onlyempathy
şimdi aklıma bir husus geldi. Birebir aynı değil ama bağlantılı...Ben üniversite kazandığım büyük bir şehirde babamlar çok korkmuştu ve göndermek istememişti. O zaman rahmetli ciciannem benim kızımda kalır alışır yurt çıkana kadar demişti. Neyse babamın içi rahatladı, gittik, kaldık, ama evin yemeği çamaşırı bulaşığı temizliği, evdeki çocuğun bakımına kadar evde köle gibi çalıştık ana kız. Maddi yardım da yaptık market alışverişi, çocuğa altın vs. Neyse bana yurt çıktı hemen taşındım. Arada gidip gelirdim, çamaşır da yıkardım arada allah razı olsun. Bu böyle 4 sene gitti. Annemi her işlerine çağırmaya başladılar, ben gittiğimde habire ev işi yapmaya başladım. Okul bitti ama halen annemin işi bitmedi. Aradan 10 yıl geçti, annem hala onların ve akrabalarının her işine koşuyor. Bir zaman sonra bana "besleme" gibi şakalar yapmaya başladılar herkesin içinde aşağılamaya, kendilerince "samimiyet, şaka" adı altında.
Son raddede içtiği suyun bardağını bile benim kaldırmamı istemeler başladı. Okul bittikten sonra yavaş yavaş ilişkimi kestim ama anneme öküz öldü ortaklık bitti ne çabuk unuttunuz iyiliklerimizi demişler. Kadın hala kendini gebe hissediyor. Şimdi de kardeşime kız ayarlamaya çalışıyorlar, kardeşim ev aldı, kızla evlendirip onlar da gider gelirmiş...Bizim gibi sağılacak salak aileyi bırakırlar mı...
Velhasıl, çok çok iyi dediğin insanlar bile yaptığı iyiliğin karşılığını kat be kat istiyor. Yüzüne vuruyor. Annemlere dedim keşke borç alsaydınız da o evde kalmasaydık, bunlara gebe olmasaydık.
Bu bana ders oldu kimseye maddi manevi borçlanmak istemiyorum.