- Konu Sahibi kaderiminoyunu
-
- #201
çocukluktan itibaren hayalini kurarsınız büyüyüp gelinlik giymenin babanızla düğünde karşılıklı oynamanın kuşağını o bağlayacaktır.prensesime iyi bak üzersen bozuşuruz damat derken bilirsiniz babanız hep arkanızdadır
kapıdan çıkarken son kez dönüp baktığınızda gözlerden yaşlar süzülüverir...
benim hayalimdi hep bunlar
ama noldu
lanet olası kanser babamı benden aldı
eniştem kuşağımı bağladı...kızımızın her türlü arkasındayım onu üzersen alırım onu senden dedi herkes ağladı ben evden çıkarken...gelinlikle tüm karşı çıkmalara rağmen babam gittim...baba evinden ayrıldım ama yeni yuvam yeni evim babama yürüyerek 5 dakikaydı kuşağımla gittim yanına öptüm mezar taşını affet yaptığım herşey için ben seni çok sevdim bak gidiyorum artık hakkını helal et bana prensesin kendi evine gidiyor dedim...ok büyük bir aşktı bizimkisi bitmeyecek de...babanızın değerini iyi bilin...
Canım bence sorun sen eşinin ailesini sevmiyorsun. Çünkü sendeki aile sevgisini ve imajını onlarda bulamamışsın.. onlara uzak olup görüşmeseniz çok sevdiğin ve yanında mutlu olduğun eşinle beraber huzur içinde olsanız hah şuaraya yazıyorum ağlar ağlar 6 ay ağlardın.. sen aileni çok özlediğinden değil bence eşinin ailesi yüzünden mutsuzsun ağlıyorsun..
çocukluktan itibaren hayalini kurarsınız büyüyüp gelinlik giymenin babanızla düğünde karşılıklı oynamanın kuşağını o bağlayacaktır.prensesime iyi bak üzersen bozuşuruz damat derken bilirsiniz babanız hep arkanızdadır
kapıdan çıkarken son kez dönüp baktığınızda gözlerden yaşlar süzülüverir...
benim hayalimdi hep bunlar
ama noldu
lanet olası kanser babamı benden aldı
eniştem kuşağımı bağladı...kızımızın her türlü arkasındayım onu üzersen alırım onu senden dedi herkes ağladı ben evden çıkarken...gelinlikle tüm karşı çıkmalara rağmen babam gittim...baba evinden ayrıldım ama yeni yuvam yeni evim babama yürüyerek 5 dakikaydı kuşağımla gittim yanına öptüm mezar taşını affet yaptığım herşey için ben seni çok sevdim bak gidiyorum artık hakkını helal et bana prensesin kendi evine gidiyor dedim...ok büyük bir aşktı bizimkisi bitmeyecek de...babanızın değerini iyi bilin...
niyeyse gülmek geldi içimden. bende evlendikten bir ay sonra oturup hüngür hüngür ağlamıştım ben eve gitmek istiyorum. bıktım artık yemek yapmaktan diye :) :)
ben de nişanlıyım .bisürü şey düşünüyorum ben de böyle.ama doğanın kanunu diyorum.evlenmeyenler de deertli ben evde kaldım bilmem ne diye.evlenmesen de etraftakiler psikolojini bozar belki sen üzülürsün ailen üzülür.hangi taraftan baksak ki pozitif şeyler yakalasak diye düşünüyorum.sevdiğin insanla aynı evi paylaşmak da harika bişey.amaa dediğin gibi evimizde prenses gibi olduğumuz için oraya gidince sorumluluk herşye bambaşka olur.ayrıca dediğin gibi ben de misafr gibi olmak istemem anamın babamın yanına giderken) özlerim hep. ama kaynana kayınbaba da yeni ailen oluyo sonuçta.tamam kendi annen babanın yeri başka oluyo tabiki ama onlara da sarılırsak ,onlar da bizi sevgiyle kucaklasa,dengeyi bulup hepsiyle görüşebilsek dicem ama henüz yaşamadım hiç bişeyi.evli değilim .bi de herkesin ortamı yaşadığı şeyler farklıdır.inşallah herşeyin hayırlısı huzurlusu olur.geçer bunlar inşallah.bazen çocuk kalsak keşke diyorum amaa nasıl değişiyo herşey..değişmese de niye değişmiyor hiç bişey deriz insanoğl iştee..
gerçekten insan gülüyo demi?? benimde haziranda düğünüm var ve bu duyguları şimdiden yaşıyorum sanki nereye gideceksem.. annemi babamı nasıl bırakır başka eve giderim die üzülüyorum aslında .. kabullenmek zor olacak gibi her ne kadar artık nişanlımla aynı evde olmak istesemde ..:)
kendi isteğimle evlendim ama bukadar ağır olucanı bilmiyodum....Canım evlenmeseydin o zaman,sanırım zorla evlenmemişsin tamam ilk sıralar zor olur,bende annem bize gelip kalktığında kapıda içim biraz burkulurdu aramızda 4 sokak olmasına rağmen
4 sene oldu evleneli annemlere gidince ben eşime "hadi kalkalım"deim hep
allah ailemi de kocamı da başımdan eksik etmesin..
ben gitmek için gün sayıyodum nekadar aptalmışım...halbuki başıma gelecekler için gün sayıyormuşum.....Saol arkadasım ağlattığn için( bende ilk evlendiimde anneme beni gönderme herişini yaparım die ağlamıştm nasıl bi psikolojiyse (
ben gitmek için gün sayıyodum nekadar aptalmışım...halbuki başıma gelecekler için gün sayıyormuşum.....
ne yeni eşyam oldu hiç bişeey almadılar beraber gittiğim için..çok aptalmışım beraber gittiğime bile üzülmüyodum ..çok cahil olup insan düğün öncesiKimse bilmiomuş işte mesela evlenmeden ağlanır bi duygusal hava o stresten anlamıosun yeni eşylar yeni ew heyecaıyla sonradan daha cok koyuo walla en büyük korkum annemi kaybetmek oldu benimevlenmeden ne rahatmışım diorum ama ewlenmekte doğanın kanunu birsürü arkadasın dediği gibi alışırız heralde be canım ne diyeyiö
doğanın kanunuda olsa çok zor..ayrı evde olanlar zaamanla alışır ama eşinin ailesiyle yaşayanlar asla.
eskiden negüzeldi herşey.....sıcacık sobanın yanında annemin yaptığı sıcacık bir çorba babamın verdiği güven...nekadar güzelmiş bekarlık...az bi hasta olsam babam hemen hasteneye götürürdü cebinde parası olmasa borç ilaç alırdı..annem iş yaptırmazdı ben hastayken koşa koşa gider meyve alırdı iyileim diye..başımdan ayrılmazdı...kardeşlerimle sarılmak onları koklamak ...babamı sevmek..annemi sevmek...herşey okadar güzelmiş ki meğer....onlarsız hergeçen günüme yanıyorum.hayattalar ama ben onları göremiyorum .onlarsız yaşıyorum...bazen hep beraber oturmaya gidiyoruz biyerlere annemlerde geliyor ..kalkma zamaı gelince kayınpederimin peşine takılıp gitmek onları arkamda bırakma çok zoruma gidiyor..halbuki eskiden babamın peşine takılırdım onlarla beraber gelir beraber giderdik..şimdi ne onlarla gidiyorum biyerlere ne onlarla kalkıyorm...onlara misafir olmak nekadar ağır..birden bire misafirleşiyorsun...23 senemi koyunlarında geçirdiğim anama babama..küçük kardeşim bile uzaklaştısanki benden..halbuki ben onla yatardım onu ben büyütmüştüm....şimdi yanlarında bikaçgün kalsam ya kaynanam ya kayınpeder bişe dermi diyerek kalıyorum ..ama eskiden ölemiydi ne onlar vardı ne sorumluluklar...masumca onların yanındaydım..şimdi el oldum..beyaz gelinlikle eşim elimden tuttu götürdü beni..bunları ben istedim eşimle mutluyum ama ailemin sevgisi daha ağır basıyor..bazen diyorumki heşeyi bırakıp gideyim yanlarına eskiye dönelim yine...ama bu artık ikansız artık evli bir kadın oldum...evin en nazlı kızı değilim..biça gün yanlarında dursam batar oldu etrafa....onlara geri dönüşüm yok artık misafir gibi arada görürüm işte....ama yetmiyor aylarca kalsam belki anca geçer özlemim....şimdi hastalanınca beni babam gibi annem gibi kollayan yok....eşim ilgilenir ama onların yerini tutmuyor...annem iş yaptırazdı hastayken dedim yaa şimdi kaynanam öle mi az yatsam dayanır kapıya....kayınpeder sormaz bile neyin var diye..ben babamı istiyorum annemi istiyorum...dün teyzeme gittik sırf anneme benziyor diye hep baktım ona yanından ayrılmak istemedim nedense ona bakıkça uykum geldi bi şefkat gördüm anne şefkati.....bazen kayınpederim hadi babanlara gidelim dior hep beraber gidiyoruz ama bu bana çok koyuyor misafir gibi yabancıların içinde giriyorum o eve hele bide daha onlara doyamadan haid kalkalım deyince ozaman yaşlar boşanıyor gözlerimde..oyüzden olabildiğince kaçarım o adamla annemlere gitmekten..eşimle gidince böle olmuyorum ama mutlu oluyorum..ama onlarla gidince bambaşka oluyorum..beraber oturduğumuz içinde onları atlatıp bize gitmesi biraz zor oluyor....ben hiç iyi değilim napıcam böyle ..onlarsız nasıl yaşıcam 5ay oldu evleneli hala alışamadımve şuan hüngğr hüngür ağlıyorum özlemden fazla uzak değiliz ama yinede eskisi gibi olmuyor görmem lazım onları ayaklarına kapanıp bırakmayın göndermeyin nolur demek istiyorum çok ağlıyyorum napıcam ben
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?