Bir arkadaşım da öyle diyor, o yollarda bizim de hakkımız var. Ben sadece kimseye Muhtaç olmak istemiyorum. Okuldan çıkarken kimseye beni de götürür müsün demek istemiyorum. Bu özgürlüğü elde etsem paha biçilmez olacak benim için.zaten bayanlar için araba kullanmak gerçekten zor bir şeymiş gibi gelir.
çünkü böyle yetiştiriliyoruz ne yazıkki.
korkunuzu aşmaya çalışın araba kullanmak çok zevkli bişey.
hele de bayan şoförlerden hazzetmeyenlerle aynı yolda onları sollamak paha biçilemez.
benim kullanmam şart değil ama seviyorum zevkine kullanıyorum.
sonuçta kimsenin babasının yolu değil de mi
Günaydın bayanlar. Kaç gündür içimde sıkıntı olan bir derdi sizinle paylaşmak istiyorum. Ben 10 yaşındayken bisikletle bir arabaya çarptım. Sol bacağımdaki ezilme hariç bi şey olmadı. Ama ben arabalardan çok korktum. Uzun süre Arabanın ön koltuğuna bile oturamadım. Babam da çok evhamlı biridir, 'siz yapamazsınız' diye üç kız çocuğuna bir gün olsun araba sürdürmeye çalışmadı, üçümüz de bilmiyoruz şimdi. 2010 yılında ehliyet alayım dedim. Arabanın sürücü koltuğunda oturuyorum ama elim Ayağım boşalıyor, dizlerim tutmuyor. Eğitmen (kendisi öz dayım oluyor) senden sürücü olmaz dedi. Ehliyeti aldım ama şoförlük kariyerimi bitirdim. 2014 yılında evlendim, eşim bir bayan mutlaka öğrenmeli dedi, bayağı çabaladı, sakin sakin söyledi olmadı, bağırdı çağırdı olmadı. Okul eve bayağı uzak, gidip gelirken sürünüyorum. Özgür olmak istiyorum, kimseye Muhtaç olmamak istiyorum. Bir yandan da ölesiye korkuyorum. Eşim bir hoca tuttu bana. 12 saat ders aldım. Biraz daha iyiyim, ama gaza basamıyorum. Ne trafiği tıkamak, ne de bir canlıya zarar vermek istiyorum. Napayım??? Bırakıp ezik hallerime mi döneyim, 1 ayda olmazsa 2 ayda mı olur diyeyim?? Anksiyetem arttı,çok huzursuzum. Cevaplar için teşekkürler. edit: arabamız vitesli, satıp otomatik almak istedik ama satamadık. Bir araba alsam kendime fuzuli, çünkü eşim hep hastahanede olduğu için araba boşta. Yorumlarınızı buna göre yaparsanız sevinirim.
Teşekkür ederim canım mesaj için. Çevre yolunda 60-70 gidiyorum millet korna başında. Halbuki levhada Hız Sınırı 80 km yazıyor. Kurallara uyuyorum ama hareketlerim seri olsa, oklava yutmuş gibi olmasam... Evet çabalamak lazım, herkes 1 saatte öğreniyorsa ben 3 saat çalışmalıyım. Bırakmayacağım bu işi inşallah.Öncelikle kendine güvenmekle başla işe. Trafikte vızır vızır araba kullanan insanlardan ne eksiğin var? Sonra arabanın sadece bir makine olduğunu kendine telkin et. O sadece senin dediklerini yapacak bir makine, sen ne istersen onu yapacak. Dur dersen duracak git dersen gidecek. Onun efendisi, hakimi sensin.
Trafik kurallarına uyduğun, trafiği aksatacak her hangi bir şey yapmadığın sürece diğer sürücülerin tacizlerini umursama. Sen dünyanın en iyi araba kullanan kadını da olsan taciz edileceksin bu ülkede. Buna alış, tacizcilerden korkma. Ayağının altında gaz pedalı var, güvenli bir şekilde gaza basarak uzaklaş. Bırak o zırtapozlar senin arkandan bakakalsın.
Yavaş araba kullanmak çoğu zaman tehlikelidir. Bunu aklında bulundur. Ara sokaklardan bahsetmiyorum tabi ki. Ama seyir hızı yaklaşık 60-70 olan bir yolda 40la gidersen başına bişey gelmesi olası. Biraz seri olmaya, etrafında olan biteni görmeye, ona göre hareket etmeye çalış.
Çabalamaktan vazgeçme. Vazgeçtiğin an arabayı unutman gerekir. Başa sararsın.
Teşekkür ederim canım mesaj için. Çevre yolunda 60-70 gidiyorum millet korna başında. Halbuki levhada Hız Sınırı 80 km yazıyor. Kurallara uyuyorum ama hareketlerim seri olsa, oklava yutmuş gibi olmasam... Evet çabalamak lazım, herkes 1 saatte öğreniyorsa ben 3 saat çalışmalıyım. Bırakmayacağım bu işi inşallah.
Canim kimler araba kullaniyor trafikte bir gorsenBoşuna mı çabalıyorum dersiniz
Yok ara vermek yok artık. Bu kadar aldığım ders heba olacak. İçim dışım araba oldu :)Sen sürmeye dewam et alışırsın ilk zamanlar senşn kadar korkum olmamasına ragmen çekiniyodum sakın ara werme herşey sıfıra döner
Sağol canım, bugün ilk defa yalnız süreceğim.İnsan isterse başaramayacağı şey yoktur. Korkularının üstüne gitmelisin.
Önce sakin yerlerde pratik yap sonra yavaş yavaş trafiğe çıkarsın.
ertele ertele nereye kadar. Eşim çok yoğun çalışıyor, bu araba sorunu hep karşıma çıkıyor. Artık yeter.olmuyorsa zorlamanın gereği yok diye düşünüyorum.
Ben de bi memlekete Gidip gelsem olacak demek ki :)İlk arabamı 2008'in mayıs ayında aldım, aynen öyle oklava yutmuş gibi araba kullanıyordum. İki el birden direksiyonda, kasım kasım kasılmış bir halde. Dedim bu böyle gitmez. Haziran ayında aldım ablamı yanıma (araba kullanabilemez) hadi dedim bodruma gidiyoruz. İzmir bodrum arası 3 saatlik yolu 7 saatte gittim dura kalka. O dönemde daha yollar bölünmemiş, ben sollama yapamıyorum falan eziyetti. Yarım saatte bir kasmaktan uyuşan bacaklarımı açmak için duruyordum. Vardığımızda canım çıkmıştı resmen. Ama dönüşte bildiğin usta şofer olmuştum. Açılın millet ben geliyorum modundaydım artık. O bodrum yolu benim için araba kullanmaya başlama eşiğini geçmek oldu. Biraz cesaret sadece. Belki deli cesareti.
Burda akrabam yok. Apartmandaki bayanların maşallah hepsinin kendi arabaları var. Bilmeyen bi ben ve ablalarım kalmış.Canim kimler araba kullaniyor trafikte bir gorsen
Sadece biraz sakin ol derin nefes al ve trafige cik
Yaninda da araba kullanmayi bilmeyen sana bagirip cagirmayan biri olsun
Günaydın bayanlar. Kaç gündür içimde sıkıntı olan bir derdi sizinle paylaşmak istiyorum. Ben 10 yaşındayken bisikletle bir arabaya çarptım. Sol bacağımdaki ezilme hariç bi şey olmadı. Ama ben arabalardan çok korktum. Uzun süre Arabanın ön koltuğuna bile oturamadım. Babam da çok evhamlı biridir, 'siz yapamazsınız' diye üç kız çocuğuna bir gün olsun araba sürdürmeye çalışmadı, üçümüz de bilmiyoruz şimdi. 2010 yılında ehliyet alayım dedim. Arabanın sürücü koltuğunda oturuyorum ama elim Ayağım boşalıyor, dizlerim tutmuyor. Eğitmen (kendisi öz dayım oluyor) senden sürücü olmaz dedi. Ehliyeti aldım ama şoförlük kariyerimi bitirdim. 2014 yılında evlendim, eşim bir bayan mutlaka öğrenmeli dedi, bayağı çabaladı, sakin sakin söyledi olmadı, bağırdı çağırdı olmadı. Okul eve bayağı uzak, gidip gelirken sürünüyorum. Özgür olmak istiyorum, kimseye Muhtaç olmamak istiyorum. Bir yandan da ölesiye korkuyorum. Eşim bir hoca tuttu bana. 12 saat ders aldım. Biraz daha iyiyim, ama gaza basamıyorum. Ne trafiği tıkamak, ne de bir canlıya zarar vermek istiyorum. Napayım??? Bırakıp ezik hallerime mi döneyim, 1 ayda olmazsa 2 ayda mı olur diyeyim?? Anksiyetem arttı,çok huzursuzum. Cevaplar için teşekkürler. edit: arabamız vitesli, satıp otomatik almak istedik ama satamadık. Bir araba alsam kendime fuzuli, çünkü eşim hep hastahanede olduğu için araba boşta. Yorumlarınızı buna göre yaparsanız sevinirim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?