Ne yapın ne edin, evlenince kurtulun bu psikolojiden. Sizin eviniz olacak o. Hayatınızda ilk defa çocuk değil yetişkin olacaksınız tam anlamıyla ve gerçek hayata başlayacaksınız. Çocukluğunuza sımsıkı tutunmaya çalışmanın manası yok. Bir çok evlilik büyük zararlar görüyor yeni bir aile kurduklarını kabullenemeyip anne babalarından kopamayan eşler yüzünden. Tabi kopmak derken tamamen de değil. Keşke üniversitede falan ayrı olsaydınız şimdi böyle olmazdınız. Üniversite falan evliliğe hazırlıyor aslında insanları.Merhabalar herkese ben 26 yaşında nişanlıyım Mart ayında düğünüm var 5 yıllık birlikteliğimizden sonra nişanlandık Allaha şükür herşey yolunda gidiyor nişanlımın ailesi çok iyiler ve beni çok seviyorlar. Ailemin tek kızıyım annem babam bana çok düşkünler ve bende onlara tabiki. Evleneceğim şehir 1.5 saat uzaklıkta biliyorum kilometrelerce uzağa evlenenler var 1.5 saat nedir ki biliyorum ama olmuyor işte nasıl koparım nasıl ayrılırım düşündükçe kötü oluyorum hele ki babamla aramda öyle duygusal bağ var ki gün içinde beni 3 4 kez arar nasılsın napıyorsun diye. Nişanlımı çok seviyorum çok anlayışlı sürekli gideriz eksikliklerini hissetmezsin diyor ama biliyorum evlenince öyle olmuyor aynı şehirdeki gibi asla olmaz. Çoğu kişiye göre çok saçma gelecek belki dediklerim bununla nasıl başa çıktı uzağa evlenenler tavsiyeleriniz nelerdir şu psikolojiyi nasıl atarım üstümden.
ailemle aramda 1 saat mesafe var 18 yasından berı ayrıyız unıversıte ıs vs sebeplerden , yerı gelıyor gunu bırlık bıle gıt gel yapıyorum, sıkılınca basıp gıdıyorum falan 1,5 saat ne kı?????Merhabalar herkese ben 26 yaşında nişanlıyım Mart ayında düğünüm var 5 yıllık birlikteliğimizden sonra nişanlandık Allaha şükür herşey yolunda gidiyor nişanlımın ailesi çok iyiler ve beni çok seviyorlar. Ailemin tek kızıyım annem babam bana çok düşkünler ve bende onlara tabiki. Evleneceğim şehir 1.5 saat uzaklıkta biliyorum kilometrelerce uzağa evlenenler var 1.5 saat nedir ki biliyorum ama olmuyor işte nasıl koparım nasıl ayrılırım düşündükçe kötü oluyorum hele ki babamla aramda öyle duygusal bağ var ki gün içinde beni 3 4 kez arar nasılsın napıyorsun diye. Nişanlımı çok seviyorum çok anlayışlı sürekli gideriz eksikliklerini hissetmezsin diyor ama biliyorum evlenince öyle olmuyor aynı şehirdeki gibi asla olmaz. Çoğu kişiye göre çok saçma gelecek belki dediklerim bununla nasıl başa çıktı uzağa evlenenler tavsiyeleriniz nelerdir şu psikolojiyi nasıl atarım üstümden.
Merhabalar herkese ben 26 yaşında nişanlıyım Mart ayında düğünüm var 5 yıllık birlikteliğimizden sonra nişanlandık Allaha şükür herşey yolunda gidiyor nişanlımın ailesi çok iyiler ve beni çok seviyorlar. Ailemin tek kızıyım annem babam bana çok düşkünler ve bende onlara tabiki. Evleneceğim şehir 1.5 saat uzaklıkta biliyorum kilometrelerce uzağa evlenenler var 1.5 saat nedir ki biliyorum ama olmuyor işte nasıl koparım nasıl ayrılırım düşündükçe kötü oluyorum hele ki babamla aramda öyle duygusal bağ var ki gün içinde beni 3 4 kez arar nasılsın napıyorsun diye. Nişanlımı çok seviyorum çok anlayışlı sürekli gideriz eksikliklerini hissetmezsin diyor ama biliyorum evlenince öyle olmuyor aynı şehirdeki gibi asla olmaz. Çoğu kişiye göre çok saçma gelecek belki dediklerim bununla nasıl başa çıktı uzağa evlenenler tavsiyeleriniz nelerdir şu psikolojiyi nasıl atarım üstümden.
1.5 saat diyorsun, geçen ay evlenen kardeşim Amerika'ya gidecek.
ya biz nasıl alışıcaz?
Ne yapın ne edin, evlenince kurtulun bu psikolojiden. Sizin eviniz olacak o. Hayatınızda ilk defa çocuk değil yetişkin olacaksınız tam anlamıyla ve gerçek hayata başlayacaksınız. Çocukluğunuza sımsıkı tutunmaya çalışmanın manası yok. Bir çok evlilik büyük zararlar görüyor yeni bir aile kurduklarını kabullenemeyip anne babalarından kopamayan eşler yüzünden. Tabi kopmak derken tamamen de değil. Keşke üniversitede falan ayrı olsaydınız şimdi böyle olmazdınız. Üniversite falan evliliğe hazırlıyor aslında insanları.
Yaşayacağin şehir guzelse, oturdugun semt güzelse ve ilk aylar aktif geziler yaparsaniz daha rahat alışırsiniz. Evde çok vakit gecirmeyin.
Bende farkli bir sehre evlenip geldim. Biz evlendigimiz ilk yaz neredeyse 2 gunde bir disari cikiyorduk, her firsatta biyerlere kacip sehirdışı gezileri yapmistik bol bol. Çok eğlenceliydi. Hic oyle aile hasreti filan cekip aglayip, depresyonlara girmedim. Gerci aile bağimlisi biri değilim ben zaten ama eminim böyle yaparsaniz sizin icin iyi olacaktır.
Zaten belli bir sure sonra durulursunuz evinizde olmak keyif vermeye ve sadece haftasonlari gezersiniz, kacarsiniz biyerlere. :) Boylece anlamadan alismis olursunuz.
Not: Her firsatta aile yanina kosmak yerine o firsatlari ikiniz icin kullanin. Aileyi ihmal etmeyin tabi ama abartmayin. Esiniz simdi her firsatta gideriz der ama her hafta gidelim diye tutturdukca o da bıkar biyerden sonra.
Hayırlı olsun sizede mutluluklar şimdiden :) Haklısınız aslında aynı mahalleye gelinde gitsen ev ayrılınca bambaşka bir hayat düşüncesi endişelendiriyor insanıhafta sonu düğünüm var 10 dk uzaga gidiyorum ama ben kestirme yol bulup onu 5 dk ya düşürdüm
mesele uzklık değil evleri ayırmak farklı hayat kurmak sanırım
teşekkürler :) ben yemek yapmayı biliyorum en basit örneği ama annemsiz nasıl yemek yapcam diye kara kara düşünüyorumHayırlı olsun sizede mutluluklar şimdiden :) Haklısınız aslında aynı mahalleye gelinde gitsen ev ayrılınca bambaşka bir hayat düşüncesi endişelendiriyor insanı
teşekkürler :) ben yemek yapmayı biliyorum en basit örneği ama annemsiz nasıl yemek yapcam diye kara kara düşünüyorum
veya her hafta sonu temizlik yaparım evde ya evimizi temizleyemezsem diye endişeleniyorum
korkularımız konusunda cok haklıyız kimse abartıyosun diyemez ziraa daha önce ne evlilik gördük ne ayrı ev :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?