- 3 Kasım 2020
- 87
- 30
Merhaba hanımlar, umarim iyisinizdir, hemen konuya gireceğim. Ben yaklaşık 26. Haftada hamileyim. Gecen günlere kadar esimle ev arama sitresine girmiştik, cünkü kirada 1+1 de oturuyoruz yurtdisinda. Ve oturduğum şehirde daha büyük eve gecmek cok zor ve pahalı bi şehir. Ben hala üniversiteye gidiyorum bitmeme en fazla 2 yil var. Su an ki evimiz guzel. Yatak odası büyük, Salon büyük geniş mutfakta salona dahil, yani cocuk gelse sorunsuzca oynar bende salonda derslerime bakarım diye düşünerek, esimle geri taşınma konusunu erteledik.
Bide şöyle durum var, okul bitince işim hangi şehirde olur, belki eşimin işi de başka şehirde olur ve ben o şehirde iş ararim diye vaz geçtik, dedik idare edelim çocuk en fazla 2 yaşına girene kadar.
Teyzem dun anneannemin kaldigi apartmanda 2+1 dairenin boş olduğunu ve acele edip oraya girmemi tavsiye etti. Ben ilk kararsızdim sonra vaz geçtim. Değmez dedim. Eşim de hem fikir olduk. O da dedi, değmez, belki 2 yil sonra bambaşka yere yerlesmemiz gerekir dedi, gerek var mi dedi. Bende yok dedim.
Bugün annem aradı ona izah ettim, hemen ilk cümlesi " ne yapacaksin küçücük evde, bu firsat kacarmi bilmem ne" açıklık getiriyorum, öyle yorumlar geliyorki, sanki ben hiç birsey anlamiyorum. He bide bu arada, bir iki ay önce, kendileri diyordu acaba evimde cocuk 1, 2 yaşına gelene kadar idare etsem mi diye. Hani böyle bunlar işte. Sonra icime şüphe düşüyor, acaba dogru mu yaptım diye. Tabi annemden sonra teyzemi aradım, dedim, istemiyoruz, böyle böyle değmez 2 yil için. Oda tabiki ayni tepkiyi verdi..hiç şaşırmadım..
Hani benim şu ara ilk önceliğim okulum! O bitsin iş hayatına gireyim, kocam zaten korona yüzünden doğru düzgün isi yok, e bizim kirada düştü, dedik bir iki yıl daha idare edelim, daha iyi bi daire daha iyi bi semtten buluruz. Bide yani direk anneannemin üstünde de yaşamak istemiyorum, ve bir iki blok uzakta teyzem oturuyor. Anlatabikiyormuyum...
Bunlar hep böyle, bir tavsiye de bulunurlar, biliyorum iyiliği istiyorlar, ama nolur sanki beni ciddiye alsalar, hiç birsey den anlamiyormusum gibi tavir göstermeseler.
Uzun oldu kusura bakmayın, ama canim cok sıkıldı..
(((
Bide şöyle durum var, okul bitince işim hangi şehirde olur, belki eşimin işi de başka şehirde olur ve ben o şehirde iş ararim diye vaz geçtik, dedik idare edelim çocuk en fazla 2 yaşına girene kadar.
Teyzem dun anneannemin kaldigi apartmanda 2+1 dairenin boş olduğunu ve acele edip oraya girmemi tavsiye etti. Ben ilk kararsızdim sonra vaz geçtim. Değmez dedim. Eşim de hem fikir olduk. O da dedi, değmez, belki 2 yil sonra bambaşka yere yerlesmemiz gerekir dedi, gerek var mi dedi. Bende yok dedim.
Bugün annem aradı ona izah ettim, hemen ilk cümlesi " ne yapacaksin küçücük evde, bu firsat kacarmi bilmem ne" açıklık getiriyorum, öyle yorumlar geliyorki, sanki ben hiç birsey anlamiyorum. He bide bu arada, bir iki ay önce, kendileri diyordu acaba evimde cocuk 1, 2 yaşına gelene kadar idare etsem mi diye. Hani böyle bunlar işte. Sonra icime şüphe düşüyor, acaba dogru mu yaptım diye. Tabi annemden sonra teyzemi aradım, dedim, istemiyoruz, böyle böyle değmez 2 yil için. Oda tabiki ayni tepkiyi verdi..hiç şaşırmadım..
Hani benim şu ara ilk önceliğim okulum! O bitsin iş hayatına gireyim, kocam zaten korona yüzünden doğru düzgün isi yok, e bizim kirada düştü, dedik bir iki yıl daha idare edelim, daha iyi bi daire daha iyi bi semtten buluruz. Bide yani direk anneannemin üstünde de yaşamak istemiyorum, ve bir iki blok uzakta teyzem oturuyor. Anlatabikiyormuyum...
Bunlar hep böyle, bir tavsiye de bulunurlar, biliyorum iyiliği istiyorlar, ama nolur sanki beni ciddiye alsalar, hiç birsey den anlamiyormusum gibi tavir göstermeseler.
Uzun oldu kusura bakmayın, ama canim cok sıkıldı..
(((
kabul etmek gerek onları da öylece. Çünkü bakıyorum birinin yaşı gelmiş 60’a diğeri 70’e .. nefesime yazık diyorum açıkçası 
