aslında eşinle kendinize ait bir evde kalsanız bunların hiçbiri bu kadar ağır olmayacak. elbette ki aileni özleyeceksin, yılların geçti onlarla ancak sana şunu söyleyeyim yıllar geçtikçe alışacaksın. gerçi benim bile düşündükçe içim yanmıyor değil :2: ancak eğer eşini seviyorsan sana zaten yardımcı olacaktır. umarım en yakın zamanda kendine ait bir eve sahip olursun, tek odalı olsun sizin olsun.
aahh o kadar ağlattın ki beni canım.. bunları bile ağlayarak yazıyorum inan...ben de ailemden uzağım. nişanlımın doğu görevini yapabilmekiçin ailmden 13 saat uzak bir şehre geldim.. üstelik daha düğünümüz de olmadı.. yani anlayacağın eşim de yok yanımda.. o kadar zor ki onlardan ayrı olmak.. ben hiç ayrılmamıştım bu zamana kadar ailemden. üniversiteyi de kendi memleketimde okudum.. eğer nişanlımı seçmeseydim kendi memleketimde de kalırdım oraya atanabilirdim. ama onun doğu görevini yapması şart. kendim isteyerek seçtim çok da seviyorum onu ama yine de hiçbir şey sevdiğin insan bile bu boşluğu dolduramıyo. uzakta bir başına o kadar zor ki babamın verdiği o güveni evimdeki huzuru özlüyorum. kendimi yabancı bi şehirde o kadar yalnız ve güvensiz hissediyorum ki. aylarca görmediğim oldu onları. çalıştığım için ha diyince de gidilmiyo burada öyle zorzamanlar geçirdim ve hala da geçiriyorum aileme de artık iyiyim demekten başka yapacak bir şey.. çünkü onlar da çok üzülüyolar. annemin ağlamasına alıştım da babamın ağlamasına hiç kıyamıyorum üzmemek için hep iyiyim diyorum. 7 ay oldu geleli ama o kadar yıprandım ki... saçlarım beyazladı.. o kadar çok beyaz saçım var ki inanamıyorum bazen. hasta olacağım diye korkuyorum. ben de eşimle kendi memleketimde olabilmek için neler vermezdim. haftada bir ailemi görsem ah keşke daha ne isterim ki.. aynı şehirdeymişsin. gurbette olsan, senede 1 2 kez görsen neyapardın
evet kendi evime çıksam mutlu olacağımdan belki bukadar aramam ailemi..kendi düzenim kendi eşyalaım hepsi bana ait koltuklar halılar..hepsinin temizliği beni ilgilendiriyor...tv karşısında eşimle çeirdek yemek falan....ama yinede bekar günler başkaydı ya[/Q
tabi ki haklısın ama sevdiğin insanla beraber olmak ta bekarlık kadar olmasa da güzel olur, senin de olsun inşallah. sen sakın psikolojini bozmalarına izin verme. onların yanında güçlü ol, git odanda gerekirse sessizce bağır sakinleşmek için ağla. ama kimseye zayıf anını gösterme. demin ki dileklerimi tekrarlıyorum umarım en kısa zamanda kendi hayatınız olur ve o kadar mutlu olursun ki keşke bu adamla daha önce evlenseydim dersin.
aahh o kadar ağlattın ki beni canım.. bunları bile ağlayarak yazıyorum inan...ben de ailemden uzağım. nişanlımın doğu görevini yapabilmekiçin ailmden 13 saat uzak bir şehre geldim.. üstelik daha düğünümüz de olmadı.. yani anlayacağın eşim de yok yanımda.. o kadar zor ki onlardan ayrı olmak.. ben hiç ayrılmamıştım bu zamana kadar ailemden. üniversiteyi de kendi memleketimde okudum.. eğer nişanlımı seçmeseydim kendi memleketimde de kalırdım oraya atanabilirdim. ama onun doğu görevini yapması şart. kendim isteyerek seçtim çok da seviyorum onu ama yine de hiçbir şey sevdiğin insan bile bu boşluğu dolduramıyo. uzakta bir başına o kadar zor ki babamın verdiği o güveni evimdeki huzuru özlüyorum. kendimi yabancı bi şehirde o kadar yalnız ve güvensiz hissediyorum ki. aylarca görmediğim oldu onları. çalıştığım için ha diyince de gidilmiyo burada öyle zorzamanlar geçirdim ve hala da geçiriyorum aileme de artık iyiyim demekten başka yapacak bir şey.. çünkü onlar da çok üzülüyolar. annemin ağlamasına alıştım da babamın ağlamasına hiç kıyamıyorum üzmemek için hep iyiyim diyorum. 7 ay oldu geleli ama o kadar yıprandım ki... saçlarım beyazladı.. o kadar çok beyaz saçım var ki inanamıyorum bazen. hasta olacağım diye korkuyorum. ben de eşimle kendi memleketimde olabilmek için neler vermezdim. haftada bir ailemi görsem ah keşke daha ne isterim ki.. aynı şehirdeymişsin. gurbette olsan, senede 1 2 kez görsen neyapardın
sevdiğin insanla evli olmanın tadı başka ama ben pek tad alamadım beraber oturduğum için...kendi çapımda bişeler yapmaya çalışıyorum içimi döküyorum günlüklere saol canım allah razı olsun aminevet kendi evime çıksam mutlu olacağımdan belki bukadar aramam ailemi..kendi düzenim kendi eşyalaım hepsi bana ait koltuklar halılar..hepsinin temizliği beni ilgilendiriyor...tv karşısında eşimle çeirdek yemek falan....ama yinede bekar günler başkaydı ya[/Q
tabi ki haklısın ama sevdiğin insanla beraber olmak ta bekarlık kadar olmasa da güzel olur, senin de olsun inşallah. sen sakın psikolojini bozmalarına izin verme. onların yanında güçlü ol, git odanda gerekirse sessizce bağır sakinleşmek için ağla. ama kimseye zayıf anını gösterme. demin ki dileklerimi tekrarlıyorum umarım en kısa zamanda kendi hayatınız olur ve o kadar mutlu olursun ki keşke bu adamla daha önce evlenseydim dersin.
bende canım bukadarda ağır geçirmem evliliği ozaman amin çok saolÇok duygulandırdınız beni
İnşallah yakın zamanda ayrı eve cıkarsınız o zaman bu sekilde olmayacagını düşünüyorum..
üniversitede de zor olur..ama onun geri dönüşü var canım soyadın aynı yine o evin kızısın ama bu bambaşka geri dönüşün yok ele karışıyosunOkurken gözlerimden yaşlar süzüldü
Anlattıklarını hayal ettim de çok zor
Ama zamanla geçer eminim hele de ayrı eve çıkarsanız eşinle bu durumu daha rahat atlatırsın en azından ailenle aynı şehirdesin bu çok büyük bir avantaj.
Ben ilk kez üniversiteye gidince ayrılmıştım ailemden ilk zamanlar boşluğa düşmüş gibi oluyordum kendimi çok yalnız hissediyordum günlerce yurttaki odadan dışarı çıkamadım bunalıma girmiş gibiydim okulu bırakmayı eve dönmeyi bile düşünmüştüm..
Vakit geçtikçe alıştım tabi herşeye, zamanla nelere alışmıyor ki insan..
Sen de alışırsın umarım sadece biraz daha zamana şartların olgunlaşmasına ihtiyacın var.
allah rahmet eğlesein canım ..ölüm..allahım gecinden ver yarabbim...allahım korusun...inşallah alışırım ablaCaniiiim benim .bende 13 yillik evliyim...Babamla (alllah rahmet eylesin) ve annemle ,kardeslerimle gecirdigim güzel günleri o kadar coook özlüyorum ki::genel olarakta mutluyum esimle...normaldede 19 yasinda evden bir ciktim...güya aileye cok bagimli degildim..ama insan icten ice nasil yaniyor hala bile......alisirsin güzelim alisirsin..nelere alismadik nelere....
Canımm bende buna benzer bi konu açmıştım daha önce..Seni çok çok iyi anlıyorum..çok ağladım bu yüzden hala da ağlıyorum.ne zaman biter bilmiyorumEn çokta ben yokken onlara birşey olurmu korkusu..her gece dua ediyorum sadece ailemin sağlığı için..Sen en azından görebiliyosun onları..Ben tam 1000km uzağım aileme.17 saat sürüyor otobüsle..Alışamıyorum alışmak çok zor gerçekten..Günde 5 kere konuşuyorum annemle babamla...Sana tavsiyem içinden nasıl geliyorsa öyle davran..kaynanan kayınpederin bişey dermi diye düşünme ailen hakkında verdiğin kararlara senden başkası karar veremez...bizdede laf oluyor ama 9 ayda tam 4 kere gittim o kadar yolu,1 defada annem geldi,mayısta tekrar gidicem hatta..kimin ne dediği ne söylediği inan hiiiiç umrumda değil...Yabancı olarak düşnme kendini her gittiğinde sanki oradan hiç çıkmamış gibi davran..sen yabancı gibi davranırsan ailende üzülür...kiminle gidersen git ailene oraya ait olduğunu hissettir...o zaman seninde için daha rahat edecektir inan..
bişey diyolarmıydı canım sen gidince ....benimki oğlumu yalnız bırama diyor onda istemiyor ..neymiş bu eve alışamıyomuşum annemlere gidince ..asıl ben onları görünce motive oluyorumBen de aileme 12 saat mesafeye evlenip gittim.
İlk zamanlar 2 ayda bir gidip 2-3 hafta kalirdim .
Kp, kv, elalem ne derse desin, ben de bir ana-baba
evladiyim.
Sen boşver onu bunu. Aileni git gör, çekinme.
sen hemen alıştın heralde canım ayrı evin de payı vardır bilmiyorum o duyguyu...sen gidince laf yapıomu kaynanan..kaıyomusun gidince eşinlemi gidiosunCanım ben İstanbul-Merterden İzmite gelin geldim ve burası resmen köy. Merkeze yarım saatlik uzaklıktayım gerçi ama yinede ilk başlarda çok zorlanmıştım 1 aydır evliyim kayınvalidemle altlı üstlü oturuyoruz benim şanslı yönüm kayınvalidem çok iyi bunun için şükrediyorum. Herneyse ailemle ayda 1 görüşüyorum onun harıcinde msnden konuşuyoruz ve uzak olmak gercekten hiç kolay degil fakat buna bile alışılıyor emin ol. Ben alıştım gibi şuan, bazen üzülsemde ilk başlarda ki gibi degil. Kimseyi dinleme kim ne der diye düşünme hazır uzakta da degillermiş ne zaman istersen git gör eskisi gibi öp kokla anneni babanı.... Zaten kim ne diyebilir ki herkes ailesini özler.
bişey diyolarmıydı canım sen gidince ....benimki oğlumu yalnız bırama diyor onda istemiyor ..neymiş bu eve alışamıyomuşum annemlere gidince ..asıl ben onları görünce motive oluyorum
çok haklısın arkadaşım.seninle aynı durumda sayılırız.doğu görevi değil ama bende evlenip başka bir şehre yerleştim eşimle.7-8ay oldu geleli.bu süre içinde 2 kez gördüm ailemi.o da doğuda bi şehre taşındığı için evlendiğimden bu yana ablamı hiç görmedim.eşimi çok ama çok seviyorum.onunla her şey yolunda.ama senin de dediğin gibi dünya iyisi bir insan da olsa insanın ailesinden kalan boşluğu hiçkimse dolduramıyor.üstelik yaşadığımız yerde eşimin de hiç akrabası yok.arkadaşlarım da.yani dertleşebileceğim kimsem yok.bu yüzdendir çoğu zaman günlerimi ailemle geçirdiğim günleri düşünüp ağlamakla geçirdiğim çoooook zamanlar oldu.o yüzden seni çok iyi anlıyorum.
aynen canım ben yokken onlara bişe olurmu heran hastalık haberleri gelcek die ödüm kopuyor ..şu ölümlü dünyada hergün onları göremiyorum pei nerde görücem aihrettemikim ne derse desin gidiyorum zaten ama her gittiğimde illa can sıkıcı bişey oluyor..hatta ensonkinde aileler biraraya geldi oderece yani..sırf annemlere gidiom die evden çıkarken öyle bi laf soktuki...uyuz..kendi kızıda yeni evlendi duramıyo hasretinden hergün burda kızı..ben hergün gitsem artık beni bi kaşık suda boğar heralde..isterse kıyamet kopsun yine gidicem....gidince yabancı gibi asla durmuyorum canım...ama yinede bi garip oluyor yaa nebilim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?