem herkese farklı bi imaj veriyor.
Kuzenim bile söyledi bunu (aynı yaştayız).Salata yapmaktan bahsediyorduk kendisi yapmıştı kuzenim bana "sen domates soyamazsın ki" dedi ben de şaşırdım biraz "yoo soyarım" dedim o da "haa o zaman yarım saatte bir tane" dedi.Ben de "hayır normal sürede soyuyorum" dedim.
Sonra iki kuzenimle oturuyorduk kendi aralarında şöyle bi muhabbet geçti.Biri bana döndü "Biz o kadar iş yaptık adventurede anca yedi hiç yardım etmedi" dedi gülerek.
Sonra diğeri " O hiçbir şey yapmaz ki her şey hazır adventurenin önüne gelecek.Teyzemin bizde oluşturduğu imaj bu yani." Dedi.
Başka bir zaman da yine bu kuzenle marketten eve bir şeyler alacaktık onların mahallesinde onların evindeydik.Çıkarken annem parayı verdi kuzenime benimle ilgili de bir sürü talimat verdi sonra teyzem de ona katıldı.en sonunda kuzenim "tamam teyze merak etme sanki adventure kundaktaki bebek" dedi.
Daha yazamadığım bir sürü şey var.Ailem beni sevdiği için,en azından oldukları için bile çok mutluyum.Bu yüzden sadece 1-2 kere ciddi konuştum anlamadılar sesimi çıkarmamaya başladım.
Ama bu durum da canımı sıkıyor artık.Ailemin yanında çok çok utanıyorum her ortamda.Çok geriliyorum istemsiz bir şekilde.Ama onlarla alakasız ortamlarda çok rahatım bambaşka biriyim.Başımın çaresine bakıp sorunlarımı çözüyorum.Utangaç içine kapanık biriyim ama kendime güveniyorum.
Dayım beni "adventure bebeek" diye seviyor.Annem "senin pipini yiyem" diyor.Annemle başka birinden konuşurken "o senin pipini yesin" diyor.(Ben bir kızım ve pipiyi 6 harfli küfürlü olanından söylüyor y ile başlayanı)
Annem kendi ailesine de "siz kurban olun ona onun pipisini yiyin" diyor.Dünyanın en değerlisi en güzelinin ben olduğumu söylerken bile "diğer çocuklar pistir tek sen güzelsin" diyor.
"Öyle deme anne günah herkese kendi evladı en güzel" diyorum." Yok tek benim çocuğum güzel diğerleri pis" diyor.Sevmesi hoşuma gidiyor ama aşırı abartıyor.Ya bu sonsuza kadar böyle mi devam edecek.Haksızsam ne yapmalıyım nasıl düzelebilirim? Psikiyatriste gitmek istiyorum ama onlar bilsin istemiyorum gizli yapmam lazım gidersem de.Çok ihtiyacım var çünkü.
Bir yandan da baskıcılar.Instagram kullanmam bile yasak.Hevesim olduğu için demiyorum zaten üni sınavına hazırlanmaya başlayacağım.Ama o bile yasak.Açık giyinenlere o..u diyen bir annem var.Tacizi tecavüzü hak ettiklerini düşünüyor.(Çok açık giyimi ben de uygun bulmuyorum,ama kimse tecavüzü tacizi hak etmez.)
Amcamın kızı dans ediyor istanbulda gösteriler yapıyor."Dans etmek o..uluktur tabi kadınlı erkekli ortamda o ne öyle azmış mı o kız" diyor.
Ne olur akıl verin çok uzun oldu ama ya benim ya onların ya da hepimizin değişmesi lazım.
27-28 yaşındayken ben olmuşumGeçmi anne olmuş yaş farkı nedir
Biraz dolmuştum kusura bakmayınÇok uzun cnm ya özet yazsan iyiydi
Teşekkür ederim :) İnşallah öyle olur,elimden geleni yapacağımmBirçok arkadaşın dediği gibi senden çok ailenin psikolojik destek görmesi gerekiyor.
Bu tarz aşırı koruyucu ailelerde yetişen çocukların hayata atılması çok zor ve sancılı oluyor çünkü hiçbir işi çocuklarının yapmasına imkan vermiyorlar.
Seni taktir ettim. Gerçekten maruz kaldığın her şeyin farkındasın, bu çok harika bir şey. Ama inan bana sana bir öneride bulunamadım, ne yapılır ne edilir gerçekten düşünemedim...
Belki seni anlayabilecek, ailenin de sevip saydığı bir aile büyüğüne bu sorununuzdan bahsedebilirsin. Ailen seni dinlemiyorsa eğer dışarıdan birinin onlarla konuşması daha mantıklı olabilir.
Umarım bir an önce bu durum düzelir ve senin için en iyisi olur canım. Bol şans :)
Teşekkür ederim,elimden geleni yapacağım üniversiteye gitsem peşimden gelirler :)böyle bir ailede büyüyüp bu kadar aklı başında olman, farkındalığının yüksek olması çok güzel
sana tavsiyem her şeye kulağını tıkayıp deli gibi ders çalışmak, başka bir şehirde üniversite kazanıp hayatını dışarıda kurmak...
bunu yapamam diyosan, pipi(!) muhabbetini göz önünde bulundur ve hemen sosyal hizmetleri ara devlete sığın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?