En buyuk sorunlarımizdan biri şu aslında, annem abimi normal görüyor ve abim eskiden beridir böyleydi zaten anneme karşı, yeni tepkiler değil aslında. Erkek çocuklarının birçoğunun böyle olduğunu düşünüyor. Her yerde abimi över mesela. Erkek kardeşim de var. Onun yaptığı bir hatayi kırk kere söyler , bizim de elestirmemizi ister fakat abim gibi sorunlu biri için tek kelime etmemizden hoşlanmaz. Kendisine abim gibi kimse davranmaz ama en çok onu kollar tuhaf biçimde. Bu tarz durumlar benim tahammül sinirimi zorluyor. Ona karşı öfkemi kontrol edemiyorum. Beni sürekli " sorunlu, kavgacı " gibi lanse etmesi ve benim bile bunu icsellestirmeme sebep olması içimde öfkeye sebep oluyor.
Erkek arkadasim var. Maalesef bu sorunlarım ona da yansıyor. Şöyle ki ailem gibi biri ile olmak asla istemiyorum. Bu nedenle erkek arkadaşımın her söylediği şeyi " ataerkil, baskıcı " biri mıdır telaşı ile fevri tepki veriyorum. Bu tamamen ailem gibi biri ile beraber olma korkusundan kaynaklanıyor
