Niye evliliğe telafisi olmayan bir dayatma gibi baktığınızı anlayamıyorum bende. Seven insanlar ayrılmayacaklarına emin olarak bu adımı atıyor. Bundan vazgeçen boşanıyor. Ölümcül bir karar değil ki bu. Daha sevgilisiyle evlenmekten çekinen birine çocuk sorumluluğu yıkmak çok daha büyük bir risk. Maalesef tek başına kaldığı zaman, zaten emin olmadığı bu konu örf, adet ve din birleşimiyle karabasan gibi çökecek üzerine. Ben bunu hatırlatmayı bir kadın olarak borç bildim kendime.
Sizin konunuz içinde tekrar ediyorum. Babasız çocuk büyür. Mecbur kaldıysa bazıları daha güçlü, daha özgüvenli, daha güzel bir karakterde bile büyür. Ama ben bir anne olarak “kusura bakma evladım. Seni çok istedim, bir baba adayıda yoktu. Bende tek yaptım, bi baban yok.” diyemezdim. Çok güzel büyütüp çok güzel olanaklar sağlayabilirsiniz. Ama bu sizin yüzünüzden babası olmadığı gerçeğini değiştirebilir mi? Bi yanının her zaman eksik kalacağı gerçeğini değiştirebilir mi? Bazı gerçekler hangi dine, hangi ırka, hangi geleneğe sahip olursan ol değişmez. İnsan insandır, duygular duygudur.
Ben konu sahibinin yerinde olsam bırakın çocuk düşünmeyi, ayrılmak için tereddüt bile etmezdim. Kocaman insan karşısındaki. Hayatı hakkında karar alırken çocuklarını bu kadar müdahale ettirmesin bi zahmet. Olayın iç yüzü nasıl bilemiyorum, sizin söylediğinize istinaden söylüyorum.evliliğe değil, orda beni yanlış anlamışsın. konu sahibi için anne olmak telafisi olmayacak bir konu. yani yakın zamanda bir çocuğu olursa olur olmazsa belki asla olmaz.
evlenme olayı yine sadece konu sahibine özel bir durum. kendi mesajlarında sevgilisinin evlenmek istemediğini yazdığı için. yine aynı konu sahibi sevgilisinin çocuğu nüfusuna alıcağını belirtdi. adam ilgisiz veya isteksiz değil sadece nikah istemiyor (sebebi kesin mirasdır. adamın çocukları varmış ve çocuklar eminimki yetişkin olarak babalarının evlenmesine karşı )
ben evlenmeye karşı değilim. zaten canımdan çok sevdiğim bir nişanlım var. sonbahar 2018 nikâhım var.
konu sahibi için vahim bir durum olduğu için düşüncelerimi söyledim.
onun yerinde olsaydım yapardım ve eşim yoksa sperm bankasından yararlanırdım.
not: sizin asla diyemeyeceginiz şeyi ben derim. optimal bir çözüm değil ama benim için bir çözüm. egoistlik olabilir ama benim yaşadığım ülkede bir çocuğun felaketi asla değil :)
Çocuklar mirasın ne olduğunu bilecek yaşta değil. Ama eminim ki büyükler düşünüyordur bunu.evliliğe değil, orda beni yanlış anlamışsın. konu sahibi için anne olmak telafisi olmayacak bir konu. yani yakın zamanda bir çocuğu olursa olur olmazsa belki asla olmaz.
evlenme olayı yine sadece konu sahibine özel bir durum. kendi mesajlarında sevgilisinin evlenmek istemediğini yazdığı için. yine aynı konu sahibi sevgilisinin çocuğu nüfusuna alıcağını belirtdi. adam ilgisiz veya isteksiz değil sadece nikah istemiyor (sebebi kesin mirasdır. adamın çocukları varmış ve çocuklar eminimki yetişkin olarak babalarının evlenmesine karşı )
ben evlenmeye karşı değilim. zaten canımdan çok sevdiğim bir nişanlım var. sonbahar 2018 nikâhım var.
konu sahibi için vahim bir durum olduğu için düşüncelerimi söyledim.
onun yerinde olsaydım yapardım ve eşim yoksa sperm bankasından yararlanırdım.
not: sizin asla diyemeyeceginiz şeyi ben derim. optimal bir çözüm değil ama benim için bir çözüm. egoistlik olabilir ama benim yaşadığım ülkede bir çocuğun felaketi asla değil :)
Ben konu sahibinin yerinde olsam bırakın çocuk düşünmeyi, ayrılmak için tereddüt bile etmezdim. Kocaman insan karşısındaki. Hayatı hakkında karar alırken çocuklarını bu kadar müdahale ettirmesin bi zahmet. Olayın iç yüzü nasıl bilemiyorum, sizin söylediğinize istinaden söylüyorum.
Hem sizin hem konu sahibinin fikirleri bana uymuyor. İçimde elbette yadırgıyorum hatta yargılıyorum. Ama bizim buradaki eleştirilerimiz sizin izin verdiğiniz yere kadar.
Toplumun kabul ettiği yargılar neyse onun dışında kalanlar her zaman zorluklarla karşılaşıyor. Sizin yaşadığınız yerde bu yargılar da kabul edilebiliyorsa ne mutlu size. Umarım her ikiniz içinde hakkınızda en hayırlısı olur.
Kadının anne olma isteğini yargılamıyorum ki. Kadının çocuğun haklarını ihlal etmesini yargılıyorum. Bunu da kendi içimde yapıyorum. “Aa senin çocuğunun babası yok. O zaman sen şunları şunları haketmiyorsun” demiyorum. Saygımda var sevgimde. İnsan olarak aldığınız kararda hür olduğunuzu, bu hayatın yönetiminin size ait olduğunu savunabilirim. Ama doğrularınızı savunamam. Az öncede söyledim zaten. Biri hakkında eleştiriyi, o kişinin izin verdiği sınıra kadar yapabiliriz. Eleştirilen sanane dedikten sonra kim ne diyebilir ki. Bu durumda birlikte yaşamak için bi engelimiz yok.saygı çerçevesinde olan fikir alışverişi sağlıklı ve verimlidir.
konu sahibi zaten tamda bunun için konu acıdı. değişik fikirler istemese açmazdı.
aynısı benim içinde geçerli. düşüncelerimin arkasında durmasam yazmazdım.
yadırgayabilirsiniz. yargılamak size düşmez ama. kimin yargılamaya hâk sahibi olduğunu bildigizden eminim.
belkide bu yadirgayan ve yargılayan toplum olarak insanlara saygı ve sevgi duysak dünya daha güzel bir durumda olurdu. ben hiçbir insanın toplum dışında bulunduğuna inanmam. toplum homojen bir kitle değildir esneklik sağlamak ise bize düşer.
ben şahsen asla evlilik dışı çocuk yapmış bir kadını yadırgamam. aslında kimseyi yargılamam. (katıl,tecavüzcü haric) bir kadının anne olma isteğini hele hic yargılamam.
30 yaşıma geldim daha birkere bile bir kadına, bu çocuğun babası kim, nerde, niye yok, neden yok gibi sorular sormadım.
Çocuğun haklarımı ihlal etmek nasıl birşey. Mesela akşamları evde babasının olmaması mı. Ya da bir mezuniyette anne babayı bir arada görememek mi. Tada babanın anneyi kötulemeşi annenin baba için tukaka demesi mi. Bunları yazarken aklıma geldi. Belki ben sadece çocuğu düşürken babasıdır biz ayrılmış olsak bile diye düşünürken. Karşı taraf böyle yapmıyabilir. Offf çok zor yaw.Kadının anne olma isteğini yargılamıyorum ki. Kadının çocuğun haklarını ihlal etmesini yargılıyorum. Bunu da kendi içimde yapıyorum. “Aa senin çocuğunun babası yok. O zaman sen şunları şunları haketmiyorsun” demiyorum. Saygımda var sevgimde. İnsan olarak aldığınız kararda hür olduğunuzu, bu hayatın yönetiminin size ait olduğunu savunabilirim. Ama doğrularınızı savunamam. Az öncede söyledim zaten. Biri hakkında eleştiriyi, o kişinin izin verdiği sınıra kadar yapabiliriz. Eleştirilen sanane dedikten sonra kim ne diyebilir ki. Bu durumda birlikte yaşamak için bi engelimiz yok.
Aslında bunların hiçbirini kastemedim. Ben şuanda babamın var olmadığını hayal edemiyorum. Evliyim, çocuğum var. Herkesi bir kenara bırakıyorum gidip dizine yatıp saçımı sevdiriyorum. Bu hazzı bana annem veremiyor. Onun verdikleri başka, babamın yaşattıkları başka. Benim ilk aşkım babam. O var olmasaydı katıksız, etkisiz bir aşktan mahrum kalmış olucaktım. Hayatıma giren hiçbir erkek onun kadar masum bakamayacaktı bana. 2 insan bir araya gelerek bir insanı ortaya çıkarabiliyorsa, ikisinden biri olmadığında çocuk yarım kalıyor demektir ya.Çocuğun haklarımı ihlal etmek nasıl birşey. Mesela akşamları evde babasının olmaması mı. Ya da bir mezuniyette anne babayı bir arada görememek mi. Tada babanın anneyi kötulemeşi annenin baba için tukaka demesi mi. Bunları yazarken aklıma geldi. Belki ben sadece çocuğu düşürken babasıdır biz ayrılmış olsak bile diye düşünürken. Karşı taraf böyle yapmıyabilir. Offf çok zor yaw.
Yapma sebebin şu
Sevdiğin adamla beraber yapabileceğin en mükemmel eser
Olursunuz. Evliliğe bağlamadan çocuk dünyaya getirmek o çocuğa da haksızlık olmaz mı? İlk adımı atmadan bir on beş adım atmak zorlar fıtratı. Hayırlısı olsun.Eminim ki mükemmel bir duygudur , sahip olduktan sonra. Ama ben sahip değilim . Düşünce yapım ülkenin genel normlarına uymuyor. Çoğu kişiye göre aykırı. İşte tamda bu nokta da karar benim de. Ben de veremiyorum işte .
Lütfen evliliğe falan bağlayın merak ettiğim sadece pişman olur muyum. ?
Evet böyle bir yazı okumuştum. Ebeveyn olmaktan pişman olanlar diye. Orda bu ayrım çok güzel anlatılmıştı. O yazıyla ben kendime geldim. Gereksiz vicdan yapmaları iç çekişleri baskıyı sonlandırdım.Anne olduğuna pişman olan çok kadın var. Onları da okudum.
Şimdi bir çok insan şunu ayırt edemiyor bence. Anne olmayı sevmek ayrı, evladını sevmek ayrı. Senden çıkmış, sana muhtaç, en yakını sen olduğun bir canlıyı tabii ki seversin. Evlat insanın sevme, sevilme ihtiyacını doruklara çıkarıyor. Başka da bir avantajı yok. Herkes doğurduğu evladını sever, sen de seversin doğursan. Anne olduğuna pişman olanlar da çocuklarına ölüp bitiyorlar, ama onlar anne olmayı sevmiyorlar. Farka dikkat.
Bacım sen çocuk yapma boşver sevgilinle yaşa hayatını valla bakRezil edebilme potansiyelim olduğunu nereden çıkarttınız. Ya da ben ne yaparsam nasıl davranırsan o çocuk rezil olur.
Gerçekten aydinlatın beni..ben ne kendime ne çocuğa ne de adama haksızlık yapmak istemiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?