Aldığım Karar Yanlış mı Sizce?

_kunfeyekun_

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
7 Ocak 2018
1.638
2.793
133
Selamlar arkadaşlar. Biz 5 yılı aşkın süredir evliyiz ve senelerce tedaviler görmemize rağmen gebelik oluşmadı.
Bu durum ister istemez beni üzüyor. Eşim belki belli etmiyor ama farkındayım o da çok üzülüyor. Ve görevimiz icabıyla yaşadığımız şehirde hiç yakınım yok. Sadece eşimin ve benim iş yerinden arkadaşlarımız var. Ve hemen herkesin ya küçük çocuğu var ya da hamile. Eşimin iş arkadaşları çocuklarına doğum günleri yapıyor ve bizi de çağırıyorlar. Ve bu sıralar hemen hepsinin ardarda oluyor. Ama içimden gitmek gelmiyor. Çünkü üzülüyorum mutlu olmuyorum o ortamlarda. Ve evine dahi gitmediğim insanlar bile sadece doğum günlerine çağırıyor. Ben de bir karar aldım ve doğum günlerine gitmeyeceğim dedim eşime. Sadece çok yakın olduğum bir arkadaşım var onunkine katılırım sanırım.
Özellikle bu yollardan geçmiş insanlara soruyorum. Kafamdan atmaya çalışıyorum bebek olayını ama o ortamlar beni iyice geriyor. Yanlış mı yapıyorum sizce?Yoksa iyice üstüne gidip umursamamaya çalışmak mı beni daha mutlu eder sizce?
 
Ama bunun adı kıskançlık oluyor.
Onda var bende niye yok fikri.
Gitmeyin kimsenin çocuğunun doğum gününe falan.
Hiç çocuk isteğim oluşmadığı için sizi bu açıdan bu şekilde görüyorum ama istediğim bir şey başkasında varsa onu hiç kıskanmadım ben.
Hayırlısı bu deyip geçtim hep.
 
Ben buna karşıyım.
Sırf sizin şu an çocuğunuz yok diye insanların davetlerini geri çevirirseniz yarın çocuğunuz olduğunda Doğum gününe vs gelecek insan bulamazsınız.
Bir de ben anlamıyorum siz herkesten geri kalmamak için mi çocuğunuz olsun istiyorsunuz anne olmak için mi ?
 
İşte bu şekilde anlaşılmaktan korktuğum için belki de uzaklaşıyorum insanlardan. Bu kesinlikle kıskançlık değil. Kendi durumuma üzülmem. Hiçbir zaman kimseyi kıskanmadım onda var bende neden yok diye. Siz olayı çok farklı algılamışsınız.
 
Rabbim nasip eder de bir çocuğum olursa eminim yakın olduğum arkadaşlarımı çağırırım. Ve zaten yakın olduğum insanlarınkine gidiyorum dikkatli okursanız. Dikkat etmemişsiniz sanırım. Evine dahi gitmediğim insanlar davet gönderiyor. Herkesten geri kalmamak için çocuk sahibi olmak istediğimi hangi cümlemden çıkardınız merak ettim?
 
Şu an gidince uzulecekseniz gitmeyin ama kendinizi bu hassasiyetten kurtarmaya bakin .Değilse uzulmeniz kacinilmaz .Davete gitmemek sizin elinizde ama hic mi bir ortamda bebekle cocukla karşılaşmayacaksınız?Eger kendinizi cocuk gorunce üzülüyorum diye koşullarsaniz katildiginiz hic bir ortamda huzurlu olmazsiniz .Allah size de nasip eder insallah .Ben de zor hamile kaldim empati kurabiliyorum ama etrafımda hep hamileler cocuklular oldu gozlem yaptim mesela o ani eglenceli hale getirdim.
 
Benim de 5 yılı aşkın bebeğim olmadı. Ve ben çocukları çok seviyorum. Doğum gününe gitmek, mevlütlere katılmak benim için çok güzel bir duygu. Çünkü annelik duygusunu bir nevi öğreniyorsunuz, çok güzel bir şey.
Tek sevmediğim şey ise o güzel mutlu anlarda birinin çıkıp;”ay canım Allah sana da nasip eder, seninkini de görürüz inşallah” demesi.
Yani bir andan bütün ortamın çok afedersiniz içine ediyor öyleleri. Hayır beni niye katıyorsun, senden dua mı istedim? Ki iyi niyetli olsan gizliden edersin duanı. Amacı insanı kırmak.
Sırf o yüzden bu tür organizasyonlar bana eziyet gibi geliyordu. Ama bebekleri, çocukları sevmesi en tatlı kısmı.
Şimdi hamileyim umarım siz de bu güzel duyguları güzel bir zamanda yaşarsınız.
 
Son düzenleme:


Sizin sıkıntınız milletin sadece doğum günü için çağırması, normalde evlerine davet etmemeleri, yani çıkarlarını düşünmeleri sanırım? Doğru mu anlamışım acaba? Eğer öyleyse, yani karşı tarafın beni sırf doğum günü kalabalık olsun, bol hediye gelsin diye çağırdığını hissetsem ben de gitmezdim sanırım.
 
Üzülmeyin durumunuza.
Şimdi olmuyorsa ileride olur ya da hiç olmaz.
Bi arkadaşın eşi hamilelik tedavisi için 20 yıl uğraşıyor, 20 yılın sonunda 55 kilo iken 125 kilo oluyor kadın.İğneler tedaviler vs ile.Çocuk oluyor bir yıl sonra trafik kazasında kadın da çocuk da ölüyor.
O da takıntı yapmış herkesin var benim niye yok diye,inat etmiş olmuş
Çok ekstrem bir örnek ama gerçek.
Yapmayın böyle,takıntı haline getirmeyin.
Olmuyorsa Allah'ın bir bildiği vardır.
 
Bizimde cocugumuz olmuyor ama cocuk gormelerine gittik dogum gunlerine katildik biraz tuhaf geldi kiskancliktan baska birsey degil bu
 

Iste kıskançlık olmuyor. Kendini daha eksik, daha yalniz, daha kırgın hissetmek oluyor. Annelik duygusu ayni zamanda hormonal duygudur. Bir kadin her anlamda hazirsa, annelik duygusuna ac kalmaya baslar. Bir cocuk icin gecilen sureci, yaşanan zorlukları goze alırsanız sorunun çevresindekilerin cocuk sahibi olmadigini anlarsiniz. Sorun tamamen kendisiyle. Sorun buruk olmasi.
Yani diger mevzularda hayirlisi demek yada baska şeylerin onda var bende yok denmesi kıskançlık evet, ama bu degil...
 
Bence gitmemeniz mantıklı.

Kıskançlık değil bu, insan kendi haline üzülüyor, velev ki de kıskançlık olsun, kendi başınıza kalıp sizi üzen ortamlarda bulunmayı istememek kadar doğal bir şey olamaz.
 

Kesinlikle katılıyorum. Evlilik de aynı bu şekilde. Ben evlenmek istediğim ama eşimle hazır olmadığımız beklediğimiz dönemde kendime üzülüyordum. Düğün dernek zaten seven biri değildim hiç ama o ortamlar daha da gerdi beni, çünkü duygusal ve fiziksel olarak hazırım ama evlenemiyordum. Bu kıskançlık değil. O yüzden en güzeli bu ortamlarda bulunmamak böyle hallerde, uygun bir şekilde mazeret bulunur elbet.
 
Tekrar alıntılamayı beceremedim de o ortamlarda gerildiğinizi söylemeniz tuhaf. Yani sonuçta bebekli ortamlar insanı germez genellikle.
Bence son cümlenizdeki gibi olayın üstüne giderek çözüme kavuşturabilirsiniz.
 

Bunlar kişiden kişiye değişecek şeyler. Ben kalabalık çocuklu ortamları hiç sevmem mesela, çıldırırım. Ama kendi çocuğum olsun isterim.
 

Neden germesin ki? Ben bebekli biri değilim, şu an düşünmüyorum ama yine de öyle ortamları sevmiyorum, geriliyorum. Ayrıca öğretmenim, çocukları severim ama doğumgünleri ve bunun gibi etkinlikleri sevmem. Yani böyle bir yere gitmeyen biri illaki kıskançlığından gitmiyordur diye bir durum yok. Kaldı ki kendisi bebek sahibi olmak isteyen biri, toplumda çiğ olan saçma sapan sorular soran çokken böyle yerlere gitmeyi istememesi çok normal.
 
Evet tam olarak da belki bu tarz insanlar yüzünden uzaklaştım. Geçen yıl bebeğimin kalbi durduğu için kürtaj olmak zorunda kaldım ve 1 hafta sonrasında eşimin yine hiç görüşmediğim bir arkadaşına doğum gününe gittik. Ve orada ben daha o psikolojiyi atlatamamışken herkesin "Sizin yok mu? Kaç yıldır evlisiniz? Amaann boşver gez toz hayatını yaşa bak bize." gibi sorularına maruz kalmak beni bu kadar uzaklaştırdı. Aynı şekilde çokk seviyorum bebekleri. Yakın arkadaşlarımızın çocuklarını eşim de ben de alırız oynarız ama bu farklı bir durum.

Evet bu da bir sebep. Yani hediye falan kısmı değil kesinlikle. Ama eğer ki normal zamanlarda da gelin oturalım çay içelim deseler, birlikte zaman geçirsek sanırım bu kararı almazdım belki.
Çok üzücü maalesef .. Rabbim'den hep "hayırlısıysa" diye diliyorum. Şükür Rabbime sağlığımız, huzurumuz yerinde. Eğer ki nasibimizde varsa, yuvamız daha da şenlenecekse olsun diyoruz hep. İnanın artık teslimiyetçi oldum. Evet elimizden geleni yapıyoruz ama okadar da hırslanmıyorum.

Teşekkür ederim beni çok iyi anlamışsınız...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
İntikam mı egomu
3 4 5
Yorumlar
85
Görüntüleme
3K
leyla_17
L
F
Çocuk yetiştirmek için boşanılır mı?
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
2K
KeskeYesilElmaOlsaydim
B
Aldatma veya aldatılma
Yorumlar
11
Görüntüleme
595
muzdarip35
D
Maddi sıkıntılar ve eşimin kayınvalideme taşınma isteği
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
6K
Acelya A
A
  • Kilitli
Hamileyim çok mutsuzum
3 4 5
Yorumlar
88
Görüntüleme
4K
myday8888
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…