Cevabınız için çok teşekkür ederim. Dediniz ya "iki kadın naparız" diye. O tarz bir durum olsun abim hemen "eşin yok mu o var ya" derdi. Herkes böyle diyordu. Mesela abim bıçakla kapıma dayanınca kapıyı eşim tuttu, of pof yapmasına bile laf ettiler.Eşiniz de çalışıyor olsaydı evet derdim. Ama eşiniz hastayken bile annenizin ödü kopmuş çocuğa bakmak zorunda kalır diye. Çocuğun ana bakımverini eşiniz, anneniz de o çocuğun anneannesi ve o evde yaşıyor. Arada sırada çocukla oyun oynaması çocuğa bakmak değil, ayıp olmasın diye komşunun çocuğuna bile gösterilecek ilgiyi göstermek.
Tek çocuk gibisiniz zaten. Abiniz son ana kadar ortalıkta yok. Ne kadar akıllıca yuvasını koruyor. Şimdi annesini eve alırsa göndermesinin zor olacağını gördüğü için misafir bile etmiyor. Sizin en büyük hatanız annenizin kalış süresini uzatmak olmuş. En fazla 1 ay içinde abinizle birlikte bir ev tutup düzenini kurmalıydınız. Hatta ben olsam abimin şehrine göndermeye çalışırdım. Bağımlı kardeş gelirse biz iki kadın ne yaparız, abimin yanında ol diye.
Neyse olan olmuş. Bundan sonra şöyle yapsaydım, kullandım mı, vefasız mıyım diye dövünmenin faydası yok. Ayrıca farz edelim ki annenizi kullanmış oldunuz. Ne yapacaksınız? Boşanıp çocuğunuzu da alıp anneniz ve eninde sonunda annenizin zoruyla sizin eve gelecek bağımlı kardeşinizle mi yaşamak istersiniz? Eşiniz gerekeni söylemiş çünkü. Ben olsam bunu daha ilk aydan söylerdim. İnanın çok fedakar bir adam eşiniz.
Hayır ; ister kabul edelim ister etmeyelim.Kadın ve erkeğin sorumlulukları eşit değil.Bakmayın milletin eşitlik nutukları attığına.Erkek çalışıp karısının her masrafını karşılasa kayınvalideler de sen kimsin ki demeli geline yani… Sebep ne olursa olsun evde oturan kişiye saygı duyulmamalı size göre, konudaki gibi eşler anlaşıp karar verseler bile.
Hayır ; ister kabul edelim ister etmeyelim.Kadın ve erkeğin sorumlulukları eşit değil.Bakmayın milletin eşitlik nutukları attığına.
Erkek hem eşinin hem çocuklarının ihtiyacını hukuken de dinen de karşılamak zorunda.Bir kadın eşim çalışmıyor ,ihtiyaçlarımızı karşılamıyor diye boşanma davası açar; hakim de bal gibi boşar.Aynı gerekçeyle erkek dava açabilir mi?Karım evin ihtiyaçlarını karşılamıyor diye.
Kadının parası kendinindir, erkeğe harcamak zorunda değil ama erkeğin parası hem kadının hem erkeğindir.Asıl adalet budur ,gerisi lafügüzaf.
Eşiniz kendi oğlundan daha çok elini taşın altına koymuş. Eşimin kendi kardeşleri uğraşmazken sorunlu kardeşle ben uğraşmak zorunda kalsam ne münasebet derim. Anneniz size dünyanın en iyi annesi olmuş olabilir ama eşinize değil. Annenize yaptığınızı düşündüğünüz haksızlığı eşinize yapıp yapmadığınızı da düşünmelisiniz. Kaldı ki şu an pek de bir seçeneğiniz yok. Eşiniz açıkça böyle devam edecekse boşanacağınızı söylemiş. Hayatımı anneme adarım derseniz siz bilirsiniz ama eşinizden bekleyemezsiniz. Adam artık devam etmeyecek haklı olarak. 2 senelik süreç bile çok uzun. Şurada kaç kadın eşinizinki bir hayata katlanır. Eşinizin anne babası yok mu? Onlar böyle şey demiyor mu? Böyle bir evlilik içinde olan yakınım olsa kollarından tutar sarsıp kaç kurtar kendini derdim.Cevabınız için çok teşekkür ederim. Dediniz ya "iki kadın naparız" diye. O tarz bir durum olsun abim hemen "eşin yok mu o var ya" derdi. Herkes böyle diyordu. Mesela abim bıçakla kapıma dayanınca kapıyı eşim tuttu, of pof yapmasına bile laf ettiler.
Esas bakımveren baştan beri hep eşim oldu, annemin de hakkı çoktur oğlumun üstünde ama eşim kadar değil. Ona çorba yapmıştır, oynatmıştır, biz kahve içerken gözetlemiştir, nankörlükten nefret ederim ve asla yapmak istemem. Ama eşim 10 sa annemin 3 tü, altıdır banyosudur üst değişimidir uyutmasıdır asla anneme yüklemedik. Ve çok saçma bir sistem vardı mesela, çok uzun süre yarım saat annem yarım saat eşim oynattı çocuğuannem oynattığı esnada ben işime asla odaklanamıyordum, dizi mi ağrıdı yoruldu mu sıkıldı mı diye. Bu yüzden de dedim ki anne sen dinlen artık, yeterince yoruldun bize emek verdin, biz eşimle üstleneceğiz artık çocuğu. Sonra da işte eşimin artık evi ayırma muhabbetine başlaması (önceden sorunlar da vardı evet ama bu kadar göze batmıyordu sanırım), beni kötü hissettiriyor. Hani annemle işimiz bitti de gitsin mi istedi eşim diye düşünmeye başladım. Ağlaya ağlaya sürekli eski konuşma okuyorum, sabaha karşı fark ettim bunu da. Manipüle mi edildim korkusu yaşıyorum. Tabi ki boşanıp annemle yaşamaya başlayacak değilim ama telafi de etmeye çalışırdım bir şekilde sanırım.
Tabi eşimin "2 senelik bir süreç olsun bu hemen olacak bir şey değil" diye lafa girmesi de yumuşatıcı bir neden benim için, annen işe yaramıyor hemen gitsin demedi. Her şeyi bütüncül şekilde değerlendirip objektif olmaya çalışıyorum.
Her dava kendi şartlarında değerlendirilir. Eşlerin ortak aldığı kararlar, kurdukları düzene bakılır. Konu sahibinin durumunda kocanın çalışıp para getirmemesi boşanma nedeni değil, adam bilmiyor mu akşama kadar çalışıp yorgunum diye ayak uzatmayı? Louder akşama kadar anasıyla kendi uğraşırdı artık, o stres altında bekle ki çalişma şevki gelsin. Anası da bal gibi biliyor bu senaryoda çocuğun majör sorumlulukları başına kalcak. Şu an yaptığı şey şımarıklık, bu kızın eski kocası g.tünden bişey uydurup altı ay takıntı yapan terör estiren biriydi, değil anası, o başa bela keş abisi bile gelip salça olamıyodu, bu garibim geldi herkes herif kesildi başına.Hayır ; ister kabul edelim ister etmeyelim.Kadın ve erkeğin sorumlulukları eşit değil.Bakmayın milletin eşitlik nutukları attığına.
Erkek hem eşinin hem çocuklarının ihtiyacını hukuken de dinen de karşılamak zorunda.Bir kadın eşim çalışmıyor ,ihtiyaçlarımızı karşılamıyor diye boşanma davası açar; hakim de bal gibi boşar.Aynı gerekçeyle erkek dava açabilir mi?Karım evin ihtiyaçlarını karşılamıyor diye.
Kadının parası kendinindir, erkeğe harcamak zorunda değil ama erkeğin parası hem kadının hem erkeğindir.Asıl adalet budur ,gerisi lafügüzaf.
Cevabınız için çok teşekkür ederim. Dediniz ya "iki kadın naparız" diye. O tarz bir durum olsun abim hemen "eşin yok mu o var ya" derdi. Herkes böyle diyordu. Mesela abim bıçakla kapıma dayanınca kapıyı eşim tuttu, of pof yapmasına bile laf ettiler.
Esas bakımveren baştan beri hep eşim oldu, annemin de hakkı çoktur oğlumun üstünde ama eşim kadar değil. Ona çorba yapmıştır, oynatmıştır, biz kahve içerken gözetlemiştir, nankörlükten nefret ederim ve asla yapmak istemem. Ama eşim 10 sa annemin 3 tü, altıdır banyosudur üst değişimidir uyutmasıdır asla anneme yüklemedik. Ve çok saçma bir sistem vardı mesela, çok uzun süre yarım saat annem yarım saat eşim oynattı çocuğuannem oynattığı esnada ben işime asla odaklanamıyordum, dizi mi ağrıdı yoruldu mu sıkıldı mı diye. Bu yüzden de dedim ki anne sen dinlen artık, yeterince yoruldun bize emek verdin, biz eşimle üstleneceğiz artık çocuğu. Sonra da işte eşimin artık evi ayırma muhabbetine başlaması (önceden sorunlar da vardı evet ama bu kadar göze batmıyordu sanırım), beni kötü hissettiriyor. Hani annemle işimiz bitti de gitsin mi istedi eşim diye düşünmeye başladım. Ağlaya ağlaya sürekli eski konuşma okuyorum, sabaha karşı fark ettim bunu da. Manipüle mi edildim korkusu yaşıyorum. Tabi ki boşanıp annemle yaşamaya başlayacak değilim ama telafi de etmeye çalışırdım bir şekilde sanırım.
Tabi eşimin "2 senelik bir süreç olsun bu hemen olacak bir şey değil" diye lafa girmesi de yumuşatıcı bir neden benim için, annen işe yaramıyor hemen gitsin demedi. Her şeyi bütüncül şekilde değerlendirip objektif olmaya çalışıyorum.
Karşımızda inat etmeyip laf dinleyen biri olduğu için paldır küldür girmedik.Gelin evine çöken kaynana konusu olsa çoğumuz kaynanaya eşe sayar dökerdik. Şu an da damat evine çöken kaynana konusu, içinizi rahatlatmanıza yardımcı olur mu bilmiyorum elinizden geleni yapmışsınız.
Eşin çalışmadığı için annenin gözüne batıyor benceEvet doğru hatırlıyorsun, annem geri dönüp de barışalım falan der diye korkuyorum ama umarım yapmaz öyle bir şey. Çok kötü bir durumdayım inan, işin içinden çıkamıyorum, nasıl durulacak sular, her şey nasıl rayına oturacak bilmiyorum. Çok yalnız ve çaresiz hissediyorum. Nasıl çözülecek ev işi vs. Aklımı yiyorum kendi kendime. Eşimi sürekli herkese kötülediği için annem, eşim de üstüme geliyor
Kuzum adamın yatması bile batmış, benim kızım çalışıp para kazanıyor, damat içerde uyuyor, kalksın baksın çocuğa kafasına girmiş. Damadın çalışmaması annenin saygı duymamasını getirmiş bir süre sonra, en azından ben öyle anladım.Çok kişi böyle düşünürken eşim evde çocuğa bakıyor ve çalışmıyor diye annemden saygı göremediğini ve bu duruma geldiğimizi düşünenler var, çok üzülüyorum bu duruma da..
Çok kişi böyle düşünürken eşim evde çocuğa bakıyor ve çalışmıyor diye annemden saygı göremediğini ve bu duruma geldiğimizi düşünenler var, çok üzülüyorum bu duruma da..
Dürüst olmam gerekirse annemin desteklerini iki gram diye küçümseyemem, çocukluktan beri bana çok iyi annelik etti, ama doğru olan evleri ayırmaktı bunu da biliyorum, keşke diyorum keşke böyle olmasaydı, planladığım şekilde güzelce beraber kursaydık evini. Çok acı çekiyorum dayanamıyorum bu duruma artık
Benim içimi acıtan şu an konu beynimde "eşim beni manipüle etti annemden uzaklaştırdı yoksa annem suçsuz muydu" düşüncesi. Belki annemin gidişiyle rahatlamış hissetmekten ötürü suçlu hissettiğim için bunlara yöneliyorum bilmiyorum, ne yapayım, nasıl yapayım bilmiyorum
Belki haklı olabilir mi? Kocam için mi annemi en zayıf halka olarak feda ettim acaba. Gerçek buysa eğer ben bu gerçekle nasıl yaşayacağım şimdi abla.
Maaşını bana verdiği için "paramı o yedi onun yüzünden biriktiremedim oğlum neden versin" diye düşünüyor olabilir, mesela ilk evi ayırma konusu açıldığında "çocuğun işi bitti beni evden gönderiyorsunuz işte" diye bağırmıştı, evi yine terk etmeye kalkmıştı... O "gönderiyorsunuz" kelimesi öyle oturmuştu ki kalbime. Hala o ağır taşı kalbimden alıp atamıyorum. Eski konuşmaları falan okudukça görüyorum ki gerçekten eşim de annemin faydası azalınca ev ayırma kafasına girmiş daha çok. Evet öncesinde de sorunlar vardı ama bunu fark etmiş olmak çok canımı acıtıyor. Haksızlık mı ettim diye kendimi parçalıyorum. Ağzım yara doldu, hasta ettim kendimi.
En büyük problem "tamam ölene kadar beraber otururuz" demiş olmamızdı. Annem o zamanlar öyle boynu bükük ve çaresizdi ki. Eşyaları teker teker satıldı gözünün önünden gitti, evi kapandı, hayatının en büyük çöküşüydü belki. Ona böyle sahip çıkabilmiş olmaktan mutluydum. Huzurla otur torununun yanında diyordum. Ama zaman geçtikçe eşimden bağımsız olarak, ben de huzursuz olmaya başladım. Mesela bulaşık makinesine cezve koyunca onu alıp geri çıkarmıştı çok yer kaplıyor diye. İçimden "ne münasebet" dediğimi hatırlıyorum. Eşimi bir konuda uyarmak benim için çok zordu, annem de gaza gelir bir şey söyler mi diye. Bunlar gerçek evet, ama eşim annem artık işe yaramıyor diye mi bu hale geldi ve beni manipüle mi etti diye düşünmeden de duramıyorum. Ben çok sıkıştım, gerçekten hasta olacağım artık
Anneme kalsa 1 kuruşsuz kalsın tüm parasını versin ama yalnız kalmasın, bizden ayrılmak hiç istemiyor. Ben şimdi bütün gün ağlaya ağlaya eski konuşmaları okuyorum. Kasımda evlilik yıldönümümüzde kutlamış mesajdan, o sırada antepteydi. "Ailem sizsiniz" yazmış annem bana. İşte olay bu. Anneme bir aile vermiştik onu geri aldık şimdi. Bu beni çok acıtıyor. Keşke parayla çözülebilecek olsaydı, bir yol bulurdum. Sizce ben manipüle edilip mi böyle davrandım, ama gerçekten güzellikle evleri ayırmak için de çabalamadım mı? Çabaladım, kavga sonucu çıkıp gitsin istememiştim ki hiç. Hele ki o eve gitmesini...
Louder, kusura bakmayın sert olacak ama rica ediyorum bir şekilde terapi alın zira yazdıklarınız hiç sağlıklı değil, anneniz eşiniz para kazanmıyor diye saygı duymuyorsa o onun sorunu, madem çalışmayan erkeğe saygısı yok önce kendi oğluna diş geçirseydi, kendi evladına gıkını çıkaramayan elin çocuğuna gürlüyor.Antepteki abime beni sokağa attılar diyormuş
Mune abla inanamıyorum ama annem babamın evinde benim evimdeyken konuşulanları anlatmış. Babam hakkındaki olumsuz yorumlarımızı vs. Babam da ağır bir şeyler söyledi bana. Bunu nasıl yapabiliyor annem gerçekten anlamıyorum. Nasıl bu kadar iğrençleşebiliyor. Evden acilen taşınmam gerektiğini düşünüyorum, burada eşyaları kaldı kliması falan var. Ne yapacağımı bilmiyorum gerçekten en büyük düşmanım en çok sarıldığım ailemmiş meğerLouder, kusura bakmayın sert olacak ama rica ediyorum bir şekilde terapi alın zira yazdıklarınız hiç sağlıklı değil, anneniz eşiniz para kazanmıyor diye saygı duymuyorsa o onun sorunu, madem çalışmayan erkeğe saygısı yok önce kendi oğluna diş geçirseydi, kendi evladına gıkını çıkaramayan elin çocuğuna gürlüyor.
Af buyurun ama anneniz de siz de aileye bağlı değil bağımlısınız, anneniz yalnız kalamıyor diye önce hayırsız oğlunu yanına alıyor, ondan kaçıyor sizin eve geliyor, tamam oğlundan kurtulmak için geliyor ama sonuçta oğlunu yanına alan da kendisi, onunla sorun yaşayacağını bilmiyor olamaz, sonra size geliyor sizden ayrı bile oturmuyor, yazmıştım ama bir daha yazayım Allah kimseyle oturmak zorunda bırakmasın ama kızım damadım bana ömür boyu kal dese de kalmam, hadi siz başta böyle sorunlar yaşayacağınızı kestiremediniz bizimle yaşar dediniz diyelim, annenizin bunu kabul etmesi mantıksız, olmaz kızım ev ev üzerine kurulmaz, biraz kafamı toparlayayım sonra ev bakalım demeliydi.
Kaldı ki sizi manipüle eden eşiniz değil anneniz, eskiden açtığınız bir konuda babanızın ameliyatı sonrası evine gittiğinizi orada bağımlı abinizin üzerinize yürüdüğünü vs yazmışsınız, annenizi onlara baksın diye çağırmışlar anneniz sizi karıştırmadan, size bakamam bakın başınızın çaresine demek yerine sizin arkanıza sığınmış “kızım gelmemi istemiyor” demiş, anne dediğimiz kadın çocuklarının arkasına saklanmaz, siz de annenize bağımlısınız o kadar ki artık neredeyse eşinizi suçlayacaksınız.
Adamla siz anlaşamıyorsanız, çalışmıyor olması sizin gözünüze batıyorsa boşanırsınız fakat ay acaba annemi evden göndermek için beni manipüle mi etti plan mı yaptı ah anam deyip de anneniz için eşinizle kötü olmayın.
Açık söyleyeyim ne kendi annemle ne kayınvalidemle bırakın 2-3 yıl, 2-3 ay aynı evde yaşayamam, hasta olur bakıma ihtiyacı olur başka ama kendi kendine bakabilecek anneyle yaşamam, herkes kendi evini yurdunu bilsin isterim, eşiniz çocuğuna bakmak için sosyal hayatını bile bırakmış belli ki, bir de kusura bakmayın ama sorunlu kayınpeder kayınbiraderle cebelleşmiş yetmemiş bir de yalnız kalamam bağımlısı bir kayınvalideyle aynı evde yaşamış, üstüne hepsinden ya küfür ya hakaret ya azarlama duymuş.
Şimdi de eşi acaba beni manipüle mi etti diye düşünüyor, halbuki anneniz manipüle ediyor hatta yetmiyor babanızı, bağımlı abinizi ve Antep’teki abinizi üstünüze salmak için elinden geleni yapıyor, babanız da ağrı kesici bağımlısıydı değil mi? Oğlunun uyuşturucu almasına da engel olmuyordu diye hatırlıyorum, bunlar gelip evinizi bassa suçlusu kim? Eşiniz mi? Anneniz mi?
Size ve eşinize zarar verebileceklerini kestirebiliyordur anneniz değil mi? Eski eşe, bağımlı oğluna, Antep’teki abinize anlatıp anlatıp duruyor, size bir şey diyeyim mi vaktiyle babanız size eşiniz üzerinden hakaretler etmiş ya, koca delisi vs demiş, sözde bağımlı abinizden bir şeyler duymuş da sinirlenmiş, o zaman bile size karşı babanızı dolduran anneniz olabilir, boşansalar da arkadaşlarmış görüşüyorlarmış, bugün size koca delisi muamelesi yapan annenizle babanızın ağzı aynı çünkü.
Bak ablacım, 53 yaşında kadınım çok şey gördüm bir o kadar şeyde yaşadım ve şunu öğrendim insanın sırtına bıçağı en yakınları saplar.Mune abla inanamıyorum ama annem babamın evinde benim evimdeyken konuşulanları anlatmış. Babam hakkındaki olumsuz yorumlarımızı vs. Babam da ağır bir şeyler söyledi bana. Bunu nasıl yapabiliyor annem gerçekten anlamıyorum. Nasıl bu kadar iğrençleşebiliyor. Evden acilen taşınmam gerektiğini düşünüyorum, burada eşyaları kaldı kliması falan var. Ne yapacağımı bilmiyorum gerçekten en büyük düşmanım en çok sarıldığım ailemmiş meğer
Katip Louder yine kusura bakmasın ama ailesinin damada hiçbir şey söylemeye hakkı yok, baba parayı pulu orada burada yiyip bitirmiş, 2. eşini bile evden kaçırmış bir adam, okuduğum kadarıyla adamın 2. eşi iyi bir kadınmış ailesini tedavi ettirme bahanesiyle bir gitmiş 1 sene olmuş hala dönmemiş kadın, dönmeyecektir de kim ister böyle biriyle evli kalmayı, abisinin teki bağımlı, sigara parasını bile kızkardeşinden otlanan, arkadaş çevresi karanlık birisi, para kazanmak nedir biliyor mu acaba? Kendisi çalışıyor mu ki damada laf ediyor?değil anası, o başa bela keş abisi bile gelip salça olamıyodu, bu garibim geldi herkes herif kesildi başına.
İnsanın kendine yaptığını yedi mahalle birleşse yapamaz, sen bu kafayla gidersen evliliğin uzun sürmeyecek zaten. Ne diyim.Sizce anneme "artık çocukla hiç ilgilenme anne ben bakacağım" deyip eşimle ortak bakmaya başlamamızdan kısa süre sonra eşimin ev ayırmayı gündeme getirmesi anneme haksızlık ve onu kullanılmış duruma mı sokuyor? Bu konuda fikrinizi merak ediyorum. Haksızlık yaptım mı bunu anlamak gayretindeyim
O kadar haklı ki, kendini eşinin yerine koyİlk planlarken evi güzelce huzurla ayıralım derken eşime demiştim ki annem yatalak olur, hasta olursa yine evimde bir odada ona bakarım. Tamam demişti. Şimdi öyle bir durumda bile kabul etmem istersen şimdi boşan diyor. Ne yapacağım bilmiyorum gerçekten.
Herkes evinim düzenini özgürce seçme ve yaşama hakkına sahiptir. Sizin değer yargılarınız sizi bağlar, başkalarının nasıl yaşayacağını kendileri tayin edebilir. Avrupa’da çok var bu, kim daha iyi kazanıyor ise çocukların bakımını diğer ebeveyn üstleniyor. Böyle uygun görmüşler böyle olmuş. Bu kadar.Hayır ; ister kabul edelim ister etmeyelim.Kadın ve erkeğin sorumlulukları eşit değil.Bakmayın milletin eşitlik nutukları attığına.
Erkek hem eşinin hem çocuklarının ihtiyacını hukuken de dinen de karşılamak zorunda.Bir kadın eşim çalışmıyor ,ihtiyaçlarımızı karşılamıyor diye boşanma davası açar; hakim de bal gibi boşar.Aynı gerekçeyle erkek dava açabilir mi?Karım evin ihtiyaçlarını karşılamıyor diye.
Kadının parası kendinindir, erkeğe harcamak zorunda değil ama erkeğin parası hem kadının hem erkeğindir.Asıl adalet budur ,gerisi lafügüzaf.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?