Annemle babamın hali, evleniyorum ama vicdanım sızlıyor

Annen bosanir, sizin oldugunuz yere gelir tum kardesler para koyar bir ev tutarsiniz. Bosnamaya ve gelmeye yansmayacaksa ne yapabillirsiniz ...sartinii net soyleyin gelirse gelir o zaman.
çok kolay değil o ya
sadece abladan bahsetmiş 2 kızlarsa şayet en kötü yerde kira 15 bin hadi 1+1 en küçük minik bir yer olsun 10 bin, eşyası (hadi spot filan olsun) faturası, mutfağı, her ay 10 bin liradan fazla para demek bu kaç eş bunu kabul eder? ki spot eşya çok kötü oluyor genelde illa değiştiriliyor o.

ki abla olanı daha önceden bildiğine göre abla memlekette bu kız başka yerde herhalde, memlekette ev tutulsa baba ortalığı ayağa kaldırabilir o şehre gelse anne kimseyi iblmiyor bu yeni evli çiftten başka, ya onlara saracak ya depesyona girecek.

şu var ki bu kız doğum yaparsa bebek bakmak için gelebilir mesela. o zaman biraz babanın burnu sürter belki...

Belki kader belki tercih anneniz ya da babanız evlenmeyi tercih etti.

burada durumu bilmiyorum ama mesela benim ailemde (annem babam kuzen zaten) kimse tercih ederek filan evlenmiş değil. annemler zamanında zaten konu bile olmuyormuş kimi kime verirlerse evleniliyormuş. benim annemden küçük teyzem mesela bir süre diretti evlenmemek için -bizimkiler hiç meraklı değildir evlenmeye- 12-13 yaşında başlamıştı görücüleri 27-28 yaşına kadar evlenmem de evlenmem. sonunda babasının yüzünü daha fazla eğmemek için evlendi.. mecburdu.

ha evlendirdiler kızı zorla, iyi halt yediler, bari varlıklı düzgün birine vereydiler. eniştem şizofren (tanılı şizofren, kafamdan teşhis koymuyorum) kan kustu evliliği boyunca. fakirlik de üstüne.

neyse daha çok anlatırım da konu sahibi "köy" diye başladığı için belirttim. biz mesela merkeze yakın bir köy değliz. ilçede kimsemiz yok. (yoktu, şimdi herkes taşındı ama ben çocukken yoktu). köydeki bir kadının boşanıp gidebileceği hiçbir yer yoktu. şimdi bile ne oluyor eskiden kalan arsalar tarlalar satılıyor iyi kötü bir ev alınıyor öyle gidiyorlar.

ha ama köyde değil kentte doğmuş, iyi-kötü o şehir hakkında, ya da şehirdeki hayat hakkında bir fikri olan kadın, en kötü temizliğe gider yine boşanır, buna bir şey demiyorum.
 
Anne babaya ev almak zorunda degilsiniz. Boyle babaya da ev almak nasil icinizden geliyor anlamiyorum. Ayrica eş olarak kotuydu, baba olarak iyiydi denecek biri de degil babaniz. Iyi baba kufur edip dovmemek mi?

Yani böyle ailelerde yetişen cocuklarda hep sizin gibi tavirlar gözlemliyorum anne babaniza anne babalik yapmak istiyorsunuz anlayamiyorum bunu.
Anneniz de kendi tercihlerini yasiyor.
 
Şöyle bi 5-10 sene geçsin evliliğinde, her şey yolunda gitsin, kendi çocuğuna-çocuklarına falan baktığında annenin de nasıl bir manipülatör olduğunu anlayacaksın.

Bu durumların tek sorumlusu baban değil, annen de bataklıktan çıkmak yerine durumu çekmeyi kabul etmiş bir kadın. Evet boşanmak kolay değil, eskiden daha zordu ama kocası ölen kadınlar çocuklarına bakabiliyordu mesela. Çözüm üretiyorlardı. Çözüm aranınca bulunuyor, çözüm çocuğun evleneceği zaman ev alsa iyiydi, bana baksa iyiydi değil.

Hayatına, kendine bak.
 
Üzülmekte haklısınız ama benim etrafımda hiç anne babasına ev alan yok. Tam tersi anne babalar ev alıyor çocuklarına.
Anneniz için yapabileceğiniz tek şey onunla buluştuğunuzda güzel vakitler geçirmek onu mutlu etmek. Maddi yardım yapacaksanız da babanızın bu yardımdan haberi olmasın. Annenize gizli verin
Annem de sürekli yakınlarından örnek veriyor. Amcasının kızı atanmış annesine koltuk takımı almış perde almış diyor. Millet de abartarak anlatıyor eminim. Almışsa almış yani o almış ben alamadım napayım bilmiyorum ki
 
Anne babaya ev almak zorunda degilsiniz. Boyle babaya da ev almak nasil icinizden geliyor anlamiyorum. Ayrica eş olarak kotuydu, baba olarak iyiydi denecek biri de degil babaniz. Iyi baba kufur edip dovmemek mi?

Yani böyle ailelerde yetişen cocuklarda hep sizin gibi tavirlar gözlemliyorum anne babaniza anne babalik yapmak istiyorsunuz anlayamiyorum bunu.
Anneniz de kendi tercihlerini yasiyor.
İşte öyle bir manipülasyonla büyüyünce böyle oluyor. Yoksa ben de anneme dayak atan bi babaya minnet duygusu hissedemem. Biz çocukken hep “kızlarımız büyüyecek bize ev alacaklar iş kuracaklar” diyerek büyüttüler. Bizim de o zaman hoşumuza gidiyordu. Çocukluk işte. böyle böyle büyüdükçe bünyeye işliyor. Bu yaşlarıma gelince anladım ama içinden kurtulamıyorum. Ve gerçekten de anne babama ebeveynlik yapmak çok berbat hissettiriyor.
 
Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış
Annen bu kadar şikayetçiyse zamanında boşansaydı. Boşanmamış, yıllardır babanın ceremesini çekiyor işte.

Ailenin senden neden ev beklentisi var? Buna emin misin? Bu devirde taksitle bile ev alınmıyor, bankalar para vermiyor.

Sen milyoner değilsin, kocan da öyle. Ee o zaman elinden gelen neyse o kadarını yaparsın. Ne bileyim kahvaltı takımı, koltuk takımı gibi şeyler olabilir . Ev işi çok abartı.

Baban onca yıl çalışmış, biraz birikim, yatırım yapsaymış. Bu saatten sonra sen mi o evi geçindireceksin? Hayır.

Annene dersin, bundan sonra kavga dövüşlerini sana anlatmasın. Ne gerek var?
 
Annem ev beklentisinde daha çok. Bir de kötü hissettiriyor erken evleniyormuşum diye.
Pardonda kendisi evlenmeden anasina babasina ne yapmista sizden ev bekliyor ?
ya zamaninda kendi çalışıp yapacakti yada esi yapacaktı .Anaya babaya ev yapmak evlada helede kiz evlada hic dusmez .
omrunde calismamis,calismanin ne oldugunu bilmeyen insanlar calismaya baslaninca hop ev aliniyor saniyor .baskasinin sirtindan gecinip ev istemeye bayiliyor .
 
Annene dersin, bundan sonra kavga dövüşlerini sana anlatmasın. Ne gerek var?
en çok da bu yoruyor beni çünkü b anlatmaya başladı mı asla susmuyor. Sürekli konuyu anlatıyor hakaretler ediyor artık bazen tamam anne görüşürüz sonra işim var diyip kapatıyorum çünkü dayanamıyorum. Keşke biraz düşünse kızım da orada yalnız kalıyor evlilik hazırlığı yapıyor aklı bizde kalmasın diye ama yok işte.
 
İşte öyle bir manipülasyonla büyüyünce böyle oluyor. Yoksa ben de anneme dayak atan bi babaya minnet duygusu hissedemem. Biz çocukken hep “kızlarımız büyüyecek bize ev alacaklar iş kuracaklar” diyerek büyüttüler. Bizim de o zaman hoşumuza gidiyordu. Çocukluk işte. böyle böyle büyüdükçe bünyeye işliyor. Bu yaşlarıma gelince anladım ama içinden kurtulamıyorum. Ve gerçekten de anne babama ebeveynlik yapmak çok berbat hissettiriyor.
Ben de okurken annenize ebeveynlik olarak düşündüm ama bu mesajiniza bakinca aslinda anneniz sizi kurtarıcısi yerine koymuş o yuzden kizlarim.ev alip beni bu hayattan cekip cikaracak diye düşünüyor anneniz. Kendi bozuk psikolojisini size yansitmasina izin vermeyin kendi evliliginize ve hazırlıklarıniza odaklanin
Odagini size çevirmiş siz de etkilenmişsiniz kendinizi soyutlayin annenize de ya boşan ya da dert yanma diyerek net olun zamanla cekinip anlatmaz aslinda kendisi kurban psikolojisinde ve tedaviye ihtiyacı var gibi duruyor
 
Ben de okurken annenize ebeveynlik olarak düşündüm ama bu mesajiniza bakinca aslinda anneniz sizi kurtarıcısi yerine koymuş o yuzden kizlarim.ev alip beni bu hayattan cekip cikaracak diye düşünüyor anneniz. Kendi bozuk psikolojisini size yansitmasina izin vermeyin kendi evliliginize ve hazırlıklarıniza odaklanin
Odagini size çevirmiş siz de etkilenmişsiniz kendinizi soyutlayin annenize de ya boşan ya da dert yanma diyerek net olun zamanla cekinip anlatmaz aslinda kendisi kurban psikolojisinde ve tedaviye ihtiyacı var gibi duruyor
Evet bence de kurban psikolojisi yaşıyor çünkü hayatından hiç zevk alamıyor hep şikayet ediyor ve çok mutsuz ama bence insan eğer hayat standardını yükseltemiyorsa ona kendisi uyum sağlayıp iyi yönlerini görmeye çalışmalı
 
Evet bence de kurban psikolojisi yaşıyor çünkü hayatından hiç zevk alamıyor hep şikayet ediyor ve çok mutsuz ama bence insan eğer hayat standardını yükseltemiyorsa ona kendisi uyum sağlayıp iyi yönlerini görmeye çalışmalı
Şimdi aklıma geldi. Şu devirde ev almak çok zor ama haydi ablanla bir şekilde annene ev aldınız diyelim, tek odalı da olsa. Annen babandan boşanmadığı sürece o evde rahatça yaşayamaz ki. Annenin gittiği yere baban da gelir veya anneni göndermez. Ayrıca sen hem kendi evinin hem annenin kaldığı evin tüm masraflarını karşılayabilir misin? Tabii ki hayır. İmkanı yok. Hem kocanla da bu konuda çok kavga edersiniz, huzursuzluğa gerek yok.


Bu arada annenle bundan sonra en fazla 5 dk konuş. " 5 dk zamanım var" dersin. Havadan sudan, hazırlıklar konuşursunuz.
 
Abla o da sıkıntı. Düşünsenize kayınvalideniz boşanıyor ve eşiniz her ay sürekli para gönderiyor ev tutuyor. Tepkiniz nolurdu. Ailemizi unutalım demiyorum yanlış anlamayın. Arada yardım edilir ancak bu sürekli hale gelirse sorun olur. Bu forumda bunla ilgili yüzlerce konu var eşim hep ailesine annesine para veriyor hakkımızo onlara veriyor diye. Gene diyorum ailemizi silip atalım değil yanlarında olalım ama bu durum süreklilik arz ederse kendi evliliği sorun olmaz mı

İhtiyaç durumu varsa sorun edilmez böyle şeyler. Lüks gereksiz harcamalar için aileye para gönderilmesi sorundur bence
 
Annem ev beklentisinde daha çok. Bir de kötü hissettiriyor erken evleniyormuşum diye.

Anneniz sizin algılarınızla oynuyor.
Bence terapi alın ev almak yerine daha mutlu olursunuz :)
Hiçbir çocuğun böyle bir sorumluluğu olamaz.
Ailenizin size iyi bir gelecek sunma mecburiyeti vardı yapmamışlar.
Bir de beklentiye girmişler.
Kendinizi suçlu hissetmeyi bırakın.
Bu saçma algıdan kurtulmak için de terapi alın.
Bu sizin hayatınızın sizin kararlarınız. İstediğiniz zaman evlenebilirsiniz. Olması gereken size maddi manevi destek olmak bu süreçte. Onu bile yapmıyorlar.
Ailenize şu an yardım ediyorsunuz muhtemelen. Ve evlenince mecburen kesilecek/azalacak.
Salın gitsin.
 
Roller tersine donmus gibi. Sizin hayatiniz annenizin hayatina gore nispeten daha iyi oldu diye vicdan azabi cekmek zorunda degilsiniz. Onlar sizin anne-babaniz, siz onlarin degil. Bu sekilde kendinizi yipratarak yasayamazsiniz. Annenize maddi yaardimda bulunmak istiyorsaniz ve gucunuz varsa yaparsiniz. Kaldi sizi yetistirirken cok buyuk bir duygusal borc altinda birakmislar.
Yalniz anne-baba olarak size bakim saglamak zorundalardi. Siz mi istediniz bu dunyaya gelmeyi? Onlar yaptilar sorumlulugu da onlar almak zorundalar ama bunu yaparken de sizi borclu cikaramazlar.
Bu soylediklerim biraz agir ve sindirilmesi epey vakit alan seyler. Ben de benzer durumlardan gectim. Bana gore turkiyedeki cogu kisi de benzer durumlardan gecmistir.
Simdi benim de cocuklarim var onlar olunca daha iyi idrak edebildim. Ben cocuklarima bakim saglamak zorundayim bir beklentiye girmeden. Onlar buyurler, is sahibi olurlar hayatlarini kurarlar ben mutlu olurum ama onun disinda bir beklentiye giremem. Her daim yardimci olmakla mukellefim ama bunu onlardan bekleyemem.
Yani size verebilecek bir tavsiyem yok, zor bir durum kendi icinizde halletmeniz gereken bir durum. Bana gore psikologtan bir yardim da almaniz cok iyi olur.
 
Anneniz sizi çöp kutusu yapmış içindeki kötülükleri söyleyemedikleri hep size anlatmış
Kendilerinin yapamadıklarını da ilerde siz yaparsınız diye omuzlarınıza yüklemiş
Ohhh ne güzel hayat

Vicdan azabı fılan çekmeyin
Böyle kocayı çekmeyi kendi istemiş
Zamanında boşanıp güzel hayat kurabilirdi size kendine
Ee tabi o zor olan
Kolay olanı seçip size vicdan yükünü yükleyip hayatını yaşamış ikisi de

Evlilik arifesindeymişsiniz
Bu güzel günlerin tadını çıkarın
Çok mutlu olursunuz inşallah
 
Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış
Annen farkında olmadan annelik etmeni istiyor senden. Bu sana yapılan bir haksızlık. Evlen yuvanı kur, sen iyi mutlu huzurlu olursan belki bi nebze faydan o zaman olur ailene, maddi anlamda artık zor zaten. Annen gibi bir anne olma bide. Bazıları ne ana ne baba olmamalı işte, yanlış anlama ben de farklı değilim. Dediğim gibi hiç vicdan falan yapma, onlar senn çocuk psikolojisini pek düşünmüş gibi değiller zira. Mutluluklar 🌸
 
Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış
Çalışıp ev almak sonradan evlenmek mi.? Maaşınız 100 bin falan degilse calisip ev almak mümkün degil. Benim annem babam da yıllarca kavga edip dururlardı. Hic iyi günlerini görmedim. Hala öyleler aynı evin icinde konusmuyorlar bile. Annem de sizin Anneniz gibi hep babamdan sikayet eder ama bizim yapabilecegimiz birsey yokki. Onların anlasamamasi sizin suçunuz degil. En fazla evlenince annenizi arada evinizde misafir eder gezdirir gönlünü hos tutarsıniz yada hediyeler alırsıniz. Ev almak falan çok ütopik şu devirde
 
X