Çoğu konuda size hak verdim ama borç konusunda haklı değilsiniz. Zaruri bir ihtiyaç için yapmadığınız borcu ailenizin kapatmasını beklemeyin. Evet yapabilirler ama yapmıyorlarsa da sizin bu beklentide olmanız doğru değil.
Ben de tek çocuğum, üstelik boşanmış ebeveynlerin tek kızıyım. Babam bana çok düşkündü ancak kafasında bana çizdiği bir hayat planı vardı. Hayatım boyunca uyumlu ve başarılı bir çocuktum ama babamın planlarına uymadım. O yüzden işine geldiğinde mükemmel evlat, işine gelmediğinde sabaha kadar vıdı vıdı.
Burnumu deldirmemi veya dövme yaptırmamı beğenmediği için üç ay falan küstü.
İstediğim liseye inat etti vermedi. Başka lise kazandım, ben istemedim o istedi. Gitmedim. Lisede istediği alanı seçmedim, ondan habersiz gittim seçtim.
Üniversitede istediğim bölümü istemedi, "ben okuyacağım benim hayatım" deyip ona rağmen istediğim bölümü yazdım.
Sadece bir kez, normal arkadaşım olan bir erkekle tanıştı. Öyle çok laf etti, eleştirdi ki hayatı boyunca hiçbir erkek arkadaşımla tanıştırmadım. Muhtemelen ölürken bile lezbiyen olduğumu düşünüyordu.
İstediğim iş yerinde çalıştım, onun istediği yerlere geçmemem senelerce kavga konusu oldu.
İstanbul'dan taşındım, 2 sene kavga ettik.
Demem o ki ebeveynler bazen kendi akıllarındaki düzene göre hareket etmeyip, bunun dışında çıktığımızda fazla tepki verebiliyor. Sizin aileniz komple hatalı, ailenizi savunmuyorum hatta genel olarak sizi haklı buluyorum ama bu insanlar değişmeyecek. Değişmeyeceklerini kabul edip ona göre davranın, en azından kafanız rahat eder.