Sadece Türklerde sevgi gösterisi ayip olarak algilaniyor. Konu sahibi demisti biraz uzak kalmistik diye. Yani heralde anne baba görmüyor diye düsünmüstür. Ben olsam kizim adina sevinirdim, bak kizimi ne kadar cok seviyor diye.
Yani adam hakaret küfür kullanmamis. Lanli lunlu konusmamis. Yaptigi sevdigini sevmek ve yemek yemek. Aman tanrim, konu sahibi hemen ayrilmasi lazim!
Ha bide kadin diye terazi hasas felan olmuyor. Sanki her annenin onayladigi evlilik mutlumu sonuclaniyor? Anne evet saygi duyulmasi gerekiyor fakat bir erkek annesi bunu gelin adayi icin söylese, ve erkek buna kulak assa, ayni seyi düsünülürmü? Iste bunlar hep bagimsiz olamama.
Kişisel düşünceler başka başka olabilir. Toplumun kabul gören genel geçer şeyler bahsettigim. Annesinin doğru yanlış düşüncesinden ziyade neden böyle düşündüğünü anlayabiliyorum :)
Yoksa evlilik gibi bir kararı alması gereken kişinin kendisi. Bunu yaparken ailesinin düşüncesini göz önünde bulundurmasında bir sakınca yok.
Bunun bagımlılık olduğunu düşünmüyorum.
Sevgililik-Söz-nişan- evreleri tanıma evresi.
Yaşasın baksın işte, rahat mı değil mi kendi görsün.
Bu rahatlık konu sahibine iyi geliyormuş mesela. Öyle olmak isterdim diyor. Denesin baksın olabiliyor mu? Bu konuda uyumlular mı?
Konu sahibi için yazmıyorum,
Ama buraya eşim çok rahat, çok muhabbetli, gittiğim yerde Benim de öyle olabileceğimi düşünüyor ama ben çok yalnız kalıyorum.
Kuzenlerine oturmaya gittik ben öyle bir köşede muhabbete giremedim kalakaldım gibi seyler de okuyoruz.
Herkes Nemrut olsun demiyorum :) ama var böyleleri.
Kimin hangi kategoride olduğunu bilemeyiz değil mi?