• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Aileyi silmek.

tutumsuzsun lüks yaşamayı seviyorsun dedi bana o 1 saatte.be adam kendi kazancımı harcıyorum sen mi verdin de hesap soruyorsun.bir de buna nasıl kanaat getirdin ?sordum beni yolda görsen tanır mıydın .yok dedi.ee tanımadığın bir kadınım işte sanane hayatımdan demiştim de kızmıştı.bir de güzel konuşmamızı alttan almamızı bekliyorlar yüzsüz yüzsüz pes ki pesss.evlenirken tip maaş içki sigara kumar şiddet vs ye bakmasın kadınlar sadece .iyi bir baba olabilir mi bu adam diye de baksınlar en önemlisi bu.
İyi bir baba kısmı çok önemli. Sonra boşanırsak gözü çoluk çocuk görmez, yalnız büyütmek zorunda kalırım diye boşayamıyorlar.
 
ben babamı bir 9 yaşlarında gördüm 1 ay kadar bir de 26 yaşımda 3 4 saat sonra da 29 yaşında 1 saat.o br saatte de beni suçladı utanmadan.bir lira nafakasını almadım beş dakikalık emeği olmadı ama mesleğime karışma hakkını bile buldu.be adam sen beni yolda görsen tanıyamazdın çocuğum 10 yaşında hiç görmedin ölümlerden döndüm bilmedin ne babalığı allasen denmez mi bu adama.atandır kan bağındır hata yapmıştır yazanlara burada çok kızıyorum.43 senenin hatası mı olur?bu adamı ben seçmediğime göre neden üzüleyim ki yokluğuna.dramatize etmeden böyle düşünmeliyiz .
Yüzeysel anlaşmazlıklar olsa atandır babandır, annendir denir/derim lakin hiçbir sevgi, şefkat hissi olmayan, duygusuz, anne babalığı doğurup beslemekten ibaret gören ebeveynler için annedir babadır, sen evlatsın ne olursa olsun aileni yok sayamazsın demem.

Çoğumuz koca kadınlarız, az çok kendimizi yetiştirmişiz, hepimiz çocuklu olmasak bile bir çocuğa nasıl anne baba olmak gerekir biliyoruz.
Doğrusu nedir bilirken eğriye de eyvallah deyin diyemeyiz, anneyse anne, babaysa baba, hayatınızda acıdan başka bir şeye sebep olmuyorlarsa vicdan yapmanın manası yok.

Kan bağını göz ardı etmek, silmek dahi anne babanın hakkı gibi düşünülüyor, sütümü helal etmem, babalık hakkımı helal etmem, evlatlıktan silerim, sil yahu ama geri dönüşümsüz olsun lütfen.
 
M meredithgrey kim demişti hatırlamıyorum ama güzel bir laf bence, diyor ki " Zannetmeyin ki yalnızlık kimsesiz olmaktır, asıl yalnızlık kimsen varken kimsesiz kalmaktır."
Ailen varken yoksa, varlığı yokluğundan çok acıtıyorsa sileceksin.

Haklısın müdirem. Yani sorsan bir tanecik kızlarıyım ama babamla oturup bir konuşamıyorum. Bunu dile getirdiğimde annem ben senin neyini eksik ettim diye veryansın ediyor. Yahu sen annesin o baba, siz rolleri de karıştırdınız zaten.

Çok sığ ,çok ataerkil, çok cahilce düşünceleri olan bir adam babam. Evi annem finanse etmesine rağmen kendisinin “evi kadına babası mı yardım eder, kocası nasıl izin verir” minvalinde düşünceleri var mesela. Sen 42 senedir izin veriyorsun ama???? Biliyor musun müdirem bir kez eve eli kolu dolu geldiğini bilmem, annem tıknefes oldu market poşeti taşımaktan. Of neyse bu da ayrı konu.

İşten çıkartılsaydım da bu krizde neden işine sahip çıkmadın diyecekti, başka iş bulup ayrılsaydım eski işin sağlam firmaydı risk aldım derdi. Der oğlu der yani……. Yaranamadım 42 sene yaranamadım ya.
 
Ah kuzum…
Aileyi seçebilsek keşke…
Para mevzusu olmadı değil mi ? Ondan dolayı da bu kadar öfkelisin.
Hayatta kimse için bir şeyler yapmamak lazım. Ben bunu öğrendim sadece. Bir süre uzaklaş ve sessiz kal. Bir anda yaparsan pişman olacaksın. Vicdanlı kadınsın.

Aileyi seçebilsek senin babandan isterdim :D bonkör baba :D :D
 
Ben aileyi silme olayına pek inanmıyorum.
Gökyüzü gibi bir şey şu çocukluk hiçbir yere gitmiyor diye bir şiir dizesi vardı işte öyle.
O küçük incinmiş çocuk hep duruyor büyümüyor asla.
1.5 yıldır terapi alıyorum ailemi hala kabullenemedim görünürde kimse bir sorun var demez.
Silmek bilemem ama sınır koymak gerekli kesinlikle.
Birde babadan çok anneler genelde ortalığı karıştırır benim gözlemlediğim bu.
Babanızın size kızdigini söyleyen hep anneniz mi mesela ?
Babaların öfkesini tetikleyen genelde onlar oluyor sanki.
Annelere ekstra dikkat etmek lazım drama yapmalarına müsaade etmemek lazım.
 
Eski konularımda yazmıştım burada da anlatayım. Evlilik öncesi yaşadığım streslerden ötürü bende bir takım psikolojik bozukluklar başladı. Seve seve, isteyerek çok aşık evlenmeme rağmen içimden cenaze çıkmış gibiydim. Korkuyordum ama ne korkmak ve korktuğum şeyler de bdv’de yasak öcülü şeyler. Uyuyabilmek için çifter çifter Atarax alıyordum, ruh gibiydim. Gittiğim psikiyatr reeldeki korkularımı soyut korkulara çevirdiğim gibi bir şeyler söyledi ve baba figürüne odaklandı. Sonra ilaç kullanımı ve eşimin gayretiyle yendim ama hastanelik olacaktım ilk kez aklımdan şüphe duydum.

Ve bir bayram günü anneme “anne ben çok kötüyüm yardım et, hastanelik olucam” dedim ve bana ne dedi biliyor musunuz? “Baban şimdi içeride gizli gizli ne konuşuyorlar der” diyip beni o koltukta bıraktı gitti. O koltukta kalışımda aslında annem bitmeliydi benim için ama ben duygusal bir insanım artı tek çocuğum artı annem şahane bir manipülatif (çünkü mesleği insan psikolojisi)
 
Haklısın müdirem. Yani sorsan bir tanecik kızlarıyım ama babamla oturup bir konuşamıyorum. Bunu dile getirdiğimde annem ben senin neyini eksik ettim diye veryansın ediyor. Yahu sen annesin o baba, siz rolleri de karıştırdınız zaten.

Çok sığ ,çok ataerkil, çok cahilce düşünceleri olan bir adam babam. Evi annem finanse etmesine rağmen kendisinin “evi kadına babası mı yardım eder, kocası nasıl izin verir” minvalinde düşünceleri var mesela. Sen 42 senedir izin veriyorsun ama???? Biliyor musun müdirem bir kez eve eli kolu dolu geldiğini bilmem, annem tıknefes oldu market poşeti taşımaktan. Of neyse bu da ayrı konu.

İşten çıkartılsaydım da bu krizde neden işine sahip çıkmadın diyecekti, başka iş bulup ayrılsaydım eski işin sağlam firmaydı risk aldım derdi. Der oğlu der yani……. Yaranamadım 42 sene yaranamadım ya.
Yaranmak gibi bir zorunluluğun da yok vivelamour.
Yani kaldı ki 42 yaşında kadınsın, keyiften de işten çıkabilirsin bunun hesabını ailene vermene gerek yok, onların da hesap sormaya hakkı yok.
He sen 42 yıl boyunca ailenin evinde yan gelir yatarsın, iç çamaşırından sigarana her şeyi ailen karşılar, sen kılını dahi kıpırdatmazsın, 40 yılın başı sana bir iş bulup sokarlar sen de yok yeaaa ben çalışmayacağım deyip işten çıkarsın eyvallah :)

Hayır yani 18'inde çocuklarda değiliz, şu zamanda 18 yaşındakine bile laf edemiyor aileler, 40'ı devirmiş eli ekmek tutan, evi, kesesi ayrı kadınlara da hesap sormasınlar lütfen.

Aman boşver kuzu, ağırlık yapıyorsa sal gitsin, ben sorgu melekleri gibi etrafıma doluşulup vıdı vıdı edilmesinden hoşlanmıyorum o yüzden aile bile olsa bana fazla karışan olursa sınırını çiziveriyorum.
 
Eski konularımda yazmıştım burada da anlatayım. Evlilik öncesi yaşadığım streslerden ötürü bende bir takım psikolojik bozukluklar başladı. Seve seve, isteyerek çok aşık evlenmeme rağmen içimden cenaze çıkmış gibiydim. Korkuyordum ama ne korkmak ve korktuğum şeyler de bdv’de yasak öcülü şeyler. Uyuyabilmek için çifter çifter Atarax alıyordum, ruh gibiydim. Gittiğim psikiyatr reeldeki korkularımı soyut korkulara çevirdiğim gibi bir şeyler söyledi ve baba figürüne odaklandı. Sonra ilaç kullanımı ve eşimin gayretiyle yendim ama hastanelik olacaktım ilk kez aklımdan şüphe duydum.

Ve bir bayram günü anneme “anne ben çok kötüyüm yardım et, hastanelik olucam” dedim ve bana ne dedi biliyor musunuz? “Baban şimdi içeride gizli gizli ne konuşuyorlar der” diyip beni o koltukta bıraktı gitti. O koltukta kalışımda aslında annem bitmeliydi benim için ama ben duygusal bir insanım artı tek çocuğum artı annem şahane bir manipülatif (çünkü mesleği insan psikolojisi)

Bence silmelisiniz. Evladina neyin var, nasilsin bile diyemeyen anne!nin benim ciin 5 paralik degeri yoktur. Bu insanlarin size yarari yok ama bolca zarari var baksaniza dert sahibi oldum yazmissiniz. Silin gitsin 2sini de.
 
Hayatinda olduklari surece de yoklar ki aslinda.

Nikahina gelmeyen adam yahu, neyi konusalim daha? Silsen ne, silmesen ne?

Benim babam da esimi tanimiyor. Gerek duymadi. Eski esimi cok ani ve korkunc bir sekilde kaybettim, aramadi bile. Aman umrumda da degil artik. Kendimi, cocuklarimi, esimi dusunuyorum. Benim cok guzel bir ailem var. Kimseye ihtiyacim yok. Allah onu bana, beni ona muhtac etmesin.
 
Yaranmak gibi bir zorunluluğun da yok vivelamour.
Yani kaldı ki 42 yaşında kadınsın, keyiften de işten çıkabilirsin bunun hesabını ailene vermene gerek yok, onların da hesap sormaya hakkı yok.
He sen 42 yıl boyunca ailenin evinde yan gelir yatarsın, iç çamaşırından sigarana her şeyi ailen karşılar, sen kılını dahi kıpırdatmazsın, 40 yılın başı sana bir iş bulup sokarlar sen de yok yeaaa ben çalışmayacağım deyip işten çıkarsın eyvallah :)

Hayır yani 18'inde çocuklarda değiliz, şu zamanda 18 yaşındakine bile laf edemiyor aileler, 40'ı devirmiş eli ekmek tutan, evi, kesesi ayrı kadınlara da hesap sormasınlar lütfen.

Aman boşver kuzu, ağırlık yapıyorsa sal gitsin, ben sorgu melekleri gibi etrafıma doluşulup vıdı vıdı edilmesinden hoşlanmıyorum o yüzden aile bile olsa bana fazla karışan olursa sınırını çiziveriyorum.
Yani bir sor ne oldu diye, dinle di mi? Yok. Ama ben artık çok yoruldum, sıkıldım, bıktım.
 
Yani bir sor ne oldu diye, dinle di mi? Yok. Ama ben artık çok yoruldum, sıkıldım, bıktım.
sizinki beraber yaşanarak ama hiçbirşey paylaşılamayarak geçen bir hayat benimki ölseydi çocukken bari mezarı olurdu giderdim denecek bir hayat.ben 9 yaşındayken annem tayinini memleketine aldırmıştı.boşanmışlardı .birgün halam geldi onu da fazla görmemiştim sevindim.meğerse anneme ev ne olacak eşyalar ne olacak demeye gelmiş.babam da dışarda beklemiş ve beni görmek bile istememiş düşün.ha daha da tuhafı tam da evin yarısını istediği sene 2çocuklu bir kadına ev tapulamış ankaradan .kadın resmi nikah yerine ev istemiş.ve elalemin çocuklarına bunu sağlayan adam çocuğunu sokağa atacaktı tapu annemde olmasa.ee 2 ev parasını kendi mi kazandı?annem de öğretmendi.o çocukları okutmuş bakmış sonra da o evden kovulmuş işleri bitince.ama gene akıllanmamış vive.26 yaşında denedim değişmiş mi diye yokk.o 3 4 saatime yazık oldu sadece.hadi bu adama baba de diyebilirsen.şam babası olur anca.ama senin baban belki pişman olur yaşlılığında onu bilemem
 
Yani bir sor ne oldu diye, dinle di mi? Yok. Ama ben artık çok yoruldum, sıkıldım, bıktım.
Sana bir şey diyeyim mi bu kadar sıkılıp bıktıysan, bu bıkmanın altında yılların birikmişliğiyle kocaman bir yanardağ oluşmuştur, patlarsa fena olur o yüzden şu an kesip atman iyi olur.

Genelde toplumun bakış açısına göre anne babalar evlatlarının her yaptığını sineye çeken, çok sabreden, merhamet ve vicdan sahibi kişilerdir ama görünenin aksine bazı ailelerde çocuklar anne baba hakkı altında ezilerek büyütülüyor, ayrıca sürekli doğurduk büyüttük vay benim emeklerim vicdanı yapılanda nedense hep çocuklar.

Çoğu burada yazanları okusa başlarını tülbentle sıkıp tansiyon ölçer, hasta olurlar onu da hayırsız evlada bağlarlar.
 
vive hayvanları çok seviyor .yani sıradan insanlara göre çok daha duyarlı onlar için çabalıyor.aslında çok sayıda hayvan besleyenler ya da hayvanlara aşırı bağlılıkta geçmişte yaşanan travmaların bir getirisi.göremedikleri sevgiyi ilgiyi onlara vererek ve alarak karşılamaya çalışıyorlar.
 
Konum uzun olursa affola.

Yapabilir miyim sizce? Pişman olur muyum? Konu babam ve onun egosunu, nobranlığını besleyen annem. Ben artık babamdan nefret ediyorum, aman tatlar kaçmasın diye sineye çekip unuturmuş gibi yaptığım şeyler bugünkü öfkemle yeniden alevlendi çünkü.

Babamdan şefkat görmedim, bir kez olsun güzel kızım demedi. Ergenliğimden başlayarak hakaretler, kıyaslamalar, baskılar, biriyle konuşsam oro*pu mu olacaksınlar artarak devam etti. Ben babamdan hiçbir şey isteyemedim, bir kez mektup yazdım beğendiğim bir kazağı istedim; astığı suratın haddi hesabı olmadı. Sanki ben annemin eski kocasındandım.

Baba gezelim. Baba çıkalım dediğimde ve diğer isteklerimde bana söylediği “evlen baban yapsın” oluyordu. Ben de 23’ümde o zamanki erkek arkadaşımla evlendim, üç sene evli kaldım aldatıldım ve boşandım. Boşandıktan sonra da baba evine döndüğümde eziyetler bitmedi. Sürekli yüzlerini eğdiğimi, utandırdığımı, şehir değiştireceğimizi bu utançla yaşayamayacağını söyledi, 30 yaşımdaki bana sokağa çıkma yasakları koydu, arkadaşlarımda gidip kalamadım, şirket yemeğine gittiğimde olay çıktı vs. Bir yaz babamın yaptıkları yüzünden üzüntüden üç ay regl olamadım. Adam servisçiye yol tarif ettiğim için bizi yakıştırdı beni itham etti, şimdiki eşim ilk kez evimize yemeğe geldiğinde olay çıkarttı ve final: nikahımda yoktu.

Sonra annemin ayılıp bayılmaları ve artık ele karıştık kocanın ailesine de ayıp olur demeler yüzünden barıştık. Ve işte sonuç; yapılan mobbingler yüzünden sinirlerim artık kaldırmadığı için işten ayrılmama kızmış! Kovulsam da kızardı, zamanında kızdı. Başka iş bulup çıksam neden işini bıraktı maceraya atıldı derdi. Yaranamadım arkadaşlar ben babama yaranamadım. O kadar öfkeliyim anlatamam bir kere babama güvenemedim 42 yaşındayım 😔 şimdi kocamdan ayrılsam (Allah korusun) bir ailem yok. Çok acı değil mi ? Aşırı sinirlendim ve ben artık ikisiyle de görüşmek istemiyorum.

Üşenmem okurum derseniz fikir vermesi açısından bazı konularımı ekliyorum yaşadıklarımla ilgili.


Yasadiklariniz üzücü.
Psikolojik şiddet bu.
Aklınız başınızda.
Aileyi silmek o kadar kolay olmuyo. Benzerini yaşayan arkadaşım var.
Psikologa gitti. Psikolog mesafeli ol az görüş ailenle dedi.
 
vive hayvanları çok seviyor .yani sıradan insanlara göre çok daha duyarlı onlar için çabalıyor.aslında çok sayıda hayvan besleyenler ya da hayvanlara aşırı bağlılıkta geçmişte yaşanan travmaların bir getirisi.göremedikleri sevgiyi ilgiyi onlara vererek ve alarak karşılamaya çalışıyorlar.

Doğru bir noktaya değindin kuzum. Tabii ki çok seviyorum ama bir de sürekli kurtararak iyi insan olduğumu ispat çalışmam var hissediyorum. Kime bu çaba? Tabi ki özsevgi duyamadığım kendime 🥺
 
Ben olsam silerim ve arkama bile bakmam ki 3 sene kadar dayımla yaşadım babamı yolda gördüm görmemiş gibi yaptım ;) şimdi bi sorunumuz yok ama olsada olur olmasada.
Ama sen bir yengeç burcu olarak bunu yapamazsın maalesef
 
Doğru bir noktaya değindin kuzum. Tabii ki çok seviyorum ama bir de sürekli kurtararak iyi insan olduğumu ispat çalışmam var hissediyorum. Kime bu çaba? Tabi ki özsevgi duyamadığım kendime 🥺
benim şaştığım tek nokta annenin mesleği.insan psikolojisini en iyi bilmesi gereken insan o .hani cahil acılar yaşamış ezilmiş bir anne bunları yapsa anlarım da anneni çözemedim bunca yıl :KK12:
 
Benzer bir hikayem var babamla. Yillarca anneme bosan dedim, boşanmadı. Ikisini de ömrüm boyunca affetmeyeceğim. Hayatımın her alaninda çok bocaladim, yol gosterenim yoktu, aşağılayan herkesten önce onlardi. Derdim de inanmazdi kimse.. ölüm döşeğinde dediler, aradı açmadım. Geri de dönmedim. Cenazesine be gitmedim. Eller iyisi evler ağusu bir baba. Ben sildim,cok da hafifledim. Kisiden kisiye değişir . Vicdanimsa çok rahat..
 
İlk cümleye o kadar katılıyorum ki o kadar olur anlatamam. Bunun yarası hiç geçmeyecek.
Size sarılmak istedim.İki kızım var.Kız çocukları benim en hassas noktam.Bundan sonraki hayatınız dilerim umduğunuzdan daha iyi geçer.Aile ne yazıkki silinemiyor.Yarası hep bi yerlerde kalıyor
 
İnsan ailesini seçemiyor maalesef..
Benim eşimin babasıda sizin babanız gibi aynı.
Her işini eşim halleder nerdeyse sırtında taşır,saygıda asla kusur etmez ağzının içine bakar.. ama hiç yarandığını görmedim.Babası nefret dolu bir kişilik.ili yıl önce bayramda kızından olan torunun başını okşamış oğlum demiş...eşim çok üzüldü bana bir kere oğlum demedi diye bir kere başımı okşamadı diye gözleri doldu bana anlatırken... muhtemelen sizin babanızda öyle biri
Nefret dolu hayattan istediğini alamamış hayata olan kinini çocuğuna kusup rahatlamaya çalışan bir bencil..
Üzülmeyin demek isterdim ama bu pek mümkün değil yapılabilecek tek şey mesafeli olmak.
Umarım eşinizle çok mutlu olursunuz ve hiç ihtiyaç duymazsınız babanıza
 
Back
X