- 26 Ağustos 2015
- 465
- 496
- 103
- 28
Evet öyle. Onunla konuşmaya başlamadan önce de sıkıntılarım vardı. Konuşmaya başlayınca daha çok karamsar oldum. Bir de insanların modundan çabuk etkilenen biriyim. Bu saatten sonra yardım hak getire.Karşınızdaki, besbelli ki bir enerji vampiri.
Ya bir mesajına geç döndüğümde bir daha cevap yazıyor, sanki hayatım insanlardan ibaret. İyi yapmışsınız valla.Benimde oyle bir arkadasim vardi mesajina cevap verdigim anda konu erkek arkadasiyla yaptiklarina gelirdi sonuc mesajlarina cevap vermeyi biraktim, bazen tek cumle yazarim . Aramalarinı acmiyorum ve donmuyorum etkili yontemdir deneyin.
Borç isteyeceğim.Yazmayın ,sorarsa sizde dert yanın ,
Çünkü sizin ihtiyacınız olunca dönüp yüzüne bakmıyacak
Al işte. En azından gerçek yüzünü görmüşsünüz.benimde böyle bir arkadaşım olmuştu önce iletişimi yavaş yavaş kopardım sonra engelledim
sonra daha beni hiç arayıp sormadı hani ne oldu neden engelledin vs hiç sormadı bile
gerçek arkadaş olmadığını bu şekilde anlamıştım diyeceğim o ki değmez...
Sapıklık yapmış üstüne.bende vardı aynısından bırgun pat dıye aramasına cıkmadım aramaya devam ettı kac gun ust uste acmadım msj attı cevap vermedım ondan sonra bırdaha aramadı ustunden 3 sene gecmıstır
en guzelı hıc cevap vermemek
9 yıl boyunca nasıl katlandınız öyle birine? Arkadaşlık hatrı söz konusu olduğunda, duygular yanlış sonuca götürebiliyor maalesef.Benim böyle bir arkadasım var/dı. Ben ömrümce böyle kendince platonik , saplantılı birini tanımadım.2009’dan taaa 2017-2018e kadar istikrarlı olarak sürekli onu terkeden çocuktan dert tanıyordu bana. Bütün enerjimi sömürüyordu ama ben kolay kolay silemedim onu .Beni niye terketti . Ben onu çok seviyordum şöyleydi böyleydi falan filan diyordu hep . Üstelik çok çok az bir süre görüşmüşler ve çocuk 2 yıl önce evlenmiş hiç bir şekilde 2009dan beri de yani ayrılık sonrası bildiğim kadarıyla irtibatları da yoktu .
Misal güzel bir resmimi attım yorum yazıyordu . Beni ya eleştiriyor ya konuyu saplantılı konuya getirip modumu düşüyordu.
En son dayanamadım bastım heryerden engeli . Nasıl rahatladım anlatamam .
9 yıl nasıl izin verdim ben enerjimi emmesine
Canımı daha çok sıkarsa yapacağım.Telefonum bozuldu deyip bas engeli
Oda sizi arkadaş olarak görmüyor eger sizin samimiyetinize inansa sizin tavsiyelerinizie kulak verirdi. Aman hayat kısa sizin enerjinizi düşüren insanlarla vaktinizi harcamayın ne mükemmel insanlar var konuştukça konuşmak istediğin boşver.Merhaba herkese,
Bir kızla ilkokuldan beri tanışıyoruz. Ama dost veya çok yakın arkadaş değiliz, zaten ayda yılda bir kez bir araya geliyoruz. Bunun dışında hep telefonla iletişim kuruyoruz.
Araya birkaç ay girdi, irtibatı kopardık. Sonra o bana yazdı, hayatımın akışını sordu. Benimle konuşmayı özlediğini söyledi falan. Zaten ben de o günlerde umutsuzluk içinde debeleniyordum. Bunları anlattım, benim yanımda olduğunu söyledi. Arkadaşlığımız sürsün dedi. Ben de okeyledim.
Sıkıntı, her günün neredeyse TAMAMINI onun eski erkek arkadaşı ve aşk acısı hakkında konuşmakla başladı. Kız adamın şiddete meyilli olduğunu da biliyor; "özür dilemeyi bilmiyor, beni kıskandırmak için başka bir kızla konuşuyor, yine de onun beni sevdiğini gözlerinden okuyorum" diyor. Ben de ona özetle birbirlerini sevmediklerini, ikisinin de hırs yaptığını söylüyorum; ayrıca kıza o adamın şiddet yanlısı biri olduğunu düşündüğü halde neden onunla barışmak istediğini de soruyorum. Hala onu sevdiğini ve hayatında istediğini söylüyor. Ve ben aynı şeyleri o kıza paragraflar halinde HER GÜN yazmaktan bıktım arkadaşlar.
Dün de fark ettim ki, söylediklerim beş para etmiyor. Enerjimin düştüğünü ilk kez fark ettim. Onun her mesajına cevap vermeyi bıraktım. Yavaş yavaş onun benimle konuşmasını bırakmasını ve bir daha asla bana yazmamasını istiyorum. Zira konuştuğumuz tek şey onun aşk acısı. Oysa daha ağır olayların altından kalkan insanların o kızdan daha güçlü olduklarını bilirim. Kızla zaten ortak spor ve sanat anlayışımız yok. Onun hayatında yaptığı tek şey işe gidip gelmek, her gün "neden bütün kötü şeyler benim başıma gelir" diye sormak ve ortada somut bir sorunu olmadığı halde kendini boş yere üzmek. Bencillikle arkadaşlık sürdürülemez.
Sizden bu konu hakkındaki fikir ve tavsiyelerinizi rica edeceğim. Bağları tamamen koparmak için ne(ler) yapmalıyım? Bencil mi davranıyorum kararımda? Ne dersiniz?
Bugün artık konuştum söyledim telefondan bu dediğinizi. Ona sunabileceğim desteklerin çok kısıtlı olduğunu söyledim. Bana "sen beni anlamıyorsun, kitap okuyorsun olaylara daha geniş bakarsın, o adamla aramızda bir engel var ama bu engelin kalkmasını bekleyeceğim, artık aşkıma karşılık bulmak istiyorum" dedi. Ve dikkatinizi çekerim, o "sana destek olurum" mesajını da sırf benden destek beklediği için yazdığını düşünüyorum. Belki ben paranoyağım. Ama sanki yaşamakta olduğu zor zamanlarda tamamen kendimi ona vermemi bekliyor. Ama benim de hayatım var? Ben iş kaybı yaşadım. Ayrıca cinayet sonucu birkaç akrabamı kaybettim. Ben kimseden günlerce yardım ve destek dilenmedim. Birkaç gün konuştum, sonra modumu buldum yine. Bir şeyler okudum iyileşmiş gibi oldum.Böyle pasif-agresif uzaklaşmalar yerine açık açık söylesenize insanların yüzüne. Birkaç defa, ' hiç ilişki muhabbeti çekecek havamda değilim şuan' ya da 'artık eğlenilecek kızlardan olmaya karar verdim ben dert dert içim şişti exten konuşmayacaksak görüşelim' filan diyin. Siz sıkıntınızı ve beklentilerinizi söyleyin karşı tarafa uymuyorsa o uzaklaşsın. Niye sinsi gibi ses çıkartmazsam gider mi tarzı arkadaşlık bitirme planları yapıyorsunuz ki?
Bir de bence de insanın etrafında sürekli kendisi yerli dram dizisinde dertli kadın başrolmuş, karşısındaki de tüm hayatını onun aşk sorunlarını dinlemeye adamış gerizekalı yardımcı karakter kankasıymış gibi yaşayan insanlar olması sıkıcı. Ama arkadaşınız için son görüşmeye başladığımızda benim hayatımdaki sorunları dinleyip bana hep yanındayım dedi filan demişsiniz. Kendi depresif döneminiz bu kızın aşk acısı çektiği dönemle aşağı yukarı aynı süre devam ettiyse bir parça bencil olabilirsiniz. Siz çabuk toparladığınız halde kız bu dönemi gereksiz uzattıysa haklısınız ama en azından yüzüne söyleyin .
Merhaba herkese,
Bir kızla ilkokuldan beri tanışıyoruz. Ama dost veya çok yakın arkadaş değiliz, zaten ayda yılda bir kez bir araya geliyoruz. Bunun dışında hep telefonla iletişim kuruyoruz.
Araya birkaç ay girdi, irtibatı kopardık. Sonra o bana yazdı, hayatımın akışını sordu. Benimle konuşmayı özlediğini söyledi falan. Zaten ben de o günlerde umutsuzluk içinde debeleniyordum. Bunları anlattım, benim yanımda olduğunu söyledi. Arkadaşlığımız sürsün dedi. Ben de okeyledim.
Sıkıntı, her günün neredeyse TAMAMINI onun eski erkek arkadaşı ve aşk acısı hakkında konuşmakla başladı. Kız adamın şiddete meyilli olduğunu da biliyor; "özür dilemeyi bilmiyor, beni kıskandırmak için başka bir kızla konuşuyor, yine de onun beni sevdiğini gözlerinden okuyorum" diyor. Ben de ona özetle birbirlerini sevmediklerini, ikisinin de hırs yaptığını söylüyorum; ayrıca kıza o adamın şiddet yanlısı biri olduğunu düşündüğü halde neden onunla barışmak istediğini de soruyorum. Hala onu sevdiğini ve hayatında istediğini söylüyor. Ve ben aynı şeyleri o kıza paragraflar halinde HER GÜN yazmaktan bıktım arkadaşlar.
Dün de fark ettim ki, söylediklerim beş para etmiyor. Enerjimin düştüğünü ilk kez fark ettim. Onun her mesajına cevap vermeyi bıraktım. Yavaş yavaş onun benimle konuşmasını bırakmasını ve bir daha asla bana yazmamasını istiyorum. Zira konuştuğumuz tek şey onun aşk acısı. Oysa daha ağır olayların altından kalkan insanların o kızdan daha güçlü olduklarını bilirim. Kızla zaten ortak spor ve sanat anlayışımız yok. Onun hayatında yaptığı tek şey işe gidip gelmek, her gün "neden bütün kötü şeyler benim başıma gelir" diye sormak ve ortada somut bir sorunu olmadığı halde kendini boş yere üzmek. Bencillikle arkadaşlık sürdürülemez.
Sizden bu konu hakkındaki fikir ve tavsiyelerinizi rica edeceğim. Bağları tamamen koparmak için ne(ler) yapmalıyım? Bencil mi davranıyorum kararımda? Ne dersiniz?
Bunun yerine direkt söylemek daha iyi değil miHiçbir mesajına ve aramasına cevap vermemek iyi yöntemdir.
Bence aynı kişinin farklı alt kategorileriyle karşılaşmışız. :) Şunu da anlamam: Bazı insanlar sırf kendilerini dinletebilmek için karşıdaki kişinin hayatıyla ilgileniyormuş gibi gözüküyorlar. Bunu artık öğrendim. Bir de "İyi günde herkes yanımızda, mühim olan kötü günde birbirimizde destek olmaktır." diyorlar. Tamam, olsun. Ama kötü günde birilerinden destek almak, o kişinin başına kakmak mıdır? Günlerce aynı konuyu konuşmak mıdır? Tavsiyeye ihtiyaç duyduğun halde verilen hiçbir tavsiyeye uymayıp kendi bildiğini okumak mıdır? Yoksa karşıdakinin sorunlarını kısaca dinledikten sonra kendi sorunlarını uzun uzadıya açmak mıdır? Benim iki dostum dediğim insan var, birbirimizi bu şekilde asla sıkmadık. Ya dostluk kavramı birileri tarafından suistimal ediliyor, ya da benim doktora falan görünmem gerekiyor.Aynı durumu yaşadım benimki de ilkokul arkadaşıydı okurken aynı kişimi diye düşündüm valla ben en son açık ve net seninle görüşmek istemiyorum dedim annem de kesinlikle görüşmiyceksin diye yemin ettirdi resmen enerjimi emiyordu kız hayatı erkeklerden ibaret hep olumsuz hep mutsuz delircektim bir ara yol verdim gitti çok rahatım valla şu an
Bugün artık konuştum söyledim telefondan bu dediğinizi. Ona sunabileceğim desteklerin çok kısıtlı olduğunu söyledim. Bana "sen beni anlamıyorsun, kitap okuyorsun olaylara daha geniş bakarsın, o adamla aramızda bir engel var ama bu engelin kalkmasını bekleyeceğim, artık aşkıma karşılık bulmak istiyorum" dedi. Ve dikkatinizi çekerim, o "sana destek olurum" mesajını da sırf benden destek beklediği için yazdığını düşünüyorum. Belki ben paranoyağım. Ama sanki yaşamakta olduğu zor zamanlarda tamamen kendimi ona vermemi bekliyor. Ama benim de hayatım var? Ben iş kaybı yaşadım. Ayrıca cinayet sonucu birkaç akrabamı kaybettim. Ben kimseden günlerce yardım ve destek dilenmedim. Birkaç gün konuştum, sonra modumu buldum yine. Bir şeyler okudum iyileşmiş gibi oldum.
Kaldı ki o kıza daha farklı nasıl bir destek sunabilirim? Söyleyeceğim her şeyi söylemişim, o yine anlamadığımı düşünüyor ve kendi bildiğini okuyacak bunu biliyorum.
Bana dostluğumu kanıtlamamı istiyor da sanırım. Eğer kendisi benim dostum olabilseydi onunla saatlerce konuştuğum gerçeğini de düşünerek kendime ait bir hayatım olduğunu hatırlardı.
Sizin yorumunuz daha farklı olduğu için daha uzun cevap yazma gereği duydum. Lütfen kusura bakmayın.
Bir de şunu belirtmek isterim: Eski sevgilisiyle o, şu an aynı işyerinde çalışmaktalar. Kızın bu döneminin uzamasında onun da payı var. Savunması bu en azından.
Bence aynı kişinin farklı alt kategorileriyle karşılaşmışız. :) Şunu da anlamam: Bazı insanlar sırf kendilerini dinletebilmek için karşıdaki kişinin hayatıyla ilgileniyormuş gibi gözüküyorlar. Bunu artık öğrendim. Bir de "İyi günde herkes yanımızda, mühim olan kötü günde birbirimizde destek olmaktır." diyorlar. Tamam, olsun. Ama kötü günde birilerinden destek almak, o kişinin başına kakmak mıdır? Günlerce aynı konuyu konuşmak mıdır? Tavsiyeye ihtiyaç duyduğun halde verilen hiçbir tavsiyeye uymayıp kendi bildiğini okumak mıdır? Yoksa karşıdakinin sorunlarını kısaca dinledikten sonra kendi sorunlarını uzun uzadıya açmak mıdır? Benim iki dostum dediğim insan var, birbirimizi bu şekilde asla sıkmadık. Ya dostluk kavramı birileri tarafından suistimal ediliyor, ya da benim doktora falan görünmem gerekiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?