Kızlar öncelikle kendimden bahsetmem gerektiğini düşünüyorum. 46 yaşındayım bir kamu kurumunda çalışıyorum. Boşanalı 9 yıl oldu. Hareketli bir hayatım olduğu söylenemez, evden işe işten eve. Eve gelince zaten iş temposundan ve çocuklarla ilgilenmekten dermanım kalmıyor.
Son 5 yıl içerisinde ciddi ilişkilerim oldu bunlardan sadece birisine aşık olduğumu ve gerçekten sevdiğimi “ondan ayrıldıktan sonra” anladım. Benden yaşça epey küçüktü çıtırdı işte
Geçen sene bu vakitlerde çalıştığım yere kredi kartı satışı yapmak üzere gelen bir beyle içerisinde bulunduğum boşluk nedeniyle tanışmış bulundum ki böyle şeyler tarzım değildir. Bir kaç ay görüştük güzel vakit geçirdik.
Gel gelelimki her ne kadar güzel vakit geçirsek aynı yaşta olduğumuz biriyle birlikte olmanın rahatlığıyla mutlu olduğumu düşünsemde bir şeylerin eksik olduğunu anladım. Mantık çerçevesinde baktığım zaman her şey tamam. Giyimine kuşamına dikkat eder, kibar sayılır. Ama onu çocuklarımla tanıştırmak istemiyorum daha önceki tecrübelerim nedeniyle. Güvenemiyorum evet kendimi emanet edebilirim ama çocuklarımı emanet edemem yıllar geçsede.
Diğer taraftan eski sevgilim aklıma geliyor onu çok ama çok seviyordum hayatımı malımı mülkümü emanet edecek kadarda sevdim. Ama beni kıskançlıkları yüzünden tüketti. Asıl bombada benden 12 yaş küçüktü. Küçüktü ama son birlikte olduğum adamdan daha olgundu daha romantikti. Diyebilirimki benim için öl desen ölürdü. Hayat tecrübesizliği ve yaşadığı Sorunlar nedeniyle beni tüketti ve sonunda ayrıldık. Çok çabaladı tekrar birlikte olmak için ama ona yol verdim ve gururum tekrar evet dedirtmedi.
yeni bir ilişkiye başlamak istiyorum. Bu pazardan karpuz seçmeye benzemez biliyorum. En azından tecrübesi olan arkadaşlardan görüş bekliyorum. Sizden yaşça küçük çıtır mı yoksa aynı yaş yada sizden yaşça büyük sevgilimi