Aileyi sevmemek

genelde idareciyim ses etmem terslenirim susarım vs ama bazen işte böyle geliyorlar gerçekten
evet içimde kendime çok kızıyorum
çünkü ben ne zaman onlara bana niye böyle yaptınız şöyle yaptınız dersem sen kötü anne baba görmemişsin diye anlatıyorlar verdikleri emekleri vs anlatıyorlar utanıyorum emek verdiler doğru okutmak için okudum da güzel yerde de çalışıyorum şükür bunları onlara borçluyum ama derslerim kötü gelecek diye bir cafeye gittiğimde dayak yememi unutamıyorum, sınavım kötü geçti diye dayak yememi unutamıyorum... beni kişilik olarak hiç görmediler sanki ben sadece derslerimden ibarettim yıllarca bana bir nasılsın demediler nasıldı okul dersin nasıldı yapabildin vs vs vs
gerçekten çok emek verdiler beni minnet hissetmeye zorlayan bu
ama ya başarısız olsaydım? ya şimdiki olduğum yerde olmasaydım
biliyor musunuz kabus gibi olurdu çünkü annem bana daha o zamanlar asalak gibisiniz derdi para kazanmayan tüketen bizdik hep bir de şimdi kazanamasaydım düşünemiyorum bile duyabileceklerimi...
 
annemin baba tarafından anneme eziyet yapıldığı dönemlerinde doğmuşum bir de babama benzerim o tarafa benzerim
ama kız kardeşim anneme anne tarafıma benzer onun yeri ayrı hep onda bence
ben annemin beni pek sevmediğini düşünüyorum bu sebeplerle
babam çok sever beni deli gibi ama işte o da babasız büyüdüğünden mi artık bilmiyorum ergenliğimi mahvetti fiziksel şiddet hele de sokak ortasında vs çok zoruma gitti gerçekten diyorum ya genelde iyiyim ama bazen böyle geliyorlar sinirlerim bozuluyor
sonra geçiyor sonra bir gün yine alevleniyor...öyle işte
 


ve bu insanlar eğitimci... Ben yıllar geçtikçe bu yoğun duygularının köreleceğini düşünüyorum, tabii söylediklerini unutamazsın ama bu kadar canlı hissetmezsin sanırım, sevgilin var mı belki can bi sevgili duygularının rotasını değiştirebilir, başka duyguları yoğun hissettikçe bu negatif duygularında körelir belki...
 
var bu ara evdeyim de sürekli ondan depreşti bence yoksa iş okul sevgili vs meşgulüm genelde
 
Onları sevmemen senin suçun değil onlar kendilerini sevdirememiş.
ben de eskiden pek hissetmezdim sevdiğimi ama yaş aldıkça sevmeye ve kaybetmekten korkmaya başladım
 
Ben de benzer şeyler yaşadım. Çok iyi anlayabiliyorum sizi. Sizinki kadar ağır değil ama benzeri. Susturulma küçümseme.. diğer kardeşimin ağzının içine bakarlar o daha zeki o daha başarılı böyle bir sürü şey. Kabul etmiyorum şimdi. Ama küçükken inanıyordum onlara. Hep kıyıda köşede kalmış gibi hissediyordum. Üniversitede kendi şehrim tuttuğu halde şehir dışını yazdım. Bazen pişman oluyorum. Çok fedakarlar çok düşünceliler gerçekten. Bana kendimi suçlu hissettiriyorlar.Ama o kıyıda köşede kalmış kızdan da nefret ediyorum. Bana biraz da onu hatırlatıyorlar.
En güzel çözüm ayrı yaşamak bence. Ben yapamıyorum ama yapabilirseniz siz yapın.
.
 
yurt işini denicem olmadı zaten seneye inşallah evleniyorum sonrası güzel olsun
inşallah sizin de gönlünüze göre gider her şey yolunda
pıstırılmak çok kötü insanın hayatını her alanda etkiliyor
ve ondan kurtulmak için gerçek anlamda çırpınmak gerekiyor böyle suda yüzme öğrenmeye çalışır gibi çırpına çırpına sosyal hayatta insanların arasında ben de varım diyebilmek için
 
Yazdiklarin bana çok taıdık geldi :)) Burcun nedir aceba sorabilirmiyim?

Benim de 40 yil görmesem aceba ararmiyim diye dusundugum aile fertlerim var etrafimda. Iyi olsunlar hiç muhatap olmayim isterim. Herhangi bir yardimima ihtiyaclari oldugunda her zaman yardim ederim. Bir dertleri oldugunda derman olmaya çalisirim. Ama severek degil, ailem oldugu için yapiyorum. Bunu nerden mi anliyorum? Çünkü baslarina bir dert geldiginde içim ciz etmiyor, üzülmüyorum onlar için. Halbuki sevdigim esim ve cocuklarimin en ufak bir seye canlari sklsa icim daralir, uzuntuleri gecene kadar bende rahat edemem. Onlari goremesem ozlerim, gordugumce icin acilir. Yüzlerine bakinca içim açilir. Gerçek sevgiyi onlarda tattim. Mevlam sanada böyle sevdigin, seni seven bir aile nasib eder insaAllah.
 
Çok çabalıyorum maalesef hala silik bir insanım:) aşamadım bir türlü. Ben de varım diyemedim diyemiyorum da... Olacak ama ben inanıyorum siz de inanın..
 
amiin
ay gerçekten ben de böyle olcam sanırım :) aynen iyi olsunlar diye uğraşırım mutlu olsunlar da isterim ama sevdiğimi hissetmiyorum işte çok iyi anladın beni doğrusu, aynı tarif ettiğin gibi:) boğa burcuyum senin burcun ne?
 
cikolatakalp .!.:
Çok çabalıyorum maalesef hala silik bir insanım:) aşamadım bir türlü. Ben de varım diyemedim diyemiyorum da... Olacak ama ben inanıyorum siz de inanın..
Genişletmek için tıkla...
yok aştım onu toplum içinde hala daha bazen zorlanıyorum tabi
ama siz de aşabilirsiniz dediğim gibi boğulcak gibi olmadan olmuyor
çok rezil oldum çok saçmaladım çok utandım vs vs ama hallettim epey,onlar olmadan olmuyor cık:) illa bir rezil olunacak saçmalanacak:)
çünkü bizde maalesef çocukluktan gelen bir özgüven yok onu kendimiz aşmamız gerekiyor çabamızla
 

Ben balik burcuyum. Bu yüzden bana hep 'cok hayalcisin' 'cok duygusalsin' 'abartma' diye tepki gelirdi ve ne dusundugum bu yuzden pek ciddiye alinmazdi :)
Birde benim boyle 'silik' bir cocukluk geçirmemin en buyuk nedeni benden 1 yas buyuk ablam. O oglak burcu, lider ruhlu, azimli, elinden her is gelen, giristigi her isi basaran, pratik, ev islerini çok iyi beceren biridir. Simdi ondan sonra da ben boyle duygusal, yavas hareket eden (onlarin tabiri ile sümsük- annem babam, benden kucuk kardeslerimde hep bana boyle hitap ederlerdi) biri olunca tabi her zaman evin beceriksizi, bir sey halledemeyen kizi olarak kaldim. Okulda falan hep beraber olunca hep boyle ikinci planda kaldim. Yani ablamin oyle basarili olmasi beni asla rahatsiz etmedi, her zaman onunla gurur duydum. Ama etrafimdakiler maalesef benim ne kadar mutsuz ve kendimi kötü hissettigimi anlayamadilar. Ne zamanki ablamla yollarimiz ayrildi (ikimiz is alaninda farkli yollar seçtik) ondan sonra ben ben olmaya basladim. Ayni bi önceki mesajinda yazdigin gibi rezilde oldum, saçmalamadim, ama hallettim sonunda. Insanlara eskiden utangaç kendine güveni olmayan biri olduguma inandiramiyorum :)
Ama çok bazen hortluyor yine eski duygularim, sessizlesiyorum, bazi seylere cesaret edemiyorum. Sonra diyorum kendi kendime, hadi kalk, neler hallettin sen, yapabilirsin! Ve su anda memnunum kendimden ve hayatimdan. Simdi tek gayem kendi çocuklarima ve etrafimda bu durumda gördügüm çocuklara yardimci olmak. Onlara benim bu yasadiklarimi yasatmamak. InsaAllah basarili olurum. Hepimizde insaAllah...
 
cikolatakalp .!.:
Çok çabalıyorum maalesef hala silik bir insanım:) aşamadım bir türlü. Ben de varım diyemedim diyemiyorum da... Olacak ama ben inanıyorum siz de inanın..
Genişletmek için tıkla...

Olur mutlaka, yeterki pes etmeyin. Size tavsiyelerim kendinizi gelistirin. Kitap okuyun, ufkunuz, genel kültürünüz ve dusunce tarziniz genisler. Ve hiç bir isinizi baskasina yaptirmayin, herseyinizi kendiniz yapin. Yanlista olsa deneyin. Birinci de olmasa bile ikincide-üçüncü denemede mutlaka olacaktir. Ve hobiler edinin, hosunuza giden seyler yapin. Illa ayri bi eve çikmaniz gerekmiyor, ayni evde de basarabilirsiniz bunu.
 
canım eşinin burcu ne?
 
Benimde hic sevmedigim bir ablam var. Aklimin erdigi gunden beei, onunla ilgili hatirladigim tek sey, benimle alay etmesi, dıslamasi, laf sokmasi, kucumsemesi... Yasi da kucuk birisi degil yani. Benden buyuk cocuklari var, torunlari var. Ama o, bu huyundan hic vazgecmedi. Yillarca laflarini ciddiye almamaya calistim, hic karsilik vermedim, ama baktim ki, ben cok mutsuzum. Ve bu kadini gorunce sinirleniyorum, hatta gormek istemiyorum. Hep hayatimda olumsuzluklar yaratan bir kadin. Bu yuzden 2 yildir artik gorusmuyorum hicbir sekilde onunla. Bazen bi sekilde ayni ortamlarda bulunuyoruz, o zaman bile tahammul edemiyorum gormeye. Cocukken ve gencligimde cok fazla sessiz kaldigim icin heralde, simdi tam tersi oldu. Onu gormedigim surece iyiyim cok sukur.
Ay sana da bi yardimi dokunmaz bu anlattiklarimin ama ne bileyim, konuyu gorunce benimde anlatasim geldi
 
Aileni sevmek zorunda değilsin. Biz bu dünyaya gelirken, anne babamızı seçemiyoruz.. Sevmezsin, ama seni bu günlere getirdikleri için saygı duyarsın. Ama ailenden nefret etme. nefret çok güçlü bir duygu ve insana çok zarar veriyor.. Geçmişte ailenle ne yaşamış olursan ol, affetmeyi dene. İnan kendi içinde affedince üstünden büyük bir yük kalkıyor..
Sanıyorum ki, belirli bir yaşa gelmiş, çalışan bir bayansınız. Ailenden ayrı bir eve çıkmayı dene.. hatta şehir dışında iş bul.. Yalnız yaşamayı dene.. Araya özlem girsin, hasret girsin..
Şu da bir gerçek ki, belirli biryaştan sonra da aile yanında yaşamak olmuyor. İnsan kendi düzenini kurması lazım..
Bence şu sıralar biraz meditasyona ihtiyacın var. İnsan ruhuna da bakım yapmalı. Ruhu ile ilgilenmeli..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Temas dan rahatsız olma
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
2K
phalanx
Beni kaybetmek istedi korkularim yuzunden
Yorumlar
9
Görüntüleme
701
neurotics
N
Gelinimiz Abimi bizden uzaklaştırdı Aile dağıldı ne yapmalıyım?
23 24 25
Yorumlar
485
Görüntüleme
44K
Lyanna Mormont
I
Kimseye bir sevgi besleyemiyorum bu ne demek?
Yorumlar
16
Görüntüleme
1K
Misir_Prensesi
C
Gerçek NARSİST nedir, anlatıyorum.
33 34 35
Yorumlar
688
Görüntüleme
191K
2 yuregim 1 kalbim
2
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…