Annem hala karışıyor.

Bak güzel kardeşim. Sana biraz kendi hayat tecrübelerimden yola çıkarak yazacağım. Fikrimin nasıl geliştiğini daha iyi anlaman için: Ben babamı liseyi bitirdikten bir kac ay sonra kaybettim. Daha elimde meslek yok tabi. Annem bütün hayatı boyunca ev hanimiydi ve ne bir mesleği var nede çalıştı (Almanyadayiz bu arada). Biz babamin vefat ettiğinden sonra tabiki iyice bir maddi sıkıntıya düştük. Küçük kardeşlerim de vardı o zamanlarda. Annem psikolojik olarak çöktü. Bizde öyle hayatdan bi haber atıldık hayata. Biz hem çalıştık, hemde okuduk. Cünkü hem ailemizi gecindirmek zorundayız hem elde meslek henüz yok. Hayat döve döve öğretiyor bazı şeyleri. Bizim ailede bütün çocuklar okudu, üniversite mezunu. Hepimizin elinde bir meslek. Bende evlendim (senden cok daha sonra) ve anne oldum. Şu anda evdeyim çocuklarımı büyütüyorum. Eşimle şükür hiçbir sorunumuz yok. Ama ne benim, ne de eşimin yarına garantisi yok. Ben yarın ölsem o çocuklara bakmak zorunda. Eşim (Allah korusun) yarın ölse ben bakmak zorunda olurum. Sadece ölüm mü? Eşin (Allah korusun) kaza geçirebilir, hasta olabilir vs. O zaman eve kim bakar? Su anda yaşın kendini geliştirmeye müsait. Cocuk gelince imkanların otomatik olarak kısıtlanıyor. Ben her kadının kendini gerektiğinde geçindirme imkanı olması gerektiğini düşünüyorum. Çalıştığım zaman çocuklarım için kenara attıklarım oldu. Hala yatırım yapıyorum her ihtimale karşı. Heleki çocuk düşünüyorsanız adımlarınizi daha iyi planlayin. Sahsen 20 yaşlarinda ben kendimi yeterli kadar bulamamıştım ve iyileştirmemistim, onun için o yaşlarda anne olamazdım. Olmak isteyeni kınamam, ama yukarda dediklerimi göz önünde bulundurun.
 
Büyük olasılıkla konu , arkadaşın "ben çocuk yapayım amacım -teyzecim siz de bakın" teklifiyle bu noktaya gelmiştir .Yoksa evlenirken kaçmış ailesini hiçe saymış ,onların cocuk için bekle tavsiyelerini mi umursayacak
 
Nerden buldunuz profil resmini tövbe estağfurullah :))
 
Cok mantıklı, evlenirken takmadığı ailesini bebek konusunda ciddiye alması baya mantıksız olurdu.
 
Hep böyleydi evlenmeden önce de hep yönetmeye çalışırdı
 
Bunun ne zekayla ne de aileyi üzmekle alakalı bir durum evet üniversite okumadım ama bu benim tercihimdi evlenmeden önce de çalışıyordum zaten hiçbir zaman 18 yaşına geldim ben büyüdüm diyen birisi olmadım neden kaçarak evlendiğimi de aranızda kimse bilmiyor ve bazılarınız onur kırıcı yorumlarda bulunuyor. Evet yaşım sizin kadar büyük değil ama yaşadıklarım beni olgunlaştırmaya yetti.
 
tepkileri doğal. Ki daha çok yeni. Kızımı kaçıran çocuğa ben de ısınamazdım Allah göstermesin
 
iyi tamam o zaman konu açma, kimseye de danışma zaten danışmayıp kaçmış evlenmişsin, olgun olgun çok mantıklı kararlar vermeye devam et.
 
Yaşın çok küçük, bir başka küçücük canlının sorumluluğuna yetişemeyebilirsin. Çünkü çocuk deyip geçme bunun hamileliği var 9 ay, doğumu var saatler süren, lohusalığı var 40 gün... bebek emzirmek geceleri uykusuzluk ve bebeğin düzgün her türlü bakımı. Gerçekten hazır mısın?
 
Aklımdan geçenler tam olarak buydu.
ya burda 1000 tane konuda okuyoruz sonra, çocuk yaşta kaçarak evlendim, şu kadar çocuğum var, ailemi ezdim geçtim geri dönmeye yüzüm yok bu kadar çocukla vs vs .Hikayenin detaylarını sen tamamla.hepimiz o yaşlarda çok olgunuz biz yaşıtlarımızdan, büyüdük kendi kararlarımızı gibi düşüncelere girdik.boşuna Allah akıl fikir versin demiyolarmış o zamanlar
 
Ben 23 yaşındayım. Bazen yetişkinim diyorum, bazen ise daha bebişim. Bazı şeylerin farkındayım ama her şeyin değil. Anlatabildim umarım.:))
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…