- 19 Kasım 2018
- 1.802
- 1.432
- 83
Yok alinmadim,farkli dusunceler de elbette normal.Neden alınganlık gösterdiniz ki? Tek başına oğlan büyütmüş, kocası tarafından terk edilen, kızın ailesi problemli ise burada “anne” olduğu için aynı şeyi yazardım.
Burada kadın eğer sıkıntı görmese karşı tarafla alakalı yorum yapmazdı.
Her şeyi geçtim, evlenir evlenmez çocuk yapmak mantıklı değil. Büyüklerden birisi biz böyle yapsak ve uyarsa ben buna üzülmem, yatak odama karışıyor demem.
Sizin yarın bir gün çocuğunuz böyle sıkıntılı bir aile ile evlenir, içinize sinmezse, gelininiz hemen hamile kalırsa siz destek verin. Farklı düşünceler olması normal değil mi?
Yazdiginiz cumleye üzüldüm,azda olsa surdurulebilecek gibi degilmiydi iliskinizAranızdaki ilişkiyi bilemem ama ben annemi hayatımdan çıkardığımdan beri hic bu kadar huzurlu olduğumu hissetmemiştim. Sende herşeyden önce bir bireysin. Annene bağımlı degilsin ve sende bir anne olacaksın. Bence anneni hiç takma beklentiye girme.
Emin olun özlenecek, sevilecek bi anne değildi. Evet yokluğu bende bir dönem yara olduysa da şimdi o yara beni daha güçlü yaptı.Yazdiginiz cumleye üzüldüm,azda olsa surdurulebilecek gibi degilmiydi iliskiniz
Bazen varligi dert olan seyin yoklugu daha cok yara olabiliyor.Asgari duzeyde devam etmeniz size iyi gelebilirdi belki de,tabii ki yasananlari siz biliyorsunuz,bilmeden yorum yapiyorum...
Aslında evlilikte hangi taraf daha fazla eziliyorsa:)))Bakiyorum da,anneyi bir cok kisi anlamis:))
Ama eger kayinvalidesi konu sahibinin esine "iyi ...yediniz" deseydi seyreylerdik gümbürtüyü
"Munasebetsiz,cocugun yüzünü bile gosterme,kv degil mi hep ayni" larla dolardi burasi
Tabii oyle.Aslında evlilikte hangi taraf daha fazla eziliyorsa
evliliğin ileride daha çok kızını veya oğlunu üzeceğini düşünüyorsa o taraf çocuk haberine sevinmiyor
Kadın veya erkek tarafı fark etmiyor
Artik hicbirsey eskisi gibi degil,bir cocuga hayatini feda etmiyor cogu insan.Aklıma geldi ayrıca eşinin ailesinin sevinmesine bakma sen
Evliliğinden ellerini çekmiş değiller büyük ihtimalle senin artık onlara iyice bağlandığını ailenin geride kaldığını düşünüyorlar
Yani onlar sana değil oğullarının bir çocuğu olmasına seviniyorlar
Benim annem de aynen böyle . Bende bir buçuk yıldır evliyim bebek istiyoruz artık eşimle fakat anneme söyleyemiyorum bile önce evliyken tanı eşimi emin olduğun zaman anca o zaman çocuk olsun diyor hep geç çocuk olduğu zaman daha zor en azından tanı arada çocuk olmadan boşanacaksan boşanırsın diyor . O da ben küçükken ayrılmış babam dan. Kendi çektiği yaşadığı şeyleri Benim de yaşamamı istemiyor ona hak veriyorum . Eşime karşıda hep önyargılıydı mesela Fakat ben aralarındaki köprüyü hep sağlıyorum annemi tanıyorum ve eşimi anneme göre direkte ediyorum çünkü çok zor bir kadın annem. Aslında bizim iyiliğimizi düşünüyorlar hatta en çok onlar bizi düşünüyor . Eşinin ailesi tabi mutlu olur doğuracak kendi oğulları değil , gece gündüz bakacak kendi oğulları değil . Annelerimiz her ayrıntıyı düşünüyor . Annene çok değer ver hem anne hem baba olan anneler en çok sevilmeyi bekleyen ve sevgiyi hakedenler olduğunu düşünüyorum . Ve üzülme torununu gördüğü an herşey normale dönecektirAnnemin çocuklara bakış açısı biraz farklidir. Cocuk yapmanın zor bir şey olduğunu, çocuklu insanlara acıdigini cocuk yapmanin gereksiz oldugunu falan söyler hep. Kendisi cok kardesli bir ailede buyumus evlenince de sadece beni dogurmus kardesim yok. Ben 1 yil once evlendim. Bir süre önce de hamilelik haberi aldım. Evliliğinin ilk zamanları bazı sıkıntılarımız oldu ailelerle. Annem eşimin ailesini hiç sevmiyor. Cocuk haberini öğrendiği zaman demediğini bırakmadı. Benim için üzüldüğünü, bebek bile olsa karşı tarafla asla gorusmeyecegini soyledi. Neredeyse iyi b... yedin dedi. Lafi oraya getirdi. Bana uzun uzun moral bozucu paragraflar yazdi cogunu okumadan silmek zorunda kaldim. Moralimi cok bozdu. Soyledigime pisman oldum. Ama elbet ogrenecekti. Babamla 9 - 10 yıl önce ayrıldılar zor bir hayatı oldu onu anlıyorum ama bu müdahalesi ve kolay kalp kırıcı tavrı beni deli ediyor. Cevremde görüyorum kızlarını destekleyen ne güzel anneler var... benim babam hayatımda değil benimle görüşmüyor, annem de bana böyle davranıyor. Kolum kanadım kırık hissediyorum.... o pek sevmedigim esimin ailesi bile mutlu. Yardım etmeye koşmaya hazir tavırları var ama insan en çok annesinden bekliyor merhameti.
Keske benim de haberi alinca patik yelek örüp dosta dusmana karsi boşanilmaz diyen değil, böyle aslan gibi karşıma dikilen bir annem olsaydı ama goruyorum ki sonuc yine değişmiyor, yaşamadan anlayamayan canlilariz...Canim senin anlattığın anneyi anladım ve basıma bisey gelmiycekse çok takdir ettim. Çocuğun sorunlu evliliklerde kadin içın ne anlama geldigini, bir evladin annenin elini kolunu nasıl bağladığini biliyor, seni korumak için tepki veriyor sadece.Belki annenin verdigi olumsuz tepki de kayinailenin olumlu tepkisi de ayni sebepten kaynaklaniyordur, ne dersin? "İşte şimdi düştü tuzağa..."
Ben de ilk arayıp haber verdiğimde, senin korunma yollarından haberin yok mu, deyip suratıma telefon kapatmıştıAnnemin çocuklara bakış açısı biraz farklidir. Cocuk yapmanın zor bir şey olduğunu, çocuklu insanlara acıdigini cocuk yapmanin gereksiz oldugunu falan söyler hep. Kendisi cok kardesli bir ailede buyumus evlenince de sadece beni dogurmus kardesim yok. Ben 1 yil once evlendim. Bir süre önce de hamilelik haberi aldım. Evliliğinin ilk zamanları bazı sıkıntılarımız oldu ailelerle. Annem eşimin ailesini hiç sevmiyor. Cocuk haberini öğrendiği zaman demediğini bırakmadı. Benim için üzüldüğünü, bebek bile olsa karşı tarafla asla gorusmeyecegini soyledi. Neredeyse iyi b... yedin dedi. Lafi oraya getirdi. Bana uzun uzun moral bozucu paragraflar yazdi cogunu okumadan silmek zorunda kaldim. Moralimi cok bozdu. Soyledigime pisman oldum. Ama elbet ogrenecekti. Babamla 9 - 10 yıl önce ayrıldılar zor bir hayatı oldu onu anlıyorum ama bu müdahalesi ve kolay kalp kırıcı tavrı beni deli ediyor. Cevremde görüyorum kızlarını destekleyen ne güzel anneler var... benim babam hayatımda değil benimle görüşmüyor, annem de bana böyle davranıyor. Kolum kanadım kırık hissediyorum.... o pek sevmedigim esimin ailesi bile mutlu. Yardım etmeye koşmaya hazir tavırları var ama insan en çok annesinden bekliyor merhameti.
Ben de ayni sizin gibi düşünüyorum. Hele çocuğu elini tutmuyor yaramaz diye bağıran azarlayan anneler. Çocuk ağlıyor anne azarlayınca daha çok ağlamaya başlıyor. Mesela toplu taşımada zorla kucağına oturtuyor çocuk istemiyor işte bi salsana çocuğu. Kızıyorum. Büyük konuşmuyorum ama böyle anne olacaksam olmayayim diyorum kendimeAnneni anlıyorum bende çocuk istemiyorum yolda dışarda bir elinde küçük çocuk diğerinde bebek arabası içinde çocuk zor geçinen insanları görünce sinir oluyorum elimde değil(maalesef ki) Ayrıca o müthiş annelik duygum hiç olmayacakmış gibi geliyor. Özellikle bizim gibi ortadoğu üçüncü sınıf ülkelerde böyle düşünmemek gerçekten çok zor.
Annene alınma, belli ki elinde değil, onun moral bozucu sözleriyle muhatap olmamaya calis, belli ki annen sana değil sen annene annelik yapacaksın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?