Güncelleme ;
Evet sadece bekledim. Günlerdir konuşmadım uyumadım bekledim. Bu sabah hastaneye gitmemiz gerekti arabasının ön koltuğunda bana ait olmadığı bariz belli olan saç telleri buldum, birisi tesbihine dolaşmıştı.. Gözümün içine baka baka yapmasınada susamazdım, delirdim o an.. Ağlama krizlerine girdim, sancılarım tuttu..
" ben sana hiç bir şey ispat etmek zorunda değilim. " dedi sadece.
Karısı onu sorgulayamazmış, ya o telefon hemen elime verilecek ya da burada bitiyor ben giderim dedim. Telefonu camdan fırlatmayı tercih etti. Bu zamana kadar inkar ettiği bu olay, hatta bugün bile işle alakalı arabasına bir kadının bindiğini savunması madem bu kadar doğruydu o zaman neden telefonu elime verip " al bak rahatla bir daha da kuşkulanma " diyemedi..
Herşey bariz belli.
Eve bıraktı beni ve ekledi " eşyalarını toparla " evet bu kadar gurur kırıcı.
Toparlanmaya başladım ve babasını aradım, biz ayrılıyoruz oğlunuz beni aldatıyor dedim, kendisine saygım var haberi olsun istedim sonra kızım bi konuşsaydık dememesi için. Eve geldi, babam onunla konuşmuş bir hafta evvel bizim durumumuzu anlatmış " bir haftadır haberim var oğlumu takip ediyorum böyle bir şey olsa ben sana söylerdim ben boşanmanı isterdim, senin bilmediğin çok şey var benim işlerim sıkışıktı oğlumdan para almak zorunda kaldım o da benim yüzümden bu durumlara düştü şuan hiç iyi değil bunalım da inan sana söyleyemiyor evde değilken ya mesaide ya arkadaşlarının yanında bana güven, hiç mi hatırım yok hiç mi tanımadın beni, az müsade et ben düzelticem, sen üstüne gidince o öyle demiştir " gibi şeyler geveledi.
" yani siz bana görmezden gel diyorsunuz " dedim öyle demiyorum biraz beklemeni istiyorum dedi.
Bitkinim, birazdan bizimkileri arayıp bu güne kadar sustuğum ne varsa anlatıcam. Hepsi gelsinler ve konuşulsun, neyin ne olduğu bilinsin, suçsuz olduğum aylardır sustuğum bana fazlasıyla yetti.
Çok zor bir süreç, ailemin yanına giderim muhtemelen, sonrası için ne olur nasıl olur bilemiyorum.