Söylediğim şeyde yanlış anlaşıldım sanırım.
Konu sahibi diyor ki eşimde pozitif çıktı, gece çocuk yanında yatıyormuş fark etmemişim sonradan gidip aldım. Ben buna tepki göstermeye çalıştım. Ev iki oda diye vurguluyor sürekli. Belli ki kendilerini koruyamayacaklar en azından bende nasılsa negatif diyerek dışarı çıkmasın. Çünkü potansiyel taşıyıcı kendisi.
23 yasında anne oldum ve dogumum çok zor gectı 2 yıl fızıksel ıyılesme oldu ..ben de çok zorlandım.tek basıma kaldığım zaman tedırgın oluyordum.sızı anlıyorum ..su an 8 yaşında..
gececek ve geçtı unuttuk bıle...2.cocugum su an 3 yasında ..yıne zordu ama kafamda büyütmedıgım ıcın bebegımle sankı uyumlu olduk..
Emzırme bıtınce gece uykum oldu.o zaman rahat edıyorum.benım ıcın gece uykusu onemli
Buyuyunce hepsini unutuyorsunuz
15 yasinda bir oglum var bende bir cilginlik yapip 2.okadar aradan sonra istedim.
Zor olacak farkindayim ama tecrube edindim.
Okadar unuttum ki oglumun bebekligini.
Yine zor olacak biliyorum ama hepsi geciyor.
Sadece zaman ve sabır..
Benim bebeğim de ilk bir buçuk ay çok gazlıydı o yüzden uyumuyordu, sabahlara kadar otururduk eşimle. Sonra 8 gibi anneme teslim edip uyurdum, vicdan azabından 10-11 de uyanırdım ilk 20 gün. Sonra annem gitti eşim ve ben kaldık. Meme uçlarım yaraydı emsin diye uğraştım,çok acıdı sağmakla uğraştım, emzir baskısıyla yeniden emzirdim derken sütüm azaldı. 2. Aydan sonra az düzeldi 5. Aya kadar falandı saat 1 gibi uyur 7 gibi kalkardı. Bu düzelmiş haliydi. Çok ağladım, kızdım... hala sinirli olabiliyorum insanım nihayetinde. 5. Aydan sonra ek gıda serüveni başladı bu çocuk aç mi telaşı sardı. 1 aydır da diş çıkarıyordu.(10. Ayında) Şu iki gündür çok güzel uyuyor. Ama anne yüreği gık dese uyanmaktan bugün 3 saat uykuyla ayaktaydım. Ve emekliyor, tırmanıyor 2 aya kalmaz yürür. Ha düştü ha düşecek. Hep peşindeyiz. Bu böyle sürüp gidiyor. O kadar yorgun oluyorum ki bazen. Bu da sinir yapıyor. Yapılacaklar üstüme üstüme geliyor. Ama bebeğim bir gülüyor dünya benim oluyor. Her şeye de yetiyorum çoğu zaman. Allah yardım ediyor. Alışılıyor da. Çünkü mecbursun. Şunun şurası enfazla 4 yıl uykusuz, yorgun kalırız. Hepsine yetecek kapasiten illaki oluyor. 2,5 aylıkken atandım o bebekle km lerce yol gittim, 5 aylıkken taşındım... neler neler... ne oldu geçti
yeter ki sağlık olsun hepsi geçer. Sabır hepimize.
Ben 19 yasinda lise terk olarak evledim 20 de kizim dogdu sonra aradan 2 yil gecti dedim ki biseyler yapmam gerek ve liseyi bitirdim kizim varken hemde. Sonra ogluma hamile kaldim ama azimle hirsla calistim. 2 senemde liseyi bitirmekle gecti kizim 4 yasinda oglum ise henuz 1 yasindaydi. Sonra drama sanatlari fakultesini bitirdim oda 2 yil surdu. Diplomami aldim ve Yaratici drama egitmeni oldum. Simdiki hayalim ise henuz ise baslamadan universite sinavlarina grip moda tasarim bolumu okumak. Oglum 3 yasinda suan ve 5 yasina kadar vaktim var ama sinifina baslayana kadar yani rahat rahat okurum mezun olduktan sonra da ister ogretmenlik yaparim ister stilistlik. Ben gucumu esiminde destegiyle cocuklarimdan aldim.
Ben de yeni anne oldum, dediğiniz gibi çevredeki herkes moral bozucu bir şekilde çık daha zor olacağını söylüyor ama ben bunları düşünmemeye çalışıyorum. Olumlu yönlerinden bakmaya çalış, mesela emme sıklığı azalacak yani sana daha az bağımlı olacak. Bu durumda eşin akşam iki saatliğine ilgilense emin ol o iki saatte bile çok çalışmış olursun. Belki normal zamanda boş olsan bile oturup iki saat çalışmayacaksın ama bu durumda eşin bakarken kendini zorunda hissedip daha düzenli ve daha motive çalışacaksın. Bazen zorluklar itici güç olabiliyor. O yüzden olumlu yanlarına odaklan.
Saglıkla büyütün ama ben umutsuzca konuşan insanlardan hazetmiyorum.
1.5 yasında kızım var 10 ay oldu işe başlayalı, hem sınavlarım, işim, derslerim, yemek, temizlik, çocuk, bir de bunun üstüne aylarca evde olmayan asker bir eş... Ama hiçbirşey pes ettirmedi ettirmeyecek de....
Kötü yorum yapana cevabı sen vakit ayırıp sınavına hazırlanarak vereceksin. İlk aylar zaten sürekli uyuyor bebek biraz bilinçlenince de pek zorlugu olmuyor. Uyudugu zaman vakti degerlendrmen gerekiyor. Bahane degil fırsat yaratman gerekiyor açıkçası...
Konuyu açtığım tarihe bakmadım ama bebegim iki aylık oldu. Corona sebebiyle eşim işe gitmedi ve bebeğimizi birlikte büyütüyoruz. Basta eşim varken de bir süre konumdaki gibi psikolojim devam etti. Ama sonra birden her şey bambaşka oldu. Oğlumun minik gelişimleri ( elini izlemesi, bize gülümseyerek, agulayarak cevap vermesi) adeta mucize gibiydi. Bunlara şahit olmak, hem de babasıyla birlikte, sanki lütuf gibiydi. Kara bulutlar üzerimden kalktı ama nasıl oldu bilmiyorum ben de. Hala zor ama arkadaşlar şunu anladım ki yeni annelik, lohusalık, bebegin ilk haftaları en zor günler bana kalırsa.
"Oho sonrasını gör asıl" diyenler bence o ilk haftalarını unutan anneler. Bir kere arada sevgi bağlılık arttıkça, bünye uykusuz kalmaya alıştıkça ve meleğimizdeki o gelişimler, o gerçek gülümsemelere şahit oldukça insan alışıyormuş. Bunu duymaya çok ihtiyacım vardı ve bence bütün yeni annelere moral olmalı tecrübeli anneler. İlk zamanlar gerçekten kabus kadar zor. Bir kere bir daha asla eskisi gibi bağımsız olmayı bilinç altımıza kabul ettirmek zor,asla eski uykuların olmayacağını kabullenmek zor. Bunlar zaman alıyor.
Şimdi artık bebegim ve ben birbirimizi tanıyoruz, baya yol katettik.
Bu süreçte:
1.Tracy hogg, Yeni Annelere Mucize Çözümler (mesela uyku egitimi vermemeye kesin karar vermemi sağladı ve bir rutin oluşturmama yardımcı oldu) kitabı çok işime yaradı. Rehberlik ihtiyacımı karşıladı.
2.Devamlılığı sağlandığı sürece gaz masajları ( ki uykusuzluk sebebinin birinci aktörü).
3. Corona nedeniyle evde kalan eşimin destegi
4. Sİzlerin moral veren yorumları (ki hepsi çok kıymetli)
Bir işe yaramama düşüncesini tamamıyla olmasa da kafamdan attım,en azından uzaklaştırdım. Şuan bir numaralı işim insan yetiştirmek ki aslında bu çok kıymetli bir görev. Ayrıca kendimi tamamen salmadım. Eşim sagolsun arada kitap okumama, ders çalışmama hep ortam, imkan sağladı. Bırakmayı düşündüğüm kursuma da devam ediyorum.
şimdi çok umutlu ve mutlu bir anneyim . Kpss ye bİlE hazırlanacak gücü kendimde görüyorum :)