- 19 Şubat 2021
- 52
- 23
- 3
- Konu Sahibi akuluaraba
- #101
Sağlık ocağına gidip çok halsizim kendimi iyi hissetmiyorum dedim. Kan tahlili yapıldı. Magnezyum ilacı verdiler sadece
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Aklımda hep intihar düşüncesi var.
- Konu Sahibi akuluaraba
- Başlangıç Tarihi
- 19 Şubat 2021
- 52
- 23
- 3
- Konu Sahibi akuluaraba
- #102
Toplu alıntı yapmayı bilmiyorum.
Hepinize tek tek teşekkür ederim.
Desteğiniz , yazdıklarınız bana çok iyi geldi.
Suan acile gitsem hiçbirsey yapmazlar ki sıra alın derler muhtemelen.
Biraz anlatmaya çalışsam birine amannn herkesin psikolojisi bozuk deyip geçiştiriyorlar.
Hepinize tek tek teşekkür ederim.
Desteğiniz , yazdıklarınız bana çok iyi geldi.
Suan acile gitsem hiçbirsey yapmazlar ki sıra alın derler muhtemelen.
Biraz anlatmaya çalışsam birine amannn herkesin psikolojisi bozuk deyip geçiştiriyorlar.
- 19 Mart 2015
- 132
- 179
- 103
- 35
- Konu Sahibi akuluaraba
- #103
Burada sizin derdinizle dertlenen size yardımcı olmak için istekli olan çok kişiyiz. Bizimle paylaşabilirsiniz aklınızdakileri. Belki sizinle aynı süreçten geçenlerimiz vardır.
Şu an hastaneye psikiyatra erişiminiz yoksa uygun fiyata online görüşebileceğiniz psikologlar da var en azından psikiyatriden randevu alana kadar yardımı dokunabilir.
- 19 Şubat 2021
- 52
- 23
- 3
- Konu Sahibi akuluaraba
- #104
Ben yardım almak istiyorum.
Gercekten istiyorum ama halim yok inanın.
Zaten böyle verimli bir anne de olamıyorumdır muhtemelen.
Ne güzel siz kardeşinizin durumunun farkındasınız. Ben birine sıkıntımı açmaya çalışsam “Amannnn hepimizin psikolojisi bozuk, sen de mi delirdin “ diyorlar. O zaman susuyorum.
- 6 Ocak 2021
- 51
- 87
- 38
- 36
- Konu Sahibi akuluaraba
- #105
intihar düşüncesi bana güçsüz mücadeleden kaçan korkak insanların tercihi gibi geliyor. Evet çok belli psikolojik sıkıntınız var ve pandemiden öncede varmış yani yeni değil. Siz ortada bi sorun var görüyorsunuz ama bu sorundan kurtulmak için adım atmıyorsunuz. Neden acaba ? Artık son raddeye gelmişsiniz randevu almaya çalıştım diyorsunuz. Neden eşinize anlatmadınız neden yardım istemediniz. Siz ağlama krizi yaşarken eşiniz bişey sormadı. Ne oldu neden ağlıyorsun diye. İlgisizlikmi var eşinizde. Ya bir çocuk var ortada yazıktır günahtır ya.kendiniz için bir çabanız yoksa bile evladınız için olmalı hemde geç kalmadan. Siz önce bi kalkın bi duş alın yapın bir kahve. Alın randevunuzu. Ben güçlü bir kadınım beni böyle şeyler yıkamaz evladım için ayakta kalıp savaşıcam diyin. Adım atın ya. Silkelenin allah aşkına. Çok üzülüyorum çocuklara günah İnan ki
- Konu Sahibi akuluaraba
- #106
Çocuğunuzu aklınızdan çıkarmayın lütfen. Kimse sizin gibi onu sıcacık sarıp sarmalayamaz. En yakınlarınız dahi hatta babası bile sizin gibi sevgiyle bakamaz ona. Siz olmadan onun neler yaşayacağını düşünerek uzaklaşın bu düşünceden ve tabiki uzman yardımı alın. Rabbim icinizdeki sıkıntıları alsın inşallah
- 3 Şubat 2021
- 3.008
- 9.398
- 108
- 36
- Konu Sahibi akuluaraba
- #107
Evladınız için adım atın en azından, bunların hepsinin çözümü var hayatta yeterki inanın kendinize
Dahası kimse sizi sizden iyi anlayamaz diğer insanların düşünceleri sizden böyle birşey beklemedikleri içindir
- 19 Şubat 2021
- 52
- 23
- 3
- Konu Sahibi akuluaraba
- #108
O düşünceler aklıma gelince hemen çocuğumu getiriyorum gözümün önüne zaten. Perişan olur, sensiz yapamaz diyorum kendi kendime. Hemen sarılıp öpüyorum çocuğumu. Yarım saat sonra tekrar başlıyor hersey en baştan..
- 5 Nisan 2012
- 7.006
- 14.211
- 498
- Konu Sahibi akuluaraba
- #109
Çok aminnn
- 10 Ekim 2020
- 1.997
- 8.772
- 88
- Konu Sahibi akuluaraba
- #110
Büyük ihtimalle depresyondasınız. Sizin hissettiklerinize yakın şeyler yaşayarak 3 yıl önce psikiyatriste gittim ve depresyondan dolayı ilaç tedavisi uygulandı. Peki bu durumu tetikleyen bir şey oldu mu? Mesela ben şehir değiştirmiştim ve o güne kadar içinde bulunduğum ortamın tam tersi bir yerde bulmuştum kendimi.
Bu arada hissettiklerinizi çok iyi anlıyorum gerçekten. Depresyonu tam olarak yaşamamış insanların bu konuda empati yapması zor oluyor. Özellikle intihar etme düşüncesi, hayattan hiçbir beklentisinin olmaması nedeniyle insanı ele geçiriyor. O zamanlar sanki bir daha hiç mutlu olamayacak gibi hissederdim. Öyle bir mutsuzluk yaşıyordum ki, sadece ölürsem huzura kavuşacakmışım gelirdi.
Bunların hepsini ben de yaşadım ama tüm içtenliğimle söylüyorum ki geçecek. Sadece şu an hala yaşıyorsunuz bu dönemi. Atlatınca fark edeceksiniz hislerinizin ne kadar karamsar olduğunu. Lütfen destek alın ve kendinize çok iyi bakın. Bunun geçici bir dönem olduğunu aklınızdan çıkarmayın
Bu arada hissettiklerinizi çok iyi anlıyorum gerçekten. Depresyonu tam olarak yaşamamış insanların bu konuda empati yapması zor oluyor. Özellikle intihar etme düşüncesi, hayattan hiçbir beklentisinin olmaması nedeniyle insanı ele geçiriyor. O zamanlar sanki bir daha hiç mutlu olamayacak gibi hissederdim. Öyle bir mutsuzluk yaşıyordum ki, sadece ölürsem huzura kavuşacakmışım gelirdi.
Bunların hepsini ben de yaşadım ama tüm içtenliğimle söylüyorum ki geçecek. Sadece şu an hala yaşıyorsunuz bu dönemi. Atlatınca fark edeceksiniz hislerinizin ne kadar karamsar olduğunu. Lütfen destek alın ve kendinize çok iyi bakın. Bunun geçici bir dönem olduğunu aklınızdan çıkarmayın
- 13 Aralık 2020
- 1.028
- 1.391
- 83
- Konu Sahibi akuluaraba
- #111
Off bıktım bu düşüncelerden iyisin, baska ne dertler var buna mı üzülüyorsun, gel sahile gidelim tatile gidelim ormana gidelim düzelirsin diyenlerden.
arkadaşım çok ciddi bir depresyon yaşıyorsun hemen hemen psikiyatiden randevu al. İntihar düşüncesi olanları hastanede bile yatırabiliyorlar. İlaçları doktor gözetiminde veriyorlar.
seni çok iyi anlıyorum depresyonu dibine kadar yaşadım yanına da anksiyete. İlaç kullanmadan geçmiyor çünkü depresyon sırasında dopamin, seratonin salımı azalıyor. Doğru ilaç/ ilaçlar ile 5-6 ay içerisinde iyileşirsin. Hemen kendim için bir adım at.
- 31 Ekim 2013
- 5.504
- 10.050
- 498
- Konu Sahibi akuluaraba
- #112
Canım hiç korkma. Belki birsey olmayacak. Şimdiden olmuş gibi takma kafaya (biliyorum, demesi kolay.) Gün doğmadan neler doğar. Sen bugüne odaklan. Dondurma ye. Yürüyüş yap koş zıpla. Bunlar endorfin salgılatır. Kuaföre git. Eve birilerini cagır kalabalık ol kafan sagolsun.
Benzer seyler yasadım insan akıl ruh saglıgı da kolayca elden gidiyor. Kendini korumaya mecbursun. 1 yıldır covid olnamak için korunuyorsun ruh saglıgını da korumalısın.
En kısa zamanda dra git. Gidemezsem online psikiyatrist ile görüş. Mğzik Ac film izle. Ve de eşibe harfiyen anlat. Kendimden korkuyorum yanımda ol cok ciddiyim de.
Allah yardımcınız olsun.
Kötüye fırsat vermesin.
- 14 Eylül 2018
- 3.534
- 4.331
- 133
- Konu Sahibi akuluaraba
- #113
Evladınızı annesiz bırakmayın onun için iyi olun lütfen hayat her şeye rağmen yaşamaya değer her şey güzel olacak evladınızın mutlu günlerini görmek için yaşayın
- 20 Mart 2008
- 5.876
- 8.383
- 723
- Konu Sahibi akuluaraba
- #114
Vitamin depolarında eksiklik olunca da bahsettiğiniz belirtiler oluyor demir ve d vitamini özellikle üşüme yapıyor. En kısa sürede sağlığınıza kavusursunuz inşallah, çok geçmiş olsun
- 2 Ekim 2014
- 2.403
- 5.158
- 358
- 39
- Konu Sahibi akuluaraba
- #115
Depresyondasınız benim de yıllardır içinde bulunduğum gibi ama benim ki hiç geçmedi kullandığım antidepresanların haddi hesabı yok ama her seferinde yine başa dönüyorum bende hep uyuyayım istiyorum en çok uyurken mutlu oluyorum bende hep intiharı düşünüyorum ama beni de oğlum engelliyor onu annesiz bırakamam diyorum vazgeçiyorum bilmiyorum nolcak böyle siz inş. tedavinizi olur sağlığınıza kavuşursunuz
- Konu Sahibi akuluaraba
- #116
Yapmayın evladınız olmasa okuyup gecicektim çünkü kimin ne yaşadığını bilemeyiz. Ama lütfen yapmayın toplumdaki bütün sorunların kökeni aileden gelir iyi bir çocukluk geçirmek ömrümüzü etkiler. Allah rahmet eylesin bir kaç gün önce Doğan Cüceloğlu vefat etti videolarına denk gelmissinizdir en çok dönen röportajında "Annen yoksa, kimsen yok..." Deyip ağladı koca adam. Çocuğunuz için dünyayı güzel görün inanın bizim elimizde bu dünya gelip geçici ama bir yavruya zulüm olmasın...geçen o kadar büyük bir olay yaşadım ki geçti üzüntüm sildim attım bitti balkonda ağlaya ağlaya sigara içip mutfağa girince mutfağı yeni düzenlemiştim ne güzel görünüyor diye gülüp mutlu oldum bu kadar herşey..tabiki içimizde derinde izi kalıyor ama bütün insanların sorunları var en güçlüler en küçük şeylerle mutlu olanlardır unutmayın...
- Konu Sahibi akuluaraba
- #117
Bence bunu eşinle paylaş
Hastaneyi falan beklemeyin özel vs hemen yardım almalısın. Öyle bunalıp Öleyim de kurtulayım demek başka senin durumun gibi bunu zihninde canlandıracak kadar planlama durumunda olman başka. Major depresyonda falan olabilirsin uzun bir uykuya dalmak istiyorum falan bunlar ciddiye alınması gereken laflar. Nasıl bir yerimize bişey olunca doktora koşuyoruz işte şimdi senin de aynısını yapman lazım. Kendinde bu gücü bulamazsan diye yakınlarının da bilmesi lazım ki yardım etsinler sana
- 18 Mart 2013
- 3.851
- 12.411
- 363
- Konu Sahibi akuluaraba
- #118
Yaşadığınız çok zor bir süreç ama geçecektir ve sizin bu süreçte sağlığınız bozulmuş mahvolmuş ağır depresyondasınız. Ama depresyonun çözümü var tedavisi var en azından bu süreci sağlıklı güçlü atlatın. Acilen eşinize durumunuzu her şeyi anlatın ve acilen bir psikiyatriste gidin ilaç tedavisi başlar gerek görürse terapinin yanında. Bu dönemi de atlatırsınız, sınavınızmış bu sizin, ama bu süreçte sağlıklı olmak şart. Çocuğunuzdan başka kimseye güçlü görünmeye çalışmayın. Eşiniz bilmeli durumunuzu ki yanınızda olsun. Yardım alın. Korona için tedavi görmek ne kadar normalse depresyon için de panik atak anksiyete için de o kadar normal. Bunun terapi yöntemleri var, ilaçları var, var da var yani, tek başınıza aşmak zorunda değilsiniz!
Bu dönemden de güçlü çıkacaksınızdır eminim hiçbir şey kalıcı değil. Bu şarkıyı ben çok seviyorum belki sözleri size de güç olur:
Bu dönemden de güçlü çıkacaksınızdır eminim hiçbir şey kalıcı değil. Bu şarkıyı ben çok seviyorum belki sözleri size de güç olur:
- Konu Sahibi akuluaraba
- #119
Kıyamam size. Neyse ki bu derdinizin çaresi var. En önemli şey bunu tek başınıza atlatmaya çalışmayın. Mutlaka eşinize dostunuza içinizi açın yalnız hissetmeyin. Doktorunuz doğru ilacı yazar bı vakitten sonra kendinize gelirsiniz
- 20 Şubat 2021
- 7
- 25
- 3
- Konu Sahibi akuluaraba
- #120
Bu siteyi aralıklarla takip ediyorum ancak sırf bu konuya yazmak için üye oldum.
Ben de benzer bir durum yaşamıştım. Böyle hissetmeye başladığımda üniversitenin son senesiydi ve uzun bir ilişkiden yeni çıkmıştım.
Bunalımım yaklaşık 6 yıl sürdü. Bazen ağlama nöbetleri geçiriyordum kendi kendime uzanırken. Gerçekten çok garip bir duygu ancak yaşamayan anlayamaz. O dönemlerde özellikle dünya ile aşırı soyutlanmış gibi hissediyordum. Sanki kardeşimlerimle, arkadaşlarımla aramızda hiçbir bağ yokmuş gibi. Duygusal bağ kurma yetim sıfıra inmişti. Özellikle stres ve yalnızlık beni çok etkiliyordu. Yeni şehir değiştirmiştim ve yeni arkadaşlarıma bir türlü ısınamamıştım, hem de hiçbirine. Ağlama nöbetleri genelde ben yalnızken oluyordu.
Herneyse, sonra hayalimdeki şehirde, farklı ve yeni bir iş buldum. Oradaki ilk yılımda bu depresyon ciddi derece azalarak devam etti. Zamanla kariyer hedefleri, arkadaşlar, aileyle daha çok vakit geçirme derken dünyaya döndüm. Şimdi de mutluluktan uçuyorum diyemem. Ama hayatın bana verip/alabilecekleri konusunda bazı şeyleri biraz daha kabullendim ve daha realistin. En önemlisi de daha stressiz bir işte çalışıyorum ve daha az stresli bir şehirde yaşıyorum. Kısa-orta vadeli iş planları yapıyorum bazen. Bunlarla vakit geçirirken intihar düşüncesi aklıma çok daha az geliyor. Ağlama nöbetlerim ise son 1.5 yıldır tamamen bitti.
Ben bekarım ve durumlarımız çok farklı. Size verebileceğim tek tavsiye kendinizdeki bu kopuşun sebebini bulmaya çalışın. Ne zaman başladı, hangi zamanlar böyle hisediyorsunuz? Eğer kendiniz bulamıyorsanız çevrenizle veya bir psikolog ile bunları anlamaya çalışın. Sizi çevrenize veya hayata bağlayacak şeyler ile ilgili planlar yapın. Bu tarz şeyleri yapmaya veya sadece düşünmeye bile daha çok vakit ayırın. Hayat ile olan bağınızı artıracak aktiviteleri, sevdiğiniz şeyleri yapmaya/düşünmeye/izlemeye çalışın.
En önemlisi de sorununuzu sizi anlamayacak kişilerle paylaşmayın. Örneğin stresli bir işte çalıştığınız için bu durumda olduğunuzu düşünüyor ve bunu biriyle paylaşıyorsanız ve karşınızdaki insan 'Zaten işsizlik yüzde 20 olmuş. Boşver canım iyi yerdesin.' gibi ifadeler, sizi anlayamayan cümleler kuruyor ise o kişiyle sorununuzu çözmeye çalışmayın. Bu tarz fikirleri ciddiye alıp sakın mutsuz da olmayın.
Yaşadığımız bunalımların sebebi muhtemelen çok farklı olduğundan sana özel şeyler söyleyemiyorum. Ama umarım bir an önce düzelirsin.
Ben de benzer bir durum yaşamıştım. Böyle hissetmeye başladığımda üniversitenin son senesiydi ve uzun bir ilişkiden yeni çıkmıştım.
Bunalımım yaklaşık 6 yıl sürdü. Bazen ağlama nöbetleri geçiriyordum kendi kendime uzanırken. Gerçekten çok garip bir duygu ancak yaşamayan anlayamaz. O dönemlerde özellikle dünya ile aşırı soyutlanmış gibi hissediyordum. Sanki kardeşimlerimle, arkadaşlarımla aramızda hiçbir bağ yokmuş gibi. Duygusal bağ kurma yetim sıfıra inmişti. Özellikle stres ve yalnızlık beni çok etkiliyordu. Yeni şehir değiştirmiştim ve yeni arkadaşlarıma bir türlü ısınamamıştım, hem de hiçbirine. Ağlama nöbetleri genelde ben yalnızken oluyordu.
Herneyse, sonra hayalimdeki şehirde, farklı ve yeni bir iş buldum. Oradaki ilk yılımda bu depresyon ciddi derece azalarak devam etti. Zamanla kariyer hedefleri, arkadaşlar, aileyle daha çok vakit geçirme derken dünyaya döndüm. Şimdi de mutluluktan uçuyorum diyemem. Ama hayatın bana verip/alabilecekleri konusunda bazı şeyleri biraz daha kabullendim ve daha realistin. En önemlisi de daha stressiz bir işte çalışıyorum ve daha az stresli bir şehirde yaşıyorum. Kısa-orta vadeli iş planları yapıyorum bazen. Bunlarla vakit geçirirken intihar düşüncesi aklıma çok daha az geliyor. Ağlama nöbetlerim ise son 1.5 yıldır tamamen bitti.
Ben bekarım ve durumlarımız çok farklı. Size verebileceğim tek tavsiye kendinizdeki bu kopuşun sebebini bulmaya çalışın. Ne zaman başladı, hangi zamanlar böyle hisediyorsunuz? Eğer kendiniz bulamıyorsanız çevrenizle veya bir psikolog ile bunları anlamaya çalışın. Sizi çevrenize veya hayata bağlayacak şeyler ile ilgili planlar yapın. Bu tarz şeyleri yapmaya veya sadece düşünmeye bile daha çok vakit ayırın. Hayat ile olan bağınızı artıracak aktiviteleri, sevdiğiniz şeyleri yapmaya/düşünmeye/izlemeye çalışın.
En önemlisi de sorununuzu sizi anlamayacak kişilerle paylaşmayın. Örneğin stresli bir işte çalıştığınız için bu durumda olduğunuzu düşünüyor ve bunu biriyle paylaşıyorsanız ve karşınızdaki insan 'Zaten işsizlik yüzde 20 olmuş. Boşver canım iyi yerdesin.' gibi ifadeler, sizi anlayamayan cümleler kuruyor ise o kişiyle sorununuzu çözmeye çalışmayın. Bu tarz fikirleri ciddiye alıp sakın mutsuz da olmayın.
Yaşadığımız bunalımların sebebi muhtemelen çok farklı olduğundan sana özel şeyler söyleyemiyorum. Ama umarım bir an önce düzelirsin.
Son düzenleme:
