- 12 Ekim 2018
- 69
- 29
- 3
- 28
- Konu Sahibi Purpleviolett
-
- #121
Ya şöyle kardeşim başka şehirlere de gitti tek başına teyzemin yanına gitti ama ona laf söylenmiyor çünkü gittiği yer güvenli (İzmir) ama bana gelince burasi güvenli değil .evet zorlanacagimi biliyorum ve annem her seferinde zorlanırsan bana gelme ben seni aramayacağım kardeşini aradığım gibi çünkü beni istemiyorsun gibi şeyler söylüyor bana zarar vermeye mi çalışıyor anlayamadım gerçekten. Kendi kararlarımi vermeye çekiniyorum açıkçası.Annen desin dursun. Kardeşinin üzerine dedikleri doğru ise yaziktir kardeşine. Yada oda bir kaç yil sonra çok daha kötü bir şekilde hincini alir. Gezip tozmak kötü şeyler değil. Tam bu yaşta yapilmasi gereken şeyler. Bunu ben bir anne olarak söylüyorum, bağimsiz ol.
Benim annemde çok otoriterdi. Senin annen kadar olmasa da, yine halen bunun özgüvensizliğini yaşiyorum. Bağimsiz kararlar almakta zorlaniyorum. Sen bu yola devam edersen senin için sonuçlar daha berbat olur.
Baban ile konuş, artik özgüvenimi yitiriyorum de, durum ciddi diye konuş. Ayni konuşmayi annen ilede yap ve yurda taşin. Zorlancaksin ama rahatlayacaksin.
Ya benzer bir konu hatırladım. Komşum olan bir bayan 3 yaşında kızı var kızm için şey dedi onanen iyi ben bakarım o bensiz tehlikede o yüzden kimseye vermem diye düşündüğümden doktora gidiyorum dedi ve kaygı bozukluğu varmış. Acaba annenizden de olabilir mi kiBen hep sen yalnız kalma diye eve geliyorum dediğimde sorun benim yalnız kalmam değil senin dışarı çıkmayı istemen diyor. Yani dışarısı kendisi olmadan benim gidebileceğim bir yer değil çünkü herkes bir şey yapabilir. Psikologa gitmeyi kabul etmez sanırım bilemiyorum :/
Tek istegim ben yurda yerleşsem de beni dışlamamasıBakin bir anne babanin gorevi cocugunu hayata hazirlamaktir. Yemek yapamiyorsaniz sandvic yaparsiniz, zor degil. Ama bu yasta kendinize bakabilirsiniz. Annenizi kendi evine gonderin. Babanizla konusup yurda yerlesin. Zaten yurtlarin kurallari oluyor, anneniz o kadae kuralla idare etsin.
Olabilir hem de üst seviyede var bence ve bu durumu kabul etmek istemiyor gibi. Dedim keşke beni dogurmasaydinYa benzer bir konu hatırladım. Komşum olan bir bayan 3 yaşında kızı var kızm için şey dedi onanen iyi ben bakarım o bensiz tehlikede o yüzden kimseye vermem diye düşündüğümden doktora gidiyorum dedi ve kaygı bozukluğu varmış. Acaba annenizden de olabilir mi ki
Akrabalarla konuştuğunda akrabalar da annemi onaylıyor ve diyorlar ki o dışarı çıkan kızlar neler yaşamışlardır ki söylemiyorlardir diye annemi dolduruyorlarBence bu konuda gerekirse annenizle tartışın ve bu durumun değişmesini sağlayın.
Size güvensinler ve siz izin vermediğiniz sürece de dışarıdaki şeylerin size zarar veremeyeceğini anlasınlar.
AbartılmasınlarAkrabalarla konuştuğunda akrabalar da annemi onaylıyor ve diyorlar ki o dışarı çıkan kızlar neler yaşamışlardır ki söylemiyorlardir diye annemi dolduruyorlar
Bu lafı ben de çok duydum. Benim çocuklarım niye böyle oldu diye . hiç bir şeyi degiştiremeyeceksin maalesef. Evet kaygılanabilir. Ama ne yaparsa yapsın seni dünyadaki tüm kötülüklerden koruyamaz. Sonuçta yalan söyleyerek yine gidiyorsun gideceğini yere. Onun yasak koyması birşey değiştirmiyor .Biraz öyle gibi çünkü bana sürekli ben bu evde yalnızım senin için buradayım diyor ben de senin için eve erken geliyorum diyorum bunu söyleyince yine tartışıyor laflarından belli sen arkadaşlarınla dışarı çıkmak istiyorsun benim çocuklarım niye böyle oldu diye.
Anneniz aslında birçok annenin yaşadığı korkuları yaşıyor ama korkularını nasıl baskılayacağını bilmiyor, sizi sevmediği, sıkmak istediği için yapmıyor aslında fakat korkularını bastıramadığı, bunu nasıl yapacağını bilemediği için kolaya kaçıp sizi hayattan izole ediyor.Ben hep sen yalnız kalma diye eve geliyorum dediğimde sorun benim yalnız kalmam değil senin dışarı çıkmayı istemen diyor. Yani dışarısı kendisi olmadan benim gidebileceğim bir yer değil çünkü herkes bir şey yapabilir. Psikologa gitmeyi kabul etmez sanırım bilemiyorum :/
Ya şöyle kardeşim başka şehirlere de gitti tek başına teyzemin yanına gitti ama ona laf söylenmiyor çünkü gittiği yer güvenli (İzmir) ama bana gelince burasi güvenli değil .evet zorlanacagimi biliyorum ve annem her seferinde zorlanırsan bana gelme ben seni aramayacağım kardeşini aradığım gibi çünkü beni istemiyorsun gibi şeyler söylüyor bana zarar vermeye mi çalışıyor anlayamadım gerçekten. Kendi kararlarımi vermeye çekiniyorum açıkçası.
Biliyorum. Yani her şeye kanan birisi değilim ama mesela yurda TEK çıkma düşüncesi bile beni biraz geriyor o kadar birlikte takılıyoruz ki annemle ..Abartılmasınlar
Dışarıya Çıkmayan asıl herseye kolay kanıyor.
Böyle olursa iş yasantısında da zorluk çekersin.
Annen yanlış yapıyor.Biliyorum. Yani her şeye kanan birisi değilim ama mesela yurda TEK çıkma düşüncesi bile beni biraz geriyor o kadar birlikte takılıyoruz ki annemle ..
Bu konuda annelerin yorum yapması çok güzel çünkü bazen yanlış düşündüğümü düşünüyordum ve annem öyle yapmaya çalışıyordu. Kendisi de kabul ediyor korkusunun olduğunu ama birisi evet İstanbul büyük bir sehir her şey var deyince hemen ben haklıyım moduna giriyor.Anneniz aslında birçok annenin yaşadığı korkuları yaşıyor ama korkularını nasıl baskılayacağını bilmiyor, sizi sevmediği, sıkmak istediği için yapmıyor aslında fakat korkularını bastıramadığı, bunu nasıl yapacağını bilemediği için kolaya kaçıp sizi hayattan izole ediyor.
Sanırım anneniz yaşlarındayımdır, 23 yaşında bir kızım var, bende çok korkarım evladıma kötülük gelecek diye çünkü maalesef her gün bir olay duyuyoruz haberlerde, insan ister istemez korkmaya başlıyor, biraz da evhamlı bir yapınız varsa, yaşanılan şehirde büyükşehirse, kafanızda kurup duruyorsunuz bir anne olarak, lakin bu korkuları bastırmak gerekiyor, kendimizi de çocuklarımızı da eve kapatmak çözüm olmuyor, bugün okul hayatınız var, yarın iş hayatınız olacak, arkadaşlarınız olmak zorunda, belki ileride bir erkek arkadaş edineceksiniz, hep annenizin korkularıyla yaşayamazsınız, korkularını bastıramıyorsa bir uzman yardımı alması lazım, babanızla konuşun annenizi bir şekilde ikna etmeye çalışsın terapiste gitmek için.
Ever Yani okul çıkışı ders var deyip arkadaşlarımla okulun içinde kahve icebiliyorum ama yalan söylemek istemiyorum yaniBu lafı ben de çok duydum. Benim çocuklarım niye böyle oldu diye . hiç bir şeyi degiştiremeyeceksin maalesef. Evet kaygılanabilir. Ama ne yaparsa yapsın seni dünyadaki tüm kötülüklerden koruyamaz. Sonuçta yalan söyleyerek yine gidiyorsun gideceğini yere. Onun yasak koyması birşey değiştirmiyor .
Ya İzmir'de De oluyor diyor ama burası kadar değil diyor. Kaldı ki küçük şehirde olsam dahi annem hep aynı İzmir'e gittiğimizde o kadar arkadaşım var bırakmıyor . Neymiş otobüsle gidiliyormus her yere bu uzak demekmişIzmirde hiç birşey olmuyormuymuşta? Polislerin orda hiç işi yokmuymuş?
Bahane işte Kardeşin erkek ve ona herşey mübah diye düşünüyor. Tamam aramasin seni. Onun annelik sevgisi bir takim isteklere bağli ise, almayin o sevgiyi.
Ciddiyim. Annelik sevgisi karşiliksiz olur. Kendi bencilliğinden, kardeşin ile arani bozma pahasina isteklerine kavuşmaya çalişiyor.
Buna izin verme. Bir psikologa git ve özgüvenin için terapi al. Ayni zamanda anneni kardeşine yolla. Bakalim orda ne kadar kalabilcek.
Yanlış düşünmüyorsunuz, gençsiniz arkadaşlarınızla vakit geçirmek sizin de hakkınız, tabii ki okul çıkışlarında arkadaşlarınızla buluşacak gezeceksiniz, anneniz korkuyor, korkularını çok iyi anlıyorum, tek başına İstanbul gibi bir şehirde sizi okutmaya çalışıyor, başınıza birşey gelmesinden endişe duyuyor, türlü türlü haberler seyredip kafasında bin türlü şey kuruyordur, Allah göstermesin size birşey olursa babanızın onu suçlamasından da korkuyordur ama hayat korkulara yenik düşerek geçmiyor maalesef, sizi eve kapatması hayatı öğrenememeniz demek, yaşayarak tecrübe kazanacaksınız, arkadaş seçimleriniz şekillenecek, nerede kimle görüşeceğinizi öğreneceksiniz, hayatı öğreneceksiniz, anneniz korkularını bastırmak zorunda, farkında değil ama sırf korkularınla başa çıkmayı bilmediği için annenizi sevsenizde ondan uzaklaşmanıza neden oluyor böyle yaparak, kavgada etse, karşı da çıksa duygularınızı anlatın annenize, anneniz anlamıyorsa babanıza anlatın, bir şekilde sizi dinlemeye, duymaya, düşünce ve isteklerinize kulak vermeye mecbur kalacak bir süre sonra ama bence mutlaka bir terapi de görmesi lazım, korkularıyla size olan bağımlılığı, babanızın yokluğunu sizle telafi etmeye çalışması derken tüm duyguları birbirine karışmış.Bu konuda annelerin yorum yapması çok güzel çünkü bazen yanlış düşündüğümü düşünüyordum ve annem öyle yapmaya çalışıyordu. Kendisi de kabul ediyor korkusunun olduğunu ama birisi evet İstanbul büyük bir sehir her şey var deyince hemen ben haklıyım moduna giriyor.
Soyle soyleyim daha sımdi bana dün kardeşin için çok dua ettim inşallah hayatı hep güzel olur diyor ve bana sen istedin diye gidiyorum yani başka bir şey yüzünden değil diyor. Ayrıca bana şimdi doğru söylemişler kız çocuklarıyla ugraşılmazmış hepsi terbiyesiz ve gezme derdinde diyor ben bu kadar kötü birisi değilim ve bunu hak edecek ne yaptım keşke doğmasaymisimYanlış düşünmüyorsunuz, gençsiniz arkadaşlarınızla vakit geçirmek sizin de hakkınız, tabii ki okul çıkışlarında arkadaşlarınızla buluşacak gezeceksiniz, anneniz korkuyor, korkularını çok iyi anlıyorum, tek başına İstanbul gibi bir şehirde sizi okutmaya çalışıyor, başınıza birşey gelmesinden endişe duyuyor, türlü türlü haberler seyredip kafasında bin türlü şey kuruyordur, Allah göstermesin size birşey olursa babanızın onu suçlamasından da korkuyordur ama hayat korkulara yenik düşerek geçmiyor maalesef, sizi eve kapatması hayatı öğrenememeniz demek, yaşayarak tecrübe kazanacaksınız, arkadaş seçimleriniz şekillenecek, nerede kimle görüşeceğinizi öğreneceksiniz, hayatı öğreneceksiniz, anneniz korkularını bastırmak zorunda, farkında değil ama sırf korkularınla başa çıkmayı bilmediği için annenizi sevsenizde ondan uzaklaşmanıza neden oluyor böyle yaparak, kavgada etse, karşı da çıksa duygularınızı anlatın annenize, anneniz anlamıyorsa babanıza anlatın, bir şekilde sizi dinlemeye, duymaya, düşünce ve isteklerinize kulak vermeye mecbur kalacak bir süre sonra ama bence mutlaka bir terapi de görmesi lazım, korkularıyla size olan bağımlılığı, babanızın yokluğunu sizle telafi etmeye çalışması derken tüm duyguları birbirine karışmış.
Kendi korkuları var ve sizi çok yanlış yönlendiriyor. Ozguveninizi çok zedeler bu durum. Evet zaman devir çok ama cok kötü. Bu gerçek. Ama hayat devam ediyor ve etmek zorunda. Bireysel olarak kendi kararlarınızi da kendiniz alabilmelisiniz bu da bir gerçek..
Lütfen annenizin sinirle söylediği sözleri dikkate almayın, yürekten demiyordur, kendi korkuları yüzünden size nasıl yaklaşacağını bilmiyor, hem siz terbiyesiz bir çocuk değilsiniz ki, arkadaşlarınızla sosyalleşmek, gezmek istemeniz terbiyesizlik değil, kendisi çok baskıcı bir ailede mi büyüdü acaba?Soyle soyleyim daha sımdi bana dün kardeşin için çok dua ettim inşallah hayatı hep güzel olur diyor ve bana sen istedin diye gidiyorum yani başka bir şey yüzünden değil diyor. Ayrıca bana şimdi doğru söylemişler kız çocuklarıyla ugrasilmazmis hepsi terbiyesiz ve gezme derdinde diyor ben bu kadar kötü birisi değilim ve bunu hak edecek ne yaptım keşke doğmasaymisim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?