her sabah uyanıyorum üzerinden aylar gecmesine ragmen gözlerimi ilk açtıgımda gördüğüm kişiye bakıyorum acaba diyorum sonra o zaman cesaret edip ayrılsaydım dahamı mutlu olurdum dahamı iyi yaşardım iyice süzüyorum kaybedeceklerimi ve kazanacaklarımı sonra bebeğim uyanıyor gülümsüyor neşesiyle ısıtıyor içimi ortamızda yatıyor o dönüp babasını çekiştiriyor bana dönüyor yalıyor o zamanda iyiki yapmamışım ayrılmamışım diyorum ama içimde o enayi yerine konulma hissi zor çok zor
bilemiyorum ama aile danişmanlığına gidin diyo herkes denemekte yarar var ben denıcem faydasını görürsem sizede söylerim..gidin diye..benım tanıdığım bırı var onun babası olmustu gozu onunde ve çocuk atlatamamıstı ,şimdi diyo hatırlamıyorum doktor bana ne yaptıysa unuttum şimdi çok iyiyim diyo..bende kendimce çözüm arıyorum işte naparsın...
ben henüz 27 yaşındayım yeni evli sayılırım ama benim ailemden çok yakınım olan iki kişi aldatıldıikisi de affetti.ikisinin de yaşadığı olayların üzerinden yıllar geçti.ve her iki bayan da çocukları babasız büyümesin diye affetmişti.şimdi bazen kendileri yine konuyu açıyor ve açtıklarında iyi ki boşanmamışız hiç olmazsa çocuklarımız aile ortamında yetişti diyorlar.ama ne yazık ki eşleriyle aralarında ne sevgi ne de saygı yeniden oluşturulamadı.
ben henüz 27 yaşındayım yeni evli sayılırım ama benim ailemden çok yakınım olan iki kişi aldatıldıikisi de affetti.ikisinin de yaşadığı olayların üzerinden yıllar geçti.ve her iki bayan da çocukları babasız büyümesin diye affetmişti.şimdi bazen kendileri yine konuyu açıyor ve açtıklarında iyi ki boşanmamışız hiç olmazsa çocuklarımız aile ortamında yetişti diyorlar.ama ne yazık ki eşleriyle aralarında ne sevgi ne de saygı yeniden oluşturulamadı.
işte bundan çok korkuyorum biz birbirimize karşı saygısız konuşmuyoruz bana en büyük saygısızlıgı yaptı ama ben aşagıamıyoruz okdar yüz göz dönemini geçtik şimdi saygılıyız ama sevgim çok azaldı kırıntıları kaldı onu affedemeyipte böyle sevgisizce davam etmekten korkuyorum(((((
ben biraz duygularını ifade edemeyen bir insanım ne svgimi ne öfkemi o yüzden yazarım yıllardır ajandalarım dizilidir evde günlük degilde böyle buhran anlarında rahatlamak için ve işe yararda diyemediklerimi yazarım ve yıllar sonra okurum ve hep aynı şey olur vay be ne kadar üzülmüşüm o zamanlar halbuki okadarda büyük sorunlar değilmiş insan içindeyken bilemiyor sıkıntının büyüklüğünü yada küçük lüğünü ihanete ugradıgım dönemleride hep yazdım hatta bir gün yazmak beni rahatlatmadı açtım kamerayı hem agladım hem konuştum saklıyorum o kaydı .eşim şimdi çok iyi harika bir dediğimi iki etmyor yere basma başıma bas diyor adeta pişman ve ezik işin kötüsü onun bu ezik hali bana o günleri daha çok hatırlatıyor neyse çok uzattım .geçen gün oğlumla konuşuyor gibi yapıp bana laf atıyor oğlum sen 3 yaşına gel bir kardeş yaparız diye hiç sesimi çıkarmadım o gün geldiğinde suratına çarpacağım ajandamı al diyeceğim gör bana neler ettiğini ne hissettiğimi anla onunlada yetinmeyiğp oturtacam pc başına bak izle halimi hamile halimle beni nasıl aglattıgını ahhhh çok sinirlendim valla taktırdım spirali kapadım çocuk defterinide kafam rahat bir daha bebek yapmakmı töbe adam olana yapılır çocuk
Ben evli bir bayan değilim ama size şunu söyleyebilirim inş faydası olur. Diğer topiklerden de okuduğum yorumlar "aldatan eşe saygısızca davranmayın kötü davranmayın ama güler yüzle de davranmayın. O sizin iyiliğiniz karşısında yaptığı hatanın farkına varıcak sizin tavrınız karşısında iyice ezilicek" bu şekildeydi. Belki faydası olur diye yazdım sorumlu hissettim kendimi herşey gönlünüzce olsun kızlar unutmayın sizleri seven evlatlarınız var mutlu olmanız onları da mutlu edicek öyle düşünün.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?