Annemle evi ayırma süreci ve acılar...

Louder .!.:

Merhaba,
Yine maalesef hayatımın en zor zamanlarından birini yaşıyorum. Fikirlerinizi almaya geldim.
Aralık 2022'de 6 aylık hamileydim. Annemle yakın oturuyorduk, annem bağımlı abimle yaşıyordu (ben evlendikten sonra abimi yanına aldı yalnız kalmak istemediği için). Abim çalışmadığı için evin geçimine ben destek oluyordum, sigaralarına kadar alıyordum. Senelerce bu böyle sürdü.
Abim bir gün içip olay çıkarınca annem bizim eve kaçtı. Annemin evi torbacıların girip çıktığı berbat bir hale gelmişti. Onu o ortamda bırakamadım. Çok zorlu süreçlerden geçtim ve evi taşıyarak annemi yanıma aldım. Bu süreçte doğum yaptım, bebeğimi birlikte büyüttük (eşim de evde, annemle beraber baktılar). İyi geçiniyorduk. Annem bir yandan evinin kirasını ödüyordu eşyalarını dağıtmak istemediği için. Sonra abim o evdeki kombiyi söküp sattı. Annem de eşyalarını satıp eve kombinin aynısından taktırmak zorunda kaldı ve böylece temelli bize yerleşmiş oldu. Eşim de ben de anneme dedik ki eşyaların gitti diye üzülme, bizle kalırsın, geçinir gideriz düzenimizde. Bu süreçte annem çok iyiydi ve bize hiç müdahale etmiyordu.
Gel zaman git zaman o huzur ortamı bozuldu, annemin laf sokmaları başladı eşime, evde bir huzursuzluk hakim olmaya başladı. Karışmalar, müdahaleler başladı. Mesela eşim karpuz kesmiş tezgahta bırakmış "Bu ne ya alın şunu şuradan" diye bağırması. Bu sadece bir örnek.
Mesela eşim çocukla ilgilenirken "şöyle yapma" diyemiyordum, annem de ağız burun yapar eşim alınır diye.
Sonuçta birkaç ay önce evi ayırmak istediğimizi söyledim. Çıldırdı, kavga çıkardı, beni kullandınız dedi. Dedim ki anne 2 sene burada çocukla ilgilenmeden hiçbir şeye elini sürmeden otur, maaşını da güzelce biriktir. Sana güzel bir düzen kuralım. Zamanla ortalık duruldu. Ama evi ayırma fikrini hiç kabullenemedi, arada huzurlu devam ettik, arada laf sokmaları oldu. Ben arada kaldım, eşimle hep bir sorun.
Sonuçta yine bir laf sokma, gerginlik yaşanan gecede ev baktım, sabah da anneme söyledim. "Çok kötüsün neyin var hasta mısın" dedi. Bu olanların bana nasıl acı verdiğini bilseydin asla bunları yapmazdın dedim. Üzüldü vs.
Antep'te yaşayan bir abim var. Evli ve bir kızı var. O gece abime mesaj atmıştım. Konuştum ertesi sabah, ne kadar bütçe ayırabilirsin, ortak şekilde bu evi tutalım, ayarlayalım diye. Zaten annemin evini ayırırken abimle ortak masrafları karşılayacağımızı biliyorduk hepimiz. Annem de biliyordu. Beraberken de bunlar konuşulmuştu. Ama ben bundan anneme bahsedince annem çıldırdı, sen oğlumdan nasıl para istersin diye. Beddualar ve hakaretlerle evi terk edip bağımlı abimin ve babamın yaşadığı eve gitti (babamla 30 sene önce boşandılar ama normal arkadaş gibi görüşüyorlardı).
Abim de temelli annemle yaşamak istemiyor, senin yaşadıklarını ben yaşamak istemiyorum diyor. Anneme bir ev tutmadan geçici olarak da alamam çünkü sonra ona nasıl git derim, diyor.
Annem evden giderken kocan için beni istemedin falan dedi. Kocan da kocan falan dedi. Herkese kocası kızımı dolduruyor diye anlatıyor. Oysa eşim anneme bir kelime bile saygısızlık etmedi. Tabi ki gelip bana anlatıyordu kırgınlıklarını vs. ama anneme bir mimik bile yapmamıştır.
Bense şimdi berbat hissediyorum. Annemi zor durumdan kurtarmış olmama rağmen şimdi onu ben zor durumda bırakmışım gibi, hainmişim gibi hissediyorum. Çok zor durumdayım ve çok acı çekiyorum. Bu sürecin sonunda kanser olacağımı hissediyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Atladığım detaylar çoktur, sorarsanız cevaplamak isterim.
Teşekkür ederim vaktiniz için...

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Ben evlenip gidince yalnız kalmamak için aldı. Çok uyardık yapma etme dedik ama dinlemedi. Onun yüzünden bir evden atıldı, sonra başka ev tuttular onların da meseleleriyle ben uğraştım. Sonra abim o tutulan evi berbat etti işte.

Genişletmek için tıkla...

kufyesili .!.:

benim de annem babam canımdır ciğerimdir aileme zaafım vardır ama evlenip kendi evimi kurduktan sonra annemler geldiklerine başımda taşırım ama annemin ya da babamın atıyorum evle ilgili müdaheleleri beni bile içten içe rahatsız ediyor. Çünkü kendi alışık olduğun düzeni var insanın. Ne kadar annen baban da olsa onun düzeni ona senin düzenin sana. Olmaz olmuyor bir yerden sonra.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Merhabalar, canım kadınlar, bana desteğinizin ne kadar önemli olduğunu belirtmeden güncelleme yapmak istemedim. Gerçekten hepinize yürekten teşekkür ederim. Çünkü kendimi çok yalnız hissediyorum ve sizin desteğiniz bana inanılmaz iyi geliyor. Zaten hayatımdaki büyük dönüm noktalarında KK hep yanımda olmuştur...

Annemi aradım bu sabah. Bizim evde 2 sene 8 ayda konuşulanları orada anlatmaya devam etmez belki diye. Böyle olmasını istemezdim dedim. Sana ağır konuştuğum seferler için özür dilerim dedim. Çok uzatmayayım, konuşmalar biraz ilerleyince "ben çanta mıyım bir oraya geleyim bir buraya" dedi. Sana gel demiyorum, olmuyor, biliyorum. Ama ilişkimiz de kopmak zorunda değil dedim. "Bana seni BEN istemiyorum diye bağırdın, çok ağırıma gitti" dedi. Anne çünkü eşim dolduruyor sanıp ona nefret duyuyordun, dedim. Ben neden nefret edeyim eşinden gibi bir şeyler söyledi.
"Beni çocuğumdan ettin" dedi (oğlumdan bahsediyor, çok düşkün oğluma). Antep'e de gidiyordun uzun süreler, o zamanlar ona ne söylüyorsam onu söyledim, anneanne gagayı (oğlum dayılarına gaga der) öpmeye sevmeye gitti, arayacağız onu falan dedim diye söyledim. Görüntülü de görüştürdüm çocukla.
Beni arayabilirsin rahatsız olmam, ara istediğin zaman dedi. Burada rahatım ama burası benim evim değil dedi.
Gel diyeyim diye bekliyordu anladım. Demedim, diyemem de. Yeniden o noktalara dönmek istemiyorum. Umarım bu düşmanlığı bitirir artık çünkü bizi hedef haline getiriyor Mune ablanın dediği gibi.

Genişletmek için tıkla...

accessdenied .!.:

Orası onun evi değilse ona bi ev tutulunca sorun çözülücek ama annenin illa birileriyle birlikte yaşamalıyım kafasından çıkması lazım.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Evet access, bence asla yalnız yaşamak istemiyor, bence bu yüzden ev de tutmayacak. Antepteki abimle yaşamayı planladı ama abimden de olur yok. Hiç bilmiyorum nolacak. Oklar yine bana dönüyor en çok yakışan yer gibi. Durumum öyle zor ki. Nasıl çözülecek bu süreç bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Evet access, bence asla yalnız yaşamak istemiyor, bence bu yüzden ev de tutmayacak. Antepteki abimle yaşamayı planladı ama abimden de olur yok. Hiç bilmiyorum nolacak. Oklar yine bana dönüyor en çok yakışan yer gibi. Durumum öyle zor ki. Nasıl çözülecek bu süreç bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Evet access, bence asla yalnız yaşamak istemiyor, bence bu yüzden ev de tutmayacak. Antepteki abimle yaşamayı planladı ama abimden de olur yok. Hiç bilmiyorum nolacak. Oklar yine bana dönüyor en çok yakışan yer gibi. Durumum öyle zor ki. Nasıl çözülecek bu süreç bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Louder .!.:

Merhaba,
Yine maalesef hayatımın en zor zamanlarından birini yaşıyorum. Fikirlerinizi almaya geldim.
Aralık 2022'de 6 aylık hamileydim. Annemle yakın oturuyorduk, annem bağımlı abimle yaşıyordu (ben evlendikten sonra abimi yanına aldı yalnız kalmak istemediği için). Abim çalışmadığı için evin geçimine ben destek oluyordum, sigaralarına kadar alıyordum. Senelerce bu böyle sürdü.
Abim bir gün içip olay çıkarınca annem bizim eve kaçtı. Annemin evi torbacıların girip çıktığı berbat bir hale gelmişti. Onu o ortamda bırakamadım. Çok zorlu süreçlerden geçtim ve evi taşıyarak annemi yanıma aldım. Bu süreçte doğum yaptım, bebeğimi birlikte büyüttük (eşim de evde, annemle beraber baktılar). İyi geçiniyorduk. Annem bir yandan evinin kirasını ödüyordu eşyalarını dağıtmak istemediği için. Sonra abim o evdeki kombiyi söküp sattı. Annem de eşyalarını satıp eve kombinin aynısından taktırmak zorunda kaldı ve böylece temelli bize yerleşmiş oldu. Eşim de ben de anneme dedik ki eşyaların gitti diye üzülme, bizle kalırsın, geçinir gideriz düzenimizde. Bu süreçte annem çok iyiydi ve bize hiç müdahale etmiyordu.
Gel zaman git zaman o huzur ortamı bozuldu, annemin laf sokmaları başladı eşime, evde bir huzursuzluk hakim olmaya başladı. Karışmalar, müdahaleler başladı. Mesela eşim karpuz kesmiş tezgahta bırakmış "Bu ne ya alın şunu şuradan" diye bağırması. Bu sadece bir örnek.
Mesela eşim çocukla ilgilenirken "şöyle yapma" diyemiyordum, annem de ağız burun yapar eşim alınır diye.
Sonuçta birkaç ay önce evi ayırmak istediğimizi söyledim. Çıldırdı, kavga çıkardı, beni kullandınız dedi. Dedim ki anne 2 sene burada çocukla ilgilenmeden hiçbir şeye elini sürmeden otur, maaşını da güzelce biriktir. Sana güzel bir düzen kuralım. Zamanla ortalık duruldu. Ama evi ayırma fikrini hiç kabullenemedi, arada huzurlu devam ettik, arada laf sokmaları oldu. Ben arada kaldım, eşimle hep bir sorun.
Sonuçta yine bir laf sokma, gerginlik yaşanan gecede ev baktım, sabah da anneme söyledim. "Çok kötüsün neyin var hasta mısın" dedi. Bu olanların bana nasıl acı verdiğini bilseydin asla bunları yapmazdın dedim. Üzüldü vs.
Antep'te yaşayan bir abim var. Evli ve bir kızı var. O gece abime mesaj atmıştım. Konuştum ertesi sabah, ne kadar bütçe ayırabilirsin, ortak şekilde bu evi tutalım, ayarlayalım diye. Zaten annemin evini ayırırken abimle ortak masrafları karşılayacağımızı biliyorduk hepimiz. Annem de biliyordu. Beraberken de bunlar konuşulmuştu. Ama ben bundan anneme bahsedince annem çıldırdı, sen oğlumdan nasıl para istersin diye. Beddualar ve hakaretlerle evi terk edip bağımlı abimin ve babamın yaşadığı eve gitti (babamla 30 sene önce boşandılar ama normal arkadaş gibi görüşüyorlardı).
Abim de temelli annemle yaşamak istemiyor, senin yaşadıklarını ben yaşamak istemiyorum diyor. Anneme bir ev tutmadan geçici olarak da alamam çünkü sonra ona nasıl git derim, diyor.
Annem evden giderken kocan için beni istemedin falan dedi. Kocan da kocan falan dedi. Herkese kocası kızımı dolduruyor diye anlatıyor. Oysa eşim anneme bir kelime bile saygısızlık etmedi. Tabi ki gelip bana anlatıyordu kırgınlıklarını vs. ama anneme bir mimik bile yapmamıştır.
Bense şimdi berbat hissediyorum. Annemi zor durumdan kurtarmış olmama rağmen şimdi onu ben zor durumda bırakmışım gibi, hainmişim gibi hissediyorum. Çok zor durumdayım ve çok acı çekiyorum. Bu sürecin sonunda kanser olacağımı hissediyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Atladığım detaylar çoktur, sorarsanız cevaplamak isterim.
Teşekkür ederim vaktiniz için...

Genişletmek için tıkla...