Merhaba. Kendimi anlatmak istiyorum. 18 yaşındayım. Kolayı severim, ama light olanı. En basitinden çikolatayı sevmem. Şeker sevmem. Metal dinlerim. Kitap okumayı severim. Kimse beni dinlemek istemiyor , çünkü çok konuşuyorum. İnsanlara uyum sağlayamıyorum , toplumu anlamıyorum. Cahil insana katlanamıyorum. Bu yüzden sürekli yalnız kalıyorum. Kısa boyluyum ve bu yüzden kendimi yarım insan gibi hissediyorum insan içine çıkmak istemiyorum. Gittiğim her yerde dikkat çekiyorum ve bunu istemeyerek yapıyorum. Yakın arkadaşa katlanamıyorum , aslında hiç bir insana katlanamıyorum onlar gibi olamıyorum çok sıkılıyorum. İlgi alanlarım astrofizik, biyoloji, psikoloji. Bilim adına katkıda bulunup üniversitede kalmak istiyorum . Bunları söylediğim zaman insanlar 18 yaşında ne işin var bunlarla diyorlar ve kaçıyorlar haksız da sayılmazlar. Yazıp rahatlamak istedim çünkü konuşabileceğim bir tane bile insan yok. Özgüvenim neredeyse sıfır. Bu yüzden hep kaybediyorum. Konuyu yanlış yere açtıysam özür dilerim ama çok doldum
İnsanların hep kaçmak istediği insanım ben. Bir kaç tane erkek arkadaşım oldu ama hepsi şu an beni görmek dahi istemiyor o kadar burunlarından getirdim.
Neredeyse tüm arkadaşlarımla kötüyüm.
Not: Ben bunları kendimi anlatmak için kullandım. Şeker sevmemem benim aykırılığım vs. anlaşılmasın lütfen. Aykırı bir insan olduğumu etrafımdakiler söylüyor bu yüzden başlığı böyle açtım. Lütfen beni yanlış anlamayın. Cahil insan derken de okumayan anlamayan boş insanları kastettim. Tüm insanları değil.
Not 2: Yahu ben bunları kendimi anlatmak için kullandım lütfen yanlış anlayıp yok ben de şunu sevmem diye yazmayın rica ediyorum. Off keşke aykırı değil de kendimi anlatmak istiyorum diye açsaydım başlığı.