29 yaşındayım, 8 sene yalnız yaşadım kendi evimde kendi düzenimde.
Yakın zamanda tekrar annemle yaşamaya başladık. Genel olarak dağınık bir insanım. Kendi düzenim içinde bir yolunu buluyordum ama anne standartlarına göre durum
Biz iş bölümü yaptık. Mutfak toplamak benim işim mesela. Bulaşıkları kaldırmak, makinayı doldurmak/boşaltmak, mutfağı toplamak, silmek, tezgahları temizlemek benim işim.
Yemek ortak. Bazen o girer yapar bazen ben girerim. Bazen beraber.
Benim sınırlarım odam mesela. Odam çoğunlukla dağınıktır. Söylenir evet ama karışmaz.
Dağınığımdır ama çoğu konuda anneme kıyamam. Dışarıdan geldiğinde çayını yaparım, bir bardak çayını koyarım. Hiç elime yapışmadı. Ben ondan erken kalktığım için çayını demler yumurtasını haşlarım. Kalktığında kahvaltı hazır olur.
Annenizle iş bölümü yapın. Eğer ne yapacağınızı bilmiyorsanız, aklınıza gelmiyorsa en güzel böyle yardımcı olursunuz. Gözünüz neyi kesiyorsa o işi alın kadının üstünden. Annenizi her işi yapma sorumluluğu olan, mecburiyeti olan biri olarak görmüşsünüz bu yaşınıza kadar. Evet üstümüze titreyip her işi üstleniyorlar ama yardımcı olmak için iki tabak koymak, bir çay demlemek yapamayacağınız şey değil.