- 3 Ekim 2017
- 2.452
- 1.792
- 133
Hanımlar selam.
Kadınlar gününüzü kutlarım
Daha öncede konu açmıştım. Terapiste gidiyorum vs diye. Dün tamamen bıraktım. Ama kendimi çok tuhaf hissediyorum. Öncelikle sorun şu ki, ben kendimi her konuda her şekilde suçlıyorum. Her olayda kendimi suçlu hissedip, kendimi yükleniyorum. Bunu açamıyorum. Başıma gelen her kötü olayı hak ediyor gibi davranıyorum. Kendi kişisel alanımı koruyorum. Böyle olan var mı nasıl kurtuldunuz?
Dahası babam her konuda ama her konuda bana kızıyor. Mesela bugun 1 saat tatlı yapmaya çalıştım. Soğusun diye dolaba koyacaktım annemle bi şey için tartışmaya başladık. Babam birden geldi bana bağırmaya başladı. Ama neden tartıştığımızı bile bilmiyor. Sinirlendim döktüm tatlıyı. Bu olay sürekli başka şeyler için tekrarlanıyor. Geçen kardeşime para göndermiştim (normalde babam yatırıyor ama o gün bankadan para çekmemiş ben yatırdım.) Babamdan parayı istedim birkaç gün vermedi ben de kredi ödüyorum lazım diye ısrarla istedim kavga ettik. İşe giderken ayakkabılarımı giyerken sırtıma birkaç kez vurup kapıyı kapattı. Annem sürekli ama sürekli eşyalarımı karıştırılıp yerlerini değiştiriyor. Kaybediyor. Sürekli bunu fark etmekten annemle sürekli bunlar için tartışmaktan delircem. Kendimi deli gibi hissediyorum. Sanki sorumlu olan benim her yerde sorun çıkarıyor gibiyim.
Aslında yapmam gereken tek şey evden gitmek biliyorum. Sadece içimi dökmek için yazdım.
Kadınlar gününüzü kutlarım
Daha öncede konu açmıştım. Terapiste gidiyorum vs diye. Dün tamamen bıraktım. Ama kendimi çok tuhaf hissediyorum. Öncelikle sorun şu ki, ben kendimi her konuda her şekilde suçlıyorum. Her olayda kendimi suçlu hissedip, kendimi yükleniyorum. Bunu açamıyorum. Başıma gelen her kötü olayı hak ediyor gibi davranıyorum. Kendi kişisel alanımı koruyorum. Böyle olan var mı nasıl kurtuldunuz?
Dahası babam her konuda ama her konuda bana kızıyor. Mesela bugun 1 saat tatlı yapmaya çalıştım. Soğusun diye dolaba koyacaktım annemle bi şey için tartışmaya başladık. Babam birden geldi bana bağırmaya başladı. Ama neden tartıştığımızı bile bilmiyor. Sinirlendim döktüm tatlıyı. Bu olay sürekli başka şeyler için tekrarlanıyor. Geçen kardeşime para göndermiştim (normalde babam yatırıyor ama o gün bankadan para çekmemiş ben yatırdım.) Babamdan parayı istedim birkaç gün vermedi ben de kredi ödüyorum lazım diye ısrarla istedim kavga ettik. İşe giderken ayakkabılarımı giyerken sırtıma birkaç kez vurup kapıyı kapattı. Annem sürekli ama sürekli eşyalarımı karıştırılıp yerlerini değiştiriyor. Kaybediyor. Sürekli bunu fark etmekten annemle sürekli bunlar için tartışmaktan delircem. Kendimi deli gibi hissediyorum. Sanki sorumlu olan benim her yerde sorun çıkarıyor gibiyim.
Aslında yapmam gereken tek şey evden gitmek biliyorum. Sadece içimi dökmek için yazdım.
demem o ki kendinizi soyutlamaktan vazgeçip daha sıcak ortam kurma peşinde olun. Siz sevdikçe davranışlar değişecektir. İlk yol budur. Bilmem denedinizmi? Umarım az da olsa yardımcı olabilmişimdir. Allaha emanet olun 
a bu durumda tek tarafın cabalamasi çok zor bence insanın sabri bir yere kadar sen terapi alabilirsin ama evine geldiğinde yine huzurun bozulacak.Bende ailemle yaşıyorum şuan mecburen ama en makul zamanda ayrılmak istiyorum baska turlu olmayacak
Baba ve anne belli yerden sonra gerek yaşantı şekilleri gerek toplumsal faktörler gerekse şartlanmış belleklerle hareket edebilirler. Bir hakimiyet bir yöneti kurma peşinde olabilirler çocuklarına karşı. Veyahut olumsuz hareket veyahut hatalar da bulunabilirler. Bilinçli anne baba her ortamda her şartta mümkün olmayabilir. Hayat film sahnesi değildir ki tozpembe olsun herşey. Bende bir evladım benimde 1 tane yanımda evladım 2 tanede karnımda yuvamda katılacak evlatcağızlarım var. İyi anne baba olmak zordur. Ama iyi evlat olmak daha da zordur. Lütfen geleceğin anne adayları olanlar ailelerine biraz daha ılımlı yaklaşsınlar. Nedeni ni anne olunca çok iyi bir şekilde idrak edebilicekler. Tıpkı ben gibi. Ben anlatamam durumu inanın kelimelere döküp yazmak alalen konuşmaktan daha zor. Karşımda olsanız daha iyi bir anlatım sergilerdim elbette ama yazı da bu kadar olabiliyor. En seçilesi en duru şekilde özetlemeye çalıştım. Lütfen anne babalara ön yargılı olmayın. Emin olun hayat onlara farklı kollarda yaklaşmış ve dengelerini bir şekilde bozmuştur ki hareketleri size ve etrafınıza farklılık gösterir. Umarım yanlış anlaşılmaya mahal vermeyecek şekilde yazmışımdır. Yanlış yazdıysam lütfen düzeltmeme fırsat verecek şekilde geri dönüş yapın. 
