Değerin annenin yada herhangi bir insanın sana davranışına mı bağlı?Annesi tarafından sürekli iteklenen kuzeni bir cevhermiş gibi davranılan kızım. Bu değersizlikle savaşmak beni çok yoruyor
Daha nelerAnnem sürekli kuzenimi benden önde tutuyor. Geçenlerde günlüğümü okudum 2018 2019 tarihli yazılarımda annemi bütün bunlara rağmen sevmeye çalıştığımı ama onun kuzenimi daha çok sevdiğini yazmıştım. Yine aynı. Ona tavsiyeler veriyor 35 yaşında koca kadın olan kuzenime yönlendirmeler yapıyor. O senin yeğenin ben kızınım benimle ilgilen diyorum senin için daha ne yapayım be bir sürü masraf yaptım delirip delirip duruyorsun diyor. Yeğenim o benim yeğenim o benim deyip deyip duruyor. Benim de teyzem var ama aramızda mutlaka bi mesafe olmuştur. Artık intiharı ciddi ciddi düşünüyorum kendimi değersiz hissetmekten çok yoruldum
dipnot: kuzenim annemle benim dedikodumu yapıyor "ona bu kadar yüz verme teyzoşum" falan diyor beni sosyal medyasından engelleyip anneme yaranmaya çalışıyor ve annem onu çok seviyor tavır da koymuyor
Baştan beri bunu düşündüm.evlatlık verdiği kızı olmasın….
Bakmak için aynı evde mi yaşamak lazım bende bunu anlamıyorum . Ben ailemin yanında olurum aynı evde yaşamayı tercih etmem mesela . Bir iki bina ötede bir evi olur tabi ki ailelerimizi yalnız bırakmayız . Ben ailelerle aynı evin içinde yaşamaya hala karşıyım ama bu temel ihtiyaçlarında yanında olmayacağımiz anlamına gelmiyor . Bu arada bence bir evlat kendisinin mi yoksa kuzeninin mi daha çok sevildiğini bilir .Şu mantığı anlamıyorum. İçimizde kurup kurup ailemizin elden ayaktan düşmesini bekleyip heh şimdi elime düştün ama git öteye sana şunlar baksın demeyi ya da yalnız kal demeyi mi beklemeliyiz.
Aileler çocuk yaparken ileride bana baksın mantığı ile yapmasın diyoruz ama genç insanlar bile o nedenle dünyaya geldiğini sanırken 50-60 yaşında birine ne diyebilirsin ki?
Bir de sanırsın ailesi gül gibi baksa da evlenip barklanan insanlar ailesi yaşlanınca şu zamanda evine alıp bakacak-hele misafire bir gün zor katlanan insan bakacak-
Ne anlatıyorlar ben anlamıyorum.
Yeğenle arasında bu kadar yaş farkı varken neyi karşılaştırıyor konu sahibi ve annesi onu da anlamadım eksik bir şeyler var sanki orası da ayrı bir kafa karıştırıcı.
Bu dünyada en önemli sey senin yaşamından memnun olman . Aile evet çok önemli ama emin ol bir yerden sonra artık onlardan ayrı bir hayatın olacak . Sen kendi mutlu olacağın paranı kazanabilecegin hayatını kur devamı önemli değil .Öncelikle hepinize teker teker teşekkür ederim. Bütün yazdıklarınıza müsait olduğum zaman tek tek cevap vereceğim. Bu yaşıma kadar hep örnek gösterilen bi kız olarak büyüdüm. Sessizliğim (pısırıklığım) marifet olarak algılandı ve hep ezildim. Annem de ara sıra bu kozu bana oynar. Her neyse. Annemi bıktırmak gibi bi durumum olmadı. Geleceğimi kurmaya çalışıyorum. İleride rahat etmemi sağlayacak her yolu deniyorum. "Ailemi memnun etmek" hep ilk hedefim oldu ve bu yükün altında ezildim. Onları hayal kırıklığına uğratmamak için yollar denedim ve bu beni özgüvensiz yaptı. Okları kendime döndürüp kendimle yüzleşip güçlenmeye çalışacağım. Kendimi seversem hallolur gibi.
Kuzenin aslında kardeşin olmasın?Annemin önceki evliliğinden 1 abim 1 ablam var
Ee siz artık yaşlanınca da kuzeniniz alır bakar yazmışsınız kendiniz.Bakmak için aynı evde mi yaşamak lazım bende bunu anlamıyorum . Ben ailemin yanında olurum aynı evde yaşamayı tercih etmem mesela . Bir iki bina ötede bir evi olur tabi ki ailelerimizi yalnız bırakmayız . Ben ailelerle aynı evin içinde yaşamaya hala karşıyım ama bu temel ihtiyaçlarında yanında olmayacağımiz anlamına gelmiyor . Bu arada bence bir evlat kendisinin mi yoksa kuzeninin mi daha çok sevildiğini bilir .
Mesele annenin yaşına daha yakın olmak değil . Bazı anneler teraziyi kacirabiliyor. Bizzat yaşadım tam ergenliğim sırasında kuzenim bosaniyordu annem her gün teyzemle konuşup sanki cenaze çıkmış gibi davraniyorlardi. Bu baya bir yıl sürdü diğerinin evliliği başından beri sıkıntılı dayak falan yok anlasamiyorlar her büyük tartismalarinda sanki birşey var gibi tansiyonlari çıkardı . Hergun bir şey anlayacağınız ve artık o kadar bunalmistim ki çünkü annem kuzenlerini kendi çocukları sanıyor ve bir annenin bile vereceği tepkiden fazlasını veriyordu . Evdekiler ne yaşamış falan coook geri planda kalıyordu . Sonra kendisiyle yeterince etkili bir konuşma yaptığımı düşünüyorum . Bazen anneler o dengeyi kaçırıyor sirazesi kayabiliyor bence. Bana bu yüzden anormal gelmedi .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?