Bende senin gibiyim.. yüzüne bakasim bile gelmiyor.. akşam onun yanına yatıyor olmak düşüncesi bile geriyor.. oyalanip duruyorum uyusun diye, bana dokunsa çığlık atasim geliyor..
Bir duvardan farkı yok.. ne benimle ,ne çocuklarla ilgisi yok,kaba saba herşeyi nezaketsiz biri..
Böyle geçip gidiyor zaman.. çocuklarımla,komşularımla başka işlerle ilgiliyim. Ama artık tükenmişlik yaşıyorum.. gidecek yerim ve bir mesleğim yok.. büyük zulüm gerçekten ,ama buradaki konulardan anlıyorum ki artık doğru dürüst adam da yok,idare idare gittiği yere kadar.. zor meseleler..
Eğer sen seviyorsan yardım almayı deneyin,açıkça konuşun ,iyice ölçün biçim ,keşke herkes dengiyle beraber olsa ah ah