- 19 Şubat 2021
- 52
- 23
- 3
- Konu Sahibi akuluaraba
-
- #1
Teşekkür ederim . Gideceğim inşallah. Pandemiden öncede vardı biraz . Ama artık kendimi kontrol edememekten çok korkuyorum. Dayak yemiş gibiyim her yerim agrıyor, sızlıyor.Cok üzüldüm, pandemi hepimizin psikolojisini bozdu.
Mutlaka psikiyatriye gidin, panikatak gibi bir rahatsizliginiz olabilir. Ilac tedavisi gerekebilir.
Gecmis olsun
Tam olarak bu düşünceleriniz ne zaman başladı hatırlıyor musunuz ?Herkese iyi günler..
Bu benim ikinci üyeliğim, yönetimden izin alarak 2. üyeliği aldım .
Nasıl anlatsam nereden başlasam bilmiyorum..
7 yıllık Evliyim , 1 çocuğum var. (Onu dünyadaki herseyden, herkesten daha çok seviyorum. )
Benim uzun bir süredir psikolojik olduğunu düşündüğüm sıkıntılarım var. Zaman zaman ağlama krizlerine giriyorum. İçimde öyle büyük bir sıkıntı var ki asla huzur vermiyor. Rahat uyku uyutmuyor, mutsuzum. Sürekli üşüyorum. Yorganın altından çıkmak , insanlarla iletişim kurmak, yemek yemek vs vs hiç birini istemiyorum. Sürekli kötü şeyler geliyor aklıma ve sürekli de gözümde canlanıyor. Uzun bir süre uykuya dalmak istiyorum. Önceleri bu kadar şiddetli değildi ama artık ölmeyi bile düşünüyorum. Aklımda hep intihar düşüncesi var. Kendimi doğalgaz borusuna asılmış ya da balkondan atlayıp ölmüş olarak düşünüyorum. Sonra evladım geliyor aklıma hemen vazgeçiyorum. Benden sonra çok perişan olur diye ağlıyorum.
İşin kötü tarafı dışarıdan bakıldığında böyle değilim. İnsanlar beni Güler yüzümle , tatlı dilimle bilir. Eşim bile belki bu kadar kötü durumda olduğumun farkında değil. Daha da anlatamadığım kimseyle paylaşamadığı seyler de var.
Kötü seyler yazmayın lütfen zaten hayatımda iyi giden hiç birsey yok . Dün kimseye söylemeden hastaneden randevu almaya çalıştım fakat tüm randevular doluymuş. Birazdan tekrar arayacağım. İnşallah alabilirim.
Kuzum iki farkli karakter anlatmissin bu yipratir seni ki oyle de olmus, disariya oynamaya gerek var mi?neden bilmesinler? Mutsuzsan acaba ben mi mutsuz ettim diye dusunmekeri lazim yerli yerince tepkini ver icten ice erimek...yazik sanaHerkese iyi günler..
Bu benim ikinci üyeliğim, yönetimden izin alarak 2. üyeliği aldım .
Nasıl anlatsam nereden başlasam bilmiyorum..
7 yıllık Evliyim , 1 çocuğum var. (Onu dünyadaki herseyden, herkesten daha çok seviyorum. )
Benim uzun bir süredir psikolojik olduğunu düşündüğüm sıkıntılarım var. Zaman zaman ağlama krizlerine giriyorum. İçimde öyle büyük bir sıkıntı var ki asla huzur vermiyor. Rahat uyku uyutmuyor, mutsuzum. Sürekli üşüyorum. Yorganın altından çıkmak , insanlarla iletişim kurmak, yemek yemek vs vs hiç birini istemiyorum. Sürekli kötü şeyler geliyor aklıma ve sürekli de gözümde canlanıyor. Uzun bir süre uykuya dalmak istiyorum. Önceleri bu kadar şiddetli değildi ama artık ölmeyi bile düşünüyorum. Aklımda hep intihar düşüncesi var. Kendimi doğalgaz borusuna asılmış ya da balkondan atlayıp ölmüş olarak düşünüyorum. Sonra evladım geliyor aklıma hemen vazgeçiyorum. Benden sonra çok perişan olur diye ağlıyorum.
İşin kötü tarafı dışarıdan bakıldığında böyle değilim. İnsanlar beni Güler yüzümle , tatlı dilimle bilir. Eşim bile belki bu kadar kötü durumda olduğumun farkında değil. Daha da anlatamadığım kimseyle paylaşamadığı seyler de var.
Kötü seyler yazmayın lütfen zaten hayatımda iyi giden hiç birsey yok . Dün kimseye söylemeden hastaneden randevu almaya çalıştım fakat tüm randevular doluymuş. Birazdan tekrar arayacağım. İnşallah alabilirim.
Evet hatırlıyorum. Yaklaşık 4 5 ay oldu.Tam olarak bu düşünceleriniz ne zaman başladı hatırlıyor musunuz ?
Allah rahmet etsin , Başınız sagolsun.Bir uzmandan destek alinca ıyi olursunuz. Bil ki hepimiz bazen kötü dönemler geçiriyoruz ve destekle atlatabiliyoruz. Gecem sene kızkardeşim vefat ettiğinde aylarca günaydın bile diyemiyirdum ağlamaya başlıyordum konuşamaz haldeyim. Çok şükür daha iyiyim. Size de acil şifalar diliyorum
Mecbur kaldım. Annem babam çok üzülür. Zaten hastalar, bir de ben dert olmayayım diye hep güçlü göründüm. Yorganın altından çıkamadığım zamanlar oluyor, evladım gelip gelip anne hasta mısın diye kontrol etmeye başlayınca böyle iki karaktere bürünmeye başladım. Böyle oldukça omuzlarımda ki yük daha da arttı.Kuzum iki farkli karakter anlatmissin bu yipratir seni ki oyle de olmus, disariya oynamaya gerek var mi?neden bilmesinler? Mutsuzsan acaba ben mi mutsuz ettim diye dusunmekeri lazim yerli yerince tepkini ver icten ice erimek...yazik sana
Ayrica intihar nedir yapma lutfen daha birkac saat once kanser hastasi gencecik bir kizi izledim yuruyemiyormus ameliyat olacakmis dua istemis (sonradan vefat etmis)ne dertler var derdini kucumsemek icin yazmiyorum fakat oldugun gibi ol cekinme kimseden mesela 2.uyelik alma birak kim ne dusunurse dusunsun acisiyla tatlisiyla sen boylesin kabul etmeyene kapi acik
Sağlık ocağına gitmiştim. Magnezyum ilacı verdi doktor. Diğer değerlerin normal demişti.Ben psikiatriyle beraber bir de dahiliyeden randevu alsanız demek için geldim.
Bazı vitamin/mineral eksiklikleri de çok yorgunluk yapar. Kansızlık mesela çok zorlayabilir. Genel bi taramadan geçseniz belki fiziksel olarak da destek olabilir.
Ama psikiatri kesin yani. Aksatmayın, aman.
Ben normalde kuranımı okuyan , namazımı kılan bir insandım. Allah affetsin artık uzun süredir ne namaz kılıyorum, ne kuran okuyorum. İçimden gelmiyor hiç birsey. Sanki dua ettikçe daha da kötüye gidiyor hersey gibi hissediyorum. Zaten içimden de gelmiyor.Belki de sorununuz psikolojik mutlaka yardım alın fakat birşeyi de paylaşmak istedim kuzenim sizin anlatıklarınızın daha fazlasını yaşadı psikolojik destek aldı fakat tam manasıyla geçmiyordu bir gün bir arkadaşı şöyle söylemiş Kalpler Allah'ı anmazsa huzur bulmaz diye bu sözden sonra kendini biraz dinine verdi ve bu yaşadığı şeyler tamamen kayboldu şimdi çok güleç bir kuzen ve arkadaşım
Bence aklından geçen bu düşünceleri eşinle paylaş böyle kendi içinde düşünüp büyütmenin sana faydası olmaz paylaşki belki bi söz bi cümle seni kendine getirir bilemezsinkiHerkese iyi günler..
Bu benim ikinci üyeliğim, yönetimden izin alarak 2. üyeliği aldım .
Nasıl anlatsam nereden başlasam bilmiyorum..
7 yıllık Evliyim , 1 çocuğum var. (Onu dünyadaki herseyden, herkesten daha çok seviyorum. )
Benim uzun bir süredir psikolojik olduğunu düşündüğüm sıkıntılarım var. Zaman zaman ağlama krizlerine giriyorum. İçimde öyle büyük bir sıkıntı var ki asla huzur vermiyor. Rahat uyku uyutmuyor, mutsuzum. Sürekli üşüyorum. Yorganın altından çıkmak , insanlarla iletişim kurmak, yemek yemek vs vs hiç birini istemiyorum. Sürekli kötü şeyler geliyor aklıma ve sürekli de gözümde canlanıyor. Uzun bir süre uykuya dalmak istiyorum. Önceleri bu kadar şiddetli değildi ama artık ölmeyi bile düşünüyorum. Aklımda hep intihar düşüncesi var. Kendimi doğalgaz borusuna asılmış ya da balkondan atlayıp ölmüş olarak düşünüyorum. Sonra evladım geliyor aklıma hemen vazgeçiyorum. Benden sonra çok perişan olur diye ağlıyorum.
İşin kötü tarafı dışarıdan bakıldığında böyle değilim. İnsanlar beni Güler yüzümle , tatlı dilimle bilir. Eşim bile belki bu kadar kötü durumda olduğumun farkında değil. Daha da anlatamadığım kimseyle paylaşamadığı seyler de var.
Kötü seyler yazmayın lütfen zaten hayatımda iyi giden hiç birsey yok . Dün kimseye söylemeden hastaneden randevu almaya çalıştım fakat tüm randevular doluymuş. Birazdan tekrar arayacağım. İnşallah alabilirim.
İşte kimseye anlatamıyorum.Anlattıklarınız depresyon belirtileri. Bende de üniversite yıllarımda olmuştu aynısı. Hatta intihara ciddi ciddi kalkışmışlığım oldu. Hep saklamaya çalıştım ailemden ama çok yanlış yapmışım. Bendeki sorunu anlar anlamaz psikiyatriste götürdüler. Bir iki ilaç ve terapiyle kısa zamanda atlattım. İhmal etmeyin, olur mu? Bunlar utanılacak ya da saklanacak şeyler değil. Sakladıkça büyür, içinden çıkılmaz bir hal alır. Yardım isteyin çevrenizden.
Biraz çıtlattım eşime. Psikolojik sorunlarımın olduğunu düşünüyorum dedim inanmadı sanırım bana. Çünkü beni hep güler yüzümle , neşeli hallerim canlandı herhalde gözünde.Bence aklından geçen bu düşünceleri eşinle paylaş böyle kendi içinde düşünüp büyütmenin sana faydası olmaz paylaşki belki bi söz bi cümle seni kendine getirir bilemezsinki
Çok üzüldümBir uzmandan destek alinca ıyi olursunuz. Bil ki hepimiz bazen kötü dönemler geçiriyoruz ve destekle atlatabiliyoruz. Gecem sene kızkardeşim vefat ettiğinde aylarca günaydın bile diyemiyirdum ağlamaya başlıyordum konuşamaz haldeyim. Çok şükür daha iyiyim. Size de acil şifalar diliyorum
İnanmakta zorlanmış olabilir ama kendini açıkca anlat bak gülüyorum vs ama gerçekten içten hiç iyi değilim ve zorlanmaya başladım destek almam gerekiyo eşim olarak da yanımda olmana ihtiyacım var vs gibi sonrada destek alın tabikiBiraz çıtlattım eşime. Psikolojik sorunlarımın olduğunu düşünüyorum dedim inanmadı sanırım bana. Çünkü beni hep güler yüzümle , neşeli hallerim canlandı herhalde gözünde.
Bir iki gün bi yerlere gidelim kendine gelirsin diyor, kimse durumumu anlamıyor.İnanmakta zorlanmış olabilir ama kendini açıkca anlat bak gülüyorum vs ama gerçekten içten hiç iyi değilim ve zorlanmaya başladım destek almam gerekiyo eşim olarak da yanımda olmana ihtiyacım var vs gibi sonrada destek alın tabiki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?