benim annem anaannemle dedeme ölene kadar baktı
dayımda herseferinde aynı şeyi söylüyodu, kardeşim babamın parasını yiyor, malvarlığını yiyor falan diye.
bi gün annem işten geldi, dedemi ağlarken buldu (dedem o sıralar 80 yaşındaydı). dayım gelmiş kavga etmiş onunla, kardeşime yediriyorsun malını, bana hiçbirşey vermiyorsun diye , (ki dedem dayıma 11 odalı villa satın almıştı, araba satın almıştı, eşiyalarını hem dedem yeniliyordu, evin bakımını boyasını badanasınıda dedem yaptırıyordu ve dayımınoğlunu üniversitede de okutuyordu ) artık kavgaları ne boyutta oldu bilmiyorum ama dedem ağlıyordu annem geldiğinde.
annem dayanamadı dediki baba ben senden hiçbirşey istemiyorum, senin varlığın yeter bana, hepsini abimin üzerine yap, ben senden bi iğne bile istemiyorum. mal senden daha değerli değil, gözyaşlarına değmez dedi. yarın notere git hepsini abime ver dedi. senin köşede yatalak halini bile dünaydaki bütün malvarlığına değişmem, sen benim arkam, gölgem, dayanağımsın, sırdaşımsın dedi.yalvarırım baba, ver hepsinide kurtul dedi.
dedem ikinci günü notere gitmiş, mal varlığını ikiye bölmüş, kendi evinide annemin üzerine yapmış.dayım duyunca çıldırdı çünkü dayım herşeyi istiyordu, annemle hiçbirşey bölüşmek istemiyordu, dedemin baya malvarlığı vardı, zamanında belediye başkanlığı falan yapmıştı, siyasi bilimler fakültesi mezunuydu, okumuş adamdı rahmetli. annemde üzüldü, neden yaptın bunu baba dedi, şimdi hep gelip seni huzursuz edecek dedi dayımın üzerine devretmek istedi annem ama dedem izin vermemişti, bu senin hakkın hakkını bırakma dedi.
ben şimdi dedemle anaannemi çok özlüyorum, keşke bir kaç sene daha yaşasalardı diye düşünüyorum.
dedem kanser olmuştu, annem abd den ilaç getirtmişti, doktorlara yalvarıyordu babam biraz daha yaşasın diye. keşke yaşasalardı, nefes aldıklarını görseydim, konuşsaydım onlarla, dedem yine bana masal anlatsaydı, anaannemin yemeklerinide çok özledim, ikisinide çok özledim ama artık onları hiç bir zaman göremeyecem.