Anne olmak istemiyorum.. Fikirlerinize ihtiyacım var

Angelina1

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
27 Kasım 2015
103
164
33
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum
 
Ben evli değilim ama kendimi bildim bileli aklım ermeye başladığından beri yani asla anne olmayacağım dedim hep. Benim içimde de annelik duygusu yok :)
Çocuk yapmazsak pişman olur muyuz olmaz mıyız bilemem ama sizin konunuzdan şunu demek istiyorum. Gerçekten annelik yapamayacak olanlar sorumluluk alamayacak olanlar sırf toplum yüzünden baskı yüzünden sırf üremek için sırf yaşlılığında kendine baktırmak için çocuk yapacak olanlar çocuk yapmasın....
 
Aynı fikirdeyim,ben de istemiyorum.
Allah isteyen herkese nasip etsin.
Herkese aynı duygular verilmiş olsaydı aynı durum karşısında kimisi katil,kimisi öldürülen olmazdı zaten.
Pişmanlık duymazsın 10 yıl sonra,yaparsın bir tane Allah verirse.
85'ine gel o zaman pişman ol.
 
gayet normal bir kadınsın. herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil. olanların çoğu da pişman da kutsal analık ayağına itiraf edemiyorlar. ya da hayatlarındaki boşlukları o bebelerle dolduruyorlar. etrafında yetişmiş insanların ailelerini gözlemle. kendi gençliklerini yaşayamamış aileler, maddi yetersizlik içinde çocuk büyütmeye çalışmalar, boşanmak isteyen ama çocuk var diye boşanamayan aileler... çocuk yapmak özünde çok bencil bir eylemdir. geri dönüşü yoktur. çocuğuna haksızlık yapacağını, çocuk büyütmenin fedakarlıklarını kaldıramayacağını düşünüyor olabilirsin. seni eleştirmek bir kenarda, bu büyük karara gözün kapalı atlamayıp kendini tarttığın için tebrik ederim. anne olmayı istememek bir eksiklik ya da bir problem değildir. hayatını kendin için en güzel şekilde yaşamanı dilerim:)
 
Bu duygunuzun tuhaf bir tarafı yok aslında sadece ülkecek tek derdimiz evlenmek,üremek,ev kredisine girip borç ödemek ve sonunda çocukları evlendirip ölmek şeklinde sıralandığı için herkes birbirine bunu empoze ediyor. Her kadın anne doğar vs bunlar palavra ve 10 aylık bir bebe sahibi olarak garanti veriyorum hayatınız alt üst olacak. Ha ben durumumdan memnunum çünkü çok istedim anne olmayı ama bu anne olmak istemeyen bir kadına dayatma yapma hakkını vermez bana. Bence kendi iç sesinizi dinleyin
 
Angelina1 .!.:
Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ?
Genişletmek için tıkla...
Anne olup pişman olan,söyleyemeyen,her olumsuz olayda çocuğu bahane eden çok kadın var burada da.Çocuk için boşanamamak,işe ihtiyacı olup çalışamamak daha da niceleri.
Olay çocuğunu sevmemek değil,anneliği sevmemek.
Ama bizim toplumumuzda bunun şakasını bile yapsan,kutsal annecikler seni tükürükle boğuyor
Bir ara bana inşallah anne olamazsın diyen bile oldu bu forumda
 
Ayni fikirde olmamak düşman olmayı gerektirmiyor size burda kimse kizamaz, o cepte.
10 yıl sonra pişman olursanız ve o sırada dogurganliginizi yitirmiş olursanız bir bebeği evlatlık alabilirsiniz, bundan daha güzel birşey mi var ha ben başkasının çocuğuna hiç annelik yapamam diyorsanız o zaman bilemem.
 
Ben de istemiyorum pişman olacağımı düşünmüyorum. Aksine çocuğum olsa kesin kafayı yerim gibime geliyor. Karakterim anne olmaya uygun değil zaten. Ne sabır ne sevgi ne sorumluluğu kolay kabullenme yok bende. Çocuklar,bebekler bana küçük oldukları için ayrıca sempatik gelmiyor. Ha karşımda 40 yaşında biri ha bebek aynı tepki oluşuyor bende. Yani nötrüm. Gürültü çıkaranlardansa kaçıyorum. Kişinin kendini bilmesi iyi bir şey. %100 değişeceğimi pişman olmayacağımı, anne olmayı çok seveceğimş bilsem yapardım. Böyle bir kesinlikte yok işte.
 
Seninle aynı durumdayım bende sen daha yeni evlisin üstelik..
Benim 10. senem hala çocuk istemiyorum hiçbir zamanda istemedim nedense..
Belki ilerde anne olacağım belki olmayacağım bilemiyorum ama sanki hiç olmayacakmışım gibi geliyor.
Çocuksuz olmak bana göre eksiklik değil o yüzden olmasa olur diyorum açıkcası..
Takılma bu kadar bence sıla ne demiş
"En Doğru Zaman Canım İstediği Zaman" :))
 
Her kadın anne olmak zorunda değil. Aksine içinizden gelmiyorsa kendinizi hazır hissetmiyorsanız anne olmamak en iyisi. Sizin mutsuzluğunuz o çocuğa yansıyacak. Mutsuz bir şekilde mutsuz bir çocuk yetiştirmektense anne olmamak iyidir. Daha yaşınız da genç zaten. Madem eşiniz de zorlamıyor şimdilik erteleyin en azından. Kimbilir belki 3-5 sene sonra hazır hissedersiniz kendinizi. Yine aynı fikirde olursanız bir kaybınız olmaz. Çok üstünde düşünmeyin bence.
 
Niye kizalim her kadin anne olmak zorunda degil. Eger o istek yoksa zaten yapmayin cunku cocuk buyuk bi fedakarlik gerektiriyor ve anne olma istegi yoksa o fedakarliklar gozunuzde buyur. Belki simdi degil 3 yil 5 yil sonra belki 10 yil sonra fikriniz degisebilir. O zaman da eger kendiliginden olmazsa tedaviyle olur yada olmayabilir. Bu riski alacaksiniz mecbur. Yada belki de fikriniz hic degismez. Bence cok guzel bir sey cocuk ki dogurdum zaten ama evlilik icin mutlu olmak icin sart mi yoo bence degil
 
hatta ben ameliyat etsinler evlenince anne olmak istemiyorum derken :)
30 yaşında deli gibi anne olma isteği ile aylarca uğraştım.5 yaşında dünya güzelim iyi ki oldu
zamana bırakın strese mahal yok
 
Ben de aynı siz gibiydim, anne olmayı hiç hayal etmedim, hiç de istemedim, hep erteledim..12 yıllık evliyiz,su an 39 yaşındayım, daha da geç olmadan bir tane bebiş bizim de olsun barı dedik, (lakin hala anaç bir yapıya giremedim) köprüden önceki son çıkış telaşıydi, olacaksa bir tane olsun diyerek denemeye başladık..2 yıldır deniyoruz, bu sefer de hırs yaptım sanırım nasıl olmuyor diye 5 hamilelik yaşadım 2 yılda, maalesef olmadı..pes ettim ben de.herkes üremek zorunda değil..ama günün birinde bir çocuk sahibi olmak isteyeceğiniz ve pişmanlık duyabileceğiniz düşüncesi varsa çok da geç kalmamak lazım.geciktikce işler feci karışıyormus, onu anladım..
 
Benzer konulara yazdığımı yazacağım, bir kadın için anne olmayı istemek ne kadar doğalsa anne olmak istememesi de o kadar doğal, diyelim ki dediğiniz gibi 10 yıl sonra fikriniz değişti, sağlığınız elveriyorsa yine anne olma şansınız var, kadınlar belli yaşa kadar doğurganlıklarını koruyorlar, 40-50 yaşında anne olan var.
Nasıl istiyorsanız öyle yaşayın, toplumun size biçtiği anne rolünü üstlenmek zorumda değilsiniz, kaldı ki bir birey yetiştirmek o kadar kolay değildir, gebelik, doğum anneliğin belki de en kolay kısmı, asıl zorluklar doğduğundan itibaren başlıyor, eğitimli, iyi, vicdan ve merhamet sahibi, bilinçli bir birey yetiştirmek enerji ve sabır istiyor, annelik sürekli kendinizi geliştirmek demektir, doğdu nasılsa büyürle çocuk yetişmiyor maalesef.
 
Saksıdaki çiçeğe bile ne kadar özenle bakıyoruz,ki küçük bir insana :) bakmak,onunla ilgilenmek ne kadar zordur.Nasıl ki evlenmek bir tercih ise çocuk sahibi olmak da veya olmamak da bir tercihtir.Saygı duymak lazım.
Asıl sorun çocuğuna gereken ilgiyi göstermemek ,iyi yetiştirememek.
 
size şöyle anlatayım ilk evliliğim bitti ikinci kez evlendim
ve ben ilk bebeğimi sırf boşanamicam nasılsa bari elimşn altında kafamı dagıtan bir çocuk olsun diye yaptım cok ciddiyim

hamile kaldıgımı öğrendiğimde içime bi tuhaf his düştü

taa içimde mercimek kadar olan bu canlı nasıl beni böyle sevdiğim sigaradan bile uzak tutabilirdi

kalp atışlarını duydugumda artık çevremdeki çocuklu bayanlara başka bakar oldum

hele bir de ilk hareketlerini hissetmeye başladığımda içimde bebeğim oynadıkça dedim ki bu önce Allahın mucizesi ve onu bana verdi şimdi içimde ve canlı!

öyle tatlı bir özlem duydum ki bebeğime
eşimi sevmiyordum ama onu bile sevmeye başladım onun sayesinde oldu bu içimdeki mucizem

elbette sorunlar bitmedi boşandık ama

şunu söyleyeyim

bebeğini hissedene kadar ondan gelen herşeyin aslında nasıl tatlı nasıl güzel nasıl yorucu ama mucizevi oldugunu anlayamıyorsun

o benim kıymetlim

düşün ki canını gözünü kırpmaksızın vereceğin biri var hayatında..içinde..

sana birşey diyemeyiz senin kararın elbet
ama inan bana dünyanın en güzel mucizesi anne olmak :)

sevgiler
 
Evettttt O BENIM!!
iki kizim var onlara kurban olurum allah yokluklarini gostermesin tabiki cocuklarimi cok seviyorum
Ama zamani geri alacak olsam yada dunyaya bi daha gelicek olsam istemezdim bu ayip degil hele sacma sapan kinanacak bisey hic degil
BANA GORE anne oldugun an sen denen sey bitiyor artik kendinden daha cok dusundugun ve kendini uzun yillar unutacagin bi donem basliyor tamam anne oldun ama ayni zamanda EŞ ayni zamanda KADINSIN insani ihtiyaclarin var devam eden bi hayat var ama sen bi donem soyutlaniyosun sadece anne olup bebegine yetebilme derdine dusuyosun hayat akip gidiyor sen sen degilsin artik..
Tabiki bi gulusu omre beden tabiki ona gelen bana gelsin tabiki tirnagina tas gelmesin o candir o baska evladini herkes sever ama annelik agirdir tasimasi altindan kalk.asi zordur ve emeklisi yok geri donusu yok artik yoruldum yok mola verme yok sayet ben BEN olmayi özumu cok ozluyorum bir kez daha dunyaya gelsem yada yeni bastan evleniyo olsam anne olmak istemezdim
NOT:
Ozgur hur irademle dusunemi belirttim eminim herkes mukemmel annedir eminim bi aykiri fikir budur hic suphem yok ama kimseyede yargilamak dusmez bunuda belirtmis olayim
 
üç çocuk doğurdum ,beni tanıyanlar şok oldu ..hiç istemiyordum ,ilerde belki bir tane ,der gecistirirdim. .Çok sosyal bir insanım, gerçi bir ay öncesine kadar öyleydim :/ rahatımı bozmak gibi bir düşüncem yoktu kısaca ..yalnız hesapta olmayan birşeyler oldu ve ilk çocuğum doğdu ..bir hafta içinde kaybettim ..sonra dedim bu bir uyarı mi :) aradan 3 yıl geçti tekrar doğurdum .bir üç yıl daha geçti ben yine doğurdum ..Babam artık dur ,yeter ,sen kuluçka makinası değilsin dedi :) hamilelik lerim de hiç planlı olmadı .tufaya geldim :)))

Okuyorum ,iki çocukla uğraşıyorum ,çok zorlanıyorum ,çoğu zaman ağlayarak uyuyorum ,çok tempolu bir hayatım var ..sabah uyanıyorum ,yüzlerine bakınca bütün sıkıntımı unutuyorum :) ama gün içinde tekrar tekrar aynı sıkıntıları yaşıyorum .hiç öyle güllük gülistanlık değil ama çooookkkk güzel geçirilen vakitler de var ..keşke olmasalardı demedim hiç :) annem kişiliğimi bildiği için sık sık uyarır bu konuda ,sabırlı ol diye :) insan çocuğu için nasıl öyle düşünür be !!! Zor mu zor ,ama benim seçtiğim hayat ve birkaç sene sonra aynı özgürlüğe tekrar kavuşacağım. Kucuklukleri zor ..gerisi çorap söküğü. .nasıl yaslandigini bile anlamazsın ..

Edit : Yani çok isteyen doğursun ,arada kalan ,hayatı yaşasın ,keyfini çıkarsın, bıksın, sonra çocuk düşünsün. .herkesin çocuğu olmak zorunda degil ..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
3 çocuğumla eşimden boşandım bir abla veya anne olarak nasihat ve tavsiyenize ihtiyacım var
2 3 4
Yorumlar
68
Görüntüleme
3K
Aysenimi
A
P
Anne Olduğuma Çok Pişmanım
30 31 32
Yorumlar
639
Görüntüleme
30K
Serololo
S
***BOŞANMA KONUSUNDA***(Lütfen🙏fikir verin)
7 8 9
Yorumlar
168
Görüntüleme
11K
Marjolein
M
P
Lütfen fikirlerinize ihtiyacım var. Çok yoruldum.
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
2K
cherry cherry lady
S
Sizce annemiz hasta mı?
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
6K
absurdizm
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…