Aklımı kaybetmekten çok korkuyorum

Bu hastalık mıymış? Bunu yaşayan tek ben varım sanıyordum küçüklüğümden beri.
 
Sanırım sizinki çocukluktan gelen her şeyi sorma, sorgulama, merak etme içgüdüsüymüş. Annemin dediği geçici varoluş sancısı buydu herhalde. İyi ki de geçici olmuş. :)
:))Bilmem ki,belki de.Ben klişe kız çocuk rolüne sığmıyordum,benimsemiyordum,erkek rolüne özenmekte değil,insanoğlunun başarabildiği herşeyi başarabileceğime dair inancım vardı.Bu rol beni kısıtlıyordu,daraldığım zamanlardaki kaçışımdı belki de...
 
Bu anksiyete ve panik bozuklukla birlikte siddetleniyor ve cok korkutuyor.Etrafa yabancilasma derealizasyon,kendine yabancilasmaya da depersonalizasyon deniyor.Zaman zaman herkes anlik yasiyor sanirim .Ama nerdeyse surekli bilinc bulanikligi gibi bir halde yasayinca bazen dehsete düsuyorum.Az sonra akil hastanesine kapatacaklar beni diyorum.Doktorlar sadece anksiyete bozuklugu deseler de bir turlu ikna olmuyorum
 
Derealizasyon (yabancilasma) sorunum var.Yıllardır gecmiyor.Acaba zamanla ilerler de delirir miyim,aklımı kaybedip herkesi unutur muyum diye cok korkuyorum.Bütün günüm bunu düsünm ekle geciyor.Psikiyatriye gittim birkac kez.Anksiyete bozuklugu diyorlar .Ama ben ikna olmuyorum!Hafizam da cok zayif zaten.Tamamen hafizami kaybedecegimi düsunuyorum.Var mi böyle düsunceler yasayan...ya da atlatan?

Bu tip bir his herhalde bana 1 veya 2 defa olmuştur. Ama benim böyle ciddi bir korkum yok..

Gerçekten unutkanlık olsaydı demans derlerdi ama siz korkudan bahsediyorsunuz. Yani anksiyete olduğu çok açık.
Doktorunuzu dinleyin. İkna olmak veya olmamak için uğraşmayın. Direnmeyin yani. İlaçlarınızı düzenli için sizin iyiliğiniz için.. Allah şifa versin..
 
Ilaclarin yan etkilerinden korktugum ve yabanciligimi attiracagini düsundügum icin kullanamiyorum...zaman zaman passiflata dikiyorum kafama.Acaba insan böyle düsünerek kendi kendini cıldırtabilir mi?!

Pasifloranın faydası olacağını sanmıyorum. Hayatında hiç antidepresan içmemiş beni bile rahatlatmadı mübarek. Yan etkiyi bırak etkisi bile yok :)
 
Çok enteresan bir şeymiş bu ya.. Baya baya insanları mi unutuyorsunuz yani ? İlk defa duydum ama gerçekten çok ilginç geldi. Önceden bana şey olurdu mesela bi ortamdayken sanki orda degilmisim gibi hissederdim. Insanlari filan taniyorum ama bulundugum ortami yadirgiyorum. Hani sanki beynimi orda olduğuma inandiramiyorum. Vücudum o an bi iş yapıyorsam onu yapmaya devam ediyor ama beynim o yapanin ben olduğumu,o ortamda bulundugumu kabullenemiyor gibi sanki. Beyin 10 15 saniyeligine donuyor gibi. Sizinde yasadiginiz bu bahsettigim şey mi ? Bilmedigimden soruyorum kusuruma bakmayın. İnternetten baktım ama yeterli olmadı. Aynı şey mi acaba merak ettim.
 
Ben bu konuya malesef fransiz :KK43:
Yaşamayan bilmez bu meseleleri yorum yapamiyorm Allah yardimcin olsun
 
Okudukça bana ömrümde 1-2 defa olan şeyi daha iyi anlıyorum.. Bir sabah uyandığımda olduğunu hatırlıyorum en net.
Yataktan kalkma amacım ne? ya bugün ölürsem benden geriye ne kalacak ki? öldükten sonra ne olacak? neden hayattayım ki hala? demek ki bugün ölmem gerekiyor .. gibi ben de ergenlik dönemimde bir ara kapılmıştım o soru bombardımanına.. Sanki bir çeşit vesvese gibi.. Konunun dini boyuta kaymaması gerekir ama belki bu da şeytanın bir oyunu..

Sanırım takıntı haline getirmek anksiyeteye sebep oluyor. Kimileri de gerçek dünyaya daha çabuk dalıp bir kaç dakika sonra kaldığı yerden devam edebiliyor..

Takıntı haline getirenler mutlaka tedavi olmalı. Bu şekilde yaşanmaz. Düşündükçe bunun sonu yok.. Allah korusun intihara kadar gider..
 
Ben psikiyatrıda gittim bi sonuç alamadım. Kendim de psikoloğum okul yıllarında hocama sormuştum oda bir şey diyememişti.
Bu sorunun net bir tedavisi yada ilacı yok.
Dikkatimizi başka yöne kaydırabiliriz ancak.
Çok garip, çok değişik bi rahatsızlık bunu yaşamayanların anlaması çok zor.
Çevremde beni anlayan hiç kimse olmadı.
 
Okudukça bana ömrümde 1-2 defa olan şeyi daha iyi anlıyorum.. Bir sabah uyandığımda olduğunu hatırlıyorum en net.
Yataktan kalkma amacım ne? ya bugün ölürsem benden geriye ne kalacak ki? öldükten sonra ne olacak? neden hayattayım ki hala? demek ki bugün ölmem gerekiyor .. gibi ben de ergenlik dönemimde bir ara kapılmıştım o soru bombardımanına.. Sanki bir çeşit vesvese gibi.. Konunun dini boyuta kaymaması gerekir ama belki bu da şeytanın bir oyunu..

Sanırım takıntı haline getirmek anksiyeteye sebep oluyor. Kimileri de gerçek dünyaya daha çabuk dalıp bir kaç dakika sonra kaldığı yerden devam edebiliyor..

Takıntı haline getirenler mutlaka tedavi olmalı. Bu şekilde yaşanmaz. Düşündükçe bunun sonu yok.. Allah korusun intihara kadar gider..
Bahsettiğiniz sorunlar bu hastalıkla ilgili değil. Sanki sen sen değilmişsin gibi oluyor. İsmin bile çok garip geliyor insana.
Takıntı haline getirmiyoruz bi anda başka bi boyuta geçmiş gibi oluyorsun tarifide anlatmasıda çok zor.
 
Facebookta bir grup var, oradaki herkes bunu yaşıyor. Grubun adı: derealizasyon/depersonalizasyon
 
Ilaclarin yan etkilerinden korktugum ve yabanciligimi attiracagini düsundügum icin kullanamiyorum...zaman zaman passiflata dikiyorum kafama.Acaba insan böyle düsünerek kendi kendini cıldırtabilir mi?!

İnsan delirecekmiyim diye düşünerek delirmez canım,deliriyo olsan zaten kendinin farkında olmazsın değilmi ? Sürekli bu konuyu düşünüp durursan da ölmez sürünürsün,hayatı kaçırırsın ömrün boş yere heba olur ,pskiyatri ilaçlarının öyle sandığın gibi aman aman bir yan etkisi yok ( bende çok önyargılıydım kullandım hiç bir yan etkisinide görmedim ) Kendin için gidip yardım almalısın pskiyatri kötü birşey değil,nasıl ki kulağımız,elimiz,kalbimiz vs vs ağrıyınca gidiyoruz dr a ilaç alıyoruz kullanıyoruz bi zaman sonra iyileşiyorsak işte ruh sağlığıda böyle birşey, hayat zor yorucu bazen işin içinden çıkamadığımız da beynimiz de böyle oyunlar oynayabiliyor bize ama çözümsüz değil istersen hepsini aşabilirsin.Sadece istemelisin.
 
bence ilaçları kullanmalısın, belki de beynin teskine ihtiyacı var ve sen bunu kendin yapamayacak gibi görünüyorsun, daha kötü olacağını sanmam, öyle olsa psikiyatri diye bir bilim olmazdı değil mi
 
Bahsettiğiniz sorunlar bu hastalıkla ilgili değil. Sanki sen sen değilmişsin gibi oluyor. İsmin bile çok garip geliyor insana.
Takıntı haline getirmiyoruz bi anda başka bi boyuta geçmiş gibi oluyorsun tarifide anlatmasıda çok zor.

Kesinlikle bir anda her şey anlamını yitiriyor. Her şey saçma geliyor, anlamsız. Dediğiniz gibi garipsiyorsunuz. Aynada bir cisim var, kim bu böyle mi görünüyorum/görünmeliyim. Aman çok ilginç bir şey :) Ben pek üzerine düşünmeyi tercih etmiyorum, rahatsız edici bir durum. Bir anda boşluğa düşer gibi.

Aşağı yukarı bunu yaşayan herkez aynı emarelerden bahsediyor. Konu sahibi arkadaş kendiniz bu düşünceleri kafanızdan atamıyorsanız belki de gerçekten o ilaçları kullanmanızda fayda olabilir...
 
Derealizasyon (yabancilasma) sorunum var.Yıllardır gecmiyor.Acaba zamanla ilerler de delirir miyim,aklımı kaybedip herkesi unutur muyum diye cok korkuyorum.Bütün günüm bunu düsünm ekle geciyor.Psikiyatriye gittim birkac kez.Anksiyete bozuklugu diyorlar .Ama ben ikna olmuyorum!Hafizam da cok zayif zaten.Tamamen hafizami kaybedecegimi düsunuyorum.Var mi böyle düsunceler yasayan...ya da atlatan?
Mrb hala üyemisiniz bilmiyorum ama yaşadığınız sorunu ben şuan yoğun bir şekilde yasiyorum bi çözüm buldunuz mu lütfen yazarsanız sevinirim
 
Derealizasyon (yabancilasma) sorunum var.Yıllardır gecmiyor.Acaba zamanla ilerler de delirir miyim,aklımı kaybedip herkesi unutur muyum diye cok korkuyorum.Bütün günüm bunu düsünm ekle geciyor.Psikiyatriye gittim birkac kez.Anksiyete bozuklugu diyorlar .Ama ben ikna olmuyorum!Hafizam da cok zayif zaten.Tamamen hafizami kaybedecegimi düsunuyorum.Var mi böyle düsunceler yasayan...ya da atlatan?
Merhaba uzun yıllar olmuş umarım iyisiniz şu an. Ben de aşağı yukarı aynı durumdayım 9 aydır ne yapacağım bilmiyorum çok kötüyüm
 
Merhaba. Bu sorunu bende yaşadım. Beynimde delirmek için kendimi zorladığımı hissederdim. O kadar çok düşünürdüm ki bunu saç diplerim acırdı. Korkmayın birşey olmayacak. Yaşadığınız sadece panik. Delirmekten korkmak yerine duygularınızla yüzleşin. Birde benim doktorum ‘hayatı yeniden keşfedin’ kitabını önerdi. Kitabı okuyup bitirin. Bu düşüncenizin neden olacağını açıklıyor. Sadece şunu bilin. Ben delirmedim. Sizinle aynı duyguyu yaşayan birçok kişi delirmedi. Siz de delirmeyeceksiniz :)
 
Bu anksiyete ve panik bozuklukla birlikte siddetleniyor ve cok korkutuyor.Etrafa yabancilasma derealizasyon,kendine yabancilasmaya da depersonalizasyon deniyor.Zaman zaman herkes anlik yasiyor sanirim .Ama nerdeyse surekli bilinc bulanikligi gibi bir halde yasayinca bazen dehsete düsuyorum.Az sonra akil hastanesine kapatacaklar beni diyorum.Doktorlar sadece anksiyete bozuklugu deseler de bir turlu ikna olmuyorum
Soyle bir bakis açisi yardimci olur mu: delirirseniz sizin probleminiz degil. Cunku farkinda olmayacaksiniz.
 
Back
X