Annemin beni hiç yalnız bir yere bırakmaması

Ya şöyle kardeşim başka şehirlere de gitti tek başına teyzemin yanına gitti ama ona laf söylenmiyor çünkü gittiği yer güvenli (İzmir) ama bana gelince burasi güvenli değil .evet zorlanacagimi biliyorum ve annem her seferinde zorlanırsan bana gelme ben seni aramayacağım kardeşini aradığım gibi çünkü beni istemiyorsun gibi şeyler söylüyor bana zarar vermeye mi çalışıyor anlayamadım gerçekten. Kendi kararlarımi vermeye çekiniyorum açıkçası.
 
Ya benzer bir konu hatırladım. Komşum olan bir bayan 3 yaşında kızı var kızm için şey dedi onanen iyi ben bakarım o bensiz tehlikede o yüzden kimseye vermem diye düşündüğümden doktora gidiyorum dedi ve kaygı bozukluğu varmış. Acaba annenizden de olabilir mi ki
 
Tek istegim ben yurda yerleşsem de beni dışlamaması
 
Bence bu konuda gerekirse annenizle tartışın ve bu durumun değişmesini sağlayın.
Size güvensinler ve siz izin vermediğiniz sürece de dışarıdaki şeylerin size zarar veremeyeceğini anlasınlar.
 
Olabilir hem de üst seviyede var bence ve bu durumu kabul etmek istemiyor gibi. Dedim keşke beni dogurmasaydin
 
Bence bu konuda gerekirse annenizle tartışın ve bu durumun değişmesini sağlayın.
Size güvensinler ve siz izin vermediğiniz sürece de dışarıdaki şeylerin size zarar veremeyeceğini anlasınlar.
Akrabalarla konuştuğunda akrabalar da annemi onaylıyor ve diyorlar ki o dışarı çıkan kızlar neler yaşamışlardır ki söylemiyorlardir diye annemi dolduruyorlar
 
Akrabalarla konuştuğunda akrabalar da annemi onaylıyor ve diyorlar ki o dışarı çıkan kızlar neler yaşamışlardır ki söylemiyorlardir diye annemi dolduruyorlar
Abartılmasınlar
Dışarıya Çıkmayan asıl herseye kolay kanıyor.
Böyle olursa iş yasantısında da zorluk çekersin.
 
Bu lafı ben de çok duydum. Benim çocuklarım niye böyle oldu diye . hiç bir şeyi degiştiremeyeceksin maalesef. Evet kaygılanabilir. Ama ne yaparsa yapsın seni dünyadaki tüm kötülüklerden koruyamaz. Sonuçta yalan söyleyerek yine gidiyorsun gideceğini yere. Onun yasak koyması birşey değiştirmiyor .
 
Anneniz aslında birçok annenin yaşadığı korkuları yaşıyor ama korkularını nasıl baskılayacağını bilmiyor, sizi sevmediği, sıkmak istediği için yapmıyor aslında fakat korkularını bastıramadığı, bunu nasıl yapacağını bilemediği için kolaya kaçıp sizi hayattan izole ediyor.
Sanırım anneniz yaşlarındayımdır, 23 yaşında bir kızım var, bende çok korkarım evladıma kötülük gelecek diye çünkü maalesef her gün bir olay duyuyoruz haberlerde, insan ister istemez korkmaya başlıyor, biraz da evhamlı bir yapınız varsa, yaşanılan şehirde büyükşehirse, kafanızda kurup duruyorsunuz bir anne olarak, lakin bu korkuları bastırmak gerekiyor, kendimizi de çocuklarımızı da eve kapatmak çözüm olmuyor, bugün okul hayatınız var, yarın iş hayatınız olacak, arkadaşlarınız olmak zorunda, belki ileride bir erkek arkadaş edineceksiniz, hep annenizin korkularıyla yaşayamazsınız, korkularını bastıramıyorsa bir uzman yardımı alması lazım, babanızla konuşun annenizi bir şekilde ikna etmeye çalışsın terapiste gitmek için.
 

Izmirde hiç birşey olmuyormuymuşta? Polislerin orda hiç işi yokmuymuş?

Bahane işte Kardeşin erkek ve ona herşey mübah diye düşünüyor. Tamam aramasin seni. Onun annelik sevgisi bir takim isteklere bağli ise, almayin o sevgiyi.

Ciddiyim. Annelik sevgisi karşiliksiz olur. Kendi bencilliğinden, kardeşin ile arani bozma pahasina isteklerine kavuşmaya çalişiyor.

Buna izin verme. Bir psikologa git ve özgüvenin için terapi al. Ayni zamanda anneni kardeşine yolla. Bakalim orda ne kadar kalabilcek.
 
Bu konuda annelerin yorum yapması çok güzel çünkü bazen yanlış düşündüğümü düşünüyordum ve annem öyle yapmaya çalışıyordu. Kendisi de kabul ediyor korkusunun olduğunu ama birisi evet İstanbul büyük bir sehir her şey var deyince hemen ben haklıyım moduna giriyor.
 
Ever Yani okul çıkışı ders var deyip arkadaşlarımla okulun içinde kahve icebiliyorum ama yalan söylemek istemiyorum yani
 
Ya İzmir'de De oluyor diyor ama burası kadar değil diyor. Kaldı ki küçük şehirde olsam dahi annem hep aynı İzmir'e gittiğimizde o kadar arkadaşım var bırakmıyor . Neymiş otobüsle gidiliyormus her yere bu uzak demekmiş
 
Yanlış düşünmüyorsunuz, gençsiniz arkadaşlarınızla vakit geçirmek sizin de hakkınız, tabii ki okul çıkışlarında arkadaşlarınızla buluşacak gezeceksiniz, anneniz korkuyor, korkularını çok iyi anlıyorum, tek başına İstanbul gibi bir şehirde sizi okutmaya çalışıyor, başınıza birşey gelmesinden endişe duyuyor, türlü türlü haberler seyredip kafasında bin türlü şey kuruyordur, Allah göstermesin size birşey olursa babanızın onu suçlamasından da korkuyordur ama hayat korkulara yenik düşerek geçmiyor maalesef, sizi eve kapatması hayatı öğrenememeniz demek, yaşayarak tecrübe kazanacaksınız, arkadaş seçimleriniz şekillenecek, nerede kimle görüşeceğinizi öğreneceksiniz, hayatı öğreneceksiniz, anneniz korkularını bastırmak zorunda, farkında değil ama sırf korkularınla başa çıkmayı bilmediği için annenizi sevsenizde ondan uzaklaşmanıza neden oluyor böyle yaparak, kavgada etse, karşı da çıksa duygularınızı anlatın annenize, anneniz anlamıyorsa babanıza anlatın, bir şekilde sizi dinlemeye, duymaya, düşünce ve isteklerinize kulak vermeye mecbur kalacak bir süre sonra ama bence mutlaka bir terapi de görmesi lazım, korkularıyla size olan bağımlılığı, babanızın yokluğunu sizle telafi etmeye çalışması derken tüm duyguları birbirine karışmış.
 
Kendi korkuları var ve sizi çok yanlış yönlendiriyor. Ozguveninizi çok zedeler bu durum. Evet zaman devir çok ama cok kötü. Bu gerçek. Ama hayat devam ediyor ve etmek zorunda. Bireysel olarak kendi kararlarınızi da kendiniz alabilmelisiniz bu da bir gerçek..
 
Soyle soyleyim daha sımdi bana dün kardeşin için çok dua ettim inşallah hayatı hep güzel olur diyor ve bana sen istedin diye gidiyorum yani başka bir şey yüzünden değil diyor. Ayrıca bana şimdi doğru söylemişler kız çocuklarıyla ugraşılmazmış hepsi terbiyesiz ve gezme derdinde diyor ben bu kadar kötü birisi değilim ve bunu hak edecek ne yaptım keşke doğmasaymisim
 
Son düzenleme:

Bunu kabullendirtemiyorum maalesef.
 
Lütfen annenizin sinirle söylediği sözleri dikkate almayın, yürekten demiyordur, kendi korkuları yüzünden size nasıl yaklaşacağını bilmiyor, hem siz terbiyesiz bir çocuk değilsiniz ki, arkadaşlarınızla sosyalleşmek, gezmek istemeniz terbiyesizlik değil, kendisi çok baskıcı bir ailede mi büyüdü acaba?
Eğer öyleyse babadan atadan gördüğünü yapmaya çalışıyor olabilir ki bu da yanlış, anneniz dizinin dibinde oturtucaksa sizi neden okutuyor?
Annenizle ciddi bir konuşma yapın, kararlı olun, kötü birşey yapmıyorsunuz, 46 yaşındayım evlat sahibiyim ama bende böyle baskılara gelemem, bunaldığımda tek başına dışarı çıkmak isterim, siz de dersten okuldan sürekli annenizle gezmekten bunalıp arkadaşlarınızla vakit geçirebilirsiniz ne var ki bunda?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…