ne bölüm okuyorsun canımBen de aynı duyguları yaşıyorum tamam iyi hoş olsunlar ama uzak olalım istiyorum ama maalesef buda olmuyo şuan okuyorum aynı evdeyiz üniversiteyi şehir dışında okumak istedim izin vermediler bölümüme bile annem karar verdi herseyime karışır kendi kararım kendi isteklerim olamaz bize bağımlı gibi yolda yürürüz eğer arkasındaysam saniye başı arkasına döner bakar sürekli çağırır yolun ortasında yanıma gel diyr ,el ele yürüyelim ister ben bakkala gitmeye lisede başladım nerdeyse dışarı cıkıcak olsam ağlıyo annemin hasta olduğunu düşünüyorum onun yüzünden özgüven sorunu yaşıyorum özgür olmak istiyorum bazen boguldugumu hissediyorum mutsuzum bu evde 10 yıl görmesem iyi gelicek sanki hastalık derecesinde sıkan bi annenin yanında babamsa tüm hayatım boyunca oturup toplam yarim saat konuştuğum bi insan değil bunların sana ne yararı olucak bilmiyorum bunları niye yazdım onuda bilmiyorum ama artık gerçekten dolduğum için belkide
Diğer taraftan bakarsak çok aşırı fedakar bi annem var bunları düşündüğüm için kendimi kötü hissettiğim oluyo ama engel olamıyorum bu düşüncelere
Annem onu sevmem için fırsat vermedi ki bana ,şehir dışına gitmek yetmez artık benim için kutuplara kaçasım geliyo
Böyle bi ortamda ergenliğim felaket geçti zaten daha anlatamadığım çok şey var ahh ahh
canım eşinin burcu ne?
sen balık burcuyum, çok hassasım deyince anlaşabildiğin burcun ne olduğunu merak ettim. sonuçta karşında da seni anlayan anlayışlı biri olması gerekiyorKova burcu, neden sordunuz?
sen balık burcuyum, çok hassasım deyince anlaşabildiğin burcun ne olduğunu merak ettim. sonuçta karşında da seni anlayan anlayışlı biri olması gerekiyor
Bende ailemden uzakta yasiyorum gidince bir ay kalacam diyorum ama en fazla 2 hafta dayaniyorum ablamla kafa yapimiz cok zit her defasinda bu sefer guzel olacak diyorum ama annemi kullanmasini hazmedemiyorum ya susup kendi kendimi yiyorum yada uzaklasip aklimi annemde birakiyorum ama bi türlü care bulamiyorum her ikisindede uzuluyorumVar mı böyle olan...ailesini sevmeyen sevmesi gerektiği için de sürekli suçluluk hisseden...?
Hiç sevmiyorum annemi babamı kardeşimi gerçekten sevmiyorum onları özlemiyorum aramıyorum hissetmiyorum farkındayım...onlara bir şey olsun istemem başlarına bir iş gelse çok üzülürüm buna eminim çok ağlarım onlarsız yapamam belki ama bu sevgiden değil sanki başka bir şey kaybetme korkusu
onları sevmiyorum ama kaybetmekten de çok korkuyorum...
yumurtadan çıkmış kabuğunu beğenmiyorun tam karşılığı benimki galiba vicdan azabı çekiyorum bundan üzülüyorum kendimi pis bir insan gibi hissediyorum sevmem gerekli onları çünkü ama yok sevmiyorum...var mı benim gibi hisseden gerçekten?
O kadar ince dusunceli ve hassas birisin ki canim arkadasim.. O yuzden sucluluk duyuyorsun.. Sen sevgi duymasan bile evlat olarak gorevlerini yerine getiriyorsun, saygini bozmuyorsun ki.. Akillisin, saygilisin, basarilisin masaAllah.. Sevmiyorum deyip kotu de davranmiyorsun.. Onemli olan da bu degil mi? Allah rizasi icin gecinmeye calismak.. Baglari koparmamak..Var mı böyle olan...ailesini sevmeyen sevmesi gerektiği için de sürekli suçluluk hisseden...?
Hiç sevmiyorum annemi babamı kardeşimi gerçekten sevmiyorum onları özlemiyorum aramıyorum hissetmiyorum farkındayım...onlara bir şey olsun istemem başlarına bir iş gelse çok üzülürüm buna eminim çok ağlarım onlarsız yapamam belki ama bu sevgiden değil sanki başka bir şey kaybetme korkusu
onları sevmiyorum ama kaybetmekten de çok korkuyorum...
yumurtadan çıkmış kabuğunu beğenmiyorun tam karşılığı benimki galiba vicdan azabı çekiyorum bundan üzülüyorum kendimi pis bir insan gibi hissediyorum sevmem gerekli onları çünkü ama yok sevmiyorum...var mı benim gibi hisseden gerçekten?
ne bileyim hiçbir zaman benden memnun değiller sürekli şikayetçiler herşeyi eksik yapıyorum bir türlü onlara yaranamıyorum gibi
yani nasıl tarif ederimki
mesela az önceden basit bir örnek vereyim kahve yaptım az önce arkadaşım gelmişti bize unutmuşum kahve yapmayı hemen hafızam bayağı kötüdür onu bile nasıl öğrenemedin o kadar anlattım diye arkadaşımın yanında eziyor hemen ne tepki verebilirimki yani tamam anne o kadar çalışıyor kafam dedim ne diyeyim
her şeyde böyleler hiçbir şeyimi beğendiğini onayladığını görmedim varsa da nadirdir
belki herkesin annesi böyle bilmiyorum ama bazen aldırmasam da bazen çok batıyor işte
ya da birikiyor birikiyor arada taşıyor duygularım
Öncelikle merhaba bende eskiden öyle hissederdim belki bana karıştıkları için belki de dışarı çok çıkma isteğim olduğu içindir bilemiyorum bende öyle tirnaklarina taş degsin istemem ama babamin yeri her zaman ayrı annem ve kardeşlerime de kiyamam ama hiç birini babam kadar çok sevmezdim ya ki üniversiteye kadar umiversitedeyken birini sevmek demek istemiyorum hoslaniyordum ve onu kaybettim o vefat etti ve ben bunu kaldiramadim ortalığı yiktim çok kötüydü zor zamanlardı RABBİM e şükürler olsun ailem yanımdaydı her biri ayrı ayrı destek oldular bana ve ailenin anne babanin kardeşin değerini bir kez daha anladım sonra ne mi oldu bir yıl boyunca hayatima kimseyi girdirmedim üniversiteyi bıraktım ve suan ailemin yanındayım şubat ayında biriyle tanıştım sonra sozlendim mart ayında tatlimiz yendi ekimde hayırlısıyla inşallah nişanımız ve 22 ocakta da hayırlısıyla inşallah düğünümüz olacak size söyleyebileceğim kardesinizle annenizle babanızla tartisabilirsiniz ama onların kıymetini hep bilin onları uzdugunuzde özür dileyin emin olun ki toprak öpmek özür dilemekten daha zordur ailesiyle sık sık atisan ben bile aile kıymetini anladiysam bence sizin aileyle araniz hayli hayli düzelir birbirinize destek olunuzVar mı böyle olan...ailesini sevmeyen sevmesi gerektiği için de sürekli suçluluk hisseden...?
Hiç sevmiyorum annemi babamı kardeşimi gerçekten sevmiyorum onları özlemiyorum aramıyorum hissetmiyorum farkındayım...onlara bir şey olsun istemem başlarına bir iş gelse çok üzülürüm buna eminim çok ağlarım onlarsız yapamam belki ama bu sevgiden değil sanki başka bir şey kaybetme korkusu
onları sevmiyorum ama kaybetmekten de çok korkuyorum...
yumurtadan çıkmış kabuğunu beğenmiyorun tam karşılığı benimki galiba vicdan azabı çekiyorum bundan üzülüyorum kendimi pis bir insan gibi hissediyorum sevmem gerekli onları çünkü ama yok sevmiyorum...var mı benim gibi hisseden gerçekten?
En nefret ettiğim ve en hastalıklı düşünce olarak degerlendirdigim " ama ne olursa olsun o senin x in , o sonuçta şu, o sonuçta bu" cümleleriyle başlayan ifadeler. Ne olursa olsun diye bir şey yok, birini mutlaka sevmelisin diye bir mecburiyetin hic yok. Benim de taptigim söylenemez aileme. Ama hakli gerekcelerim var. Hani derler ya anneler babalar hep iyiliğini düşünür her zaman seni sever gözleri gibi bakarlar. Hayır efendim, bu doğru değil. Buna benzeyen hicbir genellemeye katılmıyorum. Bir evladin kotu olabilicegi gibi bir anne bir baba da kotu olabilir ve bu durumda sevilmeye layik görülemez. Eğer ki sağlam gerekçelerin varsa şiddete ayrımcılığa haksızlığa maruz kaldiysan vicdan azabı duyma. Ama bazı çocuklar ailesini beğenmiyor fakir diye ya da ne biliyim yeterince elit değiller diye. Ben onların ta...Fakat ailesini sevmemesine hak verdiğim onlarca insan var. Sen de onlardan biri olabilirsin. O yüzden üzme kendini. Onların sana ihtiyacı olursa elinden geleni yap, saygı ve hürmet göster ama kimse kimseyi sevmek zorunda degil.Var mı böyle olan...ailesini sevmeyen sevmesi gerektiği için de sürekli suçluluk hisseden...?
Hiç sevmiyorum annemi babamı kardeşimi gerçekten sevmiyorum onları özlemiyorum aramıyorum hissetmiyorum farkındayım...onlara bir şey olsun istemem başlarına bir iş gelse çok üzülürüm buna eminim çok ağlarım onlarsız yapamam belki ama bu sevgiden değil sanki başka bir şey kaybetme korkusu
onları sevmiyorum ama kaybetmekten de çok korkuyorum...
yumurtadan çıkmış kabuğunu beğenmiyorun tam karşılığı benimki galiba vicdan azabı çekiyorum bundan üzülüyorum kendimi pis bir insan gibi hissediyorum sevmem gerekli onları çünkü ama yok sevmiyorum...var mı benim gibi hisseden gerçekten?
beğenmemek gibi bir durum yokEn nefret ettiğim ve en hastalıklı düşünce olarak degerlendirdigim " ama ne olursa olsun o senin x in , o sonuçta şu, o sonuçta bu" cümleleriyle başlayan ifadeler. Ne olursa olsun diye bir şey yok, birini mutlaka sevmelisin diye bir mecburiyetin hic yok. Benim de taptigim söylenemez aileme. Ama hakli gerekcelerim var. Hani derler ya anneler babalar hep iyiliğini düşünür her zaman seni sever gözleri gibi bakarlar. Hayır efendim, bu doğru değil. Buna benzeyen hicbir genellemeye katılmıyorum. Bir evladin kotu olabilicegi gibi bir anne bir baba da kotu olabilir ve bu durumda sevilmeye layik görülemez. Eğer ki sağlam gerekçelerin varsa şiddete ayrımcılığa haksızlığa maruz kaldiysan vicdan azabı duyma. Ama bazı çocuklar ailesini beğenmiyor fakir diye ya da ne biliyim yeterince elit değiller diye. Ben onların ta...Fakat ailesini sevmemesine hak verdiğim onlarca insan var. Sen de onlardan biri olabilirsin. O yüzden üzme kendini. Onların sana ihtiyacı olursa elinden geleni yap, saygı ve hürmet göster ama kimse kimseyi sevmek zorunda degil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?