AYIP DEĞİL Mİ?

powerpoint .!.:

Rahatsız oluyorum çünkü gereksiz uyarılardan?

Genişletmek için tıkla...

powerpoint .!.:

Bende düzen takıntısı var

Bende düzen takıntısı olduğu için zaten çok dikkatliyim

Genişletmek için tıkla...

powerpoint .!.:

İyi akşamlar. Sizlere bir şey sormak istiyorum. Acaba ben mi abartıyorum yoksa haklı mıyım merak ettim.

Anneannem ve dedemi normalde severim. Lakin uzun süre evlerinde bulunduğum zaman kendimi rahatsız hissediyorum. Çünkü her şeye laf söylüyorlar.

Mesela anneannem balkona bir şey koymamı istedi. Bende balkona çıkmak için stor perdeyi yukarı çekiyordum. Dedem hemen yavaş diye beni uyardı. Yani uyarmasa olmuyor mu? Zaten çok sık gelmiyorum buraya. Neden sanki her şeyi kıracakmışım muamelesi. Ya da kırsam ne olur bu kadar uyarmaya değiyor mu?

Ya da anneannem bana tabak uzatıyor diyelim. Alıyorum elini çekmiyor hala. Sanki düşürecekmişim gibi, güvenemiyormuş gibi. İster istemez rahatsız oluyorum bende.

Üstümde pijamalarım varken(yani dışarıdan geldiğim üst falan değil) anneannemin uyuduğu kanepeye oturdum. Ev çok soğuktu diye battaniyesini örtmüştüm bacaklarıma bir şey izliyordum. Ters ters baktı bana. Bende noldu diye sordum. Yatağa girilmesini sevmiyorum hiç diye kızdı hemen . Yani anlamıyorum ben yabancı değilim bu bir. Bende düzen takıntısı var yani öyle yayılıp bir yeri dağıtmış değilim. Düzgünce arkama yaslanmış, battaniyeyi de açmadan bacağıma örtmüştüm. Yani tekli koltuğa mı oturayım bütün gün anlayamıyorum bu kadar uyarma neden?

Zaten kırk yılın başı bir iki gün yatılı kalıyorum onun dışında haftada bir belki geliyorum. Onda da bu kadar katlanılmayacak bir şey yaptığımı düşünmüyorum.

Bende düzen takıntısı olduğu için zaten çok dikkatliyim. Eşyalarımı basanın üstüne simetrik bir şekilde dizip, kıyafetlerimi düzgünce yerleştirdim. Onun dışında sabah uyanınca yatağımı düzgünce toplayıp kaldırıyorum. Dikkat ediyorum her şeye ona rağmen kendimi huzursuz hissettiriyorlar.

Mesela banyo yapmam gerekti. Ki her gün yaparım banyo ama o kadar geriliyorum ki bir defa yaptım sadece. Onda da banyo yapabilir miyim diye sordum. Hemen yüzü düştü anneannemin. Banyoya gidiyordum. Arkamdan saçlarını topla diye bağırdı. Ki benim saçlarım hiç dökülmez. Banyodan çıkarken baktım bir tel bile yoktu. Dökülse bile o demeden toplarım ama bunu söylediği için kendimi fazlalık gibi hissediyorum.

Yani severim anneannemi o da beni sever biliyorum ama neden burda kaldığımda böyle oluyor anlamıyorum. Yemek yerken de çok geriliyorum. Sanki fazlalıkmışım gibi ya da yediklerim takip ediliyormuş gibi hissediyorum. Evde bir şey bozulsa tesadüfen hemen benim üstüme kalacak gibi. Her an bir şey kıracağım gibi. O yüzden çok nadirdir burada kaldığım ama bundan sonra hiç gelmeyeceğim sanırım

Genişletmek için tıkla...

powerpoint .!.:

İyi akşamlar. Sizlere bir şey sormak istiyorum. Acaba ben mi abartıyorum yoksa haklı mıyım merak ettim.

Anneannem ve dedemi normalde severim. Lakin uzun süre evlerinde bulunduğum zaman kendimi rahatsız hissediyorum. Çünkü her şeye laf söylüyorlar.

Mesela anneannem balkona bir şey koymamı istedi. Bende balkona çıkmak için stor perdeyi yukarı çekiyordum. Dedem hemen yavaş diye beni uyardı. Yani uyarmasa olmuyor mu? Zaten çok sık gelmiyorum buraya. Neden sanki her şeyi kıracakmışım muamelesi. Ya da kırsam ne olur bu kadar uyarmaya değiyor mu?

Ya da anneannem bana tabak uzatıyor diyelim. Alıyorum elini çekmiyor hala. Sanki düşürecekmişim gibi, güvenemiyormuş gibi. İster istemez rahatsız oluyorum bende.

Üstümde pijamalarım varken(yani dışarıdan geldiğim üst falan değil) anneannemin uyuduğu kanepeye oturdum. Ev çok soğuktu diye battaniyesini örtmüştüm bacaklarıma bir şey izliyordum. Ters ters baktı bana. Bende noldu diye sordum. Yatağa girilmesini sevmiyorum hiç diye kızdı hemen . Yani anlamıyorum ben yabancı değilim bu bir. Bende düzen takıntısı var yani öyle yayılıp bir yeri dağıtmış değilim. Düzgünce arkama yaslanmış, battaniyeyi de açmadan bacağıma örtmüştüm. Yani tekli koltuğa mı oturayım bütün gün anlayamıyorum bu kadar uyarma neden?

Zaten kırk yılın başı bir iki gün yatılı kalıyorum onun dışında haftada bir belki geliyorum. Onda da bu kadar katlanılmayacak bir şey yaptığımı düşünmüyorum.

Bende düzen takıntısı olduğu için zaten çok dikkatliyim. Eşyalarımı basanın üstüne simetrik bir şekilde dizip, kıyafetlerimi düzgünce yerleştirdim. Onun dışında sabah uyanınca yatağımı düzgünce toplayıp kaldırıyorum. Dikkat ediyorum her şeye ona rağmen kendimi huzursuz hissettiriyorlar.

Mesela banyo yapmam gerekti. Ki her gün yaparım banyo ama o kadar geriliyorum ki bir defa yaptım sadece. Onda da banyo yapabilir miyim diye sordum. Hemen yüzü düştü anneannemin. Banyoya gidiyordum. Arkamdan saçlarını topla diye bağırdı. Ki benim saçlarım hiç dökülmez. Banyodan çıkarken baktım bir tel bile yoktu. Dökülse bile o demeden toplarım ama bunu söylediği için kendimi fazlalık gibi hissediyorum.

Yani severim anneannemi o da beni sever biliyorum ama neden burda kaldığımda böyle oluyor anlamıyorum. Yemek yerken de çok geriliyorum. Sanki fazlalıkmışım gibi ya da yediklerim takip ediliyormuş gibi hissediyorum. Evde bir şey bozulsa tesadüfen hemen benim üstüme kalacak gibi. Her an bir şey kıracağım gibi. O yüzden çok nadirdir burada kaldığım ama bundan sonra hiç gelmeyeceğim sanırım

Genişletmek için tıkla...

powerpoint .!.:

İyi akşamlar. Sizlere bir şey sormak istiyorum. Acaba ben mi abartıyorum yoksa haklı mıyım merak ettim.

Anneannem ve dedemi normalde severim. Lakin uzun süre evlerinde bulunduğum zaman kendimi rahatsız hissediyorum. Çünkü her şeye laf söylüyorlar.

Mesela anneannem balkona bir şey koymamı istedi. Bende balkona çıkmak için stor perdeyi yukarı çekiyordum. Dedem hemen yavaş diye beni uyardı. Yani uyarmasa olmuyor mu? Zaten çok sık gelmiyorum buraya. Neden sanki her şeyi kıracakmışım muamelesi. Ya da kırsam ne olur bu kadar uyarmaya değiyor mu?

Ya da anneannem bana tabak uzatıyor diyelim. Alıyorum elini çekmiyor hala. Sanki düşürecekmişim gibi, güvenemiyormuş gibi. İster istemez rahatsız oluyorum bende.

Üstümde pijamalarım varken(yani dışarıdan geldiğim üst falan değil) anneannemin uyuduğu kanepeye oturdum. Ev çok soğuktu diye battaniyesini örtmüştüm bacaklarıma bir şey izliyordum. Ters ters baktı bana. Bende noldu diye sordum. Yatağa girilmesini sevmiyorum hiç diye kızdı hemen . Yani anlamıyorum ben yabancı değilim bu bir. Bende düzen takıntısı var yani öyle yayılıp bir yeri dağıtmış değilim. Düzgünce arkama yaslanmış, battaniyeyi de açmadan bacağıma örtmüştüm. Yani tekli koltuğa mı oturayım bütün gün anlayamıyorum bu kadar uyarma neden?

Zaten kırk yılın başı bir iki gün yatılı kalıyorum onun dışında haftada bir belki geliyorum. Onda da bu kadar katlanılmayacak bir şey yaptığımı düşünmüyorum.

Bende düzen takıntısı olduğu için zaten çok dikkatliyim. Eşyalarımı basanın üstüne simetrik bir şekilde dizip, kıyafetlerimi düzgünce yerleştirdim. Onun dışında sabah uyanınca yatağımı düzgünce toplayıp kaldırıyorum. Dikkat ediyorum her şeye ona rağmen kendimi huzursuz hissettiriyorlar.

Mesela banyo yapmam gerekti. Ki her gün yaparım banyo ama o kadar geriliyorum ki bir defa yaptım sadece. Onda da banyo yapabilir miyim diye sordum. Hemen yüzü düştü anneannemin. Banyoya gidiyordum. Arkamdan saçlarını topla diye bağırdı. Ki benim saçlarım hiç dökülmez. Banyodan çıkarken baktım bir tel bile yoktu. Dökülse bile o demeden toplarım ama bunu söylediği için kendimi fazlalık gibi hissediyorum.

Yani severim anneannemi o da beni sever biliyorum ama neden burda kaldığımda böyle oluyor anlamıyorum. Yemek yerken de çok geriliyorum. Sanki fazlalıkmışım gibi ya da yediklerim takip ediliyormuş gibi hissediyorum. Evde bir şey bozulsa tesadüfen hemen benim üstüme kalacak gibi. Her an bir şey kıracağım gibi. O yüzden çok nadirdir burada kaldığım ama bundan sonra hiç gelmeyeceğim sanırım

Genişletmek için tıkla...

calisanbayan .!.:

Ya bu dediklerinizi bende annemle babama yapiyorum bu hastalik galiba. Gercekten cok mu kirici oluyor. Onlar cocugum icin yanimdalar.

Genişletmek için tıkla...