• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

AYIP DEĞİL Mİ?

Yaşlılık,fazla takılma...

Bak düzen takıntın varmış bir de... ileride torunların evine gelecek küçükken her yeri dağıtacaklar,sen de sinirden kendini yiyeceksin.. oluyor böyle şeyler,anneannem hayatta olsaydı da söylenseydi keşke.
Ben aile büyüğü kavramını müthiş önemserim ,
calacak hiç anneanne/babaanne kapımız olmadığı için en huysuz anneanne bile bana sevimli gelir.
 
Bence abartmışsın yaşlı onlar yani yaşlıların %80 i böyle zaten rahatsız oluyorsan ziyaretlerini azalt
 
İyi akşamlar. Sizlere bir şey sormak istiyorum. Acaba ben mi abartıyorum yoksa haklı mıyım merak ettim.

Anneannem ve dedemi normalde severim. Lakin uzun süre evlerinde bulunduğum zaman kendimi rahatsız hissediyorum. Çünkü her şeye laf söylüyorlar.

Mesela anneannem balkona bir şey koymamı istedi. Bende balkona çıkmak için stor perdeyi yukarı çekiyordum. Dedem hemen yavaş diye beni uyardı. Yani uyarmasa olmuyor mu? Zaten çok sık gelmiyorum buraya. Neden sanki her şeyi kıracakmışım muamelesi. Ya da kırsam ne olur bu kadar uyarmaya değiyor mu?

Ya da anneannem bana tabak uzatıyor diyelim. Alıyorum elini çekmiyor hala. Sanki düşürecekmişim gibi, güvenemiyormuş gibi. İster istemez rahatsız oluyorum bende.

Üstümde pijamalarım varken(yani dışarıdan geldiğim üst falan değil) anneannemin uyuduğu kanepeye oturdum. Ev çok soğuktu diye battaniyesini örtmüştüm bacaklarıma bir şey izliyordum. Ters ters baktı bana. Bende noldu diye sordum. Yatağa girilmesini sevmiyorum hiç diye kızdı hemen . Yani anlamıyorum ben yabancı değilim bu bir. Bende düzen takıntısı var yani öyle yayılıp bir yeri dağıtmış değilim. Düzgünce arkama yaslanmış, battaniyeyi de açmadan bacağıma örtmüştüm. Yani tekli koltuğa mı oturayım bütün gün anlayamıyorum bu kadar uyarma neden?

Zaten kırk yılın başı bir iki gün yatılı kalıyorum onun dışında haftada bir belki geliyorum. Onda da bu kadar katlanılmayacak bir şey yaptığımı düşünmüyorum.

Bende düzen takıntısı olduğu için zaten çok dikkatliyim. Eşyalarımı basanın üstüne simetrik bir şekilde dizip, kıyafetlerimi düzgünce yerleştirdim. Onun dışında sabah uyanınca yatağımı düzgünce toplayıp kaldırıyorum. Dikkat ediyorum her şeye ona rağmen kendimi huzursuz hissettiriyorlar.

Mesela banyo yapmam gerekti. Ki her gün yaparım banyo ama o kadar geriliyorum ki bir defa yaptım sadece. Onda da banyo yapabilir miyim diye sordum. Hemen yüzü düştü anneannemin. Banyoya gidiyordum. Arkamdan saçlarını topla diye bağırdı. Ki benim saçlarım hiç dökülmez. Banyodan çıkarken baktım bir tel bile yoktu. Dökülse bile o demeden toplarım ama bunu söylediği için kendimi fazlalık gibi hissediyorum.

Yani severim anneannemi o da beni sever biliyorum ama neden burda kaldığımda böyle oluyor anlamıyorum. Yemek yerken de çok geriliyorum. Sanki fazlalıkmışım gibi ya da yediklerim takip ediliyormuş gibi hissediyorum. Evde bir şey bozulsa tesadüfen hemen benim üstüme kalacak gibi. Her an bir şey kıracağım gibi. O yüzden çok nadirdir burada kaldığım ama bundan sonra hiç gelmeyeceğim sanırım

Misafirden hoşlanmıyorlar demek ki. Hoşlanmak zorunda da değiller. Niye gidiyorsunuz ki? Israr kıyamet çağırmıyorlarsa imaları anlayıp gitmemeniz lazımdı.

İlla görüşecekseniz ya onlar size gelsin veya dışarıda görüşün. Evlerine sadece çok ısrar ederlerse gidin. Onda da her defasında gitmeyin, gideceğiniz zamanda “sizin evde pek rahat edemiyorum, hep diken üstündeyim, çok ısrar ettiğiniz için geleceğim” deyin.
 
Kalmayın, uzun süreli oturmaya gitmeyin onlar da rahat etmiyor belli ki.
Ne siz canınızı sıkın ne onlar rahatsız olsun.
 
Yaslilara hic elestiri yapmama taraftariyim benim babanemde cok konusur surekli onay cumlesi bekler yorucu ama zaten az goruyorum o yuzden takilmiyorum
 
Yaşlılıkla alakası yok. Huyu öyle. Mali kıymetli. Rahmetli anneanneme gidince evde karismadik yer kalmazdı. Mutfaktaki tabaklarla evcilik oynardık. Bir kere bir laf söylediğini bilmem. Hatta o da oynardı bizle. Eski bakır, demir tabak çanaklar o değişik bardaklar çok hoşumuza gider her defasında salonu pazar yerine cevirirdik. Bize bir tek dediği istediğiniz kadar oynayın ama yerlerine koyun oyun bitince ben çok yaşlıyım eğilip kalkamıyorum derdi. Hep gülerken hatırlarım. Siz de anneannenizi hep böyle aksi, buyurucu, huysuz olarak hatırlayacaksınız ne yazık ki..
Allah korusun aksi yaşlı olmaktan.. Amin.
 
Benim anneannemle dedem de boyleydi. Anlattiklarin bana hic yabanci gelmedi o yuzden. Tamamen yasliliktan. İnsan yas aldikca paylasim hissi azaliyor. Oturmus duzenlerine kimseyi istemiyorlar. Mal kiymetli oluyor ama ben bunlari bilincli yaptiklarini dusunmuyorum. Bak sen de duzen takintisi varmis. Yas aldikca bu senin icin daha da sorun olacak. Kendi evin duzenin oldugunda yatili birileri geldiginde ne zaman gidecekler diye bekleyeceksin. Maalesef bende de var duzen takintisi ve yatili misafir geldiginde inanilmaz geriliyorum. Evim kucuk. Valizler falan dagilinca cok geriliyorum.
Valla benden de size +1 yatılı misafir su genç halimde bile sinirlerimi alt üst ediyor temizlik takintilarim düzen simetri sevgimden dolayı yaşlanınca napcam acaba
 
Mesela bende yaslaninca oyle olurum. Bende esyalara insanlardan cok deger veriyorum.genelde maneviyattansa maddi seyler daha kiymetli benim icin. Ama cok zor kazandim cok zor sartlarda buyudum catisi damlayan evimiz hatta bir kere tavandan o kadar cok su gelmistiki koridorda duaup kolumu feci sekilde incitmistim. O gunden sonra aglayarak kalktm Allah yuru ya kulum dedi. Calistim buyuk borclara girip evimizi yaptrdim oyle guzel olduki. Simdi biri hor kullansa ben aglaya aglaya uyaririm sinirlenirim.istem disi. Hemde cok istem disi..
 
İyi akşamlar. Sizlere bir şey sormak istiyorum. Acaba ben mi abartıyorum yoksa haklı mıyım merak ettim.

Anneannem ve dedemi normalde severim. Lakin uzun süre evlerinde bulunduğum zaman kendimi rahatsız hissediyorum. Çünkü her şeye laf söylüyorlar.

Mesela anneannem balkona bir şey koymamı istedi. Bende balkona çıkmak için stor perdeyi yukarı çekiyordum. Dedem hemen yavaş diye beni uyardı. Yani uyarmasa olmuyor mu? Zaten çok sık gelmiyorum buraya. Neden sanki her şeyi kıracakmışım muamelesi. Ya da kırsam ne olur bu kadar uyarmaya değiyor mu?

Ya da anneannem bana tabak uzatıyor diyelim. Alıyorum elini çekmiyor hala. Sanki düşürecekmişim gibi, güvenemiyormuş gibi. İster istemez rahatsız oluyorum bende.

Üstümde pijamalarım varken(yani dışarıdan geldiğim üst falan değil) anneannemin uyuduğu kanepeye oturdum. Ev çok soğuktu diye battaniyesini örtmüştüm bacaklarıma bir şey izliyordum. Ters ters baktı bana. Bende noldu diye sordum. Yatağa girilmesini sevmiyorum hiç diye kızdı hemen . Yani anlamıyorum ben yabancı değilim bu bir. Bende düzen takıntısı var yani öyle yayılıp bir yeri dağıtmış değilim. Düzgünce arkama yaslanmış, battaniyeyi de açmadan bacağıma örtmüştüm. Yani tekli koltuğa mı oturayım bütün gün anlayamıyorum bu kadar uyarma neden?

Zaten kırk yılın başı bir iki gün yatılı kalıyorum onun dışında haftada bir belki geliyorum. Onda da bu kadar katlanılmayacak bir şey yaptığımı düşünmüyorum.

Bende düzen takıntısı olduğu için zaten çok dikkatliyim. Eşyalarımı basanın üstüne simetrik bir şekilde dizip, kıyafetlerimi düzgünce yerleştirdim. Onun dışında sabah uyanınca yatağımı düzgünce toplayıp kaldırıyorum. Dikkat ediyorum her şeye ona rağmen kendimi huzursuz hissettiriyorlar.

Mesela banyo yapmam gerekti. Ki her gün yaparım banyo ama o kadar geriliyorum ki bir defa yaptım sadece. Onda da banyo yapabilir miyim diye sordum. Hemen yüzü düştü anneannemin. Banyoya gidiyordum. Arkamdan saçlarını topla diye bağırdı. Ki benim saçlarım hiç dökülmez. Banyodan çıkarken baktım bir tel bile yoktu. Dökülse bile o demeden toplarım ama bunu söylediği için kendimi fazlalık gibi hissediyorum.

Yani severim anneannemi o da beni sever biliyorum ama neden burda kaldığımda böyle oluyor anlamıyorum. Yemek yerken de çok geriliyorum. Sanki fazlalıkmışım gibi ya da yediklerim takip ediliyormuş gibi hissediyorum. Evde bir şey bozulsa tesadüfen hemen benim üstüme kalacak gibi. Her an bir şey kıracağım gibi. O yüzden çok nadirdir burada kaldığım ama bundan sonra hiç gelmeyeceğim sanırım
ben olsam gitmem sonra yasalaninca hastalaninca neden kimse yok der leerr
 
Yaşlılıktan değil gözleri dar ve de eşyaları sizden daha kıymetli,ancak bilmiyorlar ki ölüp gittiklerinde her şeyleri yep yeni kalacak öbür dünyada anlarlar umarım dünya malının dünyada kaldığını...
 
Bende yılda bir giderim ..
aynen anlattıgın şekildeler ben ğek takmıyorum he diyorum bilgiğimi okuyorum ..
sende dene ..
 
Benim Anneannem de böyle ama onun bu şekilde davranma nedeni kız çocuklarından olan torunlarını
torun olarak saymıyor. Oğlu başka ve oğlunun çocukları öz torun ona göre..
Onun gözünde bizler kızının değil damadının çocuklarıyız.
Dayım ve kuzenlerim her zaman kendi evi gibi hissederler onun evini o da öyle davranır hissettirir.. biz 1 gece bile yatılı kalmamışızdır çünkü istemez.. Evine gittiğimiz bile sayılıdır. Yine sizinkiler iyi en azından huyları
böyle belli ki ayrımcılık filan yok arada bizimki gibi..
 
Back
X