Öyle demiş de olabilirsiniz bu kadar telaş yapmayın ama kırıcı olmuş sadece biraz. Anne kız arasında olur yani demiş olsanız bile. Siz ne onları ne kendinizi bezdirmeden yanlarında olun hamilelik duygusallığı bunlar biraz da. Yoksa hislerinizde bi gariplik yok.Yukarda açıkladım.xnm
Ya hele ki ben ..ay nasıl yanlış oldu yazı duzeltemiyorumdaBirinin yanında olmak için kalmaya gerek yok.
Yürüme mesafesinde sürekli gittiğiniz ev için fazla dramatik olmuş.
Ama kimse de ruhum daraldığı için gidiyorum demez heralde insanım yüzüne. Hele bu kadar düşünen biri.
Hayir canım demeeim diyorum olurmu denirmi ..vicdan azabından ölürdüm heralde onu deseydimÖyle demiş de olabilirsiniz bu kadar telaş yapmayın ama kırıcı olmuş sadece biraz. Anne kız arasında olur yani demiş olsanız bile. Siz ne onları ne kendinizi bezdirmeden yanlarında olun hamilelik duygusallığı bunlar biraz da. Yoksa hislerinizde bi gariplik yok.
Hayır hayır ben size diyorum asla orda öyle bişey demedim ama ciddi anlamda daralıyor ..evde annem varken değilde annemde hep tesadufmudur nedir ben ordyaken tek bı ahiretligi komşusu var onla takılıyor ...sık gorusmedikeri için de o disardayken uzun süre gelmeyince bişey demiyorum içime atıyorum ama.o da haklı tabi
Gayet kal diye ısrar edince demişsiniz şimdi demedim diyorsunuz.açıklama yaptım yorgunmus duş alıp yatacak diye burda da var duş falan..benim ruhum daraldığı için gidiyoruz anne dedim ve indim gittik.
Valla hamileyim kimseye yalan borcum yok aklıma geldikçe aralara biseyler eklerken cümleler kaymış baya da cümle haline gelmiş ..neyseki o konuda vicdanım rahat şimdide diğer konulrda rahatlamasına ihtiyacım varGayet kal diye ısrar edince demişsiniz şimdi demedim diyorsunuz.
Bir insan neden demedigi seyi bende böyle dedim ve indm gittik der ki.
Canım aynı ben işte ...ama çocuk olunca öyle her kafana estiğinde git kal geri gel yapamıyorsun o çocuğunda düzeni bozuluyor..gitmeyincede böyle vicdanlarla aglamalar...aynı mahallede olmak mı kötü anlamadım..gurbettekiler bizim.kadar deli dusunceli değildir belkide ...aynı mahalledeyken iki günde bir gitmeseb kendini hayırsız evlat gibi hissediyorsun..en azından ben öyle...bazen kahvaltıdan sonra arayıp yolluyorum.nasillar keyifleri yerindemi..yerindeys bende Ogün evde analigimi gorevlerimi güzel yapiyorum.gonul rahatlığıyla mutlulukla ...ama hastalarda falan o ev bana zindan oluyor ...çoluğu çocuğu topalyip gidesim geliyor ...bir zqmqn sonra vakit gecireniyorum geri gelincede olmuyorSen aynı bensin cidden ya.
Ben hamile değilim ama aklım onlarda oluyor hep. Alt sokakta oturuyorlar. Yürüyerek 3 dakikada giderim. Arada gider kalırım canım ne kadar ısterse. Eşim karışmaz. Zaten cok yakın. Bazen günde iki kere kendi evime annemin evine gider gelirim. Hem çok yakın hem de Çoluk çocuk yok bende.
Ama hiç-bir zaman vicdanım rahat değil. Yeterince mutlu edemedim. Yeterince ilgilenemedim. Acaba üzüldü mü... kendini yalnız hisseder mi... herhangi bir şeye can-ı sıkılır mı. Eve gidersem kırılır mi.. bu ayranı icmezsem darılır mi... filan diye deliriyorum.(ki kolay kolay birbirimize gönül koymayız. Çok ciddi bir mesele olmasi lazım. Anneme babama hayatta küsemem)
Ikidebir de onlara bi şey olursa diye kurup kurup ağlıyorum. Ikidebir ağlıyorum
Sizden farklı olarak ben annem biriyle bir yere gittiği zaman çok seviniyorum. Gidip hava alması kendini yalnız hissetmemesi açısından.
Yani anne baba evimi o kadar benimsemiş haldeyim ki onların evde olup olmaması beni bağlamıyor. Orda olmak bana müthiş bir mutluluk ve huzur veriyor.
Fakat çok sık gitmek istemiyorum. Çünkü sonra kendi evime giderken ağlamaklı oluyorum hep. Zor geliyor her defasinda. Işin garibi camdan bakınca annemin evini görüyorum
. Dipdibeyiz de yarattığım drama bakın.
Sağlıklı bir ruh hali mi . Degil tabiki . Deliyim galiba... Bilmiyorum.
Sırtımda taşısam yine de rahat edemediler diye üzülüyorum.
Velev ki kolumdan tutup kapıdan atsalar bacadan girerim. yeter ki üzülmesinler. Kendilerini yalniz hissetmesinler.
Ne zamandır aklımda burda çok sevdiğim saydığım bir ablamız var. Onlara soracağım . Tecrübeleri ile yardımcı olacaklarını sanıyorum ikimize de.
@derinsularda
Milana22
Bu msjı eşim böyle yapıyor diye yazsanız yorumlar daha sütoğlanlıktan çıkammaış olurdu. Siz de sütkızlıktan çımamamaış oluyorsunuz ama hamileliğin de etjisi vardır bence.7yillik evliyim kardeşlerim abim falan hepsi evli sadece bir tane var evde annem babamın yaninda üniversite okuyor iyiki o var..ama anneme babama çok aciyorum kendilerini yalnız mı hissediyorlar bana mı oule geliyor bilmiyorum ama icime oturmuş bir dert bu benim için..birde hamileyim oturup ağlıyorum bugünki gibi mesela...üstelik gurbette değiliz iki kardeşim annemlerle aynı semtteyiz yürüme olarak da evlerine görebiliyoruz..gurbette abim var eşiyle gelir kalırlar bikacgun ..ama yinede koskoca evde yalnız hissediyorlar galiba...ben yakınız diye kalma gereksinimi duymuyorum gece orda ama dün gece kaldım esimle.babamin da hep dilinde gitmeyin kalin bu gece burda ,doğalgaz yakmayın bizle durun bile diyor iyi niyetten diyor ama ben yuvamda mutluyumonlarin hep arkalarında yanlarında olayım ama özel hayatım evim .bugünde çok sıkıldım annem komşusuyla hastaneye markete falan gittiler..bizde evde çocuğumla baya bı sıkıldık halbuki ben o yalnız kalmasin diye geliyorum bugün börek acicaktik komşusu arayınca dolapta yemek var zaten dedi gitti..ben zaten hamileyim bişey yiyemiyorum canımın çekmediği ..sonra çorba yaptım yedim.falan ..ev soğuk ben çok üşüyen biriyim ama annem ev gayet sıcak biz böyle duruyoruz babanla diyor ama beni anlamıyor ve buna rağmen gitmeyin işte burada ev orada ev diyor evimize gidicegimiz gün...bugün akşam dokuz bucuga kadar eşimi bekledim o gelsin gecerriz anne eve dedim bu saatte napcaniz evde durun işte falan dedi açıklama yaptım yorgunmus duş alıp yatacak diye burda da var duş falank.sonra eve gelip ağlamaya başladım yalnız mı bıraktım çok ısrar etmişti diye ve hala çok moralim bozuk...hem ordyaken bazı şeylere kızıyorum ruhum daralıyor beni kimse anlamıyor ,eve gelince de aklım kalbim hep onlarda...ne yediler sofrada senelerdir yanizlar , akşam çay saatinde babamla vakit geciremiyorlar tarzı şeyler hissedip üzülüyorum...bugece sabaha karşı babam şehir dışına gidip gelicek aynı gün kardesimde arkadaşında kalicakti ..annem yalnız kalick ama ben ruhum daraldığı için buna rağmen eve geldim...sordum bir kac kez korkarsan gitmeyelim dedim sanki hafif tavırlı korkmam gidin dedi en son..hamile olduğum için mi bukadar aliniyorum bilmiyorum ama şuan büyük bir vicdan içerisindeyim..ve engel olamıyorum kendime
Rabbim başka dert vermesin ...7yillik evliyim kardeşlerim abim falan hepsi evli sadece bir tane var evde annem babamın yaninda üniversite okuyor iyiki o var..ama anneme babama çok aciyorum kendilerini yalnız mı hissediyorlar bana mı oule geliyor bilmiyorum ama icime oturmuş bir dert bu benim için..birde hamileyim oturup ağlıyorum bugünki gibi mesela...üstelik gurbette değiliz iki kardeşim annemlerle aynı semtteyiz yürüme olarak da evlerine görebiliyoruz..gurbette abim var eşiyle gelir kalırlar bikacgun ..ama yinede koskoca evde yalnız hissediyorlar galiba...ben yakınız diye kalma gereksinimi duymuyorum gece orda ama dün gece kaldım esimle.babamin da hep dilinde gitmeyin kalin bu gece burda ,doğalgaz yakmayın bizle durun bile diyor iyi niyetten diyor ama ben yuvamda mutluyumonlarin hep arkalarında yanlarında olayım ama özel hayatım evim .bugünde çok sıkıldım annem komşusuyla hastaneye markete falan gittiler..bizde evde çocuğumla baya bı sıkıldık halbuki ben o yalnız kalmasin diye geliyorum bugün börek acicaktik komşusu arayınca dolapta yemek var zaten dedi gitti..ben zaten hamileyim bişey yiyemiyorum canımın çekmediği ..sonra çorba yaptım yedim.falan ..ev soğuk ben çok üşüyen biriyim ama annem ev gayet sıcak biz böyle duruyoruz babanla diyor ama beni anlamıyor ve buna rağmen gitmeyin işte burada ev orada ev diyor evimize gidicegimiz gün...bugün akşam dokuz bucuga kadar eşimi bekledim o gelsin gecerriz anne eve dedim bu saatte napcaniz evde durun işte falan dedi açıklama yaptım yorgunmus duş alıp yatacak diye burda da var duş falank.sonra eve gelip ağlamaya başladım yalnız mı bıraktım çok ısrar etmişti diye ve hala çok moralim bozuk...hem ordyaken bazı şeylere kızıyorum ruhum daralıyor beni kimse anlamıyor ,eve gelince de aklım kalbim hep onlarda...ne yediler sofrada senelerdir yanizlar , akşam çay saatinde babamla vakit geciremiyorlar tarzı şeyler hissedip üzülüyorum...bugece sabaha karşı babam şehir dışına gidip gelicek aynı gün kardesimde arkadaşında kalicakti ..annem yalnız kalick ama ben ruhum daraldığı için buna rağmen eve geldim...sordum bir kac kez korkarsan gitmeyelim dedim sanki hafif tavırlı korkmam gidin dedi en son..hamile olduğum için mi bukadar aliniyorum bilmiyorum ama şuan büyük bir vicdan içerisindeyim..ve engel olamıyorum kendime
Hm yanlışlıkla oldu diyorsun. O zaman diğer konuda bence bu kadar çok takılma zaten sürekli gidiyorsun. Bu kadar üzülmeye gerek yok. Herkes bir gün yuvasını kuruyor. Benim aiem uzakta baya bende böyle düşünürüm arada am yakinimda olsalar dusunmezdim.Valla hamileyim kimseye yalan borcum yok aklıma geldikçe aralara biseyler eklerken cümleler kaymış baya da cümle haline gelmiş ..neyseki o konuda vicdanım rahat şimdide diğer konulrda rahatlamasına ihtiyacım var
Kuzum konuyu okumadım , etiketledigin icin yorumunu okudum kesinlikle saglikli degil ama bir konuyu okuyup tekrar yorum yapacagimSen aynı bensin cidden ya.
Ben hamile değilim ama aklım onlarda oluyor hep. Alt sokakta oturuyorlar. Yürüyerek 3 dakikada giderim. Arada gider kalırım canım ne kadar ısterse. Eşim karışmaz. Zaten cok yakın. Bazen günde iki kere kendi evime annemin evine gider gelirim. Hem çok yakın hem de Çoluk çocuk yok bende.
Ama hiç-bir zaman vicdanım rahat değil. Yeterince mutlu edemedim. Yeterince ilgilenemedim. Acaba üzüldü mü... kendini yalnız hisseder mi... herhangi bir şeye can-ı sıkılır mı. Eve gidersem kırılır mi.. bu ayranı icmezsem darılır mi... filan diye deliriyorum.(ki kolay kolay birbirimize gönül koymayız. Çok ciddi bir mesele olmasi lazım. Anneme babama hayatta küsemem)
Ikidebir de onlara bi şey olursa diye kurup kurup ağlıyorum. Ikidebir ağlıyorum
Sizden farklı olarak ben annem biriyle bir yere gittiği zaman çok seviniyorum. Gidip hava alması kendini yalnız hissetmemesi açısından.
Yani anne baba evimi o kadar benimsemiş haldeyim ki onların evde olup olmaması beni bağlamıyor. Orda olmak bana müthiş bir mutluluk ve huzur veriyor.
Fakat çok sık gitmek istemiyorum. Çünkü sonra kendi evime giderken ağlamaklı oluyorum hep. Zor geliyor her defasinda. Işin garibi camdan bakınca annemin evini görüyorum
. Dipdibeyiz de yarattığım drama bakın.
Sağlıklı bir ruh hali mi . Degil tabiki . Deliyim galiba... Bilmiyorum.
Sırtımda taşısam yine de rahat edemediler diye üzülüyorum.
Velev ki kolumdan tutup kapıdan atsalar bacadan girerim. yeter ki üzülmesinler. Kendilerini yalniz hissetmesinler.
Ne zamandır aklımda burda çok sevdiğim saydığım bir ablamız var. Onlara soracağım . Tecrübeleri ile yardımcı olacaklarını sanıyorum ikimize de.
derin sularda
Milana22
Konuyu okudum , benim cocuklarim buyuduklerinde boyle hissetseler cok uzulurdum , ebeveynlerin ile saglikli bir baglanma yasamadigini dusunuyorumSen aynı bensin cidden ya.
Ben hamile değilim ama aklım onlarda oluyor hep. Alt sokakta oturuyorlar. Yürüyerek 3 dakikada giderim. Arada gider kalırım canım ne kadar ısterse. Eşim karışmaz. Zaten cok yakın. Bazen günde iki kere kendi evime annemin evine gider gelirim. Hem çok yakın hem de Çoluk çocuk yok bende.
Ama hiç-bir zaman vicdanım rahat değil. Yeterince mutlu edemedim. Yeterince ilgilenemedim. Acaba üzüldü mü... kendini yalnız hisseder mi... herhangi bir şeye can-ı sıkılır mı. Eve gidersem kırılır mi.. bu ayranı icmezsem darılır mi... filan diye deliriyorum.(ki kolay kolay birbirimize gönül koymayız. Çok ciddi bir mesele olmasi lazım. Anneme babama hayatta küsemem)
Ikidebir de onlara bi şey olursa diye kurup kurup ağlıyorum. Ikidebir ağlıyorum
Sizden farklı olarak ben annem biriyle bir yere gittiği zaman çok seviniyorum. Gidip hava alması kendini yalnız hissetmemesi açısından.
Yani anne baba evimi o kadar benimsemiş haldeyim ki onların evde olup olmaması beni bağlamıyor. Orda olmak bana müthiş bir mutluluk ve huzur veriyor.
Fakat çok sık gitmek istemiyorum. Çünkü sonra kendi evime giderken ağlamaklı oluyorum hep. Zor geliyor her defasinda. Işin garibi camdan bakınca annemin evini görüyorum
. Dipdibeyiz de yarattığım drama bakın.
Sağlıklı bir ruh hali mi . Degil tabiki . Deliyim galiba... Bilmiyorum.
Sırtımda taşısam yine de rahat edemediler diye üzülüyorum.
Velev ki kolumdan tutup kapıdan atsalar bacadan girerim. yeter ki üzülmesinler. Kendilerini yalniz hissetmesinler.
Ne zamandır aklımda burda çok sevdiğim saydığım bir ablamız var. Onlara soracağım . Tecrübeleri ile yardımcı olacaklarını sanıyorum ikimize de.
derin sularda
Milana22
Bilmiyorum canım içimde derin bir vicdan azabı ...hayırsız evlat hissi..sen sağlıklı düşünüyorsun ozaman neguzelHm yanlışlıkla oldu diyorsun. O zaman diğer konuda bence bu kadar çok takılma zaten sürekli gidiyorsun. Bu kadar üzülmeye gerek yok. Herkes bir gün yuvasını kuruyor. Benim aiem uzakta baya bende böyle düşünürüm arada am yakinimda olsalar dusunmezdim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?