valla ben sonuna kadar eleştiriyorum çünkü eleştirmezsek hiç bir şey düzelmez. böyle gelmiş böyle gider. çünkü dediğin gibi aramızda dev bir fark var. yurt dışını eleştiren de çok ama aramızdaki asıl fark şu; orada bir hata yapıldı mı herkes bedelini öder, bizdeyse geçiştirilir gider. mesela amerikada doğuracağın zaman hastaneye gidersin bir komplikasyonun yoksa genelde ebeler gayet normal doğumla doğurtur. ancak bir sorun çıkarsa doktor müdahale eder, epidural istiyorsan bile olabildiğince geç verilir,istemezsen vemezler, buradaki gibi ben illa sezeryanla doğuracağım falan da diyemezsin. mesela bir sorun varsa ya da günün gecikmişse tamam sezeryan yaparlar ama keyfiye sezeryan istiyorum dersen parasını da ödersin. buradaysa biliyorsun devletin sağlık sistemi artık sezeryan doğumları karşılayamayacak hale geldiğinden aynı sisteme geçmeye çalışıyorlar. ama geçenlerde bir haber vardı, istanbulda bir üniv hastanesinde bir kadına zorla normal doğum yaptırmaya çalışırken, bebek oksijensiz kalıp ölmüştü üstelik de çocuğu vakumla almaya çalışırken anneye kesiler atmışlar bir kısmı da bebeğe denk gelmişti. meftayı teslim alan baba yavrusunun yüzünde boydan boya kesikleri görünce şok olmuştu. bu olay bütün gazetelere başlık oldu ama ne oldu hiç!!!! hastane bizim suçumuz yok, olur böyle kazalar dedi geçti. aile muhtemelen mahkemelere gidecek ama kazansa bile ne olacak ki? türkiyede bir bebeğin hayatı, bir ailenin üzüntüsü hiç bir şey değildir. en fazla komik bir tazminata hükmedilir. yurt dışında olsa böyle olaylarda hastane baş hekimi istifa eder, doğumu yaptıran doktor ve ekibi istifa eder hatta o dava bitip temize çıkana kadar meslekten el çektirilirler. o doktor, lisansı askıya alındığından ücra bir kasabada nezleli hastaya bile bakamaz. davayı aile kazanırsa hastane milyonlarca dolara varan tazminat öder, ailenin psikolojik tedavileri için ayrıca masrafları karşılanır.
türkiyedeyse hatırlarmısınız bilmiyorum 1995'te 3 yaşında bir kız çocuğuna ssk hastanesinde yanlış iğne vurulup, kolunu kaybetmesine yol açmışlardı. küçücük yaşta kolu kesilen kızın davası 7 yılda sonuçlandı ve aileye 2003'de sadece 120 milyar tazminat ödendi. yani 3 yaşından itibaren bütün ömrünü bir kolun olmadan geçirmenin bedeli sadece 120 milyar. ceza davasıysa önce para cezasıyla sonuçlandı sonra o da affolundu. yani o iğneyi vuranlara en ufak bir ceza verilmedi.aynı hastanede sorunsuz çalışmaya devam ettiler. devlet bütün hayatını tek kolla geçirecek bu kıza bu kadar tazminatı bile fazla görmüş olacak ki ayrıca kol protezi taleplerini de reddetti. aile protez için 2009'da ayrıca dava açmaya hazırlanıyordu, medyada artık daha az çıktığından sonrasını ben de bilmiyorum. umarım proteze kavuşabilmişlerdir. google'da mesela sadece "yanlış iğne" diye arat devlet ve özel hastanelerde böyle sürüyle mağdurun haberini görürsün, hatta ölenler bile var. ama hiç birine adalet sağlanamamıştır. çünkü bizim 80 küsur milyon insanımız var, biri kolunu kaybetmiş biri ölmüş ne önemi var. it ürür kervan yürür hesabı. belki biraz uzun tuttum ama bilmiyorum anlatmak istediğimi anlatabildim mi? o yüzden ben artık eleştiri sahiplerine hiç sesimi çıkarmıyorum. bu ülke her şeyde ileri ama insana değer vermeye geldi mi bir o kadar da geri bir ülke kabullendim.
tüp burada da raporla özelde ilaçlar dahil 3000-3500 lira, devlette 2000 lira civarı tutuyor. yani fiyatlarda senin olduğun yerle çok fark yok. burada 35 yaşın altına tek embriyo, 35 yaşın üstüne çift embriyo konabiliyor. fazlası burada da yasak.